ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 8 ยั่นยวน
เมื่อได้ยินเสียงเบรก จ้าวเสี่ยวกังก็หลบตัวไปทางริมถนนตามสัญชาตญาณ
"ฮ่าๆๆๆ….นายเป็นกระต่ายหรือยังไง? ถึงได้กลับขนาดนี้และยังกระโดดได้สูงขนาดนี้"
เมื่อเห็นว่าเป็นซุนหรานหรานที่นั่งอยู่บนรถมอเตอร์ไซค์ ดวงตาของจ้าวเสี่ยวกังก็สว่างขึ้นเช่นกัน คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้ซุนหรานหรานจะแต่งตัวได้เซ็กซี่อย่างมาก ท่อนบนสวมเสื้อผ้าตัวเล็ก ท่อนล่างใส่กางเกงยีนส์ขาสั้น ขาทั้งคู่ที่เรียวยาวสวมถุงน่องสีดำ รองเท้าแตะส้นสูงสีแดงเพิ่มเสน่ห์มากยิ่งขึ้น ชุดนี้แทบจะพอๆ กับสาวๆ ที่ยังวัยรุ่นในเมืองเลย
อึกอึก….เสียงกลืนน้ำลาย
"พี่สาว นี่คุณกำลังจะไปที่ไหนเหรอ? ถึงได้แต่งตัวเหมือนกับนางฟ้าแบบนี้"
เมื่อซุนหรานหรานเห็นดวงตาที่เบิกกว้างของจ้าวเสี่ยวกังมองตรง โดยเฉพาะยังมีการชมว่าตัวเองเหมือนกับนางฟ้าทำให้หัวใจเบิกบานทันที ในเวลาเดียวกันยังไม่ลืมที่จะมองจ้าวเสี่ยวกังด้วยดวงตาที่มีเสน่ห์หนึ่งที
"ปากของนายช่างหวานจริงๆเลยนะ ถ้าหากปากของพี่ชายต้าจ้วงของนายหวานเหมือนของนายหนึ่งครึ่งฉันก็พอใจแล้ว ฉันจะเข้าเมืองเพื่อถอนเงิน พร้อมกับไปดูว่าสามารถกู้เงินได้ไหม แต่งตัวดูดีหน่อยเรื่องมันก็จะทำง่ายขึ้นหน่อย" หลังจากพูดจบซุนหรานหรานตั้งใจมองมาทางจ้าวเสี่ยวกังอย่างรวดเร็ว
มองไปที่ดวงตาที่มีเสน่ห์นั้น สีหน้าของจ้าวเสี่ยวกังคุมไม่อยู่เล็กน้อย
"กู้เงินทำไหม?"
สถานการณ์ภายในครอบครัวของซุนหรานหรานดีกว่าของบ้านตัวเองมากไม่ใช่น้อย จ้าวเสี่ยวกังไม่เข้าใจเล็กน้อยทำไหมฝ่ายตรงข้ามถึงต้องไปกู้เงิน
"หมู่บ้านของพวกเราไม่ใช่ว่าจะปรับเปลี่ยนสัญญาเช่าเหรอ? ฉันกับพี่ชายต้าจ้วงของนายวางแผนจะเพิ่มที่ดินอีกยี่สิบเอเคอร์ ถึงเวลานั้นไม่ต้องออกจากบ้านไปทำงานก็สามารถหาเงินได้จะดีกว่าไหม?"
"พี่สาว เป็นผู้หญิงที่โดดเด่นอย่างที่คาด มีความฝัน ผู้หญิงที่แข็งแกร่งในอนาคต……"
จ้าวเสี่ยงกังยังต้องการพูดชมอีกสักสองสามคำต่อ แต่กลับถูกซุนหรานหรานขัดจังหวะ
"พอแล้ว พอแล้ว รีบขึ้นมา จะเข้าเมืองก็ขึ้นรถเดี๋ยวฉันจะพานายไป ถ้าไม่ไปฉันจะไปก่อนแล้วนะ พี่ชายต้าจ้วงของนายยังรออยู่ที่บ้านนะ"
"ไปไปไป ฉันจะซื้อกุ้งมังกรสักหน่อย"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังรีบกระโดดขึ้นไปนั่งบนรถ
เริ่มออกรถ จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะสูดกลิ่นหอมบนร่างกายของซุนหรานหรานลึก ๆ หลายที ความหอมนี้จ้าวเสี่ยวกังก็พูดไม่ถูกว่าเป็นกลิ่นของอะไร เพียงแต่น่าดมอย่างมาก
"พี่สาว คุณฉีดน้ำหอมด้วยเหรอ?"
