ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 112 คืนนี้ไปบ้านของพี่สาว
"พี่สาว คุณไม่เป็นไรใช่ไหม"
จ้าวเสี่ยวกังดึงซุนหรานหรานขึ้นมา แต่ว่ามือใหญ่ที่โอบอยู่บนเอวของซุนหรานหรานข้างนั้นกลับไม่มีการผ่อนคลายเลย ในทางกลับกันกอดร่างกายนั้นเข้ามาหาตัวเอง
"ไม่…..ไม่เป็นไร"
ซุนหรานหรานถูกการงายหลังในเมื่อกี้ทำให้ตกใจอย่างมาก โชคดีที่จ้าวเสี่ยวกังช่วยไว้ได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้นล้มอยู่บนก้อนหินเหล่านั้นของในถ้ำนี้ คงจะเจ็บน่าดู
สัมผัสกลิ่นหอมละมุนจากร่างกายของซุนหรานหรานที่แผ่ออกมา จ้าวเสี่ยวกังก็ไม่รีบร้อนทำอะไร เพียงแค่กอดเอวนั้นเอาไว้แน่น หลังจากนั้นเอียงคอไปกระซิบพูดข้างหูของซุนหรานหราน :"พี่สาว ในเมื่อไม่เป็นอะไรแล้ว คุณควรจะขอบคุณฉันสักหน่อยใช่ไหม? ถ้าหากไม่ใช่ฉันพี่สาวคงล้มลงไปแล้ว"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังยื่นลิ้นออกมาโดยตรงไปและเลียไปที่หูของซุนหรานหรานหนึ่งที
อ้าหืม……
ถูกจ้าวเสี่ยวกังทำแบบนี้ คนทั้งคนของซุนหรานหรานราวกับว่าถูกฟ้าผ่า ร่างกายสั่นสะท้านโดยตรง
"นายต้องการให้ฉันขอบคุณนายยังไง?"
ซุนหรานหรานหรี่ตาลงและมองไปทางจ้าวเสี่ยวกัง ในเวลานี้ภายในใจของเธอ อันที่จริงรู้แล้วว่าต่อจากนี้ต้องทำอะไร หรือพูดได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพียงแค่เธอไม่อยากเป็นคนเปิดปากพูดก่อนเท่านั้น
"ฮ่าๆๆ พี่หลิงก็สลบไปแล้ว แต่ว่าฉันยังรู้สึกอึดอัดมากเลยนะพี่สาว เอาแบบนี้พี่สาวก็ช่วยฉันหน่อยนะ?"
เมื่อซุนหรานหรานได้ยินคำพูดนี้ ตาที่น่าหลงใหลคู่นั้นมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น
"อย่างนั้นนายอุ้มพี่สาวอาบน้ำก่อน เพียงแต่นายต้องเร็วหน่อยนะ พี่ชายต้าจ้วงของนายยังรออยู่ที่บ้าน"
เมื่อได้ยินคำพูดของซุนหรานหราน จ้าวเสี่ยวกังหัวเราะฮ่าๆๆโดยตรง หลังจากนั้นอุ้มซุนหรานหรานขึ้นและหมุนอยู่กับที่หลายรอบ
ซุนหรานหรานทุบไหล่กว้างของจ้าวเสี่ยวกังด้วยหมัดสีชมพูของเธอ พูดอย่างมีเสน่ห์ :"ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้ ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้"
จ้าวเสี่ยวกังหัวเราะฮ่าๆๆ หลังจากนั้นกอดซุนหรานหรานที่ถูกตัวเองทำให้มึนหัวโดยตรง ภายใต้แสงเทียนสลัวๆ มองดูริมฝีปากที่หอมกรุ่นทั้งสองนั้น จ้าวเสี่ยวกังทนไม่ไหวจนจูบมันโดยตรง
หืมอ้า…..
