ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 182 พี่คันจัง
หลี่ชุ่ยฮวาก็รู้สึกถึงความห่วงใยที่จ้าวเสี่ยวกังมีให้ตัวเอง ค่อยหลับตาลงและตอบสนองกลับไป
ขณะที่เขาเดิน จ้าวเสี่ยวกังจูบอย่างอ่อนโยน
เมื่อเขาเดินไปที่เสื่อฟาง เขาก็ค่อยๆวางหลี่ชุ่ยฮวาลง และไม่ได้ห่างออกไปแต่ยังคงจูบอยู่ เขาเข้าใจดีว่าหลี่ชุ่ยฮวากลัวอะไรมากที่สุด เขาเข้าใจดีว่าแม้หลี่ชุ่ยฮวาจะแข็งแกร่งแค่ไหนแต่เธอก็ยังคงเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ความแข็งแกร่งของเธอแค่เปลือกนอก แต่ในใจของเธอนั้นต้องการใครสักคนมาปกป้อง
ซุนหรานหรานมองดูหลี่ชุ่ยฮวาจูบกับจ้าวเสี่ยวกัง ห่างตาของเธอได้มีน้ำตาไหลออกมา ตอนแรกเธอคิดอยากจะเข้าไปร่วมกับหลี่ชุ่ยฮวา แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกว่าให้หลี่ชุ่ยฮวาได้มีความสุขก่อนในช่วงเวลานี้
ตั้งแต่เหตุการณ์ที่จางฟู่กุ้ยทำกับเธอ ซุนหรานหรานก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของหลี่ชุ่ยฮวา เพียงแต่ไม่กล้าทักสักที เพราะมันเป็นแผลของหลี่ชุ่ยฮวา แผลนี้ไม่ใช่ว่าใครจะไปเปิดก่อนได้
จ้าวเสี่ยวกังก็ได้รู้สึกถึงรสชาติของความขมจากอะไรบางอย่าง ก็เลยลืมตาแล้วมองหลี่ชุ่ยฮวาและพูดว่า" พี่ชุ่ยฮวา ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ? ฉันแตะโดนแผลบนแขนของพี่ใช่ไหม?"
"ไม่ใช่ เสี่ยวกัง พี่มีความสุขมากต่างหาก อยู่กับเธอแล้วมีความสุขมากเหลือเกิน"
หลังจากพูดจบ หลี่ชุ่ยฮวาก็ได้ใช้แขนที่เจ็บกอดคอของจ้าวเสี่ยวกังไว้และตอบสนองอย่างเร่าร้อง
จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกถึงความหลงใหลที่หายไปนานของหลี่ชุ่ยฮวา ก็เลยกอดรัดอีกฝ่ายโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย
ไม่นานหลี่ชุ่ยฮวาก็มีความรู้สึกขึ้นมาเลย และมือทั้งคู่ของจ้าวเสี่ยวกังก็ไม่ซื่อสัตย์ขึ้นมา
จ้าวเสี่ยวกังผลักหลี่ชุ่ยฮวาลงอย่างช้าๆ จากนั้นก็ลงล่างไปเรื่อยๆ และอยู่ตรงที่ไฟหน้าของเธอและดูดเข้าไปหนึ่งคำ
"เสี่ยวกัง…..พี่ต้องการ……เธอรีบจัดการพี่เลย"
หลี่ชุ่ยฮวากล่าวกับจ้าวเสี่ยวกังด้วยอาการหอบ
"พี่ชุ่ยฮวา เดี๋ยวนี้เลย ฉันจะให้พี่ได้ลองความรู้สึกที่ไม่เคยมามีก่อน"
หลังจากนั้น ปากที่เปียกของจ้าวเสี่ยวกังก็ลงล่าง หลังจากที่จ้าวเสี่ยวกังหยุดที่จุดลับ หลี่ชุ่ยฮวาก็รู้สึกเลยจ้าวเสี่ยวกังจะทำอะไร
"เสี่ยวกัง อย่า อย่า… ที่นั่นสกปรก"
แม้ว่าปากของหลี่ชุ่ยฮวาจะพูดแบบนี้ แต่ในใจของเธอก็ต้องการเป็นอย่างมาก เพราะถ้ามีผู้ชายคนหนึ่งยอมที่จะทำอะไรแบบนี้ให้เธอ แสดงว่าเขาจะต้องจริงใจแน่นอน แม้ว่าจะไม่จริงใจแต่ก็ดีกว่าผู้ชายที่ไม่ยอมทำแบบนี้ให้ร้อยเท่าพันเท่า "
จ้าวเสี่ยวกังเพิกเฉยต่อการปฏิเสธของหลี่ชุ่ยฮวา
เขารู้ดีถึงบาดแผลที่หัวใจของหลี่ชุ่ยฮวา และก็เข้าใจว่าการทำแบบนี้จะทำให้หลี่ชุ่ยฮวาเปิดใจมากขึ้น
เมื่อนึกถึงสิ่งที่หลี่ชุ่ยฮวาพูดในถ้ำ เพื่อเห็นหน้าที่การงานของเขาแม้จะต้องเป็นหม้ายก็จะให้อิสระกับเขา
ได้รับความประเสริฐแบบนี้จากคนที่สวยแบบนี้ จูบของเขานี้จะเป็นไรไป?
