ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 49
จ้าวเสี่ยวกังมองดูใบหน้าที่มีความเขินอายและพยักหน้าเล็กน้อย ทันใดนั้นก็ทนไม่ไหว จูบไปที่หน้าผากของซ่งยวี่ชิงโดยตรงหนึ่งที
พูด :"พี่สะใภ้ แต่ฉันเพียงแค่ต้องการให้คุณผลิตลูกให้ฉัน นอกจากคุณแล้วคนอื่นอยากทำก็ทำไม่ได้"
เมื่อซ่งยวี่ชิงได้ยินแบบนี้ ร่างกายเหมือนกับโดนฟ้าผ่า นี่คือคำพูดที่สวยหรูที่สุดที่เธออยากได้ยินมาโดยตลอดไม่ใช่หรือ?
"เสี่ยวกัง พี่สะใภ้สัญญากับนาย ต่อจากนี้ไปพี่สะใภ้ก็คือคนของนาย ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถมาขัดขวางพี่สะใภ้ได้"
หลังจากพูดจบ ซ่งยวี่ชิงเป็นฝ่ายริเริ่มเข้าไปในอ้อมแขนของจ้าวเสี่ยวกัง
จ้าวเสี่ยวกังโอบกอดร่างกายที่อ่อนนุ่มนั้น ดมกลิ่นบนร่างกายที่หอมอย่างมากของซ่งยวี่ชิง อดไม่ได้ที่จะแข็งขึ้นมา
สัมผัสได้ถึงความแข็งตรงเอว ซ่งยวี่ชิงรู้ว่าจ้าวเสี่ยวกังคิดมากอีกแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงหน้าตาไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกัง ภายในใจร้อนเป็นไฟเช่นกัน
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นซ่งยวี่ชิงพุ่งเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง นอกจากนี้ยังกอดตัวเองเอาไว้แน่น เมื่อเอวที่อ่อนโยนนั้นถูไปมาที่ไอ้นั่นเขาตัวเอง ทำให้เขาอดไม่ได้ที่อยากจะละลึกถึงความหลัง ความสุขที่ได้อยู่กับซุนหรานหรานแบบนั้นอดไม่ได้ที่จะปรากฏขึ้นภายในใจ
"พี่สะใภ้ ฉันจะอุ้มคุณไปบนเตียงนะ"
ซ่งยวี่ชิงจะไม่รู้ความหมายของจ้าวเสี่ยวกังได้อย่างไร แต่ว่าตอนนี้เธอก็ต้องการอย่างมากเช่นกัน เพียงแค่ไม่รู้จะพูดออกมายังไงเท่านั้นเอง
"โอเค เสี่ยวกัง นายจะต้องอ่อนโยนกับพี่สะใภ้หน่อยนะ พี่สะใภ้กลัวว่าจะทนกับไอ้นั่นของนายไม่ไหว"
หลังจากพูดจบ ซ่งยวี่ชิงก็ก้มหัวซบเข้าไปในอกของจ้าวเสี่ยวกังโดยตรง ท่าทางที่เขินอายนั้นทำให้จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายหลายคำ หลังจากนั้นลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและอุ้มซ่งยวี่ชิงไปวางไว้บนเตียงโดยตรง
"เสี่ยวกัง นายไปปิดประตูก่อน ถูกคนอื่นเห็นเข้าจะไม่ดี"
"ฮ่าๆๆ พี่สะใภ้ คุณช่วยรอฉันก่อนนะ ฉันจะกลับมาอย่างรวดเร็ว"
จ้าวเสี่ยวกังวางตะกล้าไม้ไผ่ลงตรงลานบ้าน หลังจากนั้นเดินอย่างรวดเร็วและเตรียมที่จะล็อคประตูใหญ่
ยังไม่ทันรอให้เขาปิดประตู จากนั้นก็มองเห็นรถมอเตอร์ไซค์สี่ห้าคันพุ่งเข้ามาทางเขาโดยตรง เบรกอย่างรวดเร็วที่หน้าประตูบ้านของซ่งยวี่ชิงโดยตรง เสียงเบรคนั้นทำให้คนที่อยู่ไกลก็สามารถได้ยิน
คนที่เป็นหัวหน้าเป็นชายหนุ่มที่สวมแว่นตากันแดดสีดำและไว้ทรงผมหัวเกรียน ชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังห้าหกคนมีการย้อมสีผมหลากหลายสี
หวังป้าเทียนคิดว่าหลังจากวันนั้นซ่งยวี่ชิงน่าจะตายไปแล้ว ในตอนนั้นเขาเห็นด้วยตาตัวเองว่าซ่งยวี่ชิงกลิ้งลงมาหลังจากนั้นใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด ทำให้เขาตกใจกลัวจนไม่กล้าออกมาหลายวัน วันนี้ได้ยินลูกน้องบอกว่าซ่งยวี่ชิงยังไม่ตาย เมื่อนึกถึงรูปลักษณ์ที่สวยงามของซ่งยวี่ชิงนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวั่นไหวอีกครั้ง เผื่อว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ในครั้งนี้เขาจึงพาลูกน้องมาสี่คนโดยตรง
เมื่อเห็นเด็กหนุ่มอีกฝ่ายหลายคนที่สักเสื้อและมังกร จ้าวเสี่ยวกังรู้ได้ทันทีว่าฝ่ายตรงข้ามไม่ใช่คนดีแน่นอน
"ซ่งยวี่ชิงอยู่บ้านไหม?" น้ำเสียงของหวังป้าเทียนเหมือนกับชื่อของเขาที่มีความหยิ่งผยองอย่างมาก ยังคงมีการผลักจ้าวเสี่ยวกังออกและเข้าไปภายในบ้านโดยตรง
แต่ว่าเมื่อเขามีการผลักหนึ่งครั้งกลับผลักไม่ขยับเลย และสิ่งที่ต้อนรับเขาคือจ้าวเสี่ยวกังจ้องไปที่ดวงตาทั้งคู่ของเขาด้วยความโกรธ
"แกเป็นใคร? มาหาพี่สะใภ้ของฉันทำไหม?"
