ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 211 สำนึกผิด
เมื่อได้ยินคำสารภาพอำพรางของจ้าวเสี่ยวกัง หัวใจของเถียงชุ่นหลิวก็ตื่นดังตุ๊บๆ โดยเฉพาะตอนที่จ้าวเสี่ยวกังชนเธอไปทีหนึ่ง ร่างกายของเธอก็อ่อนลงไปอีก
"เธอก็เอาแต่หลอกพี่สะใภ้ ใครๆก็รู้ว่าเธอพูดเก่งที่สุดในหมู่บ้าน พี่สะใภ้ไม่เชื่อเธอหรอก"
จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะยิ้มเมื่อเห็นดวงตาของเถียงชุ่นหลิวมองไปตรงนั้นของเขา
"หึๆ พี่สะใภ้ สิ่งที่ฉันพูดได้คือความจริง ไม่เชื่อพี่ก็มองตาฉันสิ ดูว่าสายตาของฉันเต็มไปด้วยพี่หรือไม่?"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็ยื่นหัวไปข้างหน้า และห่างจากหน้าของเถียงชุ่นหลิวไม่ถึงห้าเซนติเมตร
เถียงชุ่นหลิวตกใจที่จ้าวเสี่ยวกังยื่นหัวมากระทันหันแบบนี้ แต่เมื่อเขาเห็นหน้าที่เข้าใกล้และเห็นตัวเองในสายตาคู่นั้นเธอก็รู้สึกเขินอายขึ้นมา
เดิมทีจ้าวเสี่ยวกังแค่ต้องการล้อเล่น แต่เมื่อเห็นหน้าที่สวยงามของเถียงชุ่นหลิว โดยเฉพาะสายตาคู่นั้นที่หลับลงไป ปากที่สวยงามภายใต้แสงแดดยิ่งทำให้เธองดงามยิ่งขึ้น
ภาพแบบนี้ จ้าวเสี่ยวกังจะไม่เข้าใจว่าเถียงชุ่นหลิวต้องการอะไรได้ยังไง และจูบเข้าไปโดยตรง
"จุ๊บ…"
เถียงชุ่นหลิวเพียงแค่หลับตาตามสัญชาตญาณ และรออย่างเขินอาย แต่เขาไม่คิดว่าจ้าวเสี่ยวกังจะจูบเขาจริงๆ
ความรู้สึกอบอุ่นนั้นทำให้เธอตัวสั่นไปทั้งตัว เมื่อเธอรู้สึกว่าลิ้นที่อ่อนนุ่มของจ้าวเสี่ยวกังต้องการที่จะแงะฟันของเธอออกไป เถียงชุ่นหลิวก็ถอยกลับทันที
เพราะตรงนี้คือหน้าประตูร้าน ถ้ามีคนมาเห็นมันจะไม่ดี
จ้าวเสี่ยวกังเห็นท่าทางที่กังวลของเถียงชุ่นหลิวก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
"หึๆ พี่สะใภ้ หวานจัง"
เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังเลียริมฝีปากของตัวเอง และทำท่ามีความสุขมาก เถียงชุ่นหลิวก็ยิ่งหน้าแดงขึ้นมา มันเหมือนกับว่าน้ำพร้อมพุ่งออกมาตลอดเวลา
"หืม เธอก็เอาแต่แกล้งพี่สะใภ้"
ขณะพูด เถียงชุ่นหลิวก็เดินเข้าไปหยิกที่แขนของจ้าวเสี่ยวกังอย่างแรง
จ้าวเสี่ยวกังแสดงท่าทางที่เจ็บปวดในทันที จากนั้นก็รีบวิ่งหนีไป แต่ไม่ลืมที่จะเอาเงินออกจากกระเป๋ากางเกงของเขา จากนั้นก็ยัดไปที่หน้าอกของเถียงชุ่นหลิวอย่างรวดเร็ว ทำให้เถียงชุ่นหลิวหายใจแรงขึ้นมา
"พี่สะใภ้ ฉันยังมีงาน รอฉันมีเวลาก่อนฉันจะมาคุยกับพี่ดีๆ"
จ้าวเสี่ยวกังวิ่งไปไกลแล้วแต่ยังไม่ลืมที่จะชี้ไปยังของของเขาให้เถียงชุ่นหลิวดู จากนั้นก็วิ่งไปยังบ้านของจ้าวหวู่
