ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 76 สิ่งล่อใจของจ้าวเสี่ยวหลิง
ซู……
เดิมทีของเล่นนั้นใกล้จะก้มหัวจากการพองตัวแล้ว ทันใดนั้นก็ถูกจ้าวเสี่ยวหลิงลวกใส่ด้วยความร้อน ลุกขึ้นยืนอย่างโกรธเคืองอีกครั้ง
จ้าวเสี่ยงกังมีทั้งความเจ็บและทั้งบวม เจ็บจนสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก
"อั๊ยยะ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษจริงๆ"
"พี่สาวมองไม่เห็น ฉันช่วยนายเช็ดนะ ฉันเช็ดให้นายสักหน่อย"
จ้าวเสี่ยวหลิงกล่าวอย่างกังวลใจ เอาผ้าเช็ดตัวที่อยู่ด้านข้างมาด้วยความตื่นตระหนก แต่ว่าภายในใจของเธอกลับแอบตื่นเต้นอย่างมาก ทั้งหมดนี้เธอเตรียมการมาอย่างดี เดิมทีในครั้งนี้เธอคิดว่าอาจจะไม่สำเร็จ คิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะถูกเธอลวกใส่โดยตรง โดยไม่มีการระวังใดๆเลย
เมื่อเธอลุกขึ้นมองหาผ้าเช็ดตัว เธอยังคงไม่ลืมที่จะเหลือบมองเป้ากางเกงของจ้าวเสี่ยวกังหนึ่งที เมื่อเธอเห็นเข้า ช่วงเวลานั้นเธอเริ่มควบคุมความอยากจะได้มันไม่ไหวแล้ว ในขณะเดียวกันเธอยังเชื่อในสิ่งที่สาว ๆ ในหมู่บ้านมักรวมตัวกันพูดด้วยกัน ของเล่นนั้นมันใหญ่ยิ่งกว่าที่พวกเขาพูดไว้สะอีก ดีกว่าเยอะ แม้ว่าจะเป็นเพียงการชำเลืองมองเท่านั้น แต่ขนาดของเป้ากางเกงของจ้าวเสี่ยวกังที่ถูกผลักขึ้นนั้นเทียบเท่าได้กับขนาดของกำปั้นของเธอ
เมื่อนึกถึงตอนที่อยู่ลานบ้านในเมื่อกี้ความรู้สึกที่ตัวเองคิดยังไงก็คิดไม่ออก วินาทีนี้จู่ๆเธอก็รู้สึกได้ทันที
"พี่สาวหลิง คุณไม่ต้องลำบาก ไม่เป็นไร"
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นจ้าวเสี่ยวหลิงถือผ้าเช็ดตัวและเดินมาหาเขา เมื่อเห็นของเล่นอันใหญ่ของตัวเองเริ่มชี้ชูชันขึ้นมาเขาเริ่มรู้สึกทำตัวไม่ถูกเล็กนี้น้อย แม้ว่าจะมีกางเกงกั้นเอาไว้ แต่แบบนั้นกลับทำให้เขารู้สึกเขินอายเล็กน้อย โดยเฉพาะกางเกงตัวนั้นเดิมทีก็บางอยู่แล้ว หลังจากถูกน้ำเทใส่ยิ่งมีความชัดเจนมากขึ้น
เมื่อนึกถึงจ้าวเสี่ยวหลิงเป็นแม่ม่ายคนหนึ่ง ท่าทางของเขาแบบนี้ถ้าถูกเห็นเขาจะเข้าใจผิดได้ ข่าวถูกแพร่ออกไปไม่ดีแน่ นอกจากนี้ในคืนนี้ที่เขามาก็เพื่อต้องการให้จ้าวเสี่ยวหลิงไปช่วยเขาเก็บเห็ดสน ในกรณีที่จ้าวเสี่ยวหลิงเห็นฉากดังกล่าวและคิดว่าเขาต้องการมีอะไรกับเธอ อย่างนั้นเรื่องของการเก็บเห็ดสนจะต้องบานปลายแล้ว
จ้าวเสี่ยวหลิงได้ยินแล้ว แต่กลับไม่ฟังจ้าวเสี่ยวกังห้ามเลยด้วยซ้ำ ถือผ้าเช็ดตัวเช็ดไปยังเป้ากางเกงของจ้าวเสี่ยวกังโดยตรง
"จะไม่เป็นอะไรได้อย่างไร ถูกน้ำร้อนที่ร้อนขนาดนั้นเทใส่ ถ้าหากลวกจนพังจะทำยังไง"
ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวหลิงพูดไปด้วย สายตาคู่นั้นจับจ้องไปที่ของเล่นนั้นอย่างเป็นประกาย ในไม่ช้าก็เริ่มใช้ผ้าเช็ดตัวที่ห่อมือไว้สัมผัสไปยังตรงเป้าที่มีกางเกงกั้นอยู่
จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวหลิงเห็นของเล่นของเขาแล้วจะไม่มีความเขินอายเลยแต่กลับมีการเข้ามาหาโดยตรงอีก โดยเฉพาะแววตาคู่นั้นที่เปล่งประกายเต็มไปด้วยความโหยหา เขาเข้าใจได้ทันที
