ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 111 สลบไปแล้ว
"พี่หลิง คุณเป็นคนที่ดีมากเลย"
สำหรับเรื่องแบบนี้ กระทั่งจ้าวเสี่ยวกังอยากขอยังไม่ได้เลย ยิ่งกว่านั้นยังเป็นจ้าวเสี่ยวหลิงเป็นฝ่ายริเริ่มเอง
เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง สัมผัสได้ถึงความตื่นเต้นของไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกัง จ้าวเสี่ยวหลิงนั่งยองลงไปในน้ำโดยตรง
ตำแหน่งที่เธอนั่งยองๆ บังเอิญเป็นแม่น้ำใต้ดินที่ไหลผ่านคอเธอพอดี และของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังกระโดดอยู่ตรงหน้าเธอโดยตรง
ซูร่า…….
ซูร่า…….
จ้าวเสี่ยวหลิงเงยหน้ามองจ้าวเสี่ยวกัง เมื่อเห็นความอ่อนโยนในดวงตาที่ร้อนเป็นไฟของจ้าวเสี่ยวกัง ทันใดนั้นก็ยื่นลิ้นออกมาโดยไม่ลังเลและเริ่มใช้ลิ้นของเธอบริการ
"ว้าว……หืม พี่หลิง ฉันรักคุณมากเลย มันช่างมีความสุขจริงๆ"
คำพูดของจ้าวเสี่ยวกังเปรียบเสมือนการเติมเชื้อเพลิงให้กับจ้าวเสี่ยวหลิง การเคลื่อนไหวเพิ่มมากขึ้น ในเวลาเดียวกันความเร็วก็เพิ่มมากขึ้น
"สุด……สุดยอด พี่หลิง ทำไหมคุณถึงทำแบบนี้ได้ ช่างมีความสุขเหลือเกิน"
จ้าวเสี่ยวหลิงจิบน้ำในแม่น้ำเย็นๆ แล้วบ้วนออกมาถุยใส่เบาๆ เหลือบมองจ้าวเสี่ยวกังอย่างมีเสน่ห์และพูด :"พี่หลิงทำไม่เป็น พี่หลิงเพียงแค่ต้องการทำให้นายมีความสุขเท่านั้น ฉันเรียนรู้สิ่งนี้จากภาพยนตร์"
พูดจบ จ้าวเสี่ยวหลิงดื่มน้ำในแม่น้ำอีกครั้ง หลังจากนั้นพยายามอ้าปากให้ใหญ่ที่สุดแล้วโจมตีเข้าไป
อ้าอ้า…..
จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกถึงการพันกับลิ้นที่หอมกรุ่น ความรู้สึกแบบนี้มันใช่เลย มันรู้สึกมีความสุขกว่าตอนที่ซุนหรานหรานและหลี่ชุ่ยฮวาอมไอศกรีมไว้ในปากซะอีก
ในไม่ช้า จ้าวเสี่ยวกังถูกน้ำสำลักเนื่องจากทำรุนแรงมากเกินไป
แค่กแค่กแค่ก…..
เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวหลิงถึงกับสำลักจนน้ำตาซึม จ้าวเสี่ยวกังอุ้มจ้าวเสี่ยวหลิงขึ้นมาด้วยความปวดใจ
"พี่หลิงปล่อยให้ฉันเป็นคนทำดีกว่า"
ในเวลานี้ทั้งสองคนล้วนแล้วไม่เห็ฯซุนหรานหรานเดินกลับมา กำลังมองดูทั้งสองคนที่มีความเร่าร้อนอยู่ที่นั่น
"เสี่ยวกัง พี่สาวยังสามารถทำได้……"
คำพูดของจ้าวเสี่ยวหลิงยังไม่ทันพูดจบ ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังอุ้มเธอไปด้วย พร้อมกับจูบลงไปอีกครั้ง
จ้าวเสี่ยวหลิงพยายามกัดฟันเอาไว้แน่น หัวซุกเข้าไปอย่างรวดเร็ว
พูดด้วยน้ำเสียงที่กังวล :"เสี่ยวกัง อย่าจูบฉัน เมื่อกี้ฉันเพิ่งใช้ปากเลียของเล่นอันใหญ่ของนายมันสกปรก"
"พี่หลิง คุณยังไม่รังเกียจความสกปรกของฉันเลย ทำไหมฉันต้องรังเกียจความสกปรกของคุณด้วย? คุณคิดมากไปแล้ว ฉันไม่รังเกียจหรอก"
เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง จ้าวเสี่ยวกังช็อกอยู่ในใจเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่ผู้ชายที่เคยรู้จัก
