ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 72 ฉันทำพร้อมกับเธอดีไหม
สวี่เอ้อหนิวพูดไปขณะที่่อีกมือได้เพิ่มแรงมากขึ้น บีบซะจนทรวงอกดังลูกแตงโมของหลี่ชุ่ยฮวาแทบจะระเบิด
หลี่ชุ่ยฮวาเจ็บจนใบหน้าบิดเบี้ยว แต่เธอก็เก็บอาการไว้เมื่ออยู่ต่อหน้าจ้าวเสี่ยวกัง
สวี่เอ้อหนิวค่อนข้างเหม็นขี้หน้าจ้าวเสี่ยวกังมานานแล้ว สมัยเรียนจ้าวเสี่ยวกังก็เหมือนนักเลงเรื่องชกต่อยยิ่งไม่เป็นสองรองใคร ตอนแรกก็คิดว่าจบไปแล้วเขาต้องเป็นคนเสเพเหมือนตนแน่ แต่ที่ไหนได้ไม่เจอกันแปปเดียวเขากลับสามารถเอาเงินห้าพันให้หวังป้าเทียนได้อย่างง่ายดาย
ในขณะนั้นเขารู้ดีว่าถึงแม้เขาทั้งสองจะไม่ได้เล่าเรียน จ้าวเสี่ยวกังก็เก่งกว่าเขามาก
จ้าวเสี่ยวกังเห็นใบหน้าที่บิดเบี้ยวของหลี่ชุ้ยฮวา มีความกังวลเกิดขึ้นในใจ
"สวี่เอ้อหนิววันนี้ถ้าหากนายไม่ปล่อย ฉันรับประกันได้นายจะไม่สามารถก้าวออกจากประตูนี้ได้แม้แต่ครึ่งก้าว"
หลังจากพูดเสร็งจ้าวเสี่ยวกังใช้มือคลำไปหลังเอว มีดผ่าฟืนเล่มนั้นพูดได้ว่าอยู่ติดตัวตลอดเวลา วินาทีที่เขาเอามีดออกมาสวี่เอ้อหนิวก็แสดงอาการปอดแหกออกมาเหมือนกันแต่เมื่อคิดถึงสถานการณ์มาถึงขนาดนี้แล้ว เขาก็ข่มขู่หนักขึ้นกว่าเดิม
"จ้าวเสี่ยวกังวางมีดในมือของนายลงมิฉะนั้นฉันจะฆ่าเธอ"
เมื่อเห็นอาการบ้าคลั่งของสวี่เอ้อหนิวจ้าวเสี่ยวกังเองก็ไม่กล้าผลีผลาม ยิ่งเห็นมีดในมือของสวีเอ้อหนิวได้กีดลงบนแขนของหลี่ชุ่ยฮวา เลือดไหลออกมาไม่หยุดจึงทำให้จ้าวเสี่ยวกังโยนมีดลงพื้นอย่างไม่ลังเล
"เอ้อหนิวปล่อยพี่ชุ่ยฮวาซะ เรื่องวันนี้เรามาตกลงกันดีๆดูสิมีดในมือฉันก็โยนทิ้งไปแล้ว ค่อยๆคุยกันฉันให้เงินนายไปเสพสุขข้างนอกเป็นไง"
เมื่อสวี่เอ้อหนิวเห็นจ้าวเสี่ยวกังวางมีดลง อาการเบาใจขึ้นสังเกตุได้จากดวงตาเขา
"เอาเงินของนายไปทำไม ฉันต้องการเธอไม่อยากคุยกับนาย ฉันแค่ต้องการมีอะไรกับผู้หญิงคนนี้ถ้าหากนายมาขัดขวาง ฉันจะฆ่าเธอทิ้งซะ"
ขณะที่พูดมีดในมือที่วางอยู่บนคอของหลี่ชุ่ยฮวาก็ได้เพิ่มแรงเข้าไปอีก ใบมีดที่แหลมคมทำให้เกิดรอยแผลบนคอของหลี่ชุ่ยฮวา
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นแบบนี้ความโกรธที่มีอยู่ได้สงบลงทันที หากเขาพลาดนิดเดียวอาจทำให้หลี่ชุ่ยฮวาต้องเสียชีวิตในคืนนี้ก็เป็นได้
"เอ้อหนิว ใจเย็นไว้ฉันยอมให้นายทำ ยอมให้นายทำโอเคไหมแต่ว่านายให้ฉันร่วมเสพสุขด้วยคนได้ไหม"
หลังจากพูดจบจ้าวเสี่ยวกังแสดงอาการน่าสงสารบนใบหน้า แววตาที่มองไปยังหลี่ชุ่ยฮวาเต็มไปด้วยไฟราคะ
ฮ่าๆๆๆ……
"ไม่คิดว่านายก็จ้องอยู่เหมือนกัน นึกว่านายจะเป็นคนดีซะอีกคิดไม่ถึงว่าความเจ้าชู้ของนายไม่ได้น้อยไปกว่าฉันเลย"
หลี่ชุ้ยฮวาทรมานใจขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินจ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้
เธอไม่คาดคิดว่าจ้าวเสี่ยวกังจะปอดแหกเหมือนหลี่ฟู่กุ้ย
"เหอะเหอะ ฉันไม่ใช่คนดีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่งั้นเดี๋ยวฉันจับไว้ให้