จ้าวเสี่ยวหลิงต้องการให้ผู้ชายล้มรสสะแล้ว การกระทำเหล่านั้นในลานบ้านก่อนหน้านี้แสดงขึ้นมาบนหัวของจ้าวเสี่ยวกังทีละฉากๆ ของเล่นอันนั้นอดไม่ได้ที่จะยิ่งแข็งขึ้นมา
จ้าวเสี่ยวหลิงสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของจ้าวเสี่ยวกัง ในตอนแรกยังมีการแกล้งทำเป็นเช็ดถู เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังไม่มีการปิดบัง ความกล้าของเธอยิ่งอยู่ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มใช้มือจับถูขึ้นมาทันที
แม้ว่าจะเคยไปทำสวนแล้ว แต่ว่าฝ่ามือทั้งคู่ของเธอกลับไม่ค่อยหยาบมากนัก แต่นุ่มและแข็งปานกลาง แม้ว่าจะถูผ่านกางเกงแต่กลับทำให้จ้าวเสี่ยวกังสบายจนสูดลมหายใจโดยตรง
ซู……
"พี่สาวหลิง เช็ด……เช็ดพอประมาณก็พอแล้ว"
จ้าวเสี่ยวกังยังคงอดกลั้นกับความสุขนั้น จ้าวเสี่ยวกังเปิดปากต้องการห้ามอีกฝ่าย
แม้ว่าจะอยู่หมู่บ้านเดียวกับจ้าวเสี่ยวหลิง แต่ว่าท้ายที่สุดแล้วทั้งสองคนไม่ค่อยคุ้นเคยกัน ไม่เข้าใจนิสัยกัน จ้าวเสี่ยวกังไม่ต้องการเล่นกับไฟ
จ้าวเสี่ยวหลิงสวยอย่างมาก แต่ว่าความสวยงามของเธอแบบนั้นกลับเป็นความสวยงามที่มีความกล้าหาญ แตกต่างจากความสวยที่อ่อนโยนของซ่งยวี่ชิงอย่างสิ้นเชิง ในก้นลึกของหัวใจของเขายังคงรักพี่สะใภ้ของตัวเอง
เหตุผลที่ซุนหรานหรานและหลี่ชุ่ยฮวามีส่วนร่วม นั่นเป็นเพราะว่าเขามีการพบปะคุยกันกับสองคนนี้ไม่ใช่แค่วันหรือสองวันแล้ว โดยพื้นฐานแล้วเข้าใจถึงนิสัยและบุคลิกทั้งสองได้ แต่ว่าสำหรับจ้าวเสี่ยวหลิงแล้วเขากลับไม่รู้อะไรเลยแม้แต่นิดเดียว
"เสี่ยวกัง ตรงนี้ยังเช็ดไม่แห้งเลย เอาแบบนี้นายลุกขึ้นมาเดี๋ยวพี่สาวเช็ดให้นายสักหน่อย?"
จ้าวเสี่ยวหลิงคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะมีความอดทนขนาดนี้ ต้องรู้ว่าเธอโตมาขนาดนี้แล้วยังคงมีความเชื่อมั่นในรูปลักษณ์และรูปร่างของตัวเองอย่างมาก แม้ว่าจะด้อยกว่าความสวยของซ่งยวี่ชิงที่ถูกคนเห็นก็รักในพริบตานิดหน่อย แต่ว่าขานั้นจะต้องเป็นผู้หญิงในแบบที่ผู้ชายอยากพิชิตแน่นอน
เธอไม่เชื่อว่าจ้าวเสี่ยวกังไม่มีความรู้สึกแบบนั้น
ทันทีที่เธอพูดอีกรอบ พร้อมกับลุกขึ้นยืน เดิมทีหน้าอกที่ขาวราวกับหิมะคู่นั้นที่อวบอิ่มไม่ได้สวมเสื้อกล้ามถูกนำเสนออยู่ต่อหน้าจ้าวเสี่ยวกัง
จ้าวเสี่ยวต้องการจะหลบ แต่ว่าหน้าอกคู่นั้นที่ขาวราวกับหิมะที่อวบอิ่มกลับทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปหลายที ในเวลาเดียวกันก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอย่างแรง
"ฮ่าๆๆ…..พี่สาวหลิง ฉันมาหาคุณมีเรื่องนิดหน่อย"
"ฮ่าๆๆ…… พี่สาวกำลังฟังอยู่ นายพูดมาได้เลย"
จ้าวเสี่ยวหลิงไม่มีความตั้งใจที่จะลุกขึ้นและจากไป ในทางกลับกันหน้าอกคู่นั้นที่ขาวราวกับหิมะกลับมาหนีบของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังไว้พอดี
หลังจากนั้นจ้าวเสี่ยวหลิงแสร้งทำเป็นเช็ดทันที แต่หน้าอกคู่นั้นที่ขาวราวกับหิมะของเธอกลับหนีบของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังเอาไว้แน่นและยังคงถูต่อไป
อึกอึก…..