เสียงที่คมชัดดังออกมาจากรูจมูกของซุนหรานหราน
เมื่อได้ยินเสียงนี้ จ้าวเสี่ยวกังยิ่งมีความตื่นเต้นมากขึ้น ใช้ปลายลิ้นแงะเปลือกฟันของซุนหรานหรานอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นเริ่มพันกันราวกับว่าเป็นงู
ซุนหรานหรานรู้สึกได้ถึงมือใหญ่คู่นั้นของจ้าวเสี่ยวกังเริ่มไม่ซื่อสัตย์อยู่บนร่างกายของตัวเอง ทันใดนั้นคนทั้งคนกอดจ้าวเสี่ยวกังเอาไว้แน่น ไม่อย่างนั้นจ้าวเสี่ยวกังจะจับตรงหน้าของตัวเอง
แต่ว่านี่กลับเป็นสิ่งที่จ้าวเสี่ยวกังต้องการ มือใหญ่คู่นั้นเดินตรงไปตามแผ่นหลังที่สวยงามของซุนหรานหราน ไปจนถึงหัวเข็มขัด มือข้างหนึ่งสามารถปลดล็อกยกทรงบนหน้าอกของซุนหรานหรานได้อย่างชำนาญ
ซุนหรานหรานก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าจ้าวเสี่ยวกังจะเร็วขนาดนี้ ทันทีที่ต้องการห้ามจ้าวเสี่ยวกังแต่มือใหญ่คู่นั้นกลับเลื่อนไปมา เพราะในเวลานี้เธอมีความปรารถนาเล็กน้อยจากจ้าวเสี่ยวกัง ถ้าหากยังเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆเธอกลัวว่าตัวเองจะเป็นเหมือนกับจ้าวเสี่ยวหลิง ใช้ความคิดริเริ่ม
แต่ว่ามือใหญ่คู่นั้นของจ้าวเสี่ยวกังเปลี่ยนตำแหน่งอย่างรวดเร็ว แต่เป็นการล้วงเข้าไปในกางเกงยีนส์ของเธอ
กลีบทั้งสองนั้นนุ่มและเสียรูปอย่างรวดเร็วโดยการนวดของจ้าวเสี่ยวกัง
อ้า……อ้า……
ซุนหรานหรานไม่สามารถต้านทานการโจมตีของจ้าวเสี่ยวกังแบบนี้ได้แล้ว ทั้งคนตัวอ่อนจนตกไปอยู่ในอ้อมแขนของจ้าวเสี่ยวกังโดยตรง
"ฮ่าๆๆ พี่สาว รู้สึกฟินมากเลยใช่ไหม?"
ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วย พร้อมกับเริ่มถอดเสื้อผ้าของซุนหรานหรานอย่างรวดเร็ว ซุนหรานหรานก็ให้ความร่วมมือในการถอดเสื้อผ้าอย่างมาก
"เสี่ยวกัง พี่สาวอยากอาบน้ำก่อน ไม่อย่างนั้นพี่สาวรู้สึกว่าเหงื่อบนร่างกายสกปรกมาก"
"พี่สาว พวกเราสามารถอาบน้ำไปด้วยและทำไปด้วย"
แน่นอนว่าซุนหรานหรานรู้ความหมายของจ้าวเสี่ยวกังอยู่แล้ว ท้ายที่สุดแล้วเธอเห็นการเคลื่อนไหวของจ้าวเสี่ยวกังและจ้าวเสี่ยวหลิงด้วยตาของตัวเธอเอง แต่ว่าเธอกลับไม่ต้องการแบบนั้น เธอชอบการทำจากข้างหลังมากกว่า
"เสี่ยวกัง เอาแบบนี้พี่สาวจะก้มโค้งอยู่ข้างในน้ำ แบบนั้นนายจะฟินมากกว่า"
"ฮ่าๆๆ พี่สาวให้ทำยังไงฉันก็ทำแบบนั้น ฉันฟังพี่สาว"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังอุ้มซุนหรานหรานขึ้นทันที หลังจากนั้นก้าวเท้าอย่างรวดเร็วเดินเข้าไปท่ามกลางแม่น้ำโดยตรง
ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังอุ้มไปด้วย พร้อมกับฝังหัวเข้าไปในหน้าอกของซุนหรานหราน
"อ้า…..เสี่ยวกัง…..อย่า……สกปรกมากเลยนะ"
จ้าวเสี่ยวกังไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ เริ่มมีการกินคำใหญ่คำใหญ่ขึ้นมา
ในไม่ช้ากินจนทำให้ร่างกายของซุนหรานหรานสั่นอย่างต่อเนื่อง หลังจากนั้นเริ่มกอดคอของจ้าวเสี่ยวกังและดูดหน้าอกของจ้าวเสี่ยวกังย่างต่อเนื่อง
จนกระทั่งทั้งสองเริ่มหายใจหอบ จ้าวเสี่ยวกังค่อยวางซุนหรานหรานลงไปในน้ำ
ซุนหรานหรานล้างร่างกายอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก้มโค้งอยู่ในน้ำและพูดกับจ้าวเสี่ยวกัง :"เสี่ยวกัง พี่สาวเตรียมพร้อมแล้ว นายต้องเร็วๆหน่อยนะ"
"มาแล้ว"
พร้อมกับสิ้นสุดเสียงของจ้าวเสี่ยวกัง ซุนหรานหรานรู้สึกว่าคนทั้งคนเริ่มบวมขึ้นมาแล้ว
ความรู้สึกบวมแบบนั้นทำให้เธอสมหวังอย่างมากในทันที แม้ว่าจ้าวเสี่ยวกังจะไม่ขยับ แต่เธอก็รู้สึกสบายใจกว่าที่เคย
พร้อมกับการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของจ้าวเสี่ยวกัง ซุนหรานหรานที่กัดริมฝีปากในตอนแรกและไม่อยากส่งเสียง แต่ว่ากลับอดไม่ไหวกับความรู้สึกสนุกสนานนี้ ทำให้เธอกรีดร้องดังลั่นอย่างควบคุมไม่ได้
พร้อมกับความต่อเนื่องของเวลา เสียงนั้นดังกว่าของจ้าวเสี่ยวหลิงมาก
"เสี่ยวกัง……พี่สาว…….รู้สึกว่าใกล้จะถึงแล้ว……อ้า……."
