ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 34
ซ่งยวี่ชิงปิดขาของเธอโดยสัญชาตญาณ ป้องกันไม่ให้จ้าวเสี่ยวกังถอดกางเกงของเธอ
จ้าวเสี่ยวกังมองดูท่าทางเขินอายของซ่งยวี่ชิงแล้วยิ้มและพูดว่า "พี่สะใภ้ ให้ฉันเช็ดให้นะ อย่ากังวลไปเลย"
เมื่อเขาพูดแบบนี้ แม้ว่าเขาจะถูกแยกออกจากผ้าเช็ดตัว แต่จ้าวเสี่ยวกังก็ชอบความรู้สึกแบบนี้
ซ่งยวี่ชิงตัวสั่นไปทั้งตัว อดทนไม่ได้ตัวเองออกเสียง
"เสี่ยวกัง เธอไปปิดประตูก่อน ฉันเกรงว่าถ้ามีคนเข้ามาแล้วจะยุ่ง"
เมื่อเห็นดวงตาที่สดใสของจ้าวเสี่ยวกังหลังจากได้ยินคำพูดของเธอ ซ่งยวี่ชิงก็หันศีรษะของเธอออกไปอย่างเขินอาย
"ได้ พี่สะใภ้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้"
คำพูดของซ่งยวี่ชิงเห็นได้ชัดว่าตงลงที่จะให้เขาทำเรื่องต่อจากนี้ เมื่อคิดถึงเรื่องที่ยังไม่สำเร็วกับพี่สะใภ้ วันนี้ต้องสำเร็จแน่ จ้าวเสี่ยวกังก็ตื่นเต้นจนตัวสั่น สิ่งที่อยู่ข้างล่างก็ได้ลุกขึ้นมาเคารพธงชาติ
จ้าวเสี่ยวกังเดินก้าวไปที่ประตูอย่างรวดเร็วและล็อคประตู แล้วรีบกลับ
เมื่อเขากลับมาเขาก็รู้สึกร้อนและทนไม่ไหว เพราะตอนนี้พี่สะใภ้ถอดเสื้อชั้นในออกแล้ว เสื้อผ้าบนตัวของเธอก็หายไป และได้ปิดหน้าตัวเองไว้
แต่สิ่งเดียวที่เสียใจคือ พี่สะใภ้ใส่กางเกง นั้นเป็นผลงานอันลำบากของเขา แต่ไม่ว่ายังไง จ้าวเสี่ยวกังก็ตกใจ
ฉากดังกล่าว ชวนให้นึกถึงฉากของนางเอกมังกรหยกที่โดนปิดหน้าด้วยผ้าขาว แต่ว่าตอนนี้เขารู้สึกตื่นเต้นกว่านั้นเยอะ เพราะพี่สะใภ้ได้ถอดเสื้อของตัวเองจนหมดแล้ว เอวที่บาง ผิวที่ใส ขาว สะอาด โดยเฉพาะหน้าอกนั้น ช่างเย้ายวนใจเหลือเกิน
เมื่อมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า จ้างเสี่ยวกังรู้แล้วว่าชายคนนั้นที่เป็นพระในละครมังกรหยกถึงห้ามใจไว้ไม่ได้ จ้าวเสี่ยวกังคิดว่าต่อให้เป็นพระที่รักษาศีลมาพันปีเมื่อเห็นพี่สะใภ้ของเขาก็คงจะทนไม่ไหวแน่ๆ
ซ่งยวี่ชิงไม่ได้ปิดตาของเธอด้วยเสื้อยืด แต่ได้เหลือช่องไว้เล็กน้อย ช่องที่สามารถมองเห็นการกระทำของจ้าวเสี่ยวกัง
เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังกลืนน้ำลายของตัวเองอย่างต่อเนื่องก็รู้สึกชะงักเล็กน้อย หัวใจของเธอก็รู้สึกขบขัน มุมปากของเธอค่อยๆอ้า แต่ไม่มีเสียง
"เสี่ยวกัง ทำแบบนี้พี่จะได้ไม่เขิน เธอรีบเช็ดให้พี่เร็วๆ"
เสียงของซ่งยวี่ชิงนุ่มนวลและไพเราะมาก เหมือนกับสายลมเย็นที่พัดผ่านหัวใจ และความรู้สึกสบายๆ ทำให้เขารู้สึกมหัศจรรย์
"อืมๆ…..พี่สะใภ้รอบครอบที่สุด หึๆๆ."
