จ้าวเสี่ยวกังมีการออกกำลังกายอย่างหนักหลายปี แน่นอนว่าความเร็วนั้นเร็วกว่าหลิวต้าโถวอย่างมาก

"ประธานหลิว คุณอย่าขยับไปเรื่อย นี่คืองูพิษที่มีชื่อเสียงอย่างมาก พิษของมันสามารถทำให้คนถูกพิษในพริบตา คุณห้ามขยับเด็ดขาดเลยนะ"

ชายหัวล้านมองไปที่งูพิษสีเทาที่พันอยู่บนรอบคอของหยวนเซียงหลิง เริ่มกลัวจริงๆแล้ว

พวกเขากำลังกินข้าวกันอยู่ดีๆ ล้วนแล้วไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น งูตัวหนึ่งเลื้อยขึ้นมาจากด้านหลังเก้าอี้พันรอบคอของหยวนเซียงอย่างช้าๆ เดิมทีพวกเขายังอยากจะเป็นวีระบุรุษช่วยผู้หญิงสักรอบ แต่ว่าเมื่อเวลาที่พวกเขาเห็นว่าเป็นงูเห่าสามเหลี่ยมสีเทา มองดูแล้วมีขนาดตัวใหญ่เท่าแขนและร่างกายยาวสองเมตรกว่า พวกเขาตกใจอย่างมาก

ชายหัวล้านสามารถพูดได้ว่ามีประสบการณ์อย่างมาก เห็นแววแรกก็รู้ได้ทันทีว่างูพิษชนิดนี้เป็นงูพิษที่ร้ายแรงอย่างมากของเขตเมืองชู

เสียงกรีดร้องของหยวนเซียงหลิงเริ่มทำให้งูที่พันอยู่บนรอบคอของเริ่มมีการชูคอเพื่อจะโจมตี ในฉากนี้ทำให้ทุกคนล้วนแล้วไม่กล้าหายใจแรง ทั่วทั้งคนของหยวนเซียงหลิงก็ตกใจจนตัวเริ่มอ่อน แต่ว่าเธอยังไม่อยากตาย ทำได้แค่อดทน

"เฒ่าแก่หยวน คุณห้ามขยับเด็ดขาด นี่น่าจะเป็นงูพิษท้องถิ่นของพวกเรา แต่ว่าดูจากท่าทางนั้นแล้วมีพิษที่ร้ายแรงอย่างมากแน่นอน คุณอดทนเอาไว้ก่อน พวกเราจะออกไปหาคนมาช่วยคุณ"

หลังจากพูดจบ ผู้ชายที่มีหน้าสี่เหลี่ยมกำลังจะผลักคนหลายคนออกไป

จ้าวเสี่ยวกังมาถึงชั้นสองโดยไม่ได้ค้นหาอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า แต่เป็นการค้นหาตามเสียงของหยวนเซียงหลิง แต่เมื่อหลังจากที่เขายืนยันแล้ว จ้าวเสี่ยวกังไม่ลังเลที่จะวิ่งตรงไปยังหน้าห้องของหยวนเซียงหลิงและวิ่งเข้าไปโดยตรง

ตุ้ม……

เสียงดังสนั่น ประตูห้องถูกจ้าวเสี่ยวกังชนออกโดยตรง จ้าวเสี่ยวกังคิดว่าหยวนเซียงหลิงถูกคนรังแกจึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา เสียงร้องที่ตื่นตระหนกแบบนั้น แต่เมื่อหลังจากที่เขาชนประตูออกกลับอึ้งไปชั่วขณะ

ก็เห็นชายร่างใหญ่สี่คนหลบอยู่ที่มุมห้องอยู่ไกลจากหยวนเซียงหลิงมาก นอกจากนี้เห็นได้ชัดอย่างมากทั้งสองคนหวาดกลัวจนตัวสั่น ต่างพากันกอดอยู่ด้วยกัน ถึงแม้อากาศจะร้อนมาก แต่ว่าพวกเขาหลายคนล้วนแล้วรู้สึกหนายอย่างมาก

เมื่อพวกเขากำลังจะเปิดประตู จ้าวเสี่ยวกังกลับพุ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน

ช่วงเวลาที่หยวนเซียงหลิงเห็นจ้าวเสี่ยวกังเข้ามา ทั่วทั้งคนเริ่มเกร็งไปหมดทั้งตัว เพราะว่าเธอเฝ้ามองดูงูตัวนั้นที่พันอยู่บนคอของตัวเองตลอดเวลา

"โอ๊ย….."