"ฮ่าๆๆ พี่สาว ฉันเพิ่งจะมีความรู้สึกเอง"
จ้าวเสี่ยวกังรู้ว่าซุนหรานหรานจะถึงจุดสุดยอดแล้วจริงๆ ทันใดนั้นมีการโจมตีอย่างรุนแรงอีกครั้ง
เสียงก้องกังวานอยู่ในถ้ำเป็นเวลานาน ทำให้จ้าวเสี่ยวหลิงที่สลบไปกลับมามีสติอย่างช้าๆ
ทันทีที่ฟื้นกลับมา จ้าวเสี่ยวหลิงรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่ด้านล่าง อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจถึงความร้ายกาจของจ้าวเสี่ยวกัง ความรู้สึกนี้ต่อให้เป็นแตงกวาที่ใหญ่ที่สุดในสวนเธอก็ไม่เคยสัมผัสได้ถึงมัน
ในเวลานี้ ซุนหรานหรานรู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อน ความรู้สึกว่าวิญญาณกำลังจะพุ่งออกมาอีกครั้งก็ปรากฏขึ้น
"อ้า…..เสี่ยวกัง……วิญญาณของพี่สาว…..อ้า…..จะพุ่งออกมาแล้ว……อ้า"
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินแบบนี้ โจมตีต่อเนื่องอย่างรวดเร็ว เพราะว่าในเวลานี้เขาใกล้จะถึงจุดสุดยอดแล้ว
"พี่สาว ฉันก็ใกล้จะถึงแล้ว อดทนไว้หน่อยนะ"
หืม…….
อ้า……
มังกรและนกฟีนิกซ์ ในเวลาเดียวกันเสียงของทั้งสองดังก้องอยู่ในถ้ำพร้อมกัน
ความอุ่นๆนั้นทำให้ร่างกายของซุนหรานหรานสั่นสะท้านไปทั้งตัว
ติงติง……
ติงติง……
หยดประกายระยิบระยับหยดลงในน้ำ ซุนหรานหรานเหนื่อยจนอยากนอนลงไปในน้ำโดยตรง ไม่อยากลุกขึ้นแล้ว
จ้าวเสี่ยวกังก็หายใจหอยเช่นกัน อุ้มซุนหรานหรานแล้วเดินไปที่ฝั่ง เริ่มช่วยซุนหรานหรานชำระล้างขึ้นมา
"นายนี่เป็นเด็กเลวของพี่สาวจริงๆเลยนะ ถ้าหากพี่สาวท้องจริงๆนายเป็นเชื้อของเด็กอย่างแน่นอน"
"ฮ่าๆๆ เพียงแค่พี่สาวยินยอม ฉันสามารถเลี้ยงลูกในหมู่บ้านกับพี่สาวได้"
เดิมทีซุนหรานหรานเพียงแค่ล้อเล่นเท่านั้น เข้าใจสิ่งที่จ้าวเสี่ยวกังพูด แม้จะมีบุคลิกที่ไร้กังวลในวันธรรมดา แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอับอายด้วยคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง
"ฮ่าๆๆๆ……ใครอยากมีลูกกับนาย พี่สาวไม่อยากให้พี่ชายต้าจ้วงของนายปวดใจ"
หลังจากที่ซุนหรานหรานพูดจบ จ้าวเสี่ยวหลิงที่อยู่ไม่ไกลเปิดปากพูดอย่างเขินอายเล็กน้อย
"เสี่ยวกัง ถ้าหากนายอยากได้ลูก คืนนี้ไปบ้านของพี่สาว พี่สาวกับนายมาสร้างลูกด้วยกัน"