"เอ่อ..อ้า……"
จ้าวเสี่ยวกังค่อยๆแยกขาเรียวและขาสีขาวของหลี่ชุ่ยฮวาออกจากกัน จากนั้นค่อยๆเข้าไปใกล้ๆ
ในขณะนี้ ร่างกายของหลี่ชุ่ยฮวาสั่น และในเวลาเดียวกัน ไม่เพียงแต่ร่างกายของเธอที่สั่นเท่านั้น แต่ยังรวมถึงจิตใจของเธอด้วย
ในขณะนี้ หลี่ชุ่ยฮวารู้อย่างชัดเจนว่าเธอตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ที่อายุน้อยกว่าเธอมาก
"อ้า……"
เสียงคร่ำครวญแผ่วเบาแสดงความรู้สึกของหลี่ชุ่ยฮวาอย่างชัดเจนในเวลานี้
จ้าวเสี่ยวกังค่อยๆ เหยียดลิ้นของเขาออกและสะบัดสองสามครั้ง หลี่ชุ่ยฮวาถูกกระตุ้นจนขาทั้งคู่ของเขาหนีบหัวของจ้าวเสี่ยวกังไว้แน่น
แต่เอวที่บิดแสดงถึงการมีความสุขอย่างชัดเจนในเวลานี้
"เสี่ยวกัง…อย่า…อย่าทำ…"
จ้าวเสี่ยวกังเพิกเฉย และได้ใช้ลิ้นจัดการไปเรื่อยๆ จากน้ันก็รู้สึกถึงการกระตุก จากนั้นเขาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและรีบดึงปากออกมา
ทันทีที่เขานำปากออกไป จ้าวเสี่ยวกังก็เห็นสายไหมที่ใสราวคริสตัลไหลออกมาช้าๆ
หลี่ชุ่ยฮวาตัวสั่น ค่อยๆลุกขึ้นมา จากนั้นก็ทับลงบนตัวของจ้าวเสี่ยวกัง
"เสี่ยวกัง ขอบคุณ"
"หึๆ ไม่ต้อง…"
ก่อนที่เธอจะพูดจบหลี่ชุ่ยฮวาก็จูบไปที่ปากของจ้าวเสี่ยวกัง จากนั้นก็ดูดลิ้นของจ้าวเสี่ยวกัง และได้ดูดมารสชาติที่จ้าวเสี่ยวกังได้ลิ้มลองไปหมด
จ้าวเสี่ยวกังก็เข้าใจว่าทำไมหลี่ชุ่ยฮวาถึงต้องทำแบบนี้ ก็เลยเริ่มแลกลิ้นกับหลี่ชุ่ยฮวาทันที
เมื่อซุนหรานหรานเห็นแบบนี้ ในใจก็กังวลขึ้นมาและต้องกันเช่นกัน แต่เมื่อเห็นท่าทางของหลี่ชุ่นฮวา เธอก็ได้ทนไว้
จ้าวเสี่ยวกังค่อยๆผลักหลี่ชุ่ยฮวาล้มลง จากนั้นก็ค่อยๆแยกขาขาวของเธอออก จากนั้นก็ค่อยๆสอดเข้าไป
ทันทีเข้าไป หลี่ชุ่ยฮวาและจ้าวเสี่ยวกังก็ถอนหัวใจออกมาอย่างมีความสุข
หลี่ชุ่ยฮวารับรู้ถึงความรู้สึกที่เฝ้ารอมาหน่อน จิตใจที่ว่างเปล่าในตอนแรกถูกจ้าวเสี่ยวกังเติมเต็มใจทันที
และจ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกถึงความแน่นที่เฝ้ารอมานานเช่นกัน ก่อนหน้านี้แม้ว่าจะเคยทำกับอู๋ต้าเฉียวและโจวหรานฮวา แต่ว่าไม่ได้แน่นเหมือนกับของหลี่ชุ่ยฮวา โดยเฉพาะวันนี้ที่เขาทำกับโจวหรานฮวาในตอนบ่ายตั้งนาน ยังไม่มีความรู้สึกมีความสุขเหมือนตอนนี้
"พี่ชุ่ยฮวา สบายไหม?"