จ้าวเสี่ยวกังกลืนน้ำลายอีกครั้ง จากนั้นหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นและเริ่มเช็ดซ่งยวี่ชิง ทันทีที่ผ้าเช็ดตัวเช็ดลงบนคอขาวของซ่งยวี่ชิง จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกถึงร่างกายของเธอ ทำให้เขาจิตนการไม่มีที่สิ้นสุด
ซ่งยวี่ชิงไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการกระทำของจ้าวเสี่ยวกัง เพราะเธอยังชอบการกระทำของจ้าวเสี่ยวกังในตอนนี้
เมื่อเขากำลังจะเช็ดหน้าท้องส่วนล่างที่แบนราบเรียบ และเอื้อมมือไปปลดกางเกง ซ่งยวี่ชิงก็หยุดเขา
"เสี่ยวกัง เธอเช็ดทำความสะอาดให้ฉันก่อน หัวของเธอกำลังคิดไม่ดีอยู่ใช่ไหม?"
"หึๆๆ พี่สะใภ้ ฉันแค่อยากจะดู คราวก่อนฉันยังดูไม่ชัดเจนเลย?"
ซ่งยวี่ชิงเขินอายเมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง แม้ว่าเธอจะเอาเสื้อยืดมาปิดหน้า แต่ก็ยังรู้สึกร้อนที่ใบหน้า
จ้าวเสี่ยวกังจะไม่เคยเห็นมันได้อย่างไร เธออยู่กับจ้าวเสี่ยวกังสองครั้ง และเธอเกือบจะทำสิ่งนั้นเสร็จแล้วทั้งสองครั้ง ตอนนี้คำพูดของจ้าวเสี่ยวกังเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ซ่งยวี่ชิงก็ตั้งใจที่จะห้าม
"เสี่ยวกัง ตอนนี้ยังไม่ได้ พี่ยังคงรู้สึกปวดเมื่อย ไม่งั้นพี่จะให้เธอมาเช็ดตัวหรือ? รอให้พี่ดีหน่อยแล้วเช็ดเอง"
หลังจากที่จ้าวเสี่ยวกังได้ยินเรื่องนี้เขาก็หยุดการเคลื่อนไหว เขาก็รู้ถึงอารมณ์และนิสัยของพี่สะใภ้ ถ้าเขาไม่จุดไฟในหัวใจของพี่สะใภ้ พี่สะใภ้ไม่ให้เขาทำอะไรแบบนั้นแน่นอน
"พี่สะใภ้ ฉันฟังพี่ ตอนนี้พี่ห้ามโมโหในสภาพแบบนี้ ฉันจะไปเปลี่ยนน้ำ พี่รอฉันก่อนฉันจะรีบกลับมา"
คราวนี้ จ้าวเสี่ยวกังรีบเอาน้ำที่เตรียมไว้เข้ามา จากนั้นก็บิดผ้าแล้วเช็ดให้กับซ่งหวี่ชิง ไม่นานก็เช็ดไปบนภูเขาหิมะสีขาวสูงตระหง่าน
ฮะ…
ซ่งหวี่ชิงได้ระงับความรู้สึกสบายที่จ้าวเสี่ยวกังถูเธอด้วยผ้าเช็ดตัว แต่เธอก็ไม่สามารถระงับเสียงที่เย้ายวนได้
จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกตื่นเต้นทันทีเมื่อเขาได้ยินเสียงนี้ มันเหมือนกับเป็นสัญญาณสำหรับเขา
ทันทีที่เขาวางมือลงบนนั้น แล้วค่อยๆเอนปากของเขาเข้าไป
"อย่า…เสี่ยวกัง…หยุด…"
ความรู้สึกเสียวซ่าแบบนั้นทำให้เธอพูดไม่ชัดเจนเหมือนกับเธอพูดว่าอย่าหยุด จ้าวเสี่ยวกังใช้แรงมากขึ้น แล้วโยนผ้าไปอีกทางหนึ่ง
"เสี่ยวกัง…ไม่…ไม่…ไม่นะ"
ซ่งหวี่ชิงหอบหายใจ และพูดในขณะที่รู้สึกสบายบนหน้าอกทำให้เธอหลงใหล
เพี้ยะ……
จ้างเสี่ยวกังใช้แรงถอดกระดุมบนกางเกงของซ่งหวี่ชิงโดยตรง แต่ว่าตอนนี้ซ่งหวี่ชิงไม่ได้ต่อว่าอะไร
"พี่สะใภ้ วันนี้ฉันต้องได้พี่ พี่เป็นของฉัน"
หลังจากพูดจ้าวเสี่ยวกังก็เปิดเสื้อยืดที่ปิดใบหน้าของซ่งหวี่ชิงออก และสิ่งที่ดึงดูดสายตาคือใบหน้าที่สวยงามของซ่งหวี่ชิง ท่าทางเขินอาย และดวงตาที่ปิดลงของเธอทำให้จ้าวเสี่ยวกังทนไม่ไหว