เมื่อเห็นท่าทางที่มีความโกรธของจ้าวเสี่ยวกังนั้น ทันใดนั้นหวังป้าเทียนก็โกรธแล้ว
"เด็กอย่างแกไม่อยากตายก็รีบไสหัวไปสะ อย่ามาขวางทางของฉันอยู่ที่นี่"
หลังจากพูดจบ หวังป้าเทียนออกแรงผลักจ้าวเสี่ยวกังโดยตรงหนึ่งที แต่ว่าในครั้งนี้ยังคงไม่สามารถผลักขยับได้ ในเวลานี้หวังป้าเทียนเข้าใจได้ทันทีว่าเด็กคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าน่าจะมีแรงอย่างมาก
"พวกแกไม่บอกมาหาพี่สะใภ้ทำไหม วันนี้ใครก็อย่าคิดว่าจะได้เข้าประตูนี้"
จ้าวเสี่ยวกังผลักกลับไปหนึ่งที ผลักจนหวังป้าเทียนถอยไปไกล
ปกติแล้วหวังป้าเทียนมักจะแสดงอิทธิพลออกมา ใครกล้าลงมือกับเขา แม้ว่าร่างกายของเขาจะถูกผู้หญิงหลอกจนหมดตัว แต่นั่นก็คือความหยิ่งผยองในเมืองเซียงหลิว คิดไม่ถึงเลยว่าคนบ้านนอกที่อยู่ตรงหน้ายังกล้าขัดขืน สิ่งนี้ทำให้หวังป้าเทียนขายหน้าอย่างมาก
"พวกแก รีบไปจัดการไอ้เด็กคนนั้นสะ"
เมื่อได้ยินคำพูดของหวังป้าเทียน ลูกน้องหลายคนที่อยู่ด้านหลังหยิบท่อเหล็กจากรถพ่วงออกมา พุ่งเข้าไปทางจ้าวเสี่ยวกังโดยไร้ความปราณี
แม้ว่าจ้าวเสี่ยวกังจะไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามาหาซ่งยวี่ชิงทำไหม แต่ว่าเห็นได้ชัดอย่างมากดวงตาทั้งคู่ที่ชั่วร้ายภายในดวงตราของอีกฝ่าย กลับไม่สามารถรอดพ้นจากสายตาของจ้าวเสี่ยวกังได้
"ฮ่าๆๆ วันนี้ถ้าพวกแกไม่กลัวตายก็ลองเข้ามาได้เลย มันก็แค่ฉันต่อให้พวกแกสี่คนเท่านั้นเอง ก็เพียงพอแล้ว"
จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วย พร้อมกับดึงขวานที่อยู่ด้านหลังเอวของเขาที่ปกติแล้วจะพบติดตัวเอาไว้ด้วย ถ้าหากคนเหล่านี้กล้าลงมือกับเขา เขาก็เตรียมที่จะลงมือฆ่าเช่นกัน สำหรับศัตรูแล้วจ้าวเสี่ยวกังเข้าใจอย่างมาก ถ้าหากเขาใจอ่อนตัวเองจะต้องตายอย่างแน่นอน
เมื่อเห็นขวานสีดำที่อยู่ในมือของจ้าวเสี่ยวกัง คนเหล่านั้นก็ตะลึงอย่างมาก ปกติแล้วติดตามหวังป้าเทียน พวกเขาเพียงแค่ยืนไปข้างหน้าก็จะทำให้ฝ่ายตรงข้ามหวาดกลัวจนขาอ่อนแล้ว บางถึงกับกับพวกเขาไม่จำเป็นต้องลงมือเลยด้วยซ้ำ ก็ยอมแพ้อย่างเชื่อฟังแล้ว เพียงแต่การตอบสนองของจ้าวเสี่ยวกังแบบนี้ กลับเป็นครั้งแรกที่พวกเขาพบเจอ โดยเฉพาะเมื่อเห็นในมือของอีกฝ่ายถือขวานเอาไว้ ทันใดนั้นคนหลายคนก็มีความลังเลเล็กน้อยขึ้นมา
เมื่อหวังป้าเทียนเห็นว่าหลายคนหยุดนิ่งไม่ขยับ โกรธทันทีและพูด :"ปกติแล้วฉันให้พวกแกได้กินดีอยู่ดี เมื่อถึงเวลาวิกฤตพวกแกกลับไม่ทำตามฉัน?"