แต่เมื่อเวลาที่เธอเห็นงูตัวนั้นวิ่งตรงเข้ามาหาเธอและเตรียมจะกัดเข้ามา หยวนเซียงหลิงทนไม่ไหวอีกต่อไปและกรีดร้องออกมาโดยตรง

แน่ว่าจ้าวเสี่ยวกังก็เห็นฉากนี้เช่นกัน เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วโดยไม่มีความลังเล คว้าไปที่จุดอ่อนของงูโยตรง ความแรงของมือเพิ่มขึ้นทันที งูพิษตัวนั้นยังไม่ทันได้กัดเข้าไป หายในไม่ออกทันที

จ้าวเสี่ยวกังเหวี่ยงอย่างแรง งูตัวนั้นกลายเป็นตัวตรงขึ้นมาทันที พร้อมกับโยนงูตัวนั้นออกไปนอกประตู

"ประธานหยวน ไม่เป็นไรแล้ว"

หยวนเซียงหลิงหลับตาและกรีดร้องอยู่ตรงนั้นตลอดเวลา แต่ว่ารอเป็นเวลานั้นกลับไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด อดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้น แต่เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังมองเธอด้วยรอยยิ้ม เวลาที่บอกกับเธอว่าไม่เป็นไรแล้ว เธอไม่สามารถทนต่อความกลัวในใจได้อีกต่อไปแล้ว ซบเข้าไปในอ้อมแขนของจ้าวเสี่ยวกังโดยตรง

สัมผัสได้ถึงร่างกายของความเป็นชายนั้น ร่างกายที่แข็งแรง ที่หน้าอกที่แข็งแกร่งนั้นมีหัวใจที่เต้นเร็ว หยวนเซียงหลิงไม่เคยรู้สึกสบายใจเหมือนในตอนนี้มาก่อนเลย ความรู้สึกที่ได้รับการปกป้องนี้ทำให้เธอทนไม่ไหวที่จะลุกขึ้น

ด้วยเหตุนี้ เธอยังคงทนไม่ไหวจนร้องไห้ออกมาโดยตรง ในช่วงเวลาเมื่อกี้ ตัวเองรู้สึกเหมือนกำลังเข้าใกล้กับความเป็นความตาย ถ้าหากว่าเมื่อกี้ไม่ใช่จ้าวเสี่ยวกังเกรงว่าตอนนี้คงตายไปแล้วแน่นอน

"ฮึฮึฮึฮึ……"

ระหว่างที่หยวนเซียงหลิงร้องไห้ไปด้วย พร้อมกับกอดจ้าวเสี่ยวกังเอาไว้แน่น เธอกลัวอย่างมากจริงๆ ต่อให้ตอนนั้นถูกคนลักพาตัวเกรงว่าคงไม่กลัวเหมือนในตอนนี้

เพราะเธอถูกลักพาตัวไปในตอนแรก เธอรู้ดีว่าอีกฝ่ายแค่ขอเงินเท่านั้น แต่เธอกลับทำอะไรไม่ถูกเมื่อเผชิญหน้ากับงูพิษที่มีพิษร้ายแรงอย่างมากตัวหนึ่ง เพียงแค่ไม่ระวังนิดหน่อยอาจถึงตายได้เลย ความกลัวแบบนั้นถ้าหากไม่ได้เผชิญด้วยตัวเองจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าความเป็นความตายแบบนั้นเป็นยังไง

จ้าวเสี่ยวกังได้กลิ่นแชมพูที่มีกลิ่นหอมระหว่างผมของหยวนเซียงหลิง อดไม่ได้ที่จะแอบสูดดมไปหลายที

เพราะเป็นฤดูร้อน และยังอยู่ในห้องส่วนตัว ในเวลานี้ ร่างกายส่วนบนของหยวนเซียงหลิงสวมใส่เพียงแค่เสื้อที่บางมาก แม้ว่าจะใส่ชุดชั้นในเอาไว้ แต่ว่าหน้าอกคู่นั้นที่มีความอวบอิ่มยังคงมีการบีบอัดจนจ้าวเสี่ยวกังรู้สึกได้

คนสี่คนที่อยู่มุมห้องเมื่อเห็นฉากนี้ต่างรู้สึกเสียใจอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฉันเห็นหน้าอกคู่ใหญ่ของหยวนเซียงหลิงบีบหน้าอกของจ้าวเสี่ยวกังอย่างต่อเนื่อง แสดงให้เห็นถึงสภาวะผิดปกติต่างๆ พวกเขามีความรู้สึกเหมือนกับว่าผิดพลาดจนสูญเสียเงินไปหนึ่งร้อยล้าน

จ้าวเสี่ยวกังมองคนสี่คนที่มุมห้องด้วยความเขินอายเล็กน้อย ในเวลานั้นไม่รู้ควรจะทำยังไงดี