เถียงชุ่นหลิวเอาเงินออกจากหน้าอกที่จ้าวเสี่ยวกังยัดเข้าไป เธอก็รู้สึกอายและโกรธ แต่สุดท้ายก็ค่อยๆเก็บเอาไว้ เพราะถ้าครั้งต่อไปได้เจอกับจ้าวเสี่ยวกังจะได้คืนเขาได้ง่าย
เถียงชุ่นหลิวมองดูท่าทาางของจ้าวเสี่ยวกัง ในใจอดไม่ได้ที่จะเฝ้ารอ เพราะว่าเกือบครั้งปีมาแล้วที่เธอไม่ได้มีอะไรกับผู้ชาย เรื่องแบบนี้ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วอย่างเธอจะทนได้ยังไงกัน
และเธอก็รู้สึกว่าสามีของตัวเองมีคนอื่นที่ข้างนอก ไม่งั้นก็คงจะไม่ออกไปนานแบบนี้ แต่ว่าเธอได้แต่สงสัยเท่านั้นและไม่รู้ว่าจริงหรือไม่
เพราะครั้งที่แล้วที่สามีตัวเองกลับมา ร่างกายของเขามีกลิ่นน้ำหอมที่ไม่ใช่ของผู้ชาย
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เถียงชุ่นหลิวก็ถอนหายใจ จากนั้นก็กลับเข้าไปดูแลอู๋ต้าเฉียว
จ้าวเสี่ยวเพิ่งวิ่งไปครู่หนึ่ง และรู้สึกเจ็บเล็กน้อยจากบาดแผลที่ขาของเขา จากนั้นก็เริ่มเดิน
เมื่อมาถึงที่บ้านของจ้าวหวู่ ก็สังเกตเห็นว่าโจวหรานฮวากำลังล้างเห็ด
เสื้อเชิ้ตบางๆ กางเกงรัดรูปสีดำ และรองเท้าผ้าใบของจ้าวถิงถิง
ตอนที่ก้มหัวลงหน้าอกที่ขาวของเธอทำให้จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย ถ้าไม่ใช้เพราะโจวหรานฮวาทำแบบนั้นกับอู๋ต้าเฉียว จ้าวเสี่ยวกังก็ยังรู้สึกดีกับโจวหรานฮวา แต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่เธอไม่ช่วยแม้แต่เพื่อนสนิท จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกเย็นชา
เมื่อโจวหรานฮวาได้ยินเสียงฝีเท้า เธอก็เงยหน้าขึ้นมา เมื่อมองเห็นเป้าของเขาที่ยังไม่หดตัวโจวหรานฮวาไม่ต้องมองหน้าก็รู้ว่าจ้าวเสี่ยวกังมาแล้ว
เมื่อคิดถึงเรื่องที่นัดกับจ้าวเสี่ยวกังจะไปที่สระบัวแล้วทำเรื่องอย่างว่าสักชุดหนึ่ง โจวหรานฮวาก็เร่าร้อนขึ้นมา
"เสี่ยวกังเธอมาได้ยังไง? ต้าเฉียวยังดีใช่ไหม"
"ฉันมาหาน้าจ้าว น้าจ้าวอยู่บ้านหรือเปล่า?"
เมื่อเห็นหน้าตาที่เย็นชาของจ้าวเสี่ยวกัง โจวหรานฮวาไม่รู้เป็นอะไรถึงได้รู้สึกเจ็บในหัวใจ ต้องเข้าใจว่าเธอแต่งงานแล้ว และจ้าวเสี่ยวกังก็เป็นแค่เด็กอายุยี่สิบกว่าเท่านั้น เขาไม่มีทางมีความรู้สึกอะไรกับจ้าวเสี่ยวกังแน่นอน แต่ความเจ็บปวดแบบนั้นเธอรู้ตัวว่ามันคืออะไร
"น้าจ้าวของเธอไปประชุมแล้ว จะเข้าไปนั่งรอไหม? เดี๋ยวน้าจะชงชาดีของน้าจ้าวให้เธอ"
เมื่อเธอพูดเช่นนี้ โจวหรานฮวาก็กระพริบตา จากนั้นก็เอนตัวเข้าไปหาจ้าวเสี่ยวกัง
จ้าวเสี่ยวกังก็เข้าใจทันทีว่าที่โจวหรานฮวาพูดว่าชาดีของจ้าวหวู่คืออะไร ก่อนหน้านี้เขาเคยลองแล้ว พูดตรงๆก็คือยาโด๊ปนี้เอง
"หึๆ น้า จะให้ฉันดื่มชา ไม่กลัวฉันทำน้าตายหรือไง?"
เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง โจวหรานฮวาก็ดีใจ เธอคิดว่าเพราะเรื่องเมื่อวันจ้าวเสี่ยวกังอาจไม่สนใจเธออีกต่อไป แต่ไม่คิดว่าในใจของจ้าวเสี่ยวกังยังมีความคิดแบบนั้นอยู่ จากนั้นก็ทำเสียงน่าหลงใหลออกมา
"เจ้าตัวน้อย น้าไม่กลัว ในใจของน้าต้องการเป็นอย่างมาก"
หลังจากพูดจบ โจวหรานฮวาก็จะเดินเข้าไปในห้องพร้อมหุ่นที่อวบของเธอ
ก่อนที่โจวหรานฮวาจะเข้าไป จ้าวเสี่ยวกังก็พูดขึ้นว่า
"น้า นี่เป็นเงินที่ฉันติดหนี้น้าจ้าว วันนี้คือหมดเลย รอน้าจ้าวกลับมาก่อนฉันค่อยมาหา"
ขณะพูด จ้าวเสี่ยวกังเดินไปข้างหน้าแล้วยื่นเงินสองหมื่นให้โจวหรานฮวาและเตรียมตัวที่จะไป
เมื่อโจวหรานฮวาเห็นว่าจ้าวเสี่ยวกังไม่ได้ตั้งใจจะเข้าห้อง เธอก็เลยกังวลขึ้นมา เพราะหลังจากที่เธอได้ลองรสชาติแบบนั้นกับจ้าวเสี่ยวัง เธอก็ทนต่อความรู้สึกแบบนั้นได้ยังไง
ต่อให้จ้าวหวู่จะทำเธอสองครั้งติด ก็ยังไม่ดีเท่ากับจ้าวเสี่ยวกังทำเธอสิบนาที
"เสี่ยวกัง เงินยังไม่ต้องรีบคืน ่เข้ามาดื่มน้ำก่อน อากาศร้อนขนาดนี้พักผ่อนก่อน"
ในขณะที่โจวหรานฮวาดึงจ้าวเสี่ยวกังเข้าไปก็ได้ทิ้งเงินลงบนพื้นแล้วเอาตัวแนบจ้าวเสี่ยวกัง
ในขณะเดียวกันก็จับไปที่เป้าของจ้าวเสี่ยวกัง
เมื่อได้กลิ่นอันหอมหวานจากร่างกายและหุ่นของโจวหรานฮวาที่กำลังกอดเขา จ้าวเสี่ยวกังไม่ตื่นเต้นก็คงจะไม่จริง
"น้า ช่างมันเถอะ ฉันยังมีเรื่องต้องทำ น้าช่วยเอาเงินนี่คืนน้าจ้าวให้"
หลังจากพูดถึงจบจ้าวเสี่ยวกังก็เตรียมตัวที่จะไป
เมื่อเห็นว่าจ้าวเสี่ยวกังตั้งใจจะไป โจวหรานฮวาก็กังวลขึ้นมา เธอไม่กลัวว่าคนอื่นจะเห็นหรือไม่นั่งลงและกอดที่ขาของจ้าวเสี่ยวกัง และพูดว่า "เสี่ยวกัง น้าผิดไปแล้ว น้าสำนึกผิดแล้ว เธอให้น้าได้ลองรสชาติแบบนั้นอีกสักทีได้รีเปล่า"
ขณะที่โจวหรานฮวาพูด เธอเริ่มปลดเข็มขัดของจ้าวเสี่ยวกัง