ในฉากนี้กระทั่งทำให้จ้าวเสี่ยวกังลืมไปเลยว่ามาหาจ้าวเสี่ยวหลิงเพราะเรื่องอะไร ในฉากที่อยู่ตรงหน้านี้ทำให้เขาแทบจะอดไม่ไหวอยากจะผลักฝ่ายตรงข้ามลงบนโต๊ะแล้วจัดหนักให้สักยก
เมื่อได้ยินเสียงกลืนน้ำลายของจ้าวเสี่ยวกัง จ้าวเสี่ยวหลิงเต็มไปด้วยความสุข ไม่กลัวจ้าวเสี่ยวกังอดทน แต่กลัวฝ่ายตรงข้ามไม่มีปฏิกิริยา
ตอนนี้เห็นได้ชัดอย่างมากว่าจ้าวเสี่ยวกังมีความรู้สึก มีปฏิกิริยา ส่วนที่เหลือเธอคิดดูแล้วตื่นเต้นอย่างมาก อดไมได้ที่จะออกแรงมากขึ้น ในเวลาเดียวกันขาของตัวเองทั้งคู่ที่แน่นอย่างมากก็เริ่มหนีบเอาไว้แน่นขึ้นมา เพราะจู่ๆเธอก็รู้สึกได้ถึงความสุขที่ห่างหายไปนานไหลออกมา
"เสี่ยวกัง ทำไหมฉันถึงรู้สึกว่านายมีความประหม่า กลัวว่าการมาหาพี่สาวที่นี่จะกลายเป็นคนที่โชคร้ายใช่ไหม"
เมื่อจ้าวเสี่ยวหลิงพูดคำพูดนี้แกล้งทำเป็นเป่าลมหายใจไปทางจ้าวเสี่ยวกัง กลิ่นของลมหายใจออกนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้เล็กน้อย กระทั่งเขาไม่สนใจแล้วว่าในก่อนหน้านี้จะเข้าใจหรือไม่เข้าใจ ทำเสร็จแล้วค่อยคิดทีหลังดีกว่า
"ฮ่าๆๆ…..พี่สาวหลิง……ฉันจะกลัวได้อย่างไร ถ้าหากว่าฉันกลัวก็ไม่มาแล้ว"
เมื่อเห็นว่าจ้าวเสี่ยวกังยังคงไม่เป็นฝ่ายริเริ่ม จ้าวเสี่ยวหลิงได้ยินสิ่งนี้ ทันใดนั้นเธอก็ใช้กระบวนท่าที่สองที่เธอเตรียมไว้นานแล้ว
หือหือ……
จู่ๆจ้าวเสี่ยวหลิงก็ล้มตัวทับอยู่บนตัวของจ้าวเสี่ยวกังและร้องไห้ขึ้นมา สิ่งนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังอึ้งไปชั่วขณะ วินาทีก่อนหน้ายังดีๆอยู่เลย แต่วินาทีถัดไปกลับเปลี่ยนไปอย่างมาก จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกสับสนเล็กน้อย
"พี่สาวหลิง นี่คุณเป็นอะไรเหรอ? ฉันพูดผิดอะไรหรือเปล่า หรือว่า……."
จ้าวเสี่ยวกังยังไม่ทันพูดจบ จ้าวเสี่ยวหลิงสะอื้นเล็กน้อยและพูด :"ไม่ใช่ เป็นเพราะพี่สาวตื้นตันใจ ตั้งแต่เล็กจนโต นอกจากคุณปู่คุณย่าแล้ว นายเป็นคนแรกที่ไม่กลัวพี่สาว พี่สาวรู้สึกโดดเดี่ยวอย่างมาก"
หลังจากพูดจบคำพูดนี้ก็ล้มตัวร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของจ้าวเสี่ยวกังอีกครั้ง
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดนี้ใจก็อ่อนเช่นกัน ในเวลาเดียวกันก็นึกถึงหลายปีมานี้จ้าวเสี่ยวหลิงใช้ชีวิตยังไง
"พี่สาว ถ้าหากคุณไม่รังเกียจ หลังจากนี้ไปฉันจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเป็นยังไง?"
จ้าวเสี่ยวหลิงเงยหน้าขึ้นอย่างไม่เชื่อหลังจากได้ยินเรื่องนี้ น้ำตาในดวงตายังคงกลิ้งอยู่ในดวงตา
ยากที่จะจินตนาการว่าผู้หญิงที่กล้าหาญแบบนี้จะมีช่วงเวลาที่อ่อนโยนเช่นนี้ด้วย โดยเฉพาะน้ำตาในดวงตาของเธอนั้นทำให้จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกอยากจะปกป้องฝ่ายตรงข้าม
"เสี่ยวกัง ขอบคุณนะ ขอบคุณที่ไม่รังเกียจพี่สาวนะ"
หลังจากพูดแบบนี้เสร็จจ้าวเสี่ยวหลิงก็จูบริมฝีปากของจ้าวเสี่ยวกังโดยตรง……