ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 158 ไอเดียของโจวหรานฮวา
จ้าวเสี่ยวกังมองดูการเคลื่อนไหวที่มีเสน่ห์ของโจวหรานฮวา อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายหนึ่งคำ
ถามด้วยความกระหายเล็กน้อย :"คุณป้าเล่นยังไงเหรอ? ฉันเล่นเก่งมากเลยนะ"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังทนไม่ไหวอยากจะกระโจนเข้าไป
"ฮ่าๆๆ……นายเห็นถุงน่องลายตาข่ายที่ป้าใส่เอาไว้หรือเปล่า? สวยไหม?"
ระหว่างที่โจวหรานฮวาพูด พร้อมกับมีการใช้เท้าที่ขาวราวกับหิมะคู่นั้นของตัวเองเขี่ยไปที่ไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังหลายที
จ้าวเสี่ยวกังจะทนต่อการกระตุ้นแบบนี้ได้อย่างไร เริ่มควบคุมตัวเองไม่ไหวโดยตรงและพูดด้วยการหายใจถี่ :"คุณป้า ถ้าคุณยังทำแบบนี้ต่อไปฉันคงทนไม่ไหวแล้ว"
โจวหรานฮวารู้สึกถึงหัวใจที่กระตือรือร้นของจ้าวเสี่ยวกังในขณะนั้น ภายในใจอดไม่ได้ที่จะมีความสุข
"ฮ่าๆๆ…..นายไม่อยากฉีกถุงน่องตาข่ายของป้าหรือยังไง? หลังจากนั้นโจมตีป้าอย่างหนักอีกครั้ง?"
ถ้าหากว่าจ้าวเสี่ยวกังยังไม่เข้าใจความหมายในก่อนหน้านี้ อย่างนั้นตอนนี้เขาน่าจะเข้าใจการให้สัญญาณของโจวหรานฮวาแล้ว ในเวลาเดียวกัน เลือดของสัตว์ร้ายก็เริ่มเดือดไปทั่วทั้งตัว
"ฮืม……"
ฉัวฉัว……
ถุงน่องบางๆนั้นจะทนต่อแรงฉีกขาดของจ้าวเสี่ยวกังได้อย่างไร เพียงแค่ฉีกลงไปเบาๆ ขาคู่นั้นที่ขาวราวกับหิมะที่มีความอวบอิ่มของโจวหรานฮวาก็เผยออกมาโดยตรง และชุดชั้นในอีโรติกที่เป็นลายกล้วยไม้ก็ถูกจ้าวเสี่ยวกังฉีกขาดทันทีโดยไม่ลังเล
โจวหรานฮวาคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะรุนแรงขนาดนี้
เพียงแต่เธอกลับเพลิดเพลินอย่างมากกับความรุนแรงของจ้าวเสี่ยวกัง
จ้าวเสี่ยวกังและโจวหรานฮวาขาทั้งสี่ข้างเริ่มมีการพันกันอีกครั้ง โจวหรานฮวารู้สึกได้ถึงสิ่งที่ทำให้เธอมีความสุขจนกำลังจะตายอีกครั้ง
ในไม่ช้าโจวหรานฮวาก็ทนไม่ไหวแล้ว ในก่อนหน้านี้ถูกจ้าวเสี่ยวกังทำจนไม่ไหว ถ้าหากว่าเป็นอู๋ต้าเฉียวเธอคงไม่สามารถคิดอะไรได้อีกแล้วด้วยซ้ำ แต่ว่าในครั้งนี้เธอถึงจุดสุดยอดแบบนั้นเร็วอย่างมาก เร็วจนแม้แต่ตัวเธอเองยังเหลือเชื่อ
"อ้าอ้า……เสี่ยวกัง ป้า……ป้าไม่ไหวแล้วอ้า……"
"ฮ่าๆๆ คุณป้านี่มันเพิ่งเริ่มต้นเองนะ คืนนี้คุณไม่ทำให้ฉันมีความสุข อย่าคิดว่าจะได้ออกจากที่นี่ ไม่อย่างนั้นฉันจะรู้ได้อย่างไรว่ายาที่คุณให้ฉันดื่มมันออกฤทธิ์ได้ดีแค่ไหน คืนนี้จำเป็นต้องทำให้ฉันออกมา"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังเริ่มโจมตีรุนแรงขึ้นมาอีกครั้ง เพียงแต่ในครั้งนี้กลับมีการโจมตีไปด้วยพร้อมกับฉีกยกทรงที่อยู่บนตัวของโจวหรานฮวาทิ้งไปด้วย
เผชิญกับความบ้าคลั่งของจ้าวเสี่ยวกัง โจวหรานฮวากลับเพลิดเพลินอย่างมาก นอกจากนี้ยังรู้สึกเสียวอย่างมาก
