ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 214 การลองใจของหวังลี่
เมื่อมองหน้าของหวังต้าฟูที่เข้าใจ จ้าวเสี่ยวกังก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
"หึๆ ลุง ไม่ปิดลุงแล้วกัน ฉันอยากจะให้ฟาฟามาทำงานกับฉัน ถ้าได้เงินมาจะแบ่งให้เขาแน่นอน"
เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง หวังลี่และหวังต้าฟู่ก็แสดงสีหน้าตกตะลึง
ตั้งแต่หวังฟาฟาลาออก เขาก็ไม่เคยมีงานเป็นหลักแหล่ง แต่จ้าวเสี่ยวกังนั้นรับซื้อเห็ดในหมู่บ้านทำให้เขากลายเป็นคนที่มีชื่อเสียงอยู่พอสมควร ตอนนี้จ้าวเสี่ยวกังยอมที่จะพาหวังฟาฟาทำงานด้วย พวกเขาทั้งสองคนก็ดีใจไม่น้อย
"เจ้าเด็กคนนี้ ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก ลุงจะไม่ให้เงินมันหรือยังไง? พูดสิ จะให้ทำเห็ดกับเธอหรือว่าทำอย่างอื่น?"
"เอ่อ หลังจากช่วงนี้ฉันเตรียมที่จะรับซื้อไก่แก่ในหมู่บ้าน ตัวละ100 แต่ถ้าตัวใหญ่หน่อยก็120 ไก่ทุกตัวจะให้ฟาฟา20 ถ้าหากเขารับซื้อไก่ได้วันละ100ตัว เขาก็จะได้เงิน2000"
คำพูดของจ้าวเสี่ยวกังทำนี้ อย่าว่าแต่หวังฟาฟาเลย แม้แต่หวังต้าฟู่ก็ตื่นเต้นไม่น้อย
"เสี่ยวกัง เธอห้ามมาหลอกเรานะ"
"ลุง ฉันกับฟาฟาเติบโตมาด้วยกัน และตามก้นพี่ลี่มาตั้งแต่เด็ก ฉันจะไปทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง?"
เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง หวังฟาฟาก็โล่งใจและตัดสินใจสนับสนุนอย่างแรงกล้าต่อหวังฟาฟาทันที
"ได้ ลุงจะเชื่อเธอก็แล้วกัน เพราะนี้ก็จะไปซื้อสามล้อในเมืองให้ทันที จากนั้นฉันจะไปรับซื้อกับเขา จะต้องหาเงินให้มันเอาไปแต่งเมีย "
จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงว่าหวังต้าฟู่จะไปทำร่วมกับหวังฟาฟา แต่ว่าเมื่อมีคนมาช่วยเพิ่มอีกหนึ่งเขาก็ต้องดีใจเป็นธรรมดา
"หึๆ ลุง ในเมื่อลุงจะทำกับฟาฟาด้วยแล้วล่ะก็ ฉันแนะนำให้ซื้อรถลากเลยดีกว่า ขนของได้เยอะ ไม่ต้องวิ่งไกล หมู่บ้านหลายๆหมู่บ้านในเมืองเราก็วิ่งได้"
หวังต้าฟูมองจ้าวเสี่ยวกังด้วยสีหน้าลำบากใจ" รถลากราคา5000กว่า เงินในมือพอแค่ซื้อสามล้อเท่านั้น"
