ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 83 ต้องการอีกแล้ว
เมื่อจ้าวเสี่ยวหลิงได้ยินคำพูดที่พวกเขาคุยกันยิ่งทำให้เธอรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นไปอีก โดยเฉพาะต่อหน้าซุนหรานหรานเธอกลับรู้สึกว่าต้องตื่นเต้นแน่นอน
จ้าวเสี่ยวกังจูบไปลูบไปชั่ววูบสิ่งสวยงามทั้งหมดก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา
"เฮ้ พี่หลิงถ้าพี่ยังไม่ลุกขึ้นมาร่วมมือกับฉันอีก ฉันจะไปละนะ"
แม้ว่าเขาจะพูดอย่างนั้น แต่มือของจ้าวเสี่ยวกังไม่ได้ออกจากร่างกายของเธอเลยแม้แต่น้อยโดยเฉพาะอย่างยิ่งขาที่เรียวและเต่งตึงของเธอยิ่งทำให้เขาอยากพิชิตให้สำเร็จ
ซุนหรานหรานหันเราะขึ้นเมื่อเห็นข้างล่างของจ้าวเสี่ยวหลิงเปียกแฉะไปหมด
"น้องสาวรีบลุกขึ้นเถิดแผนของเราถูกเสี่ยวกังอ่านออกหมดแล้ว"
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินเช่นนี้ เต็มไปด้วยใบหน้าที่รู้เท่าทันแค่เขาไม่คิดไม่ฝันว่าจะถูกหญิงสองคนสร้างเรื่องเพื่อหลอกลวงเขา
"พี่หลิง พี่บังอาจรวมหัวกับพี่สะใภ้มาหลอกลวงฉันยังไงวันนี้ฉันก็ไม่ยอมให้พี่ได้ลงเขาอย่างราบรื่นแน่นอน"
หลังจากพูดจบจ้าวเสี่ยวกังได้ยกขาทั้งสองข้างของเธอขึ้น
จุดซ่อนเร้นอันเปียกแฉะได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าจ้าวเสี่ยวกังอย่างสมบูรณ์แบบ
เมื่อสัมผัสได้ถึงท่าทีของจ้าวเสี่ยวกังจ้าวเสี่ยวหลิงรู้ดีว่าถ้ายังไม่ลืมตาอีก จ้าวเสี่ยวกังอาจเริ่มปฏิบัติการแล้ว
ถึงแม้เธอจะตั้งหน้าตั้งตารอการมาของเจ้านั่นก็ตาม แต่น้องชายของจ้าวเสี่ยวกังใหญ่ขนาดนั้นเธอก็รู้สึกกลัวเหมือนกัน
"เอ่อ…หือ…เสี่ยวกัง พี่สาวไม่ได้จงใจนะพี่หรานหรานเป็นคนสอนเรื่องนี้เอง ถ้าต้องลงโทษเธอจะลงโทษพี่คนเดียวไม่ได้นะ "
จ้าวเสี่ยวหลิงพูดไปเย้ายวนไปในขณะที่ใช้มือข้างเดียวจับน้องชายของเขาไว้ จากนั้นสอดมันเข้าที่เปียกแฉะแล้วค่อยๆถูไปมา
จ้าวเสี่ยวกังถึงกับหัวเราะแฮะแฮะเมื่อเห็นแบบนี้ เขารีบโอบซุนหรานหรานที่อยู่ข้างๆมากอดเธอไว้อย่างแน่นหนาจากนั้นก็ยืดเอวขึ้นตรง
"โอ้แม่เจ้า…"
"เสี่่ยวกังมันสบายมาก นี่เป็นช่วงเวลาที่พี่สบายที่สุดในชีวิต"
เมื่อได้ยินเสียงนี้ จ้าวเสี่ยวกังกับซุนหรานหรานต้องตะลึงไปชั่วครู่ต้องเข้าใจว่าเจ้านั่นของเขาใช่จะรับมันได้สำหรับครั้งแรกของคนทั่วไป แต่เมื่อมองเห็นจ้าวเสี่ยวหลิงร่อนเอวพร้อมนวดหน้าอกตัวเองไปด้วยเท่านั้น เขารู้เลยว่าเธอรับมันไหวจริงๆ
