ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 99 ล็อกประตูสำนักงานหน่อย
โอ๊ย……
เมื่อได้ยินเสียงร้องอันเจ็บปวดของหยวนเซียงหลิง จ้าวเสี่ยวกังก็พุ่งเข้ามา
สิ่งที่ดึงดูดสายตาคือ ร่างกายที่วิจิตรบรรจง ผิวสีขาวราวกับหิมะ และหยดน้ำบนร่างกายที่ยังไม่ได้เช็ดดูเหมือนดอกบัวที่ผลิบาน ใสราวกับคริสตัล
เดิมทีหยวนเซียงหลิงต้องการเปิดประตูเล็กน้อยโดยเจตนา แต่เธอคิดว่าเปิดแรงไปหน่อย บวกกับพื้นลื่น ทำให้เธอล้มลงทันที
ทันทีที่จ้าวเสี่ยวกังพุ่งเข้ามา หัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้น เพราะว่าหลายปีมานี้ร่างกายของเธอไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน
จ้าวเสี่ยวกังควบคุมตัวเองทันที แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังถูกยั่วยวนโดยฉากอันหอมหวนที่อยู่ตรงหน้าเขาและของสิ่งนั้นก้ตอบสนองในทันที
ตอนนี้เขาจะไปก็ไม่ใช่ จะอยู่ก็ไม่เชิง
"เสี่ยวกัง อุ้มฉันออกไปที ฉันล้มแรงไปหน่อย ลุกไม่ได้"
ในท้ายที่สุดหยวนเซียงหลิงได้ทำลายความอึดอัดระหว่างคนทั้งสอง
"โอ้โอ้."
จ้าวเสี่ยวกังรีบอุ้มหยวนเซียงหลิงขึ้นมาทันที ระหว่างที่อุ้ม ครีบอาบน้ำบนตัวของหยวนเซียงหลิงก็หอมจนทำให้จ้าวเสี่ยวกังทนไม่ไหว
เมื่อเห็นสายตาที่หลงไหลของจ้าวเสี่ยวกัง หยวนเซียงหลิงก็ดีใจเป็นอย่างมาก เพราะว่าเธออายุมากกว่าจ้าวเสี่ยวกังมาก เธออายุมากขนาดนี้แต่ยังดึงดูดคนหนุ่มอย่างจ้าวเสี่ยวกังก็ถือว่าน่าดีใจเป็นอย่างมากแล้ว
ก่อนหน้านี้ที่อุ้มหยวนเซียงหลิงแม้จะผ่านเสื้อผ้าแต่ก็รู้สึกถึงความอวบอิ่มของเอว ตอนนี้เขาอุ้มหยวนเซียงหลิงอย่างตัวเปล่า ความรู้สึกนั้นวิเศษมาก จ้าวเสี่ยวกังเคลื่อนไหวช้าลงมาก จุดประสงค์คือการได้สัมผัสกับประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมนี้ให้นานขึ้น
หยวนเซียงหลิงก็รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของจ้าวเสี่ยวกัง โดยเฉพาะมือทั้งคู่ของเขาค่อยๆนวดไปมา ความรู้สึกที่โหยหามานานทำให้เธอรู้สึกตัวสั่นเล็กน้อย
รู้สึกถึงการสั่นสะเทือนของคนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายเบาๆ
สำหรับราชินีอย่างหยวนเซียงหลิงรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จ้าวเสี่ยวกังไม่ได้คิดอะไร เพียงแต่จ้าวเสี่ยวกังคิดเสมอว่าหยวนเซียงหลิงเป็นคนที่กล้าคิดแต่ไม่คงไม่ถึง แต่เมื่อได้จับต้องตัวอีกฝ่าย ความรู้สึกที่ต้องการจะเอาชนะอีกฝ่ายก็ค่อยๆขยายตัวขึ้น