เมื่อมองสีหน้าลำบากใจของหวังต้าฟู่ จ้าวเสี่ยวกังก็ยิ้มและพูดว่า"ไม่เป็นไร ยังขาดเงินอีกเท่าไหร่ฉันจะยืมให้ฟาฟา ถ้าได้กำไรแล้วค่อยคืนก็ได้"
เมื่อได้ยินสิ่งที่จ้าวเสี่ยวกังพูด หวังต้าฟู่ก็รู้สึกไม่สบายใจ แต่ก็พูดไปว่ายังขาดอีก2000
จ้าวเสี่ยวกังหยิบเงินจากกระเป๋ากางเกงของเขาทันที นับได้สองพันแล้วยื่นให้หวังฟาฟา" เอา เธอก็ทำให้ดีนะ ฉันมอบงานใหญ่ให้เธอเชียวนะ ถ้าไม่ตั้งใจทำคนที่สูญเสียไม่ใช่แค่เธอเท่านั้นนะ แม้แต่ฉันก็จะสูญเสียด้วย"
หวังฟาฟารับเงินของจ้าวเสี่ยวกังมา เขาซึ้งใจจนแทบจะร้องไห้
"พี่กัง ไม่ต้องห่วง ฉันจะตั้งใจทำให้ดีที่สุด ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตฉันก็จะทำให้ดี"
"พอแล้ว ไม่ต้องมาทำซึ้งแล้ว เอาเห็ดไปใส่ในห้องใต้ดินกับฉันเร็ว ไม่งั้นเดี๋ยวมืดแล้วใช้ไฟฉายจะไม่ค่อยดี"
หวังฟาฟาได้ยินแบบนี้ก็ยื่นเงินให้หวังต้าฟู่แล้วกระโดดขึ้นรถ
เมื่อขึ้นรถ หวังฟาฟาก็นึกถึงเรื่องที่จ้าวเสี่ยวกังบาดเจ็บ จากนั้นก็บอกกับหวังลี่ว่า "พี่ ไปกับพวกเราสิ พวกเราเกรงว่าจะไม่ไหว"
หวังลี่ต้องการที่จะไปตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่เพราะพ่อของตัวเองอยู่ข้างๆก็เลยรู้สึกไม่ดี เมื่อหวังฟาฟาพูดแบบนี้ เธอก็เลยรีบกระโดดขึ้นรถเลย
เป็นครั้งแรกที่หวังลี่รู้สึกน้องสมองของน้องชายยังใช้ได้อยู่
หวังฟาฟาให้จ้าวเสี่ยวกังนั่งข้างหลังกับหวังลี่ จากนั้นตัวเองก็ขับรถลากแล้วไปที่ห้องใต้ดิน
จ้าวเสี่ยวกังได้กลิ่นอันหอมหวนจากร่างกายของ เขาอดไม่ได้ที่จะขยับตัว
หวังลี่รู้สึกว่าจ้าวเสี่ยวกังเข้าใกล้ตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ แต่เธอขัดขืน แต่กลับชอบความรู้สึกแบบนี้มากกว่า
ไม่นานก็มาถึงห้องใต้หิน หวังฟาฟาจับมือหวังลี่ลงจากรถ จากนั้นก็ไปประคองจ้าวเสี่ยวกัง แต่จ้าวเสี่ยวกังปฏิเสธ
เมื่อหวังลี่เห็นแบบนี้เธอก็สงสัยและถามว่า" ทำไม? ตอนนี้ลงรถก็ต้องมีคนประคองแล้วหรือ?
"พี่ พี่กังได้รับบาดเจ็บ พี่อย่าเข้าใจผิด"
เมื่อได้ยินว่าจ้าวเสี่ยวกังได้รับบาดเจ็บ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลและก้าวไปข้างหน้าทันทีและถามว่า: "เจ็บตรงไหน?รุนแรงหรือเปล่า?"
"หึๆ ไม่เป็นไร พี่ลี่ พี่เป็นห่วงฉันแบบนี้คงจะไม่ได้คิดอะไรกับฉันใช่ไหม?"