หยวนเซียงหลิงที่อยู่ในอ้อมแขนกอดเขาเอาไว้แน่นตลอดเวลา ความนุ่มนวลของหิมะขาวคู่นั้นทำให้เขาตอบสนองมากขึ้นเรื่อยๆ

ทั้งสองอยู่ติดกันอย่างมาก ชายทั้งสี่คนที่อยู่มุมห้องก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติ แต่ว่าหยวนเซียงหลิงกลับรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของจ้าวเสี่ยวกังอย่างชัดเจน

อันที่แข็งและร้อนนั้นชนอยู่ที่ท้องส่วนล่างของเธอโดยตรง เมื่อรู้สึกได้ถึงความร้อนนั้น ใบหน้าของเธอแดงโดยไม่ได้ตั้งใจ

เดิมทีความตกใจที่ยังไม่สงบ ก็ถูกความเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของจ้าวเสี่ยวกังทำให้กลายเป็นความเขินอาย โชคดีที่ตอนนี้หน้าเธอแดงเพราะร้องไห้ ไม่อย่างนั้นทุกคนจะต้องเจอเรื่องผิดปกติ

จ้าวเสี่ยวกังตบหลังที่สวยงามของหยวนเซียงหลิงเบา ๆ ค่อยๆปลอบใจ

แต่ว่าการตบของเขานี้ แม้ว่าจะมีเสื้อบางกั้นเอาไว้หนึ่งตัว แต่เขาก็ยังสัมผัสได้ถึงความนุ่มสบายของแผ่นหลังที่สวยงามนั้น อดไม่ได้ที่จะสัมผัสลูบมันเบาๆ

แต่ว่าการกระทำนี้ กลับทำให้หยวนเซียงหลิงสั่นไปทั้งตัว

เธออยู่เป็นโสดมาหลายปีแล้ว เธออยู่คนเดียวมาหลายปีแล้ว สถานการณ์ที่ถูกคนลูบหลังที่สวยงามของตัวเองแบบนี้ มันไม่เคยเกิดขึ้นอีกหลังจากที่ตัวเองเป็นม่าย

แต่ว่าคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะกล้าทำแบบนี้กับเธอ แต่ความรู้สึกสบายใจกลับทำให้เธอโกรธอีกฝ่ายไม่ลงเลยแม้แต่น้อย ยิ่งกว่านั้นคือยังมีผู้ชายที่เป็นเจ้าของอีกหลายคนอยู่ในห้องส่วนตัวนี้

"ประธานหยวน ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นไรแล้ว….."

เวลาที่จ้าวเสี่ยวกังพูดต่อ จงใจลูบแรงขึ้นสักสองสามครั้ง

สิ่งนี้ไม่สามารถเห็นได้ในสายตาของคนหลายคน แต่ว่าหยวนเซียงหลิงกลับรู้สึกได้ถึงแรงกระตุ้นที่แตกต่างออกไป

เดิมทีเธอก็ถูกของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังชนเข้ามาจนเริ่มรู้สึกแล้ว แถมยังโดนจ้าวเสี่ยวกังลูบแบบนี้อีก ทันใดนั้นก็เริ่มเปียกขึ้นมา

ซู……

จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดตรงแผ่นหลัง กลั้นเอาไว้ไม่ส่งเสียง

เขารู้ว่าหยวนเซียงหลิงจงใจหยิกหลังของเขา เพียงแต่อยู่ต่อหน้าคนมากขนาดนี้ไม่รู้จะโกรธยังไงเท่านั้น

"ประธานหยวน ลุกขึ้นได้แล้ว ไม่เป็นไรแล้ว งูตัวนั้นถูกฉันหักเส้นเอ็นขาดไปแล้ว ไม่มีความอันตรายอะไรแล้ว"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หยวนเซียงหลิงรู้ว่าถ้าหากตัวเองยังไม่ออกจากหน้าอกของฝ่ายตรงข้าม จะต้องถูกคนเข้าใจผิดแน่นอน

เช็ดน้ำตาทันที ออกมาจากอ้อมแขนของจ้าวเสี่ยวกัง แต่เธอลังเลเล็กน้อยที่จะละทิ้งความรู้สึกร้อนแรงแบบนั้น

ระหว่างที่ลุกขึ้นไปด้วย พร้อมกับหยิกไปที่ไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังหนึ่งที

ในเวลาเดียวกันมองจ้าวเสี่ยวกังด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง และพูด :"เสี่ยวกัง ฉันยังมีเรื่องต้องคุยกับเจ้าของหลายคน นายออกไปก่อน"

เมื่อเวลาที่เธอเพิ่งจะพูดจบคำพูดนี้ ชายหัวล้านกลับพบความผิดปกติของจ้าวเสี่ยวกัง เพราะเขาได้เห็นของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังที่ยังไม่ถูกระงับ