"เสี่ยวกัง……นายร้ายกาจมากเลย อ้าอ้า…….ป้ารู้สึกว่าไม่ไหวแล้วจริงๆ……อ้า……อ้า……"
จ้าวเสี่ยวกังฟังคำพูดที่เลอะเทอะพูดไปเรื่อยของโจวหรานฮวา หัวเราะและพูด :"ฮ่าๆๆๆ คุณป้า คุณเพลิดเพลินไปกับมันดีกว่า หลังจากคืนนี้ผ่านไปโอกาสแบบนี้มีไม่มากหรอกนะ"
เมื่อโจวหรานฮวาได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้สึกว่ามันมีเหตุผลเช่นกัน คืนนี้ถ้าหากไม่ใช่ว่าจ้าวหวู่ดื่มจนเมา จากนั้นจ้าวเสี่ยวกังแบกจ้าวหวู่กลับมาพอดี เธอไม่มีโอกาสแบบนี้เลยด้วยซ้ำ
ทันใดนั้นโจวหรานฮวาก็อุทิศทั้งกายและใจเข้าไปทั้งหมด ไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้วและส่งเสียงกรีดร้องออกมา
อู๋ต้าเฉียวก็ตื่นขึ้นด้วยการตะโกนของโจวหรานฮวาเช่นกัน มองดูทั้งสองคนที่มีสี่ขาพันกันอยู่บนเตียงด้วยสายตาที่พร่ามัว
มองดูจ้าวเสี่ยวกังที่ทำงานอย่างหนัก รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธอ
ในไม่ช้า โจวหรานฮวาใกล้จะถึงอีกแล้ว จ้าวเสี่ยวกังกลับยังคงมีจิตวิญญาณการต่อสู้ ดูเหมือนว่าไม่มีวี่แววของการยอมแพ้เลย
สิ่งนี้ทำให้โจวหรานฮวาเศร้าเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังดื่มยาแล้วจะร้ายกาจขนาดนี้ เมื่อเธอถูกจ้าวเสี่ยวกังโจมตีอีกครั้ง ต้องการหนีออกมา อดไม่ได้ที่จะนึกถึงอู๋ต้าเฉียว เธอมองเห็นอู๋ต้าเฉียวตื่นขึ้นมาพอดี ทันใดนั้นไม่สนใจอะไรอีกแล้วบิดเอวไปมาโดยตรงเพื่อให้ถอนออกมาจากไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกัง
แม้ว่าความรู้สึกว่างเปล่าจะทำให้เธอเสียใจมาก แต่ว่าถ้าหากเป็นแบบนี้ต่อไป เธอรู้ว่าตัวเองจะต้องตายอย่างแน่นอน
เธออดไม่ได้ที่จะคิดไอเดียดีๆออกมา ลุกขึ้นทันที หลังจากนั้นดึงอู๋ต้าเฉียวเข้ามา
"น้องสาวต้าเฉียว คืนนี้พี่สาวถือได้ว่าเข้าใจแล้ว ไอ้นั่นของเสี่ยวกังถ้าหากพวกเราสองคนยังเป็นแบบนี้ต่อไป จะต้องถูกทำจนตายแน่นอน"
อู๋ต้าเฉียวได้ยินแบบนี้ พยักหน้าด้วยความเขินอายอย่างมาก แต่ไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไร เดิมทีเธอเกิดมาก็เป็นผู้หญิงซื่อๆอยู่แล้ว ก็ไม่มีลูกเล่นอะไรมากนัก เหตุผลที่โจวหรานฮวาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด นั่นก็เพราะว่าโจวหรานฮวามาเติมเต็มข้อบกพร่องของเธอ ในเรื่องหลายๆด้าน โจวหรานฮวานั้นคอยช่วยเหลือเธอจริงๆ สิ่งนี้ทำให้เธอขอบคุณอย่างมาก
ไม่อย่างนั้น คืนนี้เธอไม่มีทางเลือกที่จะอยู่ต่อแน่นอน แต่ว่าตอนนี้เธอกลับรู้สึกว่าการอยู่ต่อในคืนนี้เป็นทางเลือกที่ถูกต้องที่สุดในชีวิตของเธอแล้ว
เมื่อเห็นว่าอู๋ต้าเฉียวพยักหน้า โจวหรานฮวาพูดต่อ :"พวกเราสองคนไม่สามารถทำกันทีละคนๆ พวกเราสองคนต้องมาทำด้วยกัน มีเพียงแค่ทำพร้อมกันเท่านั้นถึงจะจัดการเด็กคนนี้ได้"
