ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 175 จัดอีกครั้ง
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จ้าวเสี่ยวกังก็ได้ขยับเบาๆ และได้รู้สึกถึงความเปียกที่ห่อหุ้มอยู่
แล้วเขาก็รู้ทันทีว่าทั้งหมดนี้คือความจริง เมื่อเห็นทางที่เย้ายวนของโจวหรานฮวา คนสีชมพูที่กำลังเงยหน้าไปด้านหลัง ปากของเธออ้าเล็กน้อย ก็เลยทำให้จ้าวเสี่ยวกังตื่นเต้นทันที
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคิดถึงเรื่องที่อยู่ในบ้านของโจวหรานฮวา และคนที่อยู่ข้างๆก็คือจ้าวหวู่ มันเหมือนกับว่ากำลังเอาเมียของจ้าวหวู่ต่อหน้าเขา
การกระตุ้นแบบนี้ทำให้สิ่งของของจ้าวเสี่ยวกังพองตัวขึ้นอีกครั้ง
พองจนโจวหรานฮวาอดไม่ได้ที่จะขยับตัว
"หึๆ น้า น้าจ้าวอยู่ข้างๆห้องนะ น้าทำแบบนี้ไม่กลัวน้าจ้าวเห็นหรือ?"
"จะกลัวอไร น้าจ้าวของเธอนอนตายอย่างกับหมู ตอนนี้ฉันตะโกนจนคอขาดเขาก็ไม่ได้ยินหรอก"
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกโล่งใจทันที จากนั้นก็จับโจวหรานฮวานอนลงแล้วก็กระแทกอย่างรุนแรง
ก่อนหน้านี้หยวนเซียนหลิงก็ทำให้เขาแทบจะทนไม่ไหวแล้ว และตอนนี้ก็มีเนื้อส่งเข้าปาก เขาคงไม่มีเหตุผลที่จะไม่กิน
ภายใต้การโจมตีอย่างบ้าคลั่งของจ้าวเสี่ยวกัง ไม่นานโจวหรานฮวาก็ไม่ไหวแล้ว แต่เธอได้ทนไว้เพื่อไม่ส่งเสียงออกมา
สิ่งนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังไม่พอใจ และเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาโดยตรงโดยไม่ลังเล
โจวหรานฮวาไม่คิดว่าจ้าวเสี่ยวกังดื่มเหล้ามากขนาดนั้นยังมีแรงมากมายขนาดนี้ แม้ว่าปากของเธอจะบอกว่าไม่กลัวจ้าวหวู่ แต่ความจริงในใจของเธอนั้นก็กลัวอยู่
"อืม…เสี่ยวกัง…เธอเบาๆหน่อย อย่าทำเสียงดังรบกวนน้าจ้าวของเธอ….อ้า…"
"หึๆ น้าหรานฮวาเมื่อกี้บอกว่าไม่กลัวไม่ใช่หรือ?แล้วทำไมเบาให้ฉันเบาล่ะ?"
