ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 109 ใต้แม่น้ำ
เมื่อสายตาที่เจ้าเล่ห์ของจ้าวเสี่ยวกังมองมาที่อกตัวเอง ซุนหรานหรานก็ยิ้ม แล้วก็เข้าใจความคิดของจ้าวเสี่ยวกัง
เธอยิ้มแล้วก็พูดว่า: "บอกมาสิ คุณอยากได้รางวัลอะไร ขอแค่พี่สะใภ้ทำได้จะรับปากคุณอย่างแน่นอน แต่ถ้าคุณรับซื้อไม่หมด คุณจะต้องรับปากพี่สะใภ้เรื่องหนึ่ง"
ดวงตาของซุนหรานหรานหัน และดูแล้วช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน
"หึๆๆ พี่สะใภ้ พูดเลย ขอแค่ทำได้อย่าว่าแต่หนึ่งเรื่องเลย ต่อให้เป็นร้อยเรื่องก็จะรับปาก"
จ้าวเสี่ยวหลิงที่มองอยู่ข้างๆเห็นทั้งสองคนพูดแบบนี้ก็รู้สึกอิจฉา แต่ก็แทรกอะไรไม่ได้
"คุณพูดมาก่อนดีกว่า เรื่องที่พูดสะใภ้ขอนั้นง่ายมาก พี่สะใภ้ว่าสิ่งคุณขอนั้นคงจะไม่ใช่เรื่องง่ายแน่"
เมื่อมองไปที่ความขี้เล่นในดวงตาของซุนหรานหราน ดูเหมือนว่าจ้าวเสี่ยวกังจะมองเห็นความลับที่อยู่สึกสุดในใจของอีกฝ่าย หัวเราะและพูดว่า" หึๆๆ ความจริงไม่มีอะไร ฉันแค่อยากจะลองดูว่าอยู่ด้วยกันสามคนแล้วมีความรู้สึกอย่างไร"
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ ซุนหรานหรานก็ตกตะลึงจนอ้าปากแล้วมองไปที่จ้าวเสี่ยวกัง
"คุณอยากจะลองกับฉันชุ่ยฮวาและเสี่ยวหลิงพร้อมกัน??"
จ้าวเสี่ยวกังกาหัวของเขาและยิ้มและพยักหน้า: "ใช่ ถ้าฉันสามารถรับซื้อได้หมดเรื่องนี้คงจะไม่ยากใช่ไหม?"
ซุนหรานหรานมองจ้าวเสี่ยวหลิงที่อยู่ไม่ไกล แล้วพูดกับจ้าวเสี่ยวกังว่า" เรื่องนี้ คุณถามเสี่ยวหลิงก่อนดีกว่า ส่วนทางชุ่ยฮวาเดี๋ยวฉันจะกล่อมให้เอง แต่แม้ว่าเสี่ยวหลิงจะเคยแต่งงานแล้วแต่อายุของเธอยังน้อยอยู่ หน้ายังไม่หนาเท่าพวกเรา คุณไปพูดเองแล้วกัน"
หลังจากพูดเช่นนี้ ซุนหรานหรานก็หยิบตะกร้าเห็ดสนและเดินไปที่ริมแม่น้ำเพื่อเริ่มทำความสะอาด
จ้าวเสี่ยวกังมองไปที่จ้าวเสี่ยวหลิงซึ่งอยู่ไม่ไกล และยิ้มอย่างเชื่องช้า ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร
"เรื่องนี้ฉันรับปาก แต่ว่าคุณต้องรับปากเรื่องหนึ่งกับฉันก่อน"
ก่อนที่จ้าวเสี่ยวกังจะเปิดปากพูด จ้าวเสี่ยวหลิงก็เริ่มพูดก่อน ทำให้จ้าวเสี่ยวกังแปลกใจเป็นอย่างมาก
"หึๆๆ พี่หลิง พี่พูดเลย ไม่ว่าเรื่องอะไร ขอแค่ฉันทำได้ฉันจะรับปากทันที"
"ก็ไม่ได้มีเรื่องใหญ่อะไรหรอก แค่ต่อไปไปหาฉันบ่อยๆก็พอ พี่ไม่ขอว่าเราจะแต่งงานกัน แต่ขอแค่คุณไม่จากพี่ไปก็พอ เพราะพี่เริ่มรู้สึกว่าชอบคุณแล้ว."
