ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 125 พี่สะใภ้ ขอโทษ
จ้าวเสี่ยวกังตกตะลึงกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ เพราะสิ่งที่หลี่ชุ่ยฮวาบอกเขาก่อนหน้านี้คือการมองหาโอกาส แต่ว่าตอนนี้เห็นได้ชัดอย่างมากว่าเป็นการทำอย่างเปิดเผย
"พี่สาวชุ่ยฮวา นี่คุณ?"
มองดูท่าทางที่สงสัยของจ้าวเสี่ยวกังที่ไม่เข้าใจ หลี่ชุ่ยฮวาพูดด้วยการออดอ้อน :"ไอ้เด็กบ้า คืนนี้นายถือว่าโชคดีมากเลยนะ เดี๋ยวนายรอให้ดีแล้วกัน"
หลังจากพูดจบ หลี่ชุ่ยฮวานั่งอยู่บนเตียง หลังจากนั้นรออย่างเงียบๆให้ซ่งยวี่ชิงเข้ามา
ในเวลาเดียวกัน มืออีกข้างหนึ่งของเธอยังคงไม่ยอมปล่อยไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกัง ขยับอย่างเงียบๆ กระทั่งทนไม่ไหวจนผลักจ้าวเสี่ยวกังล้มลงโดยตรง
ซ่งยวี่ชิงลังเลอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดก็รวบรวมความกล้าแล้วหันตัวเดินเข้าไปในบ้าน
ได้ยินเสียงฝีเท้าของซ่งยวี่ชิงเข้ามาในบ้าน หลี่ชุ่ยฮวาก็ดึงมือกลับด้วยความเสียดายเช่นกัน ในเวลาเดียวกันคุยกับซ่งยวี่ชิง :"น้องสาวยวี่ชิง ตอนเข้ามาช่วยปิดไฟด้วยนะ พี่สาวยังคงต้องการให้เธอช่วยเช็ดตัวสักหน่อย"
เมื่อซ่งยวี่ชิงได้ยินคำพูดนี้ ให้ความร่วมมือในการปิดไฟอย่างมาก หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปในบ้านก้มหัวอย่างเขินอายและปิดไฟห้องนอน เธอไม่ได้สังเกตว่าของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังมีปฏิกิริยาอย่างรุนแรงอยู่ต่อหน้าหลี่ชุ่ยฮวาแล้ว
พร้อมกับช่วงเวลาที่มีการปิดไฟ แสงจันทร์นอกหน้าต่างก็สาดส่องเข้ามาโดยตรง ภายใต้แสงจันทร์ หลี่ชุ่ยฮวาที่อนอนอยู่บนเตียงดูเหมือนจะสวมเพียงแค่เสื้อบางสีทองเพียงแค่ตัวเดียว ท่าทางนั้นดูเหมือนผีเสื้อแสนสวยในดอกไม้ตัวหนึ่ง
"พี่สาวชุ่ยฮวา ฉันปวดหัวเล็กน้อย"
ซ่งยวี่ชิงใช้เสียงที่อ่อนแออย่างมากเพื่อบอกหลี่ชุ่ยฮวาถึงเรื่องที่พวกเขาพูดคุยกันในก่อนหน้านี้ ก่อนหน้านี้หลี่ชุ่ยฮวาบอกให้เธอปล่อยให้จ้าวเสี่ยวกังทายาให้เธอก่อน หลังจากนั้นจะหาโอกาสยั่วยวนจ้าวเสี่ยวกัง ท้ายที่สุดค่อยให้ซ่งยวี่ชิงเข้ามา แต่ว่าตอนนี้เห็นได้ชัดอย่างมากว่าไม่ได้ให้จ้าวเสี่ยวกังทายาให้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเธอรู้สึกเขินอายมากที่ต้องเผชิญหน้ากับจ้าวเสี่ยวกังแบบนี้
"ฮ่าวๆๆๆ น้องสาว พี่สาวรู้ว่าเธอปวดหัว เพียงแต่พี่สาวอยากให้เธอกับเสี่ยวกังทายาให้ฉันด้วยกันก่อน ไม่อย่างนั้นแค่เสี่ยวกังคนเดียวฉันกลัวว่าเขาจะทำไม่เป็น"
ในเวลานี้จ้าวเสี่ยวกังวิ่งออกไปเอายาข้างนอกอย่างเชื่อฟัง เมื่อเขาเห็นแววตาของหลี่ชุ่ยฮวาเขาก็รู้ว่าคืนนี้จะต้องมีอะไรสนุกๆแน่นอน
เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังออกไป ซ่งยวี่ชิงปิดประตูทันที มองไปทางหลี่ชุ่ยฮวาด้วยความลำบากใจและพูด :"พี่สาวชุ่ยฮวา ตกลงคุณอยากจะทำอะไรกันแน่ ก่อนหน้านี้คุณไม่ได้พูดกับฉันแบบนี้นะ"
"ใช่แล้ว แต่ว่าแผนการมันไม่เร็วเท่าการเปลี่ยนแปลง เธอกับเสี่ยวกังทายาให้ฉันด้วยกัน อีกสักพักฉันจะสร้างโอกาสให้เธอ แผนการในก่อนหน้านี้พี่สาวรู้สึกว่าเอาเปรียบเธอมากไปหน่อย ครั้งแรกของจ้าวเสี่ยวกังไม่ว่ายังไงก็ต้องให้เธอก่อน พี่สาวขอลองเป็นคนที่สองก็พอแล้ว"
หลังจากพูดจบ หลี่ชุ่ยฮวาตบมือของซ่งยวี่ชิงเบาๆ บอกให้เธอไม่ต้องประหม่า
ไม่นานจ้าวเสี่ยวกังก็หยิบยาและเข้าไปในบ้านอีกครั้ง เพียงแต่ในครั้งนี้หลี่ชุ่ยฮวาถอดเสื้อผ้าออกไปหมดแล้ว กระทั่งยกทรงที่อยู่ตรงหน้าอกชิ้นสุดท้ายก็ไม่มีอีกแล้ว
ท่ามกลางแสงจันทร์ มองดูหน้าอกที่ชูชันและแข็งแรง จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายหนึ่งที ถึงแม้ว่าเขาจะได้ลิ้มรสมันแล้วก็ตาม แต่ว่าทุกครั้งที่เห็นยังคงอดไม่ได้ที่อยากจะกินอีกคำ
ระหว่างที่ซ่งยวี่ชิงเริ่มแกะกระดุมที่อยู่ด้านหลังของหลี่ชุ่ยฮวา พร้อมกับมองดูการเคลื่อนไหวของจ้าวเสี่ยวกังไปด้วย
เมื่อเวลาที่เธอเห็นจ้าวเสี่ยวกังกลืนน้ำลาย ภายในใจก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกมีความโกรธอย่างบอกไม่ถูก เพียงแต่หลังจากที่เธอเห็นหน้าอกคู่ใหญ่ตรงหน้าของหลี่ชุ่ยฮวาแล้ว ก็อดไม่ได้ที่อยากจะสัมผัสสักทีหนึ่งว่ามันเป็นของจริงหรือของปลอม
"น้องสาว เธอช่วยสอนเขาใช้ยาหน่อยนะ ถ้าใช้เป็นแล้วเธอก็สามารถไปพักผ่อนได้แล้ว ให้เสี่ยวกังช่วยก็พอแล้ว"
เมื่อซ่งยวี่ชิงได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าแดงอย่างมาก หลังจากนั้นพูดกับจ้าวเสี่ยวกัง :"เสี่ยวกัง ขั้นแรกให้นายเทยาเล็กน้อยแล้วถูบนฝ่ามือ หลังจากนั้นทำตามฉันก็พอแล้ว"
ระหว่างที่ซ่งยวี่ชิงพูดไปด้วย ขณะถูครีมสีเหลืองอ่อนด้วยมือหยกเรียวขาวนั้นไปด้วย หลังจากนั้นก็เอามือคู่นั้นวางลงบนคอของหลี่ชุ่ยฮวาอย่างช้าๆ เริ่มมีการลูบไล้ลงไปอย่างช้าๆ
เมื่อเวลาที่เธอลูบไล้ไปจนถึงหน้าอกคู่นั้นของหลี่ชุ่ยฮวา ร่างกายของหลี่ชุ่ยฮวาสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ความรู้สึกแบบนี้สามารถพูดได้ว่าหลี่ชุ่ยฮวาไม่ได้รู้สึกมานานแล้ว ความรู้สึกแบบนี้มีเพียงแค่ครั้งเดียวตอนที่อยู่กับจ้าวเสี่ยวกังตรงลานบ้านถึงจะรู้สึกได้ มีความเสี่ยวซ่านอย่างมากและมีความสบาย
หืม…..ฮึ…..
หลี่ชุ่ยฮวาหลับตาที่สวยงาม ส่งเสียงที่ทำให้คนหลงใหลออกมา สิ่งนี้ยิ่งทำให้ซ่งยวี่ชิงหน้าแดงมากขึ้น
จ้าวเสี่ยวกังกลับอยากลองด้วยความกระตือรือร้น นี่เป็นเพียงการเปิดโอกาสให้เขาได้ทำอย่างเปิดเผย โอกาสแบบนี้เขาไม่อยากจะพลาดมันไป
อึกอึก…..