"เสี่ยวกัง วางฉันลงเถอะ"
เมื่อได้ยินคำพูดของหยวนเซียงหลิง จ้าวเซียวกังพึ่งรู้สึกตัวว่าได้มาถึงข้างเตียนแล้ว ความรู้สึกแรกของเขาคือเตียนอยู่ใกล้เกินไปไม่ดี เขายังไม่ทันได้ลิ้มรสแห่งความสุขได้อย่างเต็มที่ก็ต้องวางลงซะแล้ว
แม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่เต็มใจเล็กน้อย แต่เขาก็ยังไม่กล้าที่จะรุกรานหยวนเซียงหลิง
จ้าวเสี่ยวกังค่อยๆวางหยวนเซียงหลิงลงบนเตียง และเมื่อเขาวางเธอลง แต่มือของเขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะลูบไล้ไปตามต้นขาขาวทั้งสองของอีกฝ่าย
เนื่องจากการทำงานหนักมานาน มือของจ้าวเสี่ยวกังจึงแข็งแรงมากโดยธรรมชาติ
อืม……
หยวนเซียงหลิงก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงแห่งความตื่นเต้นออกมาเบาๆ
เมื่อได้ยินเสียงของหยวนเซียงหลิง จ้าวเสี่ยวกังก็ชะงักไป จากนั้นเขาก็เห็นหยวนเซียงหลิงก้มศีรษะของเธอค่อนข้างเขินอาย
ผู้หญิงที่แข็งแกร่งราวราชินีจะมีด้านที่ขี้อาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งนิสัยของราชินีที่มีลักษณะขี้อาย จ้าวเสี่ยวกังแทบรอไม่ไหวที่จะกดอีกฝ่ายลงทันที
การยั่วยวนทางอารมณ์แบบนั้น รวมกับร่างกายที่วิจิตรบรรจง มันเป็นการหลอกล่อให้ผู้ชายก่ออาชญากรรมชัดๆ และจ้าวเสี่ยวกังก็เป็นยอดชาย ของข้างล่างได้ตื่นขึ้นมาแล้ว
"คุณหยวน คุณโอเคไหม?" จ้าวเสี่ยวกัง มองไปที่หยวนเซียงหลิงอย่างรู้เท่าทัน ดวงตาของเขายังคงมองกลับไปกลับมาที่ร่างของอีกฝ่าย
หยวนเซียงหลิงไม่คิดว่าจ้าวเสี่ยวกังจะใจกล้าแบบนี้ เธออยู่ในวงการะธุรกิจมาเป็นเวลานาน ยังไม่เคยโดนผู้ชายดูแบบนี้มาก่อน และก็เป็นผู้ชายที่อายู่ไม่มากด้วย
"อืม ไม่เป็นไร"
หยวนเซียงหลิงตั้งใจสงบ แต่เสียงที่สั่นเทาทรยศเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นเป้าของจ้าวเสี่ยวกังตื่นขึ้นมา เธอไม่สามารถขยับสายตาได้
เธอเคยประเมินขนาดของจ้าวเสี่ยวกังมาก่อนด้วย แต่เมื่อเธอสัมผัสใกล้ชิดจริงๆ เธอก็ยังตกใจเมื่อเห็นมัน
ตอนที่จ้าวเสี่ยวกังกอดเธอเมื่อกี้ หยดน้ำบนร่างของเธอทำให้ร่างกายด้านหน้าของจ้าวเสี่ยวกังเปียกแล้ว และกางเกงบางๆก็เปียกน้ำและเห็นสิ่งนั้นชัดเจน
จ้าวเสี่ยวกังเห็นหยวนเซียงหลิงมองดูเป้าของเขา และเขาก็อดไม่ได้ที่จะดีใจ เขาแอบคิดว่าเขาควรจะจับตัวเธอกดลงไป แต่ว่าเขาทำได้เพียงแค่คิดเท่านั้น