เธอจำได้อย่างชัดเจนว่าตอนที่สามีของตัวเองยังมีชีวิตอยู่ เพียงแค่หลังจากที่เธอช่วยสามีทำเสร็จแล้ว สามีไม่มีทางจูบปากกับเธออีกแน่นอน จะต้องมีการแปรงฟันเสร็จแล้วเธอค่อยกลับไปจูบใหม่ได้
แต่ว่าตอนนี้ เธอกลับถูกผู้ชายที่อายุน้อยกว่าตัวเองตรงหน้าคนนี้สามารถยอมรับได้
เผชิญกับการจูบของจ้าวเสี่ยวกัง จ้าวเสี่ยวหลิงค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ ร่างกายเข้าใกล้มาอย่างช้าๆและสุดหัวใจ
ซุนหรานหรานมองทั้งสองอยู่ภายใต้แสงเทียนในความมืด ภายเหล่านั้นทำให้เธอมีความอิจฉาเล็กน้อย อิจฉาที่จ้าวเสี่ยวหลิงและจ้าวเสี่ยวกังมีความเร่าร้อนได้เร็วขนาดนี้ สิ่งที่สะเทือนใจคือวิธีที่ผู้หญิงได้รับการยอมรับจากผู้ชาย การเสียสละแบบนั้น
ก่อนหน้านี้หลิวต้าจ้วงก็ไม่เคยจูบกับเธอเช่นกัน อันที่จริงแล้วผู้หญิงล้วนแล้วเข้าใจ เพียงแค่ไม่พูดเท่านั้น มีอย่างเดียวก็คือผู้ชายส่วนใหญ่รังเกียจความสกปรกของไอ้นั่นของตัวเอง แต่ว่ากลับต้องการให้ผู้หญิงดูดไอ้นั่นของตัวเอง ผู้ชายแบบนี้อันที่จริงแล้วเห็นแก่ตัวอย่างมาก เพียงแต่เธอรู้ดีว่าหลิวต้าจ้วงยังรักเธอ และรู้ว่าหลิวต้าจ้วงจะจูบข้างล่างของเธอ
แต่ว่าในเวลานี้ซุนหรานหรานยังคงมีความรู้สึก
จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกได้ถึงความกระตือรือร้นของจ้าวเสี่ยวหลิงราวกับไฟ ภายในใจของเขาตื่นเต้นอย่างมาก
จ้าวเสี่ยวกังใช้ความคิดริเริ่มในการเผชิญหน้าของระหว่างทั้งสองอย่างช้าๆ
"เสี่ยวกัง……ฉันอยาก……."
"เสี่ยวกัง…..พี่สาวอยากได้แล้ว……"
ในเวลานี้จ้าวเสี่ยวหลิงเปิดปากพูดอย่างกล้าหาญ เพราะเธอรู้ดีว่าเด็กผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอคงไม่คิดว่าเธอเป็นอีตัวขี้เล่นแน่นอน จะไม่มองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ
เธอสามารถสัมผัสได้หมดหัวใจ ด้วยประสบการณ์
หืม…..
จ้าวเสี่ยวหังอึดอัดมาตั้งนานแล้ว ลุกขึ้นโดยตรงและอุ้มจ้าวเสี่ยวหลิงขึ้นมาทันที
จ้าวเสี่ยวหลิงให้ความร่วมมืออย่างมากและรวมเข้ากับจ้าวเสี่ยวกังเข้าด้วยกัน
ที่ไม่ไกล ซุนหรานหรานเฝ้าดูการเคลื่อนไหวที่ลืมฉันของพวกเขา อดไม่ได้ที่จะมีการแฉะเล็กน้อย ในวินาทีนี้เธอกระทั่งลืมเรื่องในก่อนหน้านี้ที่เตรียมจะกลับบ้านไปทำอาหาร
จ้าวเสี่ยวหลิงหลับตา สัมผัสมันอย่างเงียบๆราวกับว่ากำลังจะหายเข้าไปในกริบเมฆ แขนทั้งคู่กอดจ้าวเสี่ยวกังเอาไว้แน่น ในขณะเดียวกันเอวก็ประสานกันอย่างมากและยกต่อหน้าจ้าวเสี่ยวกัง
ในครั้งนี้เธอรู้สึกว่ามันเร็วอย่างมาก นอกจากนี้ไม่เคยมีครั้งไหนที่ทำให้เธอมีความสุขขนาดนี้มาก่อน
หลังจากผ่านไปหนึ่งยก ในไม่ช้าก็มาอีกหนึ่งยก ระเบิดความสุขออกมา ทำให้เธอลืมความเครียดทุกอย่าง
"เสี่ยวกัง…..พี่สาว…….รัก…….รักนายมากเลย……."
หลังจากโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่า ในที่สุดจ้าวเสี่ยวหลิงก็อดไม่ได้ที่จะพูดในสิ่งที่เธอต้องการพูดมากที่สุดในหัวใจของเธอ
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดนี้ การเคลื่อนไหวเร็วมากยิ่งขึ้น
"ซู…..พี่หลิง อย่างนั้นคุณจะสัมผัสได้ถึงความรักของฉันก่อน"
สิ้นสุดเสียง เสียงกระแทกดังขึ้นอีกครั้งทันที ในครั้งนี้เสียงดังยิ่งกว่าก่อนหน้านี้อย่างมาก ทุกการโจมตีดูเหมือนจะนำไปสู่ส่วนลึกของจิตวิญญาณของจ้าวเสี่ยวหลิง
จ้าวเสี่ยวหลิงรู้สึกพร่ามัวด้วยการโจมตีในครั้งนี้ด้วยเช่นกัน ในไม่ช้าแขนก็ไม่สามารถกอดคอของจ้าวเสี่ยวกังได้อีกต่อไป
"เสี่ยวกัง…..พี่สาว……พี่สาวทนกับของนายไม่ไหวแล้ว….."
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวหลิงปล่อยแขนของเธอโดยตรงและเอนหลัง
ซุนหรานหรานเมื่อเห็นฉากนี้รีบพุ่งเข้ามาในทันที มองไปที่จ้าวเสี่ยวกังอย่างโกรธเคืองและพูด :"เด็กอย่างนายจะทำจนเสี่ยวหลิงตายหรือยังไง นายไม่เห็นหรือยังไงเธอกลอกตาขาวขึ้นแล้ว?"
จ้าวเสี่ยวกังอุ้มจ้าวเสี่ยวหลิงด้วยความเขินอาย หลังจากนั้นค่อยๆ วางไว้ริมแม่น้ำ ให้เธอนอนบนเสื้อผ้าของตัวเอง
"ฮ่าๆๆ พี่สาว ก็ฉันไม่รู้นี่นา พี่หลิงเป็นเหมือนกับไฟแบบนั้น จุดประกายแรงบันดาลใจของฉันโดยตรง"
ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังเกาหัวไปด้วย พร้อมกับมองไปทางซุนหรานหรานด้วยความเขินอาย แต่ดวงตาทั้งคู่ของเขากำลังจ้องมองตรงไปซาลาเปาโตทั้งคู่บนหน้าอกของซุนหรานหราน
ซุนหรานหรานกูถูกจ้าวเสี่ยวกังมองจนร่างกายอ่อนเช่นกัน ตรงนั้นเริ่มมีน้ำซึมออกมาตั้งนานแล้ว เพียงแค่เธอไม่รู้จะก้าวออกมาได้อย่างไรเท่านั้น
เมื่อเห็นซุนหรานหรานเหยียดขาตรงและมีการเคลื่อนไหวหนีบขาเอาไว้แน่น จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะนึกถึงกลิ่นหอมของร่างกายของซุนหรานหรานในก่อนหน้านี้
กลิ่นหอมบนร่างกายของซุนหรานหราน ก็คือกลิ่มหอมที่แผ่ออกมาเมื่อเวลาที่เธอถึงจุดสุดยอด
ครั้งที่แล้วซุนหรานหรานขับมอเตอร์ไซค์และมีเขาซ้อนท้ายด้วยก็มีกลิ่นหอมแบบนี้ส่งออกมาเช่นกัน เห็นได้ชัดอย่างมากว่าซุนหรานหรานต้องการ
เพียงแต่ในเวลานั้นเขาไม่รู้เท่านั้นเอง แต่ว่าตอนนี้เขากลับเข้าใจได้แล้ว
"พี่สาว กลิ่นหอมบนร่างกายของคุณน่าดมมากเลย"
หลังจากจ้าวเสี่ยวกังพูดจบ เขาเอียงไปใกล้คอของซุนหรานหรานโดยตรงและสูดดมไปหนึ่งที
ด้วยลมหายใจที่มีความเร่าร้อนนั้นทำให้ซุนหรานหรานอดไมได้ที่จะหดคอ ในเวลาเดียวกันถอยหลังหนึ่งก้าวอย่างรวดเร็ว
เนื่องจากสภาพแวดล้อมที่มืด เธอถอยหนึ่งก้าวบังเอิญไปชนโดนก้อนหิน เสียงกรีดร้องหนึ่งที ซุนหรานหรานเงยหลังโดยตรง
ตามสัญชาตญาณ มือของซุนหรานหรานคว้ามาทางจ้าวเสี่ยวกัง และจ้าวเสี่ยวกังก็ก้าวเข้าไปกอดเอวที่อวบอ้วนของซุนหรานหรานอย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกันความแรงของมือก็แน่นขึ้น ร่างกายของซุนหรานหรานเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของเขาโดยตรง
ทันใดนั้น สัมผัสได้ถึงความเร่าร้อนไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกัง ซุนหรานหรานอดไม่ได้ที่จะหลงใหลขึ้นมา