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ จ้าวเสี่ยวกังและอู๋ต้าเฉียวต่างมีความสงสัยเล็กน้อย เขามีแค่ไอ้นั่นอันเดียว ผู้หญิงทั้งสองคนจะเข้ามาทำพร้อมกัน? เขานั้นคิดไม่ออกเลยจริงๆ
อู๋ต้าเฉียวก็ไม่เข้าใจเช่นกันและถาม :"พี่สาว คุณว่ามาเลยจะให้ทำยังไง น้องสาวไม่เข้าใจเรื่องแบบนี้"
เมื่อโจวหรานฮวาได้ยินคำพูดนี้ จากนั้นมีการนวดเบาๆที่หน้าอกที่นุ่มนวลของอู๋ต้าเฉียวและพูดอย่างแปลกประหลาด :"เธอยังไม่เข้าใจอีกเหรอ เมื่อกี้เธอถูกจ้าวเสี่ยวกังทำจนเกือบจะบินไปแล้วยังไม่เข้าใจอีก? พวกเราต่างเป็นคนที่เคยผ่านมาแล้ว อนาคตอย่าแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจกับพี่สาวนะ"
อู๋ต้าเฉียวถูกโจวหรานฮวานวดร่างกายอดไม่ได้ที่จะสั่น มองดูไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังที่ชี้ชูชัน อดไม่ได้ที่จะมีการนึกอยู่ในใจอีกครั้ง
"เธอกับฉันนอนคว่ำ ให้เสี่ยวกังเลือกเองว่าจะทำใคร หลังจากนั้นใครไม่ไหวแล้วก็ให้เสี่ยวกังรีบเปลี่ยนคน แบบนี้พวกเราสองคนยังได้พักผ่อนและยังสามารถมีความสุขได้ ไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังทำแบบนั้นไปเรื่อยๆไม่หยุด ฉันคิดว่าในไม่ช้าก็จะถึงจุดสุดยอดแน่นอน"
เมื่อได้ยินคำพูดของโจวหรานฮวา ดวงตาของจ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะเป็นประกาย
อู๋ต้าเฉียวกลับก้มหัวลงด้วยความเขินอายเล็กน้อย เพียงแต่ในไม่ช้าร่างกายของเธอก็มีการตัดสินใจแล้ว
เพราะว่าอู๋ต้าเฉียวนอนคว่ำอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆด้วยความเชื่อฟัง
เมื่อโจวหรานฮวาเห็นฉากนี้ เธอนวดหน้าอกที่นุ่มนวลของอู๋ต้าเฉียวอีกครั้งและรู้สึกแปลกเล็กน้อย และพูด :"เธอเอาแต่แกล้งทำเป็นไร้เดียงสาต่อพี่สาวใช่ไหม ตอนนี้คิดไม่ถึงเลยว่าจะรีบกว่าพี่สาวสะอีก"
อู๋ต้าเฉียวพูดด้วยความเขินอายเล็กน้อย :"พี่สาวหรานฮวา ฉันกำลังจะช่วยคุณแบ่งเบาภาระไง? เอาแบบนี้ฉันจะกลับไปตอนนี้……อ้า……."
คำว่า"บ้าน"ยังไม่ทันได้พูดออกมา จ้าวเสี่ยวกังไม่มีความลังเลและโจมตีเข้าไปโดยตรง ทันใดนั้นอู๋ต้าเฉียวมีความสุขจนส่งเสียงร้องออกมาโดยตรง
ในไม่ช้าภายในถ้ำเต็มไปด้วยเสียงของหญิงสาวทั้งสองคนที่ร้องอ้าอ้า ในครั้งนี้จ้าวเสี่ยวกังกลับไม่มีการหยุดพักผ่อนแม้แต่นิดเดียว และผู้หญิงทั้งสองคนที่อยู่ในถ้ำก็ตะโกนส่งเสียงร้องไม่หยุดเช่นกัน
จนกระทั่งดวงจันทร์เริ่มลอยสูงขึ้น เสียงภายในถ้ำค่อยๆเบาลงอย่างช้าๆ
"เสี่ยวกัง……นายปล่อยป้าพวกเราสองคนไปเถอะ พวกเราไม่ไหวแล้วจริงๆ อ้า"
"คุณป้า ใกล้แล้ว ฉันใกล้แล้ว เริ่มรู้สึกได้แล้ว ใกล้จะออกมาแล้ว"
เมื่อได้ยินจ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้ ผู้หญิงทั้งสองคนเริ่มมีการทุ่มเทอีกครั้ง ปล่อยให้จ้าวเสี่ยวกังโจมตีอีกครั้ง
อ้า…….
"โอ๊ยโอ๊ย…..จะตายอยู่แล้ว…..อ้าอ้า….."