ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 162 ความคิดที่กล้ามาก
จ้าวเสี่ยวกังไม่เคยคิดมาก่อนว่าอู๋ต้าเฉียวจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา คนพูดนี้ถ้าเป็นหลี่ชุ่ยฮวาหรือซุนหรานหรานพูดออกมาเขาจะไม่แปลกใจเลย
แต่อายุของอู๋ต้าเฉียวสี่สิบต้นๆแล้ว พูดอีกอย่างก็คือเป็นแม่ของเขาได้เลย
ในตอนนี้จ้าวเสี่ยวกังไม่รู้จะตอบกลับยังไง แต่เมื่อดูหน้าตาที่เคร้าหมองของเธอเขาก็ไม่อยากจะทำร้ายจิตใจเธออีก
"น้า เป็นเกียรติมากที่น้าชอบฉัน ฉันก็ชอบน้าเหมือนกัน และก็ชอบน้าหรานฮวาด้วย น้าอยากคิดมาก ใช้ชีวิตกับน้าอู๋ดีๆก็พอ"
อู๋ต้าเฉียวได้ยินแบบนี้ก็ดีใจและเศร้าใจ
ที่ดีใจคือ จ้าวเสี่ยวกังก็ชอบเธอเหมือนกัน ที่เศร้าใจคืออายุเธอมากเกินกว่าที่จะใช้ชีวิตกับจ้าวเสี่ยวกังแล้ว
"เสี่ยวกัง ถ้างั้นต่อไปเธอจะอยู่กับน้า…"
ยังไม่ทันที่จะพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็จูบริมฝีปากของอีกฝ่ายโดยตรง จากนั้นค่อยๆวางอีกฝ่ายลงบนเตียง และดึงกางเกงตัวใหญ่ลงมาโดยตรงเบาๆ และของของเขาเข้าไปข้างในอย่างง่ายดาย
"อืม..อ่า……"
อู๋ต้าเฉียวไม่คิดว่าจ้าวเสี่ยวกังจะกล้าขนาดนี้ ต้องเข้าใจว่าสามีของเธอพึ่งจะไป แลไม่แน่อาจจะกลับมาก็ได้
แต่รู้สึกถึงความร้อนที่แผดเผาและเต็มไปด้วยความรู้สึกก็ทำให้เธอไม่อยากห่างจากจ้าวเสี่ยวกังเลย แล้วก็กอดเอวของจ้าวเสี่ยวกังไว้แน่น
เมื่อรู้สึกถึงการตอบสนองของอู๋ต้าเฉียว จ้าวเสี่ยวกังก็ยิ้มและพูดว่า "น้า ตอนนี้ฉันก็ให้คำตอบแก่น้าแล้ว คำตอบนี้พอใจหรือเปล่า?"
พูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็เริ่มขยับขึ้นลง จากนั้นก็ได้ใช้แรงกระแทกอย่างรุนแรงขึ้นมา
โจวหรานฮวาก็คิดไม่ถึงว่าอู๋ต้าเฉียวก็มีช่วงเวลาที่ไร้ยางอายแบบนี้ แต่ต้องยอมรับว่าอู๋ต้าเฉียวที่ดูซื้อๆแบบนี้ถ้าร้องขอเรื่องแบบนั้นคงจะไม่มีผู้ชายคนไหนปฏิเสธแน่นอน ยิ่งเป็นสถานการณ์แบบนี้ด้วย
อู๋ต้าเฉียวรู้สึกถึงการกระแทกอย่างรวดเร็วของจ้าวเสี่ยวกัง เธอก็ตอบสนองอย่างดี
"เสี่ยวกัง…น้า….พอใจมาก ต่อให้ตาย…..น้าก็ยอม….จะทำกับเธอ…"
การจัดการอย่างรุนแรงของจ้าวเสี่ยวกังทำให้อู๋ต้าเฉียวในตอนนี้จะถึงแล้ว และเห็นได้ชัดว่าอ่อนแรงลงไปเรื่อยๆ
จ้าวเสี่ยวกังเห็นสภาพของอู๋ต้าเฉียวแล้ว ก็เพิ่มแรงกระแทกขึ้นอีก
เสียงครางที่รุนแรงและตื่นเต้นดังกึกก้องไปทั่วถ้ำโดยตรง และด้วยการสั่นของอู๋ต้าเฉียว จ้าวเสียวกังก็รีบดึงออกมา
ในชั่วพริบตา อู๋ต้าเฉียวก็แสดงอาการที่จะเห็นได้จากหนังผู้ใหญ่เท่านั้น
โจวหรานฮวาก็คิดไม่ถึงว่าอู๋ต้าเฉียวจะถึงได้รวดเร็วขนาดนี้ แต่ระหว่างที่เธอกำลังอิจฉา ก็โดนจ้าวเสี่ยวกังอุ้มจากข้างหลัง จากนั้นของอันนั้นก็ถึงขาของเธอหนีบไว้
ความร้อนแผดเผาอันอ่อนนุ่มทำให้ร่างกายของเธออ่อนลงโดยตรง
จ้าวเสี่ยวกังก็ได้ใช้สองมือบีบไปที่ไฟหน้าทั้งคู่ และให้มันเปลี่ยนรูปไปตามแรงมือ
"น้า น้าอยากขึ้นสวรรค์เหมือนกันไหม?"