จ้าวเสี่ยวกังเคลื่อนไหวช้าๆและเบามากเพราะกลัวว่าแรงมากเกินไปจะทำร้ายอีกฝ่าย
หลี่ชุ่ยฮวาก็ยินที่จ้าวเสี่ยวกังถามและตอบว่า"เสี่ยวกัง ขอแค่มีเธอ พี่สบายเสมอ แต่ว่าพี่ต้องการสบายมากกว่านี้ เธอทำให้เต็มที่เลยนะ พี่รับได้ทุกอย่าง"
จ้าวเสี่ยวกังกำลังคำพูดนี้ของหลี่ชุ่ยฮวาพอดี ตอนนี้หลี่ชุ่ยฮวาให้คำตอบแล้ว และเขาก็ยิ้มและพูดว่า" พี่ชุ่ยฮวา ถ้างั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะ"
ขณะที่จ้าวเสี่ยวกังกำลังพูด เขาก็ได้ยกขาของหลี่ชุ่ยฮวามาพาดบ่า จากนั้นก็กระแทกอย่างรุนแรงขึ้นมา
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง หลี่ชุ่ยฮวาก็ร้องออกมาอย่างมีความสุข
เมื่อฟังเสียงร้องอย่างมีความสุขของหลี่ชุ่ยฮวา ซุนหรานหรานก็รู้สึกว่าร่างกายของเธอมีมดนับไม่ถ้วนกำลั
ไต่อยู่
ความรู้สึกจั๊กจี้ทำให้เธอไม่สบายมาก
เสียงกระทบภายในถ้ำดังก้องอยู่นานและไม่เคยหายไป เสียงทีละชั้นทำให้ซุนหรานหรานต้องการเป็นอย่างมาก
และหลี่ชุ่ยฮวาก็ร้องจนเรียกผัว
"อืม…ผัวขา…ใช้แรงหน่อย…พี่ชอบ"
เมื่อเห็นความตื่นเต้นของหลี่ชุ่ยฮวา จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกถึงหลี่ชุ่ยฮวาที่ดุร้ายก่อนหน้านี้ และได้เพิ่มแรงมากขึ้นไปอีก
ครั้งนี้ ทุกการโจมตีพุ่งตรงไปยังจุดที่ลึกที่สุด และทุกการโจมตีทำให้หลี่ชุ่ยฮวาร้องออกมาเสียงดัง
หลังจากผ่านไปสิบนาที หลี่ชุ่ยฮวาก็เริ่มสั่น จากนั้นเสียงของเธอก็ดังขึ้น
"เสี่ยวกัง…ผัวขา…พี่ไม่ไหวแล้ว อ้า…อ้า…"
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินแบบนี้ ก็ได้เพิ่มแรงกระแทกเข้าไปอีก
เมื่อซุนหรานหรานได้ยินเช่นนี้ เธอก็ตื่นเต้นและคลานเข้ามา
เมื่อเผชิญหน้ากับของของจ้าวเสี่ยวกังที่ดึงออกมาอย่างกะทันหัน เธอคุกเข่าต่อหน้าจ้าวเสี่ยวกัง และพูดด้วยเสียงกังวลและต้องการมากว่า: "เสี่ยวกัง เร็วเข้า พี่คันจัง"