ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 19 คืนนี้พี่สะใภ้จะเปิดประตูต้อนรับนาย
"จางฟู่กุ้ยคุณกำลังทำอะไรอยู่?"
ตามหลักแล้วจ้าวเสี่ยวกังต้องเรียกจางฟู่กุ้ยว่าคุณลุงถึงจะถูก แต่ว่าเมื่อเห็นท่าทางของจางฟู่กุ้ยที่หลบอยู่หลังประตูแบบนั้น จ้าวเสี่ยวกังโกรธจนเรียกชื่อของเขาออกมาโดยตรง
จางฟู่กุ้ยก็ถูกเสียงตะโกนด้วยความโกรธของจ้าวเสี่ยวกังทำให้ตกใจอย่างมาก
ในเวลาเดียวกันซ่งยวี่ชิงที่เพิ่งถอดแจ็คเก็ตและสวมชุดชั้นในสีชมพูเตรียมตัวที่จะอาบน้ำก็รู้สึกภายในใจเต้นแรง เมื่อเธอได้ยินเสียงดุด้วยความโกรธของจ้าวเสี่ยวกังก็รู้ได้ทันทีว่าจางฟู่กุ้ยมาแอบดูอีกแล้ว
"เสี่ยวกัง นายต้องรู้จักที่ต่ำที่สูงนะ ฉันเป็นถึงลุงของนาย นายรู้บ้างหรือเปล่า นายทำแบบนี้มันไม่เคารพผู้อาวุโสเลยนะ?"
"ฮ่าๆๆ จางฟู่กุ้ยเมื่อก่อนฉันเคารพคุณเลยเรียกคุณว่าลุงฟู่กุ้ย แต่ว่าตอนนี้คุณกำลังทำเรื่องน่ารังเกียจฉันไม่มีทางเรียกคุณว่าลุงแน่นอน ถ้าหากว่าเรื่องถูกแพร่ออกไปว่าฉันมีลุงอย่างคุณที่ไปแอบดูภรรยาของคนอื่นอาบน้ำ อย่างนั้นฉันจะไม่ขายหน้าคนอื่นเหรอ"
จางฟู่กุ้ยรู้สึกขุ่นเคืองกับคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง พูดกลับด้วยความโกรธโดยตรง :"เธอนั้นไม่ใช่ภรรยาของบ้านไหนเลย เธอเป็นแค่แม่ม่ายคนหนึ่ง หรือว่าคนอื่นแอบดูก็ไม่ได้เหรอ?"
"เวรเอ๊ย ยิ่งพูดคุณก็ยิ่งมีเหตุผลแล้ว เอาแบบนี้ฉันจะลากคุณไปหาผู้ใหญ่บ้านให้เขาพิจารณาดูเป็นยังไง? หรือว่าเรียกคนในหมู่บ้านออกมาพิจารณาฉันกับคุณสักหน่อย?"
เมื่อได้ยินจ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้ จางฟู่กุ้ยตะลึงในทันที
เขารู้ดีว่าจ้าวเสี่ยวกังร้ายจากแค่ไหน มีตัวตนของตัวคนเดียวสามารถโกรธคนทั้งหมู่บ้านได้ นอกจากนี้ยังดื้อรั้นจนคนในหมู่บ้านทำอะไรไม่ได้ แม้แต่แม่เสือตัวเมียที่อยู่ในบ้านตัวนั้นก็ไม่ยินดีจะต่อกรกับจ้าวเสี่ยวกัง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงความสามารถอันน้อยนิดของเขานั้น
"ได้ได้ได้ ฉันไม่อยากจะเถียงกับนายแล้ว"
จางฟู่กุ้ยพูดไปด้วย และหันหัวหนีไปด้วย
จ้าวเสี่ยวกังกลับไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายลำบากใจ ท้ายที่สุดแล้วเป็นคนในหมู่บ้านที่มักจะพบเห็นบ่อยๆ ทำให้คนขุ่นเคืองมันก็ไม่ใช่เรื่องดี
เมื่อเห็นว่าจางฟู่กุ้ยไปแล้ว จ้าวเสี่ยวกังเดินตรงไปที่ประตูและผลักเข้าไป
โอ๊ย……
"พี่สะใภ้คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?"
เมื่อเห็นซ่งยวี่ชิงกุมหน้าผากของเธอ จ้าวเสี่ยวกังถามด้วยความกังวล
"ไม่เป็นไร ทำไหมนายถึงชอบไม่เคาะประตูก็เข้ามาเลยนะ"
"ฮ่าๆๆ เป็นความเคยชินไปแล้ว"
สำหรับคำตอบของจ้าวเสี่ยวกังซ่งยวี่ชิงก็พูดไม่ออกเล็กน้อย จากนั้นตำหนิโดยตรง :"ต่อจากนี้ไปอย่าทำแบบนี้นะ ท้ายที่สุดแล้วฉันก็เป็นพี่สะใภ้ของนาย ถูกคนอื่นเห็นเข้าจะไม่ดีนะ"
"ไม่ใช่ว่าอีกไม่นานก็ไม่ใช่แล้วเหรอ?"
