ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 173 แก้ไขปัญหา
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของหวังฟาฟา จ้าวเสี่ยวกังกับหวังลี่ก็รีบวิ่งออกไปดู
ทันทีที่ออกไป จ้าวเสี่ยวกังก็เห็นหวังฟาฟาถูกวัยรุ่นกระทืบไม่หยุด
เมื่อเห็นฉากนี้ หวังลี่ก็จะวิ่งเข้าไปช่วยน้องตัวเอง แต่ว่าเธอกลับถูกจ้าวเสี่ยวกังดึงกลับมา
"พี่ลี่ ฉันจัดการเอง พี่เป็นผู้หญิงเข้าไปก็เสียเปรียบ"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็เข้าไปผลักพวกวัยรุ่นออกไป แล้วดึงหวังฟาฟาขึ้นมา
วันรุ่นพวกนั้นถูกจ้าวเสี่ยวกังผลักจนเซออกไป
"เจ้าหนู อยากตายหรือไง? อย่ามายุ่งเรื่องชาวบ้าน?"
ชายหนุ่มคนหนึ่งดึงมีดออกมาจากเอวของเขาโดยตรงและชี้ไปที่จ้าวเสี่ยวกังด้วยท่าทางดุร้าย
เมื่อเห็นฉากนี้ ชาวบ้านที่เฝ้าดูอยู่ก็รีบถอยออกไป เพระากว่าจะโดนลูกหลง
หวังฟาฟาไม่ได้กลัวเลยแม้แต่น้อย และเช็คเลือดบนมุมปากและจะพุ่งเข้าไป แต่ว่าถูกจ้าวเสี่ยวกังดึงไว้ก่อน
"เธอยังคิดว่าสร้างปัญหาไม่พออีกหรือ?รีบไสหัวไปด้านหลัง"
เมื่อเห็นท่าทางที่โกรธจัดของจ้าวเสี่ยวกัง หวังฟาฟาก็ยอม เพราะนึกถึงเรื่องที่จ้าวเสี่ยวกังตีกับคนอื่นในโรงเรียนที่เล่นจะเอาชีวิตกันเลย ก็เลยถอยออกไปข้างหลัง
จ้าวเสี่ยวกังหยิบมีดจากเอวของเขา และมองไปที่ชายหนุ่มที่ถือมีดด้วยความรังเกียจและพูดว่า: "น้องชายฉันติดหนี้คุณเท่าไหร่ฉันจะชดใช้ให้ แต่ถ้าพวกแกขอเกินไปฉันจะไม่ให้แน่นอน และขอเตือนว่าเก็บมีดในมือซะ ไม่งั้นมีดตัดฟืนของฉันมันไม่หยุดแน่นอน"
หลังจากได้ยินสิ่งที่จ้าวเสี่ยวกังพูด วัยรุ่นพวกนั้นก็มองหน้ากันและกัน พยักหน้าให้กันแล้วพูดกับจ้าวเสี่ยวกังว่า"ครั้งที่แล้วให้ห้าพัน ตอนนี้ยังขาดอีกห้าพัน ให้พวกเราห้าพันแล้วพวกเราจะไม่เอาเรื่อง"
จ้าวเสี่ยวกังขมวดคิ้วแล้วมองหน้าทุกคน ต้องเข้าใจว่าหมู่บ้านบางจื่อมีรายได้ต่อปีไม่ถึงหนึ่งหมื่น ทำไมหวังฟาฟาถึงได้เสียเงินเยอะขนาดนั้น
"หวังฟาฟา บอกสิ ตกลงติดเงินพวกเขาเท่าไหร่?"
"ฉันติดหนี้พวกเขาแค่ห้าพัน แต่พวกเขาเก็บดอกเบี้ยมากไป ฉันไม่ได้ยืมมากมายขนาดนั้น"
เมื่อได้ยินคำพูดของหวังฟาฟา วัยรุ่นที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็หัวเราะอย่างน่ารังเกียจ
ชายหนุ่มที่เป็นผู้นำโดยตรงหยิบโน้ตออกมาแล้วพูดว่า: "หวังฟาฟา นี้คือหลักฐาน นี้เป็นเงินที่แกติดอยู่ คิดจะไม่ใช้หรือ?"
จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองหวังฟาฟาด้วยความโกรธ จากนั้นก็หยิบเงินออกจากกระเป๋าแล้วพูดกับอีกฝ่ายว่า"นี่เงินสองพัน ถือว่าเป็นดอกเบี้ย ถ้าคิดจะเอาห้าพันแล้วล่ะก็ ก็ให้เอาคนไปเลย พวกแกจะฆ่าจะแกงก็แล้วแต่ แต่ฉันขอเตือนไว้ก่อนนะว่า ถ้าพวกแกทำให้เขาตายหรือบาดเจ็บ ฉันจะให้พวกแกได้ชดใช้ อีกอย่างเงินกู้นอกระบบแบบนี้ก็ผิดกฎหมายชัดเจน
"พวกแกลองคิดดูว่าจะเอาสองพันนี้หรือจะเอาคนไป ถ้าเอาคนไปฉันจะไปแจ้งตำรวจ แม้ว่าพวกแกจะมีเส้นในนั้น แต่อย่าลืมว่าฉันก็มีเส้นเช่นกัน ถึงตอนนั้นก็ลองดูเลยว่าใครจะแน่กว่ากัน "
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็เก็บมีดแล้วหันหน้าไปหาหวังฟาฟาและถีบเข้าไปที่หน้าอกของหวังฟาฟา
"พูดสิ แกติดหนี้นานแค่ไหนแล้ว สิ่งที่ฉันเคยพูดกับแกตอนเรียน แกลืมไปแล้วหรือยังไง?"
เมื่อเห็นจ้าเสี่ยวกังใช้แรงถึบอย่างเต็มที่ หวังลี่ก็รู้สึกปวดใจขึ้นมา เข้าไปประคองน้องของตัวเองแล้วก็ตะโกนใส่จ้าวเสี่ยวกัง"จ้าวเสี่ยวกัง บ้าไปแล้วหรือไง เขาเป็นน้องของฉันนะ ทำให้เธอถึงได้ลงมือแรงแบบนี้"
"หึๆ พี่ลี่ ถ้าเขาไม่ใช่น้องของพี่ แล้วฉันไม่คิดว่าเขาเป็นน้องของฉัน ฉันส่งเขาให้คนอื่นไปแล้ว ยังจะพูดอยู่ตรงนี้อีกหรือ?"
เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง หวังลี่ก็ชะงัก แล้วมองสภาพน้องของตัวเอง เธอก็ไม่รู้จะทำยังไงและได้ร้องไห้แล้ววิ่งเข้าบ้านไป
เมื่อมองไปที่ดวงตาที่โกรธจัดของจ้าวเสี่ยวกัง หวังฟาฟาก็เล่าเรื่องทั้งหมดอย่างละเอียด
จากนั้นจ้าวเสี่ยวกังก็รู้ว่าหวังฟาฟาชอบสาวที่อยู่อีกหมู่บ้าน อยากที่จะหาเงินแต่งเมีย แต่ว่าเขาได้เดินผิดท่าง ยังดีที่ยังไม่ถึงหนึ่งเดือน ไม่งั้นจ้าวเสี่ยวกังคงเกรงว่าเขาต้องถลำลึกไปกว่านี้แน่นอน
วัยรุ่นพวกนั้นเห็นว่าจ้าวเสี่ยวกังลงมือกับหวังฟาฟาอย่างรุนแรงขนาดนี้ และได้ยินสิ่งที่เขาคุยกับหวังลี่ ก็เข้าใจทันทีว่าสิ่งที่จ้าวเสี่ยวกังพูดคงจะไม่ใช่แค่ขู่อย่างแน่นอน และได้เลือกเงินสองพันทันที
หลังจากที่กลุ่มวัยรุ่นส่งใบติดหนี้ให้แกจ้าวเสี่ยวกัง พวกเขายังไม่ลืมที่จะจ้องมองหวังฟาฟาอีกที
เมื่อเห็นวัยรุ่นไปกันหมดแล้ว จ้าวเสี่ยวกังก็ประคองหวังฟาฟาลุกขึ้นมาแล้วพูดว่า"เมื่อกี้ถีบแรงไปหน่อย แต่ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ก็คงจะต้องเสียเงินห้าพันแน่ๆ เธอรีบกลับไปพักเถอะ จำไว้พรุ่งนี้ไปหาฉันที่ฟาร์มภูเขา ฉันจะพาเธอหาเงิน"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็ตบบ่าหวังฟาฟาเบาๆ จากนั้นก็ขับรถลากแล้วก็กลับบ้านไป
เมื่อเขากลับถึงบ้าน จ้าวเสี่ยวกังก็ได้จอดรถลากไว้ที่หน้าประตู แล้วก็เก็บเงินและตรงไปยังบ้านของจ้าวหวู่
เมื่อวันจ้าวหวู่ช่วยเขาซื้อเห็ดใช้ไปหนึ่งหมื่นเขาต้องคืนก่อน ที่เหลืออีกสี่หมื่นเขาเตรียมที่จะคืนให้อาทิตย์หน้า
เมื่อมาถึงหน้าประตูบ้านของจ้าวหวู่ โจวหรานฮวากำลังซักผ้าอยู่
เมื่อเห็นเสื้อผ้าบางที่แนบร่างกายของโจวหรานฮวา และไฟหน้าสั่นขึ้นมา ทำให้จ้าวเสี่ยวกังนึกถึงท่าทางมันเร่าร้อนของอีกฝ่าย
"น้าหรานฮวา น้าจ้าวอยู่บ้านหรือเปล่า?"