จ้าวเสี่ยงกังปล่อยซุนหรานหรานแล้วพูดกับจ้าวเสี่ยวหลิงว่า: "เฮ้ พี่หลิง ถ้าอย่างนั้นพี่ก็เตรียมมีความสุขกับการขึ้นสวรรค์ได้เลย"
หลังจากพูดแบบนั้นจ้าวเสี่ยวกังก็เริ่มเคลื่อนไหวทันที เสียงกระแทกทั้งดังลั่นทั้งไพเราะภายใต้ต้นไม้ใหญ่
ในหูของซุนหรานหรานราวกับมีเสียงเวทมนตร์ ทำให้เธอเนื้อตัวอ่อนแรงอยากจะแยกจ้าวเสี่ยวหลิงออกมาแล้วพาตัวเธอเข้าไปแทนที่
เวลาผ่านค่อยๆผ่านไปจ้าวเสี่ยวหลิงเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองถูกพาไปถึงจุดสุดยอดแล้วกี่ครั้ง
"เสี่่ยวกัง…พี่สาว…พี่สาวไม่ไหวแล้ว…"
"เหอะเหอะ ตอนแรกพี่ไม่ใช่สงสัยในสมรรถภาพของอยู่หรอกเหรอ วันนี้ให้พี่ได้ลิ้มรสว่าอะไรคือโด่ไม่รู้ล้ม"
หลังพูดจบจ้าวเสี่ยวกังขยับตัวแล้วให้จ้าวเสี่ยวหลิงคุกเข่าลงบนพื้นหญ้าแล้วทำการกระแทกอีกครั้ง
เมื่อเห็นดวงตาที่โหยหาของซุนหรานหรานที่พิงอยู่ใต้ต้นไม้ จ้าวเสี่ยวกังยิ้มและพูดว่า "พี่สะใภ้ไม่ต้องกังวลไปฉันจะทำให้เธอสยบยอมโดยเร็ว"
จ้าวเสี่ยวกังพูดและเร่งเครื่องให้เร็วขึ้น
จ้าวเสี่ยวหลิงเคยรู้สึกสบายขนาดนี้ที่ไหนกัน เมื่อก่อนใช้แตงกวายังไม่สบายเท่านี้เลย เหมือนตัวเองกำลังจะโบยบิน
"เสี่่ยวกัง พี่ไม่ไหวแล้วจริงๆปล่อยพี่ไปเถอะ"
"ฮิฮิ ยังมีแรงพูดแสดงว่ายังไหวอยู่"
"อา… ฉัน… ไม่ไหว… แล้วจริงๆ"
จ้าวเสี่ยวหลิงร้องขอชีวิตและอยากขยับตัวออกมา แต่เอวอันบอบบางของเธอได้ถูกจ้าวเสี่ยวกังจับไว้อย่างแน่น
การกระแทกรัวๆทำให้จ้าวเสี่ยวหลิงเสียวสั่นไม่หยุดเมื่อนอนลงกับพื้น
เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวหลิงที่กระตุกอยู่บนพื้นหญ้า จ้าวเสี่ยวกังยิ้มอย่างมีชัยแล้วเบนเป้าไปที่ซุนหรานหราน
ซุนหรานหรานมองเห็นสภาพของจ้าวเสี่ยงหลิงนั่นคือไม่ไหวจริงๆแล้ว เธอเริ่มรู้สึกกังวลแล้วบอกกับจ้าวเสี่ยวกังว่า: "เสี่ยวกัง กับพี่สะใภ้ต้องอ่อนโยนหน่อยนะพี่สะใภ้ไม่ได้แข็งแรงเหมือนเธอ"
ซุนหรานหรานพูดไปพร้อมเดินเข้าไปหาจ้าวเสี่ยวกัง
"เฮ้ พี่สะใภ้ไม่ต้องห่วงพี่เป็นผู้หญิงคนแรกของฉัน จะไม่อ่อนโยนไดเไงล่ะ"
จ้าวเสี่ยวกังยกเห็ดบนหลังซุนหรานหรานลง จากนั้นเอามือสอดเข้าไปเริ่มบีบนวดจนซุนหรานหรานบอกว่าอยากได้แล้วเขาถึงหยุด
"พี่สะใภ้ พี่หันหลังไปจับต้นไม้ไว้ก็พอ"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ซุนหรานหรานจะไม่เข้าใจความหมายของจ้าวเสี่ยวกังได้อย่างไร และเหลือบมองจ้าวเสี่ยวกังทันทีและพูดว่า "ท่านี้ใครเป็นคนสอนเธอ"
