ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 46
ซุนหรานหรานเพิ่งกลับมาจากความสุขนั้นและได้ยินคำขอของจ้าวเสี่ยวกังแบบนั้นอีกครั้ง ทันใดนั้นหน้าแดงหอบพูดปฏิเสธทันที :"เสี่ยวกัง พี่สาวเหนื่อยมากเกินไปแล้ว ถูกเด็กอย่างนายทำจนกระจุยหมดแล้ว"
"พี่สาว ฉันก็แค่อยากลองดูสักหน่อย ในไม่ช้าก็เสร็จแล้ว"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังเริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วอีกครั้ง หลังจากนั้นประมาณสิบครั้ง จ้าวเสี่ยวกังก็มองไปที่ซุนหรานหรานอีกครั้ง
มองไปที่ดวงตาที่คาดหวังของจ้าวเสี่ยวกัง ซุนหรานหรานก็ถูกจ้าวเสี่ยวกังทำให้เริ่มอยากจะได้อีกครั้ง
"พี่สาวเจอนายรู้สึกเหมือนกับอยู่บนเรือโจรเลย ทำไหมเด็กอย่างนายถึงร้ายกาจขนาดนี้ ไอ้นั่นของพี่ชายต้าจ้วงนายครึ่งชั่วโมงยังเทียบกับของนายสิบนาทีไม่ได้เลย"
ซุนหรานหรานพูดไปด้วย พร้อมกับลุกขึ้นและเตรียมก้มตัวลง เมื่อเวลาที่เธอลุกขึ้น ทันใดนั้นก็ไม่มีไอ้นั่นติดอยู่แล้ว ความรู้สึกที่ว่างเปล่าในทันทีทำให้เธอรู้สึกอึดอัดอย่างมาก
ซุนหรานหรานแทบรอไม่ไหวที่จะเอามันเข้ามา
"เสี่ยวกัง รีบมาได้แล้ว พี่สาวเตรียมพร้อมแล้ว"
ซุนหรานหรานทำหน้ามุ่ยและโค้งก้นรออย่างเงียบๆ จ้าวเสี่ยวกังมองเห็นความขาวนั้น เริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง เริ่มต้นใหม่โดยไม่ลังเลอีกครั้ง
ซุนหรานหรานยังคงสนุกกับความสุขที่ไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังมอบให้ตามจังหวะของตัวเองอย่างสมบูรณ์ พร้อมกับการผ่านไปของเวลาทำให้เธอในไม่ช้าก็เข้าสู่สถานะอีกครั้ง ความเร็วยิ่งอยู่ยิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ เสียงยิ่งอยู่ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ
"เสี่ยวกัง พี่สาวใกล้แล้ว หยุดก่อน"
ซุนหรานหรานหายใจหอบด้วยความเหนื่อย ในเวลานี้ใกล้จะหมดสติไปแล้ว การกระตุ้นของเธอทำให้จ้าวเสี่ยวกังเป็นกังวล
อ้า…….
พร้อมกับเสียงครางเบาๆของจ้าวเสี่ยวกัง ซุนหรานหรานร้องครางออกมาอย่างมีความสุข
ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว เธอไม่เคยสัมผัสถึงความรู้สึกนี้เลยในช่วงสองสามปีที่ผ่านมาของการแต่งงาน ในก่อนหน้านี้แม้ว่าไอ้นั่นของหลิวต้าจ้วงจะใช้งานได้ดี แต่กลับไม่เคยทำให้เธอรู้สึกมีความสุขเหมือนวันนี้มาก่อน มีความสุขเหมือนกับการเสพยา ร่างกายเบาๆ ร่างกับว่าจะกลายเป็นนางฟ้า
จ้าวเสี่ยวกังถอยออกอย่างช้าๆ เมื่อเห็นว่าซุนหรานหรานนอนคว่ำอยู่บนเตียงนอนไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว เขาลูบผมของซุนหรานหรานด้วยความรักใคร่อย่างมาก
"พี่สาว มีความสุขไหม?"