เมื่อได้ยินคำพูดของหวังป้าเทียน หนึ่งในสี่คนที่มีอายุมากที่สุดส่งเสียงพูด :"พี่น้องเอ๋ย ลุย"
หลังจากพูดเสร็จ เขาก็หยิบท่อเหล็กแล้วฟาดใส่หัวของจ้าวเสี่ยวกัง ด้วยการบุกเข้าไปของเขาพร้อมกับอีกสามคนก็บุกเข้าไปอย่างไม่ลังเล
แต่จ้าวเสี่ยวกังนั้นเร็วกว่าพวกเขา เขาพุ่งเข้าไปหาหวังป้าเทียนโดยตรง เขายังคงเข้าใจถึงหลักการของการจับหัวหน้าโจรก่อน
หวังป้าเทียนคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะพุ่งเข้าไปหาเขาโดยตรง เมื่อเห็นขวานสีดำนั้นเขาก็ตกใจกลัวจนอยากจะวิ่งหนี แต่ยังไม่ทันรอให้เขาวิ่งหนีก็ถูกจ้าวเสี่ยวกังคว้าเอาไว้ หลังจากนั้นก็ใช้ขวานจี้ไว้ที่คอของเขาแล้ว
"ให้ลูกน้องของแกสงบลงก่อน วางอาวุธที่อยู่ในมือลงสะ"
หลังจากพูดจบ ขวานที่อยู่ในมือของจ้าวเสี่ยวกังกดลงไปที่คอของหวังป้าเทียนอย่างแรง ใบมีดที่คมของขวานนั้นทำให้หวังป้าเทียนรู้สึกเจ็บปวดในทันที ในเวลาเดียวกันก็มีเลือดสดไหลออกมา
"พวกแกยังอึ้งอยู่ทำไหม อยากเห็นฉันตายหรือยังไง?"
ติ้งตัง…….
ติ้งตัง…….
เดิมทีภายในใจของหลายคนก็ไม่อยากเสี่ยงชีวิตเพื่อหวังป้าเทียนอยู่แล้ว แต่นี้เมื่อได้ยินคำพูดนี้แล้วแน่นอนว่าให้ความร่วมมืออย่างดีและปล่อยของที่อยู่ในมือลง
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นว่าคนหลายคนวางท่อเหล็กลง ถามอย่างเย็นชา :"พูดมา วันนี้มาหาพี่สะใภ้ของฉันทำไหม?"
เมื่อรู้สึกเจ็บปวดที่คอ หวังป้าเทียนรู้ว่าตอนนี้ไม่สามารถดิ้นหลุดออกไปได้แล้ว ทันใดนั้นมีการขยิบตาส่งสัญญาณให้คนหนึ่ง หลังจากนั้นหัวเราะฮ่าๆๆและพูด :"น้องชาย นายช่วยใจเย็นก่อน ฉันมาเพื่อขอเงิน พี่สะใภ้ของนายติดหนี้พวกเราไม่คืนเงิน ฉันมาในครั้งนี้ก็แค่มาข่มขู่เธอเท่านั้น ให้เธอรีบคืนเงินให้พวกเราเท่านั้น"
ช่วงเวลาที่ได้ยินเสียงของหวังป้าเทียนในตอนนั้น ซ่งยวี่ชิงรู้ว่าวันนี้คงหนีไม่รอดแล้ว แต่เมื่อเธอได้ยินหวังป้าเทียนบอกให้ลูกน้องจัดการจ้าวเสี่ยวกัง ทันใดนั้นพุ่งออกมาด้วยความกังวล เพียงแต่คิดไม่ถึงเลยว่าตอนที่พุ่งออกมากลับเห็นจ้าวเสี่ยวกังใช้ขวานเล่มนั้นจี้อยู่ที่คอของหวังป้าเทียน