เมื่อได้ยินจ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้ ใบหน้าของซ่งยวี่ชิงเขินอายจนแดงทันที
"ทางแม่ของพวกเราเห็นด้วยแล้วเหรอ?" ถามจบคำพูดนี้ ใบหน้าของซ่งยวี่ชิงยิ่งแดงกว่าเดิม ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าคำพูดนี้มันช่างกล้าเกินไปแล้ว
"ฮ่าๆๆ เห็นด้วยแล้ว เห็นด้วยแล้ว ครั้งนี้ที่ฉันมาก็เพื่อมาบอกข่าวนี้กับคุณ พร้อมกับจะบอกคุณอีกสะหน่อยว่า ต่อจากนี้ไปหากคนทวงหนี้เหล่านั้นมาให้มาขอกับฉันได้เลย คุณเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันไม่มีทางให้คุณได้รับความกดดันอย่างแน่นอน"
คำพูดที่ครอบงำและอ่อนโยนนี้ทำให้ซ่งยวี่ชิงรู้สึกจิตใจหวั่นไหวอยู่ภายในใจ
"อย่าพูดไร้สาระ ฉันยังไม่ใช่ผู้หญิงของนาย"
หลังจากที่ซ่งยวี่ชิงพูดเช่นนี้ เธอก็หันศีรษะและเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นร่างที่แกว่งไปมาของซ่งยวี่ชิงนั้น นึกถึงคำพูดที่เขินอายของซ่งยวี่ชิงในเมื่อกี้ จ้าวเสี่ยวกังจะไม่เข้าใจความหมายของคำพูดของอีกฝ่ายได้อย่างไร? เห็นได้ชัดว่านี่คือการบอกกับเขาว่าให้เขาเข้าไปในบ้านแล้วทำให้เธอเป็นผู้หญิงของเขาถึงจะถูก
ยิ่งจ้าวเสี่ยวกังคิดมากเท่าไร ก็ยิ่งรู้สึกว่าความคิดของตัวเองถูกต้องมากขึ้นเท่านั้น ต่อจากนั้นวางตะกล้ายาที่อยู่บนหลังลงโดยตรง ตามซ่งยวี่ชิงเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว
เข้าไปในบ้าน จ้าวเสี่ยวกังเห็นซ่งยวี่ชิงกำลังคัดแยกเห็ดสน เห็ดสนที่เก็บกลับมาในวันนี้ถูกซ่งยวี่ชิงล้างจนสะอาดทั้งหมดแล้ว เดิมทีเขาคิดว่าซ่งยวี่ชิงจะไปนอนรอเขาอยู่บนเตียงสะอีก คิดไม่ถึงเลยว่าเป็นเพราะตัวเองคิดไปเอง
เมื่อซ่งยวี่ชิงเห็นจ้าวเสี่ยวกังเดินตามเข้ามา ภายในใจก็ประหม่า สิ่งที่เธอพูดในเมื่อกี้นี้จริงๆแล้วเป็นการบอกคำใบ้ให้จ้าวเสี่ยวกัง แต่ว่าถ้าหากให้เธอเป็นฝ่ายริเริ่มไปร่วมมือกับเขา ในก้นบึ้งหัวใจของเธอรู้สึกว่าไม่สามารถทำเรื่องอะไรแบบนั้นได้
จ้าวเสี่ยวกังนั่งยองๆเพื่อช่วยใส่เห็ดสนลงในตะกร้ายา ทั้งสองคนล้วนแล้วไม่พูดคุยกัน ซ่งยวี่ชิงประหม่าและเขินอายจนไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี จ้าวเสี่ยวกังนั้นกลัวว่าคำพูดของเขาจะทำให้ซ่งยวี่ชิงเบื่อหน่าย
เมื่อถึงช่วงเวลาที่เห็ดสนเหลือเพียงแค่ไม่กี่ดอก จ้าวเสี่ยวกังและซ่งยวี่ชิงเอื้อมมือออกไปที่เห็ดสนในเวลาเดียวกัน
มือใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังคว้ามือที่เรียวยาวขาวราวกับหิมะของซ่งยวี่ชิง ทันใดนั้นซ่งยวี่ชิงก้มหน้าลงอย่างเขินอายไม่กล้ามองจ้าวเสี่ยวกังเล็กน้อย
สัมผัสได้ถึงความนุ่มในมือนี้ จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะเกาฝ่ามือของซ่งยวี่ชิงสักหน่อย สิ่งนี้ทำให้ซ่งยวี่ชิงก้มหน้าลงต่ำจนเกือบจะจมเข้าไปในหน้าอกของตัวเองแล้ว