"อื้ม…..มีความสุข…….ฉันรู้สึกว่าวิญญาณใกล้จะบินออกไปแล้ว"
หลังจากพูดจบ ซุนหรานหรานอึ้งอยู่กับที่อีกครั้ง เพราะว่าไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังเงยหน้าขึ้นอีกครั้งแล้ว
จ้าวเสี่ยวกังมองดูซุนหรานหรานที่หายใจหอบ ด้วยริมฝีปากสีแดงสด โดยเฉพาะกลิ่นที่หอมหวานของลิ้นสามารถได้กลิ่นอย่างชัดเจน หัวใจเต้นอย่างอดใจไม่ไหว
"พี่สาว ช่วยทำให้มันสะอาดหน่อย"
"เสี่ยวกัง นายเอาแต่รังแกพี่สาว พี่สาวไม่ทำเรื่องแบบนี้"
ซุนหรานหรานได้กลิ่นอันหอมหวนนั้นแล้วอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายหนึ่งที แต่ว่ายังคงปฏิเสธไป
เธอรู้ว่าจ้าวเสี่ยวกังเป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มคนหนึ่ง ถ้าหากเล่นลูกเล่นทั้งหมดในครั้งเดียว อย่างนั้นต่อจากไปนี้จ้าวเสี่ยวกังจะมีความรู้สึกที่อยากจะมาหาเธอน้อยลงอย่างมากแน่นอน เพื่อการพัฒนาในระยะยาวในอนาคต ซุนหรานหรานยังคงตัดสินใจปฏิเสธ
เดิมทีจ้าวเสี่ยวกังคิดว่าเรื่องนี้จะเป็นไปอย่างราบรื่น คิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกปฏิเสธ
"ฮ่าๆๆ พี่สาว ในเมื่อเป็นแบบนี้ถ้าอย่างนั้นฉันจะทำอีกครั้งหนึ่งนะ ไม่อย่างนั้นฉันกลั้นไหว้อึดอัดอย่างมากเลย"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังเช็ดน้ำล่อลื่นจากด้านหลังอีกครั้ง จากนั้นเขาก็แยกขาขาวเรียวยาวทั้งสองข้างของซุนหรานหรานออกจากกันอย่างช้าๆ
"เสี่ยวกัง พี่สาวไม่ไหวแล้วจริงๆ เสี่ยวกังนายอย่า……อย่า……."
สัมผัสถึงไอ้นั่นเข้ามา ซุนหรานหรานพูดเกลี้ยกล่อม แม้ว่าเธออยากจะถูกจ้าวเสี่ยวกังทำอย่างมาก เพียงแต่ไม่อยากจะเอาชีวิตของตัวเองไปแลกกับความสุขชั่วคราวแบบนั้น
"ไม่ทำคุณก็ได้ อย่างนั้นคุณต้องใช้ปากทำให้ของฉันสะอาด ไม่อย่างนั้นฉันจะทำต่อ"
จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วย สัมผัสถึงความเจ็บปวดส่งมาอย่างรวดเร็วอีกครั้ง ซุนหรานหรานรู้ว่าถ้าหากจ้าวเสี่ยวกังยังทำต่อตัวเองคงเดินไม่ไหวอย่างแน่นอน ทันใดนั้นขาทั้งคู่ก็ถีบออกไป
ตุ้ม……
เสียงเหมือนกับเปิดขวดไวท์ดังมาจากด้านล่างของเธอ ซุนหรานหรานตื่นตระหนกทันที
"เสี่ยวกัง พี่สาวตอบตกลงนาย นายอย่าทำพี่สาวต่อเลย พี่สาวรับไอ้นั่นของนายไม่ไหวแล้วจริงๆ"
ซุนหรานหรานพูดไปด้วยพร้อมกับลุกขึ้นมานั่ง จากนั้นก็จัดผมให้เรียบร้อยและก้มลง
จ้าวเสี่ยวกังเห็นว่าซุนหรานหรานยอมจำนน ภายในใจอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความสำเร็จ
"อิๆๆ พี่สาว ฉันแค่ล้อเล่นกับคุณเอง คิดไม่ถึงว่าคุณจะทำให้ฉันจริงๆด้วย"
ในเวลานี้ปากของซุนหรานหรานใกล้จะติดกับไอ้นั่นแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทันใดนั้นมองดูจ้าวเสี่ยวกังด้วยความหงุดหงิด กัดฟันเอาไว้แน่นและดูดเข้าไป……