ขณะที่จ้าวเสี่ยวกังกำลังพูด เขากระแทกอย่างรวดเร็ว และทุกครั้งก็เหมือนกับเสียงน้ำกระแทก
โจวหรานฮวากัดฟันไม่ให้ตัวเองส่งเสียงออกมา แต่ความรู้สึกที่มีความสุขไปถึงวิญญาณก็ทำให้เขาร้องออกมาอย่างช่วยไม่ได้
"อืม…อ้า…เสี่ยวกัง น้าจะตายแล้ว เร็ว….หยุดได้แล้ว…..อ้า…"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จ้าวเสี่ยวกังก็ไม่ตอบและกระแทกอีกครั้ง คราวนี้โจวหรานฮวาทนไม่ไหวอีกต่อไป เสียงที่เธอกดทับไว้ก็ถูกส่งออกมา
เมื่อคิดถึงเรื่องที่สามีตัวเองจ้าวหวู่อยู่ข้างๆห้อง และตัวเองก็ได้ทำอะไแบบนี้กับจ้าวเสี่ยวกัง ความรู้สึกตื่นเต้นแบบนั้นทำให้โจวหรานฮวารู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ
จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย โดยเฉพาะหลังจากที่ดื่มเหล้าไปแล้ว เขารู้สึกว่าตัวเองเต็มไปด้วยพลัง และบุกโจมตีอย่างไม่รู้สึดเหนื่อย
ในไม่ช้าโจวหรานก็ตัวสั่นอย่างสบาย
"เสี่ยวกัง น้า…..น้าไม่ไหวแล้ว…..อ้า…"
พร้อมกับเสียงเรียกจากอกของเธอโจวหรานฮวาเธอก็รู้สึกตัวสั่นทันที
จ้าวเสี่ยวกังเห็นแบบนี้ก็หยุดการเคลื่อน จากนั้นก็ค่อยๆชักออกมา หลังจากชักออกมา โจวหรานฮวาก็เหมือนกับท่อน้ำแตกแล้วน้ำก็พุ่งออกมา
ในไม่ช้าผ้าปูที่นอนสีชมพูของจ้าวถิงถิงก็เปียกไปทั่ว
เมื่อมองไปที่โจวหรานฮวาที่ไม่ไหวแล้ว จ้าวเสี่ยวกังก็ได้นอนลงไป เหล้าที่ได้ดื่มก่อนหน้านี้ก็สางไปเยอะมาก ความง่วงในตอนแรกก็หายไปทันที
และโจวหรานฮวาที่ถูกจ้าวเสี่ยวกังจัดการเมื่อกี้ ก็ได้พึงพอใจเป็นอย่างมาก
แต่เมื่อมองดูสิ่งที่หยิ่งผยองของจ้าวเสี่ยวกัง เธอยังคงสั่นสะท้านอยู่ในใจ อยากจะถูกจ้าวเสี่ยวกังทำจนเดินไม่ได้เหมือนเมื่อคืน
จ้าวเสี่ยวกังมองเห็นสายตาที่โจวหรานฮวามองมาที่เขาก็เลยทำให้เขาหัวเราะหึๆ
"น้า อยากจะมาอีกสักครั้งไหม? ฉันยังไม่รู้สึกสบายเลย"
เมื่อโจวหรานฮวาได้ยินแบบนี้ ต่อให้ในใจจะสู้ แต่เมื่อเธอนึกถึงภาพเมื่อกี้ที่เธอไม่สนใจอะไรและแทบจะตะโกนออกมาก็เลยทำให้เธอส่ายหัว แล้วกลอกตาใส่จ้าวเสี่ยวกังแล้วพูดว่า"ของของเธอมันเหมือนกับของม้า ครั้งเดียวน้าก็ทนไม่ไหวแล้ว เธอจะให้น้าทำเป็นครั้งที่สองอีกหรือ"
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ จ่าวเสี่ยวกังพูดไม่ออก: "น้า นี่น้าเป็นคนปลูกฉันเองนะ กล้าทำก็ต้องกล้ารับ ถ้าตอนนี้น้าไม่ทำให้มันสบาย น้าจะให้ฉันออกไปเจอกันอื่นได้ยังไง?"