"ฮิฮิ ฝึกเองเก่งเอง"
หลังพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็เริ่มถอดกางเกงที่รัดมากของเธอออกเมื่อเขาถอดชุดชั้นในสีขาวออกมาถึงรู้ว่า ที่จริงน้องสาวของเธอเปียกแฉะมานานแล้ว
"พี่สะใภ้ น้ำพี่ดูเหมือนเยอะกว่าเมื่อก่อนอีกนะ"
ซุนหรานหรานกำลังจะตอบแต่ก็ต้องอุทานออกมา
เพราะน้องชายของจ้าวเสี่ยวกังได้แหวกว่ายขึ้นไปตามรอยแม่น้ำ และกิ่งก้านของซุนหรานหรานก็สั่นไหวในทันทีเสียงครางดังขึ้นรัวๆ
"เสี่่ยวกัง เธอ…เธอ…ไม่อ่อนโยนเลย"
"พี่สะใภ้ นานๆเราจะเปลี่ยนบรรยากาศที่น่าตื่นเต้นทีพี่น่าจะชอบไม่ใช่เหรอ"
ซุนหรานหรานยังไม่ทันได้ตอบจ้าวเสี่ยวกังก็กระแทกขึ้นมาอีกจนเสียงดังลั่นอยู่กลางป่า ซุนหรานหรานที่เกาะต้นไม้อยู่ต้องรับกระแทกที่เกิดขึ้นเป็นจังหวะ เริ่มแรกก็มีเสียงครางคั่นกลางอยู่บ้างสุดท้ายก็ปล่อยตัวเองโบยบิน
"เสี่ยวกัง สู้ๆ แรงอีกหน่อย เสี่ยวกัง… เร็วหน่อย… ไม่ไหวแล้ว"
"เอ่อ…เอ่อ…สามี…"
ขณะที่จ้าวเสี่ยวกังกำลังกระแทกอย่างหนักอยู่ ร่างกายบอบบางของซุนหรานหรานก็สั่นไม่หยุดจากนั้นอ่อนแรงไปแม้ต้นไม้ยังเกาะไม่อยู่ ทันทีที่จ้าวเสี่ยวกังเห็นก็รีบโอบเธอกลับมาแล้วจัดชุดใหญ่ไฟกระพริบบนพื้นหญ้าอีกครั้ง
"พี่สะใภ้ ฉันก็ต้องการ…พี่สะใภ้…มาแล้ว"
ทันใดนั้นความสบายใจก็ปรากฏขึ้นตามจุดตันเถียนของจ้าวเสี่ยวกัง เพียงวูบรู้สึกเหมือนรูขุมขนแขนขาจะระเบิดออกมาทันที
ฮะ…
ฮะ…
จ้าวเสี่ยวกังเหนื่อยหอบอย่างแรง แต่ก็ดีใจมากที่ได้เห็นหญิงงามสองสไตล์ที่ต้องนอนกองบนพื้นหญ้า
ไม่คิดว่าหลังจากออกจากโรงเรียนจะมีเรื่องดีแบบนี้ และดูเหมือนเรื่องแบบนี้จะมีมากขึ้นในอนาคตทำให้เขายิ่งรู้สึกโหยหามัน
หลังจากเก็บข้าวของแล้วใส่เสื้อผ้าเสร็จ จ้าวเสี่ยวกังนั่งรอทั้งสองคนสงบสติอารมณ์ก่อนจากนั้นค่อยมุ่งหน้าไปยังหุบเขาบางจื่อพร้อมกัน
ความสัมพันธ์ระหว่างหญิงสองคนนั้นมีกันมากขึ้นเรื่อยๆ และสายตาที่มองจ้าวเสี่ยวกังก็เต็มไปด้วยความอ่อนโยน
"พี่สาว พี่ว่าเสี่ยวกังร้ายกาจขนาดนี้อีกหน่อยถ้าแต่งงานไปใครจะต้านทานไหวได้"
เมื่อได้ยินความกังวลของจ้าวเสี่ยวหลิงซุนหรานหรานหัวเราะและพูดว่า: "รับไม่ไหวสิดี ไม่งั้นจะถึงคิวพวกเราเหรอ"
"ฮี่ฮี่… พี่หลานหลานยังไงพี่ก็เหนือกว่า ถ้าไม่ใช่พี่ฉันเองก็ไม่รู้จะเอ่ยปากอย่างไรให้เขาจัดการ ตอนนี้ฉันต้องการอีกแล้วพี่ช่วยคิดแผนให้หน่อย"