ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 56
เกี่ยวกับข้อเสนอของจ้าวเสี่ยวกัง ซุนหรานหรานแอบกลืนน้ำลายอย่างเงียบๆ แอบจนจ้าวเสี่ยวกังได้คืบจะเอาศอก
แต่ว่าหลี่ชุ่ยฮวากลับยอมรับอย่างง่ายดาย
ในไม่ช้าจ้าวเสี่ยวกังก็เริ่มเคลื่อนไหวขึ้นมา
เดิมทีซุนหรานหรานอยากจะปฏิเสธ แต่สิ่งที่ทำให้เธอคิดไม่ถึงก็คือหลี่ชุ่ยฮวาก็เรียนรู้เคล็ดลับของเธออย่างรวดเร็ว
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นว่าระหว่างหลี่ชุ่ยฮวาและซุนหรานหรานยังคงมีลูกเล่นแบบเดียวกัน ยิ่งมีความตื่นต้นมากขึ้น
เมื่อซุนหรานหรานเห็นว่าจ้าวเสี่ยวกังไปๆมาๆ รู้ได้ทันทีว่าจ้าวเสี่ยวกังกำลังคิดอะไรอยู่ ทันใดนั้นใบหน้าก็แดงขึ้นมาเล็กน้อย
"อิๆๆ พี่สาว ตอนนี้ถึงตาของพวกเราแล้ว"
แม้ว่ารูปร่างของซุนหรานหรานจะไม่โดดเด่นและอวบอ้วนเหมือนของหลี่ชุ่ยฮวา แต่ว่ากลับมีความพอดีอย่างมาก โดยเฉพาะซุนหรานหรานสูงถึงหนึ่งเมตรเจ็ด ขายาวทั้งสองนั้นทำให้จ้าวเสี่ยวกังตกหลุมรัก
ซุนหรานหรานพูดด้วยความเขินอาย :"เสี่ยวกัง พวกเราอย่าทำที่นี่กันดีไหม พวกเราไปถ้ำที่นายพูดถึงดีกว่าไหม อยู่ตรงนี้ถ้าหากถูกคนมาเห็นเข้าไม่ดีแน่"
จ้าวเสี่ยวกังรู้ถึงความกังวลของซุนหราน หัวเราะและพูด :"ได้สิ"
หันตัวกลับไปมองหลี่ชุ่ยฮวาที่อยู่ไม่ไกล ซุนหรานหรานพูดอย่างเงียบๆ :"แล้วชุ่ยฮวาทำยังไง?"
เมื่อถูกซุนหรานหรานถามแบบนี้ จ้าวเสี่ยวกังก็อึ้งอยู่สักพักเช่นกัน หลังจากนั้นก็หัวเราะอิๆๆขึ้นมา
"พี่สาว ฉันเป็นถึงแบบนี้แล้ว คุณยังคิดถึงคนอื่นอีก แน่นอนว่าฉันมีวิธีอยู่แล้ว พี่สาวชุ่ยฮวาเธอน่าจะกลับสู่สภาพปกติแล้ว อีกสักพักไม่มีทางขาดความดีความชอบของเธอย่างแน่นอน"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังอุ้มซุนหรานหรานขึ้นโดยตรง
ซุนหรานหรานถูกจ้าวเสี่ยวกังทำแบบนี้อย่างกะทันหันตกใจอย่างมาก ตกใจจนส่งเสียงกรีดร้องออกมาโดยตรงและกอดคอของจ้าวเสี่ยวกังเอาไว้แน่น
"พี่สาวชุ่ยฮวา คุณอยากมาร่วมด้วยไหม?"
เมื่อเดินไปถึงริมแม่น้ำจ้าวเสี่ยวกังมองดูหลี่ชุ่ยฮวาที่นอนอยู่ในแม่น้ำ อดไม่ได้ที่จะได้ไอเดียดีๆ ขึ้นมา
หลี่ชุ่ยฮวาเห็นระหว่างจ้าวเสี่ยวกังและซุนหรานหรานมีการกอดรัดเอาไว้ ความรักและห่วงใยแบบนั้นอันที่จริงภายในใจของเธออิจฉาอย่างมาก เพียงแต่เธอรู้ดีกว่าความอิจฉาแบบนี้มันอิจฉาไม่ขึ้น
ท้ายที่สุดแล้วซุนหรานหรานและจ้าวเสี่ยวกังอาจไม่ได้อยู่ด้วยกันแค่วันหรือสองวัน นอกจากนี้ทั้งสองยังเป็นเพื่อนบ้านกัน ความรู้สึกของญาติห่าง ๆ นั้นย่อมด้อยกว่าเพื่อนบ้านนั้นและย่อมไม่อยู่ในระดับเดียวกับเธอซึ่งเคยทะเลาะกับจ้าวเสี่ยวกังเป็นประจำ
แม้ว่าภายในใจของหลี่ชุ่ยฮวาอยากจะมีอะไรกับพวกเขาด้วยกันอย่างมาก แต่ว่าเธอยังคงต้องไว้ศักดิ์ศรีของตัวเองเอาไว้บ้าง ท้ายที่สุดแล้วขาของจางฟู่กุ้ยก็หักด้วย เธอไม่อยากถูกคนอื่นดูถูก
"ไม่อยาก พวกนายสองคนไปเลย ฉันไม่อยากรบกวนพวกนาย"
หลังจากพูดแบบนี้ หลี่ชุ่ยฮวาลุกขึ้นและจัดระเบียบผมของเธอ หลังจากนั้นก็ไปที่ฝั่งเพื่อเอาเสื้อผ้ามาสวมใส่ ถือตะกล้าเห็ดสนแล้วเดินเข้าไปในถ้ำ
สำหรับการเปลี่ยนทัศนะคติอย่างกะทันหันของหลี่ชุ่ยฮวา ทำให้จ้าวเสี่ยวกังอึ้งอยู่กับที่ แต่ว่าซุนหรานหรานกลับมองเห็นอะไรบางอย่าง
"เสี่ยวกัง เมื่อกี้นายรุนแรงกับชุ่ยฮวามากเกินไปหรือเปล่า ไม่สงสารหน่อยเหรอ"
"ฮ่าๆๆ พีสาว คุณพูดถูก แต่ว่าฉันก็ต้องยุติธรรมนะ"
เดินมาจนถึงถ้ำ ซุนหรานหรานขอความเมตตาบอกว่าไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้ว
ในฉากนี้ทำให้หลี่ชุ่ยฮวาทั้งอยากได้และโกรธ ทันทีที่วางเห็ดสนลงและเตรียมจะเดินออกจากถ้ำ เมื่อเห็นว่าหลี่ชุ่ยฮวาจะจากไปจริงๆ จ้าวเสี่ยวกังรีบตามไปหาหลี่ชุ่ยฮวาและดึงมือของหลี่ชุ่ยฮวาเอาไว้และพูด :"พี่สาวชุ่ยฮวา คุณจะไปไหนเหรอ? เรื่องในเมื่อกี้ฉันผิดไปแล้ว โอเคไหม?"
"ฮึ นายไม่ผิดหรอก คนที่ผิดคือฉัน"