เมื่อได้ยินเสียงของจ้าวเสี่ยวกัง โจวหรานฮวาก็ตัวสั่น ตอนเช้าทำกับจ้าวหวู่ไปถึงสองครั้งยังไม่มันส์เท่ากับทำกับจ้าวเสี่ยวกังไปหนึ่งครั้ง เมื่อกี้จ้าวหวู่ยังได้จับเธอไปหนึ่งที ทำให้ไฟในตัวเธอลุกไหม้ แต่ว่าของของจ้าวหวู่กับไม่ตอบสนองอะไรเลย เรื่องนี้ทำให้โจวหรานฮวาหมดอารมณ์ทันที
"เหอะๆๆ..เสี่ยวกังหรือ น้าจ้าวของเธออยู่ข้างใน เธอเข้าไปก่อนสิ ฉันจะไปชงชาให้"
พูดจบ โจวหรานฮวาก็เช็ดมือ จากนั้นก็เดินเข้าไปตรงหน้าจ้าวเสี่ยวกังและจับของที่อยู่ในกางเกงเขาไปหนึ่งที
เมื่อโจวหวานฮวาจับไปหนึ่งที ของของจ้าวเสี่ยวกังก็ลุกขึ้นมาทันที มองดูกระโปรงสั่นนั้น และถึงกับมองเห็นแก้มก้น จ้าวเสี่ยวกังก็ถึงกับไฟลุก และก็รู้สึกว่าโจวหรานฮวาช่างแน่จริงๆ
จ้าวหวู่ได้ยินเสียงของจ้าวเสี่ยวกังก็ได้เปิดประตูตอนรับจ้าวเสี่ยวกังเข้าไปในบ้าน
จ้าวเสี่ยวกังก็นั่งข้างๆด้วยความเคารพ แม้จะสนิจกับจ้าวหวู่มากแล้ว แต่การแสดงความเคารพของเขาก็ยังเหมือนเดิม เรื่องนี้ทำให้จ้าวหวู่ชอบเขามากขึ้นทุกวัน
"เสี่ยวกัง ใกล้เที่ยงแล้ว กินข้าวด้วยกันดีกว่า ฉันจะให้น้าของเธอไปซื้ออะไรหน่อย กินเหล้าด้วยกันเป็นยังไง?"
"หึๆ น้าจ้าว ที่ฉันมาก็เพื่อจะคืนเงิน เมื่อวันน้าช่วยฉันซื้อเห็ดจ่ายไปก่อนหนึ่งหมื่นแล้ว ฉันขอคืนหนึ่งหมื่นก่อน ส่วนที่เหลือรออีกไม่กี่วันแล้วค่อยให้น้านะ ส่วนเรื่องดื่มเหล้าก็แล้วไปดีกว่า เมื่อคืนน้าเมาขนาดนั้น"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็ได้หยิบเงินออกมาแล้วยื่นให้กับจ้าวหวู่
จ้าวหวู่ไม่คิดว่าจ้าวเสี่ยวกังจะหาเงินได้เร็วขนาดนี้ ในใจก็ตะลึงและสงสัย ขณะเดียวกันก็มองจ้าวเสี่ยวกังดีขึ้นไปอีก
"หรานฮวา ไปซื้อกับแกล้มมาหน่อยสิ ฉันจะดื่มกับจ้าวเสี่ยวกังหน่อย"
เมื่อโจวหรานฮวาที่อยู่ข้างนอกได้ยิน ก็ได้ยิ้มออกมาแล้วก็ไปตลาด ระหว่างทางเธอก็คิดตลอดว่า เดี๋ยวรอให้จ้าวหวู่เมาแล้ว จากนั้นเธอก็จะได้มีความสุขสักทีสองที…