"นายกำลังพูดอะไรอยู่? ฉันจะฉีดสิ่งเหล่านั้นทำไหม นั่งให้ดี ไปแล้วนะ"
ซุนหรานหรานเร่งความเร็วโดยตรงและออกไปอย่างรวดเร็ว จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกตกใจกับแรงเหวี่ยงจนเสียศูนย์ก่อนที่เขาจะเตรียมพร้อม และเขาก็กอดซุนหรานหรานไว้แน่น
ความรู้สึกที่นุ่มนวลนั้นทำให้จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะนวดเบาๆสองสามทีอย่างไม่ลังเล ในเวลาเดียวกันภายในใจรู้สึกดีอย่างมาก
ถูกจ้าวเสี่ยวกังจู่โจมอย่างกะทันหัน ซุนหรานหรานตกใจอย่างมากเช่นกัน แต่ว่าการนวดสองสามครั้งของจ้าวเสี่ยวกังกลับทำให้เธอรู้สึกทันที แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ แต่เธอยังคงมีการเตือนไปหนึ่งที
"นายดูก่อนว่าเอามือไปจับที่ไหน?"
เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวหรานหราน จ้าวเสี่ยวกังเองก็มีความเขินอายเล็กน้อยและดึงมือกลับมาช้าๆ
ความรู้สึกนั้นจู่ๆก็จางหายไปทันที ซุนหรานหรานอดไม่ได้ที่จะเสียใจที่พูดอย่างนั้น อย่างไรก็ตาม ถนนสายนี้ไม่เหมาะสำหรับเธอและจ้าวเสี่ยวกังจะมีการกระทำที่เกินจริงเช่นนี้
"อิๆๆ พี่สาว ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ คุณเร่งความเร็วก็ไม่บอกกับฉันหน่อย ฉันกลัวว่าฉันจะตกลงไป ปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณคือการจับคุณไว้"
ระหว่างที่พูด จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะเอนไปข้างหน้าเบาๆ
รู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวเล็กน้อยของจ้าวเสี่ยวกัง ซุนหรานหรานอดไม่ได้ที่จะมีความสุขภายในใจ ในครั้งนี้คำพูดกลับไม่ได้ร้ายกาจเหมือนครั้งก่อนแล้ว
"ฮึ ฉันว่านายอยากจะกินพี่สาวอย่างฉันมากกว่านะ
จ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดนี้ ไม่มีการโต้ตอบ เพียงแค่ยิ้มเล็กน้อยและเข้าใกล้ตัวของซุนหรานหรานจากนั้นมีการสูดดมกลิ่นที่ทำให้เขารู้สึกหลงใหลนั้น
มองดูท่าทางที่ไร้ยางอายของจ้าวเสี่ยวกังผ่านกระจกข้าง ซุนหรานหรานหัวเราะคึกคักออกมา
เมื่อก่อนเธอไม่เคยสังเกตว่าจ้าวเสี่ยวกังจะมีอารมณ์ขันและสนุกแบบนี้ แต่ว่านับตั้งแต่ที่มองเห็นของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังแล้ว เธออดไม่ได้ที่อยากจะเข้าใกล้เด็กผู้ชายคนนี้ ยิ่งเข้าใกล้ตัวของเธอยิ่งรับรู้ได้ถึงความโดดเด่นบนตัวของผู้ชายนี้ได้ยิ่งเยอะ
จ้าวเสี่ยวกังตกตะลึงกับเสียงหัวเราะของซุนหรานหราน
"พี่สาว คุณหัวเราะอะไร?"