หลังจากที่จ้าวเสี่ยวหลิงกล่าวเช่นนี้ เธอก้มศีรษะและเดินผ่านจ้าวเสี่ยวกังไป จากนั้นจึงรีบเดินไปหาซุนหรานหรานเพื่อช่วยซุนหรานหรานล้างเห็ดสนด้วยกัน
จ้าวเสี่ยวหลิงได้ยินเรื่องที่จ้าวเสี่ยวกังและซุนหรานหรานพูดอย่างชัดเจน เมื่อเห็นท่าทางที่เขินอายของจ้าวเสี่ยวหลิง ซุนหรานหรานก็ยิ้มและพูดว่า"น้องสาว ไม่รู้ว่าเธอก็ใจกว้างเหมือนกันนะ แต่ว่านิสัยตรงๆแบบเธอพี่ชอบ ไม่เก็บไว้ ชอบก็คือชอบ วางใจเถอะ เสี่ยวกังไม่ใช่คนแบบนั้น เรื่องนี้ต่อให้เธอไม่พูด เสี่ยวกังก็จะทำให้แน่นอน"
"เธอไม่ได้สังเกตเห็นหรือว่าของอันนั้นของเขาลุกขึ้นมาอีกแล้ว? แสดงว่ากำลังคิดอยู่แน่ๆ"
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ จ้าวเสี่ยวหลิงก็แอบหันหัวของเธอและเหลือบมอง และเธอก็เห็นว่าของของจ้าวเสี่ยงกังกำลังตุงอยู่ในกางเกง เธอก็หัวเราะออกมาทันที
"พี่หรานหราน พี่ว่าทำไมของของเสี่ยวกังทำไมถึงยาว ทำไมถึงเก่งแบบนั้น ก็เป็นครั้งแรกของฉันที่โดนผู้ชายทำจนเกือบจะขึ้นสวรรค์"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่ฉันรู้คือเราต้องจับตาดูเขาให้ดีๆ ถ้าเสี่ยวกังหนีไป ชีวิตหลังจากนี้คงจะไม่มีรสชาติอีกแล้ว ของใหญ่แบบนั้น และก็เก่งขนาดนั้น"
จ้าวเสี่ยวกังายเห็ดสนไปที่ทั้งสองคน และเมื่อเขาได้ยินคำพูดของทั้งสอง เขาก็หัวเราะ
"พี่หลิง พี่หรานหราน พวกพี่แอบพูดเรื่องของฉันลับหลังไม่ดีนะ หรือว่าเราเริ่มทำและเริ่มปรึกษากันดีกว่าว่าจะทำยังไง?"
เมื่อเห็นว่าดวงตาที่เจ้าเล่ห์ของจ้าวเสี่ยวกัง ทั้งสองคนก็พูดพร้อมกันว่า" พวกเราไม่เอาเด็ดขาด"
หลังจากพูดพูดจบ ทั้งสองคนก็ถึงกัลชะงัก จากนั้นก็หัวเราะเสียงดัง
แต่จ้าวเสี่ยวกังไม่ได้ท้อถอย ในขณะที่ล้างเห็ดสน ดวงตาของเขายังคงกวาดสายตาไปทั่วทั้งสอง และในขณะเดียวกัน เขากำลังคิดว่าทั้งสองจะร่วมมือกันเพื่อไปที่ถ้ำอย่างเชื่อฟังได้อย่างไร
เพราะอีกสักพักก็จะมืดแล้ว ชาวบ้านที่ทำงานในทุ่งก็ต้องกลับไปเจอกันแน่นอน ถ้ามีคนเห็นต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่นอน แต่ถ้าไปที่ถ้ำแล้วจะไม่มีใครเห็นอย่างแน่นอน
จ้าวเสี่ยวกังรีบเก็บเห็ดสนอย่างรวดเร็ว ขณะที่มองดูทั้งสองนั่งยองๆ อยู่ข้างแม่น้ำพร้อมกับร่องก้น ซุนหรานหรานอวบแต่ไม่อ้วน ร่องก้นแบบนั้นมองจนจ้าวเสี่ยวกังแทบอยากจะวิ่งไปถอดลงมา