"คุณหยวน เมื่อคุณไม่เป็นอะไร ฉันก็ขอตัวออกไปก่อนนะ"
"คุณออกไปรอฉันก่อน เดี๋ยวฉันเปลี่ยนผ้าเสร็จก็จะออกไป"
ทันใดนั้น ได้ยินเสียงสงบของหยวนเซียงหลิง จ้าวเสี่ยวกังก็สงบลงชั่วขณะ เขาแทบจะอดไม่ได้ที่จะกระโดดขึ้นไปบนนั้น แต่โชคดีที่หัวของเขายังคงมีสติอยู่
ถ้าเขาโดดขึ้นไป เขาจะไม่กล้าคิดถึงผลที่จะตามมา
หลังจากหยวนเซียงหลิงกล่าวเช่นนี้ เธอก็อดรู้สึกเสียใจไม่ได้ เสียใจที่สิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้เย็นชาเกินไป เมื่อนึกถึงความรู้สึกที่โหยหามานานตอนที่มือคู่นั้นเตะที่ขาของเธอ ทำให้เธอไม่เต็มใจเป็นอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม เธอได้พัฒนานิสัยไม่เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ แม้แต่ในเรื่องนี้ เธอก็ไม่เต็มใจที่จะประนีประนอม
"ครับ คุณหยวน"
หลังจากพูดแบบนี้ จ้าวเสี่ยวกังก็ออกไปพร้อมกับของที่ตื่นแล้วของเขา รู้สึกท้อแท้อย่างมาก และในขณะเดียวกันก็รู้ว่าการเป็นเจ้าของของสิ่งใหญ่นี้ ไม่สามารถเอาชนะใจผู้หญิงทุกคนได้
เมื่อมองไปที่แผ่นหลังของจ้าวเสี่ยวกัง หยวนเซียงหลิงก็ชอบมากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นของของจ้าวเสี่ยวกังตื่นขึ้นมา เธอคงจะสงสัยจริงๆว่าจ้าวเสี่ยวกังไม่ชอบผู้หญิง
แต่เป็นเพราะของสิ่งนั้นของจ้าวเสี่ยวกังตื่นขึ้นมา เธอก็เลยรู้สึกชอบอีกฝ่าย แรงแบบนี้ไม่ใช่ว่าผู้ชายส่วนมากจะทำได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเด็กหนุ่มอย่างเขา
เมื่อนึกถึงของขนาดใหญ่นั้นของจ้าวเสี่ยวกัง หยวนเซียงหลิงรู้สึกเสียดาย แต่จะให้เธอเริ่มก่อน เธอก็ทำแบบนั้นไม่ได้
ในขณะที่หยวนเซียงหลิงกำลังคิดหนัก เธอก็นึกถึงความคิดที่ดี
ค่อยๆลุกขึ้นและสวมเสื้อผ้า และคราวนี้ชุดชั้นในสวมชุดชั้นในกามสุดเซ็กซี่บนราวแขวนเสื้อผ้า และสวมเสื้อโค้ทที่บางอยู่ข้างนอก
เสื้อโค้ทนี้สามารถสวมใส่กับเสื้อผ้าอื่นๆได้ แต่คราวนี้เธอสวมมันโดยที่บนตัวไม่มีอะไร
เมื่อคิดถึงสิ่งที่เธอต้องการจะทำชั่วขณะหนึ่ง ใบหน้าของเธอก็แดงขึ้นโดยไม่รู้ตัว สตรีที่แข็งแกร่งจะริเริ่มที่จะล่อชายหนุ่มคนหนึ่งในวันหนึ่ง และเธอก็หน้าแดงเมื่อคิดถึงเรื่องนี้
จ้าวเสี่ยวกังยืนอยู่ในสำนักงาน รอคอยอย่างเงียบๆ สิ่งที่อยู่ในเป้าของเขาค่อยๆกลับลงไป
เมื่อเขารู้สึกสงบลงเล็กน้อย เสียงของหยวนเซียงหลิงก็มาจากประตูห้องนอน
"เสี่ยวกัง คุณล็อกประตูสำนักงานแล้วตามฉันมาหน่อย ฉันมีอะไรจะถามคุณ"