"พี่สะใภ้ ฉันอยาก……ฉันอยากทำให้คุณเป็นผู้หญิงของฉัน"
เมื่อเห็นดวงตาคู่นั้นของจ้าวเสี่ยวกังเร่าร้อนอย่างมาก ซ่งยวี่ชิงเขินอายอย่างมาก
"เสี่ยวกัง พี่สะใภ้……พี่สะใภ้ยินยอมเป็นผู้หญิงของนาย เพียงแต่พี่สะใภ้รู้สึกว่าไม่เหมาะกับนาย นายยังเด็กขนาดนี้ นอกจากนี้ยังไม่เคยแต่งงาน……"
ซ่งยวี่ชิงยังไม่ทันได้พูดจบ กลับถูกจ้าวเสี่ยวกังขัดจังวะ
"พี่สะใภ้ ฉันไม่ใส่ใจกับคำพูดของคุณเหล่านั้น นอกจากนี้ฉันก็ไม่เด็กแล้วด้วย"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังค่อยๆดึงมือขาวราวกับหิมะของซ่งหยวี่ชิงอย่างช้าๆมาทางตัวเองและวางลง
ภายในใจของซ่งยวี่ชิงก็อยากจะสัมผัสของไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังเช่นกัน เพียงแต่เขินอายเท่านั้น ตอนนี้จ้าวเสี่ยวกังจับมือของเธอ เธอแกล้งทำเป็นต่อต้านอย่างอ่อนโยน แต่ว่าดึงไปมาไม่กี่ครั้งกลับเป็นฝ่ายริเริ่ม
"พี่สะใภ้ ฉันอยากจะให้คุณเป็นผู้หญิงของฉันเดี๋ยวนี้"
เมื่อเห็นว่าซ่งยวี่ชิงเป็นฝ่ายริเริ่ม จ้าวเสี่ยวกังรู้ว่าวันนี้มีเรื่องดีแน่ ทันใดนั้นอุ้มซ่งยวี่ชิงขึ้นมาโดยตรงและนำไปวางบนเตียงที่ห้องนอน
"เสี่ยวกัง อย่าทำแบบนี้ กลางวันแสกๆทำแบบนี้ไม่ดีนะ"
หลังจากซ่งยวี่ชิงพูดแบบนี้ เธอก็หลบเข้าไปภายในอกอันร้อนแรงของจ้าวเสี่ยวกัง
เมื่อได้กลิ่นหอมของฝ่ายตรงข้ามนั้น จ้าวเสี่ยวกังพยายามสงบสติอารมณ์สักหน่อย เขารู้ว่าสิ่งที่ซ่งยวี่ชิงพูดได้ไม่ผิด แต่ว่าในก่อนหน้านี้ที่บ้านของซุนหรานหรานก็ทำให้เขาร้อนลุ่มไปทั่วทั้งตัวแล้ว ตอนนี้เมื่อมีโอกาสเช่นนี้ เขาไม่อยากพลาดเลยจริงๆ
"พี่สะใภ้ พวกเราแค่ปิดประตูก็พอแล้ว ปิดประตูแล้วใครยังกล้ามาอีกใช่ไหม?"
"เสี่ยวกัง พี่สะใภ้สัญญากับนาย คืนนี้ได้ไหม? คืนนี้พี่สะใภ้จะเปิดประตูต้อนรับนาย"
ซ่งยวี่ชิงรู้ว่าจ้าวเสี่ยวกังรู้สึกอึดอัด เธอจะทำแบบนั้นมันก็ไม่ใช่ เธอได้รับการสงวนไว้เสมอ แต่ไม่เคยแสดงออกมา เธอและจ้าวเสี่ยวกังมักจะถูกคนอื่นทำลายเรื่องดีๆครั้งแล้วครั้งเล่า ภายในใจของเธอรู้สึกท้อแท้เล็กน้อย ในเมื่อตอนนี้จ้าวเสี่ยวกังได้ชี้แจงอย่างชัดเจนแล้ว เธอไม่อยากให้เด็กคนนี้ที่อายุน้อยกว่าตัวเองเป็นฝ่ายริเริ่ม
เมื่อนึกถึงคำสัญญาของซุนหรานหราน ตอนนี้ยังมาได้ยินคำสัญญาของซ่งยวี่ชิงอีก จ้าวเสี่ยวกังตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่ง เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีแล้ว
ท้ายที่สุดแล้วเขายังคงเลือกซ่งยวี่ชิง ท้ายที่สุดแล้วนี่ก็คือผู้หญิงที่เขาอยากจะครอบครองมาโดยตลอด
"พี่สะใภ้ คืนนี้ฉันจะต้องมาอย่างแน่นอน คุณอย่ากลับคำพูดนะ"
"อื้ม พี่สะใภ้ไม่กลับคำแน่ นายปล่อยพี่สะใภ้ลงมาได้แล้ว ประตูยังไม่ได้ปิดเลย ถูกคนอื่นเห็นเข้าไม่ดีแน่"