"พี่สาวชุ่ยฮวา การกระทำแบบนี้ฉันเกรงว่าจะไม่เหมาะ ให้พี่สะใภ้ทำดีกว่า"
แม้ว่าปากของจ้าวเสี่ยวกังจะพูดแบบนี้ แต่ว่ายาที่อยู่ในมือข้างนั้นกลับเริ่มมีการถูออกมาแล้ว นอกจากนี้ดวงตาคู่นั้นไม่เคยละสายตาจากร่างกายที่น่าหลงใหลของหลี่ชุ่ยฮวาเลย
แน่นอนว่าหลี่ชุ่ยฮวาก็เห็นท่าทางของจ้าวเสี่ยวกังนั้นที่กระตือรือร้นอยากจะลองดู ทันใดนั้นมุมปากก็ยิ้มออกมา หลังจากนั้นพูดด้วยความขี้เกียจนิดหน่อย :"พี่สาวไม่ว่าอะไรหรอกนะ นายกลัวอะไร? นอกจากนี้พี่สะใภ้ของนายก็ไม่ว่าอะไร มีแค่พวกเราสามคน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเราก็ไม่ได้ทำอะไรที่มองหน้าคนไม่ได้สักหน่อย นายสามารถทายาลงมาได้อย่างกล้าหาญเลย ถ้าหากไม่ใช่ว่าพี่สะใภ้ของนายปวดหัว โอกาสแบบนี้ต่อให้นายฝันก็ไม่แน่ว่าจะมี"
เมื่อซ่งยวี่ชิงได้ยินคำพูดนี้ ยังคงหัวเราะด้วยความเขินอายและพูด :"ใช่แล้ว นายมาทากับฉันด้วยกันดีกว่า สองคนจะเร็วหน่อย"
เมื่อได้ยินซ่งยวี่ชิงพูดแบบนี้แล้ว แน่นอนจ้าวเสี่ยวกังก็ไม่แสร้งทำเป็นอีกต่อไป
"อย่าง……อย่างนั้นฉันก็จะลองดูแล้วนะ"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็ทำตามวิธีการของซ่งยวี่ชิงโดยเริ่มจากคอของหลี่ชุ่ยฮวาหลังจากนั้นเริ่มมีการลูบไล้ถูลงมาข้างล่างเรื่อยๆ แต่เมื่อเวลาที่เขาเลื่อนลงมาถึงหน้าอกใหญ่คู่นั้น ก็อดไม่ไหวจนนวดลงไปหนึ่งที
ทันใดนั้นหลี่ชุ่ยฮวาถูกกระตุ้นจนร้องหืมออกมา
แน่นอนซ่งยวี่ชิงก็เฝ้ามองการเคลื่อนไหวของจ้าวเสี่ยวกังเช่นกัน ภายในใจไม่เพียงไม่มีความคิดก่อนหน้านี้ กลับกันเริ่มมีความปวดใจขึ้นมา
"พี่สาวชุ่ยฮวา คุณให้เสี่ยวกังทำให้คุณเลย ฉันขอออกไปก่อนนะ ปวดหัว"
หลังจากพูดจบ ซ่งยวี่ชิงก้มหัวลงและเดินออกไปข้างนอกโดยตรง ในฉากนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังและหลี่ชุ่ยฮวาคิดไม่ถึงเล็กน้อย
"จ้าวเด็กโง่ ยังอึ้งอยู่กับที่ทำไหม ยังไม่รีบตามออกไหอีก เห็นได้ชัดอย่างมากว่ากำลังหึงอยู่"
"พี่สาวชุ่ยฮวา แต่ว่าคุณ….."
จ้าวเสี่ยวกังยังไม่ทันพูดจบ หลี่ชุ่ยฮวาก็พูดด้วยความเร่งรีบโดยตรง :"นายไม่ต้องสนใจพี่สาวแล้ว นายรีบออกไปได้แล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าความช่วยเหลือจะกลายเป็นยุ่งมากขึ้น เห้อ"
หลังจากพูดจบ หลี่ชุ่ยฮวาเตะจ้าวเสี่ยวกังด้วยเท้าขาวหนึ่งทีโดยตรง ให้จ้าวเสี่ยวกังรีบตามออกไป
จ้าวเสี่ยวกังไม่ลังเลอีกต่อไป รีบวิ่งออกไปโดยตรง
ทันทีที่ออกจากประตู จ้าวเสี่ยวกังก็เห็นซ่งยวี่ชิงนั่งยองๆอยู่คนเดียวตรงลานบ้าน ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องร่างของซ่งยวี่ชิง ทำให้รู้สึกว่าซ่งยวี่ชิงเหงามากยิ่งขึ้น และน่าสงสารมากยิ่งขึ้น
ในเวลาเดียวกัน ภายในใจของจ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกมีความเจ็บปวดอย่างพูดไม่ถูกเช่นกัน
"พี่สะใภ้ ขอโทษ….."
จ้าวเสี่ยวกังเดินไปอย่างช้าๆ หลังจากนั้นนั่งยองๆอยู่ข้างหลังและกอดซ่งยวี่ชิงเอาไว้แน่น