"พี่กัง เมื่อวันพี่สาวฝันละเมอเรียกชื่อพี่ด้วย เรียกได้หวานมาก ฉันขนลุกเลย"
หลังจากหวังฟาฟาซ้ำเข้าไปอีก หวังลี่ที่อ่อนโยนก่อนหน้านี้ก็กลายเป็นแสือดุทันที
"หวังฟาฟา ถ้าเธอไม่พูดไม่มีใครว่าเธอเป็นใบ้หรอก รีบลงไปเร็ว ฉันจะส่งให้เธอจากด้านบน"
เมื่อมองดูใบหน้าที่แดงก่ำของหวังลี่ หวังฟาฟาชะงัก แล้วพูดว่า" พี่ พี่คงไม่ได้มีใจใช่ไหม?แต่ว่าฉันสนับสนุนพี่""
พูดจบ หวังฟาฟาก็รีบมุดลงไป
จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกขบขันเมื่อมองไปที่ใบหน้าที่สวยงามของหวังลี่
แสงแดดสีส้มส่องผ่านผมของหวังลี่สะท้อนใบหน้าด้านข้างที่สวยงาม คางที่แหลมคมและริมฝีปากบางสีแดงทำให้จ้าวเสี่ยวกังตกตะลึง
เนื่องจากฉากนี้สวยงามมาก หวังลี่กุมหัวและเขินอายทำให้จ้าวเสี่ยวกังไม่อย่าที่จะทำลายภาพที่สวยงามนี้
"พี่ลี่ พี่สวยจังเลย ทำให้คนที่เห็นแทบขาดใจ พี่ว่าถ้าใครแต่งงานกับพี่ เขาจะตายเพราะความสวยของพี่ไหม?"
ขณะพูดเสี่ยวกังก็ยกเห็ดขึ้นมาและส่งให้กับหวังฟาฟา
หลังจากได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง หวังลี่ก็หน้าแดงก่ำมากขึ้น และในขณะเดียวกัน ความสุขก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ
"เธอปากหวานจริงๆนะ ฉันจะสวยให้เธอตายดีกว่า เธอยอมไหมล่ะ?"
หวางลี่กระพริบตาโตที่สดใส โน้มตัวและมองตรงไปที่จ้าวเสี่ยวกัง ซึ่งกำลังโน้มตัวส่งเห็ดสนให้หวังฟาฟา
เมื่อเห็นสายตาที่จริงจังในดวงตาของหวังลี่ จ้าวเสี่ยวกังก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง แต่ในไม่ช้าเขาก็ตกตะลึงจริงๆ
เนื่องจากขอบเสื้อหน้าอกของเสื้อบางๆที่หวังลี่สวมนั้นเปิดกว้างอยู่แล้ว ที่สำคัญคือไฟหน้าคู่นั้นเผยให้เขาเห็นอย่างชัดเจน
เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นความขาวเนียนกระชับ
ไม่ว่าจะเป็นของโจวหรานฮวาหรือว่าซุนหรานหรานนั้นเริ่มที่จะหย่อนยานแล้ว แม้แต่ของจ้าวถิงถิงยังไม่กลมขนาดนี้ และของจ้าวถิงถิงจะเรียกว่าซาลาเปาก็ไม่ผิด
หวังลี่ก็เห็นสายตาของที่มองมาของจ้าวเสี่ยวกัง
"เจ้าตัวเหม็น มองอะไรของเธอ ให้เธอตอบคำถามแต่เธอกลับมองอย่างอื่น"
จ้าวเสี่ยวกังได้ยินแบบนี้เขาก็ดึงสติกลับมา
"หึๆ พี่ลี่ ฉันยอม แต่พี่ยอมหรือเปล่า? ถ้าพี่ยอมฉันจะไปขอพวกพี่พร้อมกันเลย"
"หืม? ยังมีอีกเยอะเหรอ?"
หวังลี่ขมวดคิ้วและมองไปที่จ้าวเสี่ยวกังด้วยความประหลาดใจ
จ้าวเสี่ยวกังถูกหวังลี่มองแบบนี้ก็รู้สึกใจเสาะ แต่ว่าเขาก็ได้แสร้งทำเป็นพูดว่า"ใช่แล้ว คนหล่อและเก่งแบบฉัน ไปที่ไหนจะไม่มีคนสวยมาชอบได้ยังไง? ถ้าพวกพี่ยอมฉันจะขอแต่งให้หมดเลย"
เมื่อเห็นท่าทางที่เสแสร้งของจ้าวเสี่ยวกัง หวังลี่ก็ยื่นมือไปบีบหูของเขาทันที