"ไม่บอกนายหรอก ค่อยๆทายไปเองเลย"
เนื่องจากหมู่บ้านบางจื่อตั้งอยู่ในภูเขา ดังนั้นถนนจากหมู่บ้านบางจื่อเข้าเมืองก็เป็นถนนลูกรังด้วย ไม่ได้รับการซ่อมแซมเป็นเวลานาน ระหว่างทางล้วนแล้วมีหลุมและการกระแทกตลอดเวลา
ถ้าหากว่าเป็นเมื่อก่อนจ้าวเสี่ยวกังจะต้องอยากอ้วกอย่างแน่นอน แต่ว่าตอนนี้เขากลับเพลิดเพลินกับหลุมและการกระแทกเหล่านี้จริงๆ เพราะว่าทุกครั้งที่มีการตกหลุมกระแทก เขาล้วนแล้วสามารถรู้สึกได้ถึงก้นที่นั่งอยู่บนที่นั่งกำลังนวดไอ้นั่นของเขาไว้แน่น
ระหว่างทางซุนหรานหรานก็เพลิดเพลินไปกับลมหายใจที่บริสุทธิ์แผ่ออกมาบนตัวของผู้ชายอย่างจ้าวเสี่ยวกัง แต่ว่าในไม่ช้าเธอก็เริ่มไม่พอใจแล้ว เพราะว่าทุกครั้งที่กระแทกกับหลุมเธอรู้สึกได้ว่าจ้าวเสี่ยวกังตั้งใจใช้ไอ้นั่นแทงเธอ นอกจากนี้ก็ยิ่งอยู่ยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ
"เสี่ยวกัง นายช่วยเก็บไอ้นั่นของนายกลับไป แทงโดนฉันแล้ว ไม่มีเรื่องอะไรก็อย่าเอาไอ้นั่นออกมาโชว์ตอนเข้าเมืองได้ไหม? นายซ่อนมันได้แน่นจริงๆเลยนะ ก่อนหน้านี้ฉันก็มองไม่เห็นเลย"
"ฮ่าๆๆ พี่สาว ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงดี นี่คือสิ่งล้ำค่าที่มีความปรารถนา เมื่อเห็นคุณตัวมันก็จะเปลี่ยนไปเอง"
ซุนหรานหรานยิ้มอย่างโกรธเคืองกับคำเหล่านี้ ขับรถด้วยมือเดียว มืออีกข้างหนึ่งคว้าไปที่ไอ้นั่นโดยตรง
ร้อนราวกับไฟ แข็งอย่างกับเหล็ก และลวดลายคล้ายมังกรที่มีเขาทำให้ซุนหรานหรานเข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
แม้ว่าจะใส่กางเกงก็สามารถรู้สึกได้ชัดเจนขนาดนี้ นี่ถ้าหากถูก……
ระหว่างที่คิดอยู่ซุนหรานหรานก็รู้สึกว่าร่างกายอ่อนขึ้นมาทันที ในเวลาเดียวกันเธอรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ตัวเองขับรถมอเตอร์ไซค์ได้เร็วเกินไป เพราะว่าตรงหน้าก็คือถนนเข้าเมืองแล้ว ไม่นานเธอก็มาถึงเมืองและเธอก็ไม่รู้สึกอุณหภูมิของไอ้นั่นอีกต่อไป
เดิมทีคิดว่าซุนหรานหรานจะดึงมือกลับในทันทีเมื่อสัมผัสโดนมัน คิดไม่ถึงเลยว่าซุนหรานหรานไม่เพียงแต่ไม่ดึงมือกลับ นอกจากนี้ยังตั้งใจรูดมันผ่านกางเกงสองสามที
ซู่……
ความรู้สึกดีนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังถอนหายใจออกมาโดยตรง
จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกได้ว่าร่างกายของตัวเองเริ่มมีความแข็งทื่อแล้ว ภายในใจของซุนหรานหรานก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างพูดไม่ถูกเช่นกัน
ความแรงและความเร็วของมือก็เริ่มเร่งขึ้นเช่นกัน
ซู่…….
อ้า……
"พี่สาว คุณกำลังเล่นกับไฟอยู่นะ คุณไม่กลัวว่าฉันจะลากคุณไปด้านข้างแล้วกระโดดเข้าไปทำไม่ดีไม่ร้ายกับคุณเหรอ?"
สำหรับเงื่อนไขใหม่ของจ้าวเสี่ยวกัง ซุนหรานหรานเข้าใจทันทีว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร ลดความเร็วของรถอีกครั้ง ในเวลาเดียวกันพูดด้วยรอยยิ้ม :"ดีสิ ถ้าหากเด็กอย่างนายมีความกล้าแบบนั้น วันนี้พี่สาวก็จะทำให้นายมีความสุข"