ขณะที่จ้าวเสี่ยวกังกำลังพูด เขาก็ต้องการที่จะทำโจวหรานฮวาอีกครั้ง
แต่ทันทีที่เขาหันหลังกลับ ก็ทำให้ผ้าห่มที่จ้าวถิงถิงจัดไว้ยุ่งไป จากรูเล็กๆในผ้าห่ม จ้าวเสี่ยวกังก็รูปการ์ตูน และเป็นรูปที่ติดไว้แน่น
ด้วยความสงสัยจ้าวเสี่ยวกังก็ฉีกกระดาษออกมาดู หลังจากที่ได้ฉีกไปได้ครึ่งหนึ่งก็ได้พบความลับของจ้าวถิงถิง
เพราะจริงๆแล้วมีรูเล็กๆอยู่ใต้สติกเกอร์
เมื่อเห็นโจวหรานฮวาหรี่ตาและกำลังมีความสุข จ้าวเสี่ยวกังก็ได้ก้มมองรู
และตอนนี้จ้าวเสี่ยวกังก็พบว่าเขามองเห็นจ้าวหวู่ที่กำลังนอนหลับอย่างชัดเจน ที่สำคัญที่สุดก็คือจ้าวถิงถิงได้ใช้จุดหักเหของเสียงมาทำรูเล็กๆนี้
เขาสามารถปรับกระจกบานเล็กที่ปลายด้านนั้นได้
เมื่อนึกถึงเสียงร้องของโจวหรานฮวาและจ้าวหวู่ในคืนนั้น และท่าทางที่เขินอายของจ้าวถิงถิง จ้าวเสี่ยวกังก็เข้าใจทันทีว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้น
ในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมา ไม่แน่ต่อไปเขาอาจจะใช้เรื่องนี้ในการทำอะไรบางอย่างกับจ้าวถิงถิง
แล้วก็ได้ติดรูปเข้าไป จากนั้นก็ได้จัดผ้าห่อให้เรียบร้อย จากนั้นจ้าวเสี่ยวกังก็ได้จากการนวดขาทั้งคู่ของโจวหรานฮวาอีกครั้ง
ตอนแรกโจวหรานฮวาตั้งใจที่จะไม่ทำกับจ้าวเสี่ยวกังอีกแล้ว แต่เมื่อถูกจ้าวเสี่ยวกังทำแบบนี้ ความรู้สึกต้องการก็กลับมาทันที
"เสี่ยวกัง ถ้าถูกเธอทำอีกครั้งน้าต้องตายแน่ๆ รอให้ถึงคืนนี้ได้ไหม?วันนี้น้าจะรอเธอที่ข้างแม่น้ำ"
แม้ว่าร่างกายจะรู้สึกกระหาย แต่โจวหรานฮวาไม่กล้าที่จะให้จ้าวเสี่ยวกังทำต่อไป ถ้าทำต่อไป เธอรู้สึกว่าตัวเองจะต้องร้องออกมาอย่างแน่นอน
"น้าหรานฮวา น้าทำให้มันตื่นแล้ว อย่างน้อยก็ควรจะให้มันสบายหน่อยไหมล่ะ"
ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังพูด มือของเขายังคงนวดด้วยความนุ่มนวล
ไม่ช้า โจวหรานฮวาก็กอดจ้าวเสี่ยวกังและหอบ
"เสี่ยวกัง ไม่เอา….อย่านวดอีกเลย น้าให้เธอทำอีกครั้งก็ได้"
ขณะที่โจวหรานฮวาพูด อีกด้านก็แทบจะทนไม่ไหวแล้วที่จะจับเอวจ้าวเสี่ยวกัง จากนั้นเอวที่อวบก็ค่อยๆยกขึ้น แล้วของอันนั้นก็ค่อยๆสอดเข้าไป
ความพึงพอใจที่เติมเต็มแบบนั้นทำให้โจวหรานฮวาอดไม่ได้ที่จะครางออกมาเล็กน้อย
จ้าวเสี่ยวกังมีโอกาสเช่นนี้ เขาจะพลาดได้อย่างไร ดังนั้นเขาจึงได้ทำมันอย่างรวดเร็ว และเร็วขึ้นเรื่อยๆ
ไม่นาน โจวหรานฮวาก็ร้องออกมา
"อืม….ผัวขาอย่าหยุด….ผัวขา….จะตายแล้ว…"
"หุๆๆ…"
ขณะที่ตะโกน เอวของโจวหรานฮวาก็บิดอย่างรวดเร็ว
แต่จ้าวหวู่ที่อยู่ข้างห้องก็ถูกเสียงของเมียตัวเองทำให้ตื่น
เมื่อได้ยินเสียงหอบหายใจของโจวหรานฮวา เขาก็รู้สึกมีอารมณ์ขึ้นมาทันที