ของจ้าวเสี่ยวหลิงนั้นโด่งมากและก็เซ็กซี่แข็งแกร่งมาก เหมือนกับผู้หญิงที่ฝึกเพาะกายมาก่อน แต่จ้าวเสี่ยวหลิงสวยกว่าผู้หญิงเพาะกายมาก ที่สำคัญคือตรงที่โด่งนั้นเจอกระแทกหน่อยมาก สำหรับเรื่องนี้จ้าวเสี่ยวกังมั่งใจมากว่าต่อจากนี้เขาจะกระแทกให้กับจ้าวเสี่ยวหลิงตลอด
ท้องฟ้าค่อยๆมืดลง และเห็ดสนก็ถูกชะล้างแล้ว
เมื่อเห็นหญิงสาวสองคนลุกขึ้นและจะจากไป จ้าวเสี่ยวกังก็รีบลุกขึ้นและเดินไปข้างหน้าหญิงสาวทั้งสองคนแล้วพูดว่า"พี่สะใภ้ พี่หลิง พวกเราอาบน้ำกันก่อนดีไหม น้ำในคลองนี้เย็นมาก ดูพี่ทั้งสองก็ร้อนจนเปียกไปหมดแล้ว
เมื่อได้ยินคำพูดที่ไรเทคนิคของจ้าวเสี่ยวกัง ซุนหรานหรานและจ้าวเสี่ยวหลิงก็มองหน้ากันแล้วมองจ้าวเสี่ยวกังอย่างไม่สนใจและพูดว่า"พวกเรากลับไปอาบที่บ้านดีกว่า กลัวจะมีคนมาแอบมอง พวกเรารับไม่ไหว"
"หึๆๆ ฉันจะดูต้นทางให้ ไม่มีใครมาแอบมองพวกพี่อย่างแน่นอน"
"เสี่ยวกัง พวกเราไม่ใช่ไม่อยากให้คุณ แต่ว่าคุณยังหนุ่ม ควรจะระวังหน่อย พวกเรากลัวว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ร่างกายคุณจะรับไม่ไหว"
เมื่อเห็นท่าทางที่จริงจังของซุนหรานหราน จ้าวเสี่ยวกังก็ถึงกับชะงัก เรื่องนั้นเขารู้ดี แต่ว่าเขาไม่เคยรู้สึกว่าร่างกายของเขามีปัญหาอะไรแบบนั้นมาก่อน ทุกครั้งที่ทำเสร็จก็จะสดชื่นเป็นร้อยเท่า
"พี่สะใภ้ พี่หลิง ในเมื่อพวกพี่พูดแบบนี้ฉันก็จะไม่บังคับพวกพี่แล้ว แต่ว่าพวกพี่ช่วยดูเห็ดให้หน่อย ฉันจะไปเอาของที่ถ้ำหน่อย"
ก่อนที่ทั้งสองจะปฏิเสธ จ้าวเสี่ยวกังก็ตรงไปที่ถ้ำ
เมื่อเขามาถึงถ้ำ จ้าวเสี่ยวกังมองไปรอบๆ พบเทียนที่เขาเคยใช้มาก่อน จุดเทียนแล้วเดินเข้าไปข้างใน
มีแม่น้ำใต้ดินในถ้ำ จ้าวเสี่ยวกังต้องการใช้ประโยชน์จากแม่น้ำใต้ดินนี้มาตลอด แต่เขาไม่เคยมีโอกาส แต่วันนี้เขารู้สึกได้ถึงประโยชน์ของแม่น้ำใต้ดินนี้
ซุนหรานหรานและจ้าวเสี่ยวหลิงรอเป็นเวลานานโดยไม่เห็นจ้าวเสี่ยวกังออกมา ดังนั้นพวกเธอจึงตัดสินใจที่จะไปดูด้วยกัน
เมื่อพวกเขาเดินไปที่ทางเข้าถ้ำ ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงของจ้าวเสี่ยวกังพูดอยู่ภายใน
"ว้าว เจ๋งมาก มันเจ๋งมาก"
จากนั้นก็มีเสียงกระแทก ซึ่งเหมือนกับเสียงการชนกันระหว่างคนสองคน และยังมีเสียงต่างๆตามมาด้วย
"เสี่ยวหลิง ไปกันเถอะ เข้าไปดูว่าเด็กคนนี้ได้ผู้หญิงป่าเถื่อนคนไหนมาเอา วันนี้เราต้องบีบเด็กคนนี้ให้ได้"