เมื่อโจวหรานฮวาได้ยินสิ่งนี้ ร่างกายของเธอก็สั่นสะท้าน โดยนึกถึงท่าทางก่อนหน้าของจ้าวเสี่ยวกังที่จัดการอู๋ต้าเฉียว
"เด็กบ้าเอ๋ย ทำไมน้าถึงไม่อยากล่ะ? น้าอยากจะเอาสุดชีวิตแล้ว แต่แค่เขินที่จะพูดกับเธอเท่านั้นเอง"
หลังจากได้รับคำตอบของโจวหรานฮวา จ้าวเสี่ยวกังไม่รอช้าก็ได้จับตัวอีกฝ่ายหันหน้ากลับมากอด จากนั้นก็กระแทกเข้าไปอย่างแรง
ในที่สุดโจวหรานฮวาก็ได้รับรู้ถึงความรู้สึกขึ้นสวรรค์ที่แตกต่าง และความรู้สึกขึ้นสวรรค์ก็ทำให้เธอร้องครางออกมา
"ว้าว…เสี่ยวกัง…น้า…สบายจัง…"
เมื่อเห็นโจวหรานฮวาที่สั่นศีรษะและส่ายหัว จ้าวเสี่ยวกังก็ได้ใช้แรงเพิ่มขึ้นไปอีก
ในไม่ช้าโจวหรานฮวาก็ไม่ไหวแล้ว แล้วก็สั่นไม่หยุดบนเตียน
จ้าวเสี่ยวกังรู้ว่าคืนนี้หญิงทั้งสองคนคงไม่สามารถทำให้เขาพอใจแล้ว ก็เลยถอนหัวใจ จากนั้นก็เอาเสื้อผ้าของทั้งสองคนคลุมตัวเธอทั้งสอง จากนั้นก็เริ่มขนย้ายเห็ด
สำหรับอู๋ยิ่งแล้ว ในใจจ้าวเสี่ยวกังก็กังวลเล็กน้อย กังวลว่าอู๋ยิ่งจะมีแผนการอะไรหรือเปล่า
แต่เขาไม่ได้สนใจมากนัก เพราะเขาไม่ได้คิดว่าอู๋ยิ่งเป็นคู่ต่อสู้ของเขาเลย
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเข็นเห็ดเต็มรถเข็นออกจากถ้ำ โจวหรานฮวาและอู๋ต้าเฉียวก็เริ่มฟื้นตัว
เมื่อทั้งสองคนเห็นของอันนั้นของจ้าวเสี่ยวกังยังไม่หดลง ก็ถอนหัวใจ ทั้งสองคนเข้าใจความแข็งแกร่งที่แท้จริงของจ้าวเสี่ยวกังแล้ว ก็รู้สึกดีใจและเศร้า
สิ่งที่ดีใจคือพวกเธอได้พอกับชายที่ทำให้ผู้หญิงจะเป็นจะตายให้ได้ ที่เศร้าคือเป็นผู้หญิงมานานขนาดนี้เพิ่มจะเจอ
เมื่อเห็นสาวคนที่สองเริ่มแต่งตัว จ้าวเสี่ยวกังก็ไม่กวนใจอะไรมากนัก เขายิ้มแล้วพูดว่า "น้าทั้งสอง พวกน้าพักก่อนเถอะ ผมจะกลับไปขนเห็ดสนที่เหลือ รอให้เสร็จแล้ว ฉันจะส่งพวกน้ากลับไป"
"อืม ไปเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงพวกน้า "อู๋ต้าเฉียวพูดอย่างอ่อนโยนกับจ้าวเสี่ยวกัง
เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังเดินออกไปอย่างรวดเร็ว อู๋ต้าเฉียวก็มองอย่างคลั่งไคล้
เธอกำลังคิดว่าถ้าสมัยสาวๆได้พอกับชายแบบจ้าวเสี่ยวกัง ตอนนี้ผลจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหน?
