ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 98 แขนรากบัวที่เหมือนหยกสีขาว
อ๊ะ……
"คุณหยวน ไม่นานก็ดีขึ้นแล้ว คุณอดทนสักครู่"
จ้าวเสี่ยวกังนวดอย่างรวดเร็วขณะพูด และหยวนเซียงหลิงรู้สึกเสียวซ่าจากข้อเท้าของเธอ
"เฮ้… เสี่ยวกัง ดูเหมือนจะดีขึ้นแล้ว"
หยวนเซียงหลิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงว่าจ้าวเสี่ยวกังจะมีฝีมือแบบนี้ด้วย
"หึๆๆ ฉันฝึกับปู่หนิวตอนยังเด็ก ตอนนั้นฉันซนมากและข้อหลุดบ่อยๆ เพราะปู่หนิวรักษาให้ฉันตลอด นานๆไป ฉันก็เลยเรียนรู้มาบ้าง"
เมื่อฟังจ้าวเสี่ยวกังพูดถึงเรื่องในอดีตของตัวเอง หยวนเซียงหลิงก็ยิ้ม
"คุณซนจริงๆตอนที่คุณยังเป็นเด็ก แต่ว่าคุณก็เก่งไม่เบาเลยนะ แบบนี้ก็เรียนรู้ฝีมือของคนอื่นได้ คุณนี่มันอัจฉริยะชัดๆ"
"ไม่ใช่เพราะฉันเก่ง แต่เพราะคุณปู่หนิวสอนมาดี"
ขณะที่จ้าวเสี่ยวกังกำลังพูด ความเร็วในมือของเขาก็ค่อยๆลดลง หากคนอื่นเห็นฉากนี้เขาจะคิดว่าจ้าวเสี่ยวกังกำลังนวดเท้าให้กับหยวนเซียงหลิง
ความเจ็บปวดค่อยๆหายไป หยวนเซียงหลิงยังรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวที่อ่อนโยนในมือของจ้าวเสี่ยวกัง เธออยากเตือนอีกฝ่าน แต่ก็ตกอยู่ในความรู้สึกแบบนี้
"เสี่ยวกัง ในเมื่อคุณมีฝีมือแบบนี้ ถ้างั้นคุณก็นวดเป็นใช่ไหม?"
"อืม ฉันนวดได้นิดหน่อย คุณปู่หนิวไม่ได้สอนฉันมาก แต่ฉันรู้จุดฝังเข็มมากมายที่ฝ่าเท้า จะให้ฉันลองทำให้คุณไหม?"
จ้าวเสี่ยวกังสัมผัสเท้าของหยวนเซียงหลิง ขณะที่มองอีกฝ่ายอย่างมีความหวัง เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมอง เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปตามขาขาวไปยังส่วนล่างของกระโปรงของอีกฝ่าย ถุงน่องสีดำปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา และเมื่อเห็นสิ่งนั้นจ้าวเสี่ยวกังก็หยุดไปเล็กน้อย
เพราะหยวนเซียงหลิงไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน ผู้หญิงที่เข้มแข็งเช่นนี้ยังมีความชอบเช่นนี้
สิ่งที่จ้าวเสี่ยวกังไม่รู้คือ ก่อนหน้านี้เขาได้ทำให้กางเกงในของหยวนเซียงหลิงเปียกหมดแล้ว ดังนั้นเธอจึงรู้สึกไม่สบายใจที่จะสวมใส่
เมื่อหยวนเซียงหลิงได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกังเธอก็กระตือรือร้นที่จะลอง: "ดี ฉันไม่ได้นวดมาเป็นเวลานานแล้ว วันนี้ฉันจะขอลองฝีมือคุณหน่อย ."
หยวนเซียงหลิงยกเท้าอีกข้างขึ้นขณะพูด เมื่อเธอยกเท้าขึ้น เธอเห็นสายตาของจ้าวเสี่ยวกัง เขากลืนน้ำลาย และเธอคิดได้ว่าตัวเองไม่ได้ใส่กางเกงใน
"โอ้ เสี่ยวกัง ฉันเพิ่งนึกได้ว่าฉันยังไม่ได้ล้างเท้า คุณรอฉันก่อน ฉันจะไปล้างเท้าก่อน และอาบน้ำด้วย เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว"
หลังจากพูดจบ หยวนเซียงหลิงก็รีบดึงเท้ากลับ รีบโดดลงจากโต๊ะทำงานแล้วก็รีบวิ่งไปยังห้องที่อยู่ข้างๆ
แม้ว่าจะเข้าออฟฟิศได้ไม่บ่อยนัก แต่จ้าวเสี่ยวกังรู้ว่าห้องนั้นคือห้องอาบน้ำ
เนื่องจากหยวนเซียงหลิงเร่งรีบ ประตูที่นั่นจึงไม่ปิด จ้าวเสี่ยวกังมองเห็นเครื่องเรือนภายในได้ง่ายจากประตูที่เปิดอยู่
เห็นการตกแต่งภายในเรียบง่ายมาก แต่มันทำให้ผู้คนรู้สึกเป็นระเบียบมาก ทั้งโต๊ะเครื่องแป้ง เตียงเดี่ยว และสิ่งของอื่นๆ เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นของเล่นสีเนื้อบนหัวของเตียงเดี่ยวข้างใน จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกอยู่ไม่สุขทันที
ของเล่นนั้นใหญ่กว่าของเขามาก แต่ท่าทางของหญิงแกร่งแล้วใช้ของเล่นนั้นช่วยตัวเอง แค่คิดจ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกตัวร้อนทันที
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังกำลังจะก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวและต้องการเห็นให้ชัดเจนยิ่งขึ้น เสียงน้ำไหลมาจากห้องอาบน้ำอีกครั้งในห้อง
ไม่จำเป็นต้องคิดว่าจ้าวเสี่ยวกังก็รู้ว่าหยวนเซียงหลิงกำลังอาบน้ำอยู่
ในห้องอาบน้ำ หยวนเซียงหลิงคิดถึงเรื่องที่จ้าวเสี่ยวกังเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเธอไม่ได้ใส่กางเกงใน ใบหน้าของเธอก็ร้อนทั้นที
หลายปีมานี้ ถึงชินกับการอยู่ตัวคนเดียวแล้ว ร่างกายของเธอไม่เคยถูกผู้ชายเห็นมาก่อน แต่วันนี้เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้เห็น เธอก็รู้สึกถึงความตื่นเต้นอะไรบางอย่าง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนึกถึงฉากที่เกิดขึ้นในวันนี้ ท่าทางที่จ้าวเสี่ยวกังอุ้มเธอไว้ งูพิษที่จับโดยจ้าวเสี่ยวกัง และของส่วนนั้นที่ตื่นขึ้นมาของจ้าวเสี่ยวกัง ทำให้หัวใจของหยวนเซียงหลิงเต้นเป็นเวลานั้น
น้ำจากก๊อกน้ำค่อยๆไหลไปทั่วร่างกาย และอุณหภูมิของน้ำเย็นทำให้หยวนเซียงหลิงตื่นตัวไม่น้อย แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ เธอก็ถึงเรื่องนั้นมากยิ่งขึ้น
ตอนที่เธอยังไม่ได้เห็นของจ้าวเสี่ยวกังเธอไม่ได้คิด แต่หลังจากที่ได้ห็นแล้ว ในทุกๆคืนเธอจะคิดเธอเรื่องนั้นมากว่าเดิมอีก เพราะของๆจ้าวเสี่ยวกังนั้นมันใหญ่จริงๆ
มันใหญ่มากจนน่าสงสัย เมื่อนึกถึงจ้าวเสี่ยวกังเดินพันกับสี่คนนั้น หยวนเซียงหลิงรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองเหมือนกับมีมดเกาะไปทั่ว
เธอค่อยๆใช้สายฉีดน้ำเล็กๆเริ่มฉีดที่นั่น เมื่อสายน้ำพุ่งเข้าใส่ หยวนเซียงหลิงก็อดไม่ได้ที่จะพ่นลมออกมาอย่างมีความสุ
อื้อ….หือ……
เมื่อแรงดันเพิ่มขึ้น หยวนเซียงหลิงก็คิดว่าจ้าวเสี่ยวกังยังอยู่ข้างนอก ความรู้สึกที่กลัวจะถูกเห็นและอยากให้เห็น ทำให้เธอรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก แน่นอนว่าเสียงก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ
จ้าวเสี่ยวกังที่อยู่ข้างนอกได้ยินเสียง และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าหัวของเขาถูกจั๊กจี้เบาๆ
พอเขาอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปดู เสียงน้ำไหลก็หยุดลงทันใด
"เสี่ยวกัง ฉันไม่ได้เอาผ้าเช็ดตัว คุณเอาผ้าเช็ดตัวมาให้ฉันหน่อย"
ได้ยินที่มีเสน่ห์และน่าดึงดูดใจของหยวนเซียงหลิง ถึงแม้ว่ายังคงมีน้ำเสียงคล้ายราชินีในการออกคำสั่ง แต่ก็ทำให้จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกแตกต่างออกไป
จ้าวเสี่ยวกังเดินเข้าไปในบ้านและเห็นผ้าเช็ดตัวผืนใหม่บนราวแขวนเสื้อผ้า สิ่งที่สำคัญที่สุดคือมีชุดชั้นในของหยวนเซียงหลิงบนราวแขวนเสื้อผ้า และเป็นชุดชั้นในกามสามแฉกที่ทำให้คนน้ำลายไหล .
เขาพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้คิดมาก แล้วเอาผ้าเช็ดตัวออกแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ
จากกระจกฝ้า จ้าวเสี่ยวกังสามารถมองเห็นร่างข้างในได้อย่างชัดเจน และค่อยๆใช้มือนวดที่ด้านล่าง
"คุณหยวน เอาผ้าเช็ดตัวมาแล้ว"
หยวนเซียงหลิงได้ยินเสียงของจ้าวเสี่ยวกังที่ประตู ก็มีความคิดที่กล้าหาญก็ปรากฏขึ้นในหัวใจของเธอ
"ส่งผ้าเช็ดตัวเข้ามาก็พอ"
หยวนเซียงหลิงเปิดประตูห้องน้ำเล็กน้อย และเหยียดแขนรากบัวสีขาวพร้อมกับหยดน้ำ
ขณะที่เปิดประตู จ้าวเสี่ยวกังได้กลิ่นเจลอาบน้ำที่มีกลิ่นหอมมาก เมื่อเห็นแขนรากบัวที่เหมือนหยกสีขาว จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าทั้งตัวของหยวนเซียงหลิงจะขาวขึ้นหรือไม่? มันจะดูดีกว่าไหม?
แม้ว่าเขาจะคิดอย่างนั้น แต่จ้าวเสี่ยวกังก็ไม่ได้ทำ แต่เขาวางผ้าเช็ดตัวไว้ในมือของฝ่ายตรงข้ามอย่างจริงจังจ ากนั้นก็หันหลังและเตรียมจะจากไป
เมื่อหยวนเซียงหลิงได้รับผ้าเช็ดตัว มือของเธอก็สั่น จากนั้นเสียงปังก็มาจากห้องน้ำ…