โจวหรานฮวามองอู๋ต้าเฉียวมองเขาไม่หยุดก็หัวเราะและพูดว่า: "ทำไม? ชอบไอ้หมอนั้นแล้วหรือ?"
"เฮ้ หรือว่าเธอไม่ได้ชอบเขาด้วยหรือ?จ้าวหวู่ของเธอดีกับเธอ แต่เล่าอู๋ทำยังไงกับฉันเธอก็ไม่ใช่ไม่รู้ บางครั้งฉันก็ไม่อยากจะมีเรื่องกับเขา แต่เมื่อนึกถึงคนในครอบครัวฉันก็ทนไว้ "
เมื่อมองไปที่ความปรารถนาอันแรงกล้าของอู๋ต้าเฉียว โจวหรานฮวาก็โกรธแทนอู๋ต้าเฉียวเป็นอย่างมาก
"คืนนี้ถ้าอู๋ยิ่งทำร้ายเธออีกเธอก็บอกฉัน พรุ่งนี้ฉันจะไปสั่งสอนมัน"
"เฮ้ อย่าพูดถึงเขาเลย ตอนนี้แค่ฉันคิดถึงเขาฉันก็ไม่อยากกลับแล้ว"
หลังจากพูดจบ อู๋ต้าเฉียวก็มองตะกร้าเห็ดสนมากมาย และก็คิดถึงเรื่องในคืนนี้
"พี่หรานฮวา พี่ว่าพวกเราบาปไหม อายุขนาดนี้แล้วกลับมาอยู่กับเด็กที่อายุน้อยกว่าเรามาก"
เมื่อได้ยินคำพูดของอู๋ต้าเฉียว โจวหรานฮวาก็ถึงกับชะงัก
"เหอะๆๆ….ทำไมถึงได้คิดมากแบบนี้ ผู้หญิงอย่างเราจะมีกี่คนที่ได้รับรู้ถึงความสนุกที่แท้จริง? บาปหรือไม่ฉันไม่รู้ ฉันรู้เพียงว่าเป็นผู้หญิงไม่ง่ายเลย ผู้หญิงที่ทำให้ตัวเองรับรู้ถึงความสนุกที่แท้จริงนั้นเป็นเรื่องดี และเป็นวาสนา ในหมู่บ้านของเรามีผู้หญิงคนไหนที่เคยได้รับรู้ถึงความสนุกที่แท้จริง?"
"อืม ฉันคิดมากไปเอง แต่ว่าเราทำแบบนี้ไม่รู้ว่าดีหรือเปล่า เพราะเสี่ยวกังก็ยังเด็กขนาดนั้น และยัไงม่ได้แต่งงาน ต่อไปถ้าเขาแต่งงานแล้วจะทำยังไง?"
เหอะๆๆ…
โจวหรานฮวามองดูท่าทางวิตกกังวลและตัวสั่นของอู๋ต้าเฉียว
อย่างไรก็ตาม ไม่นานเธอก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม และมองอู๋ต้าเฉียวอย่างจริงจังและพูดว่า" น้องต้าเฉียว ฉันมีความคิดที่กล้ามากอยู่เรื่องหนึ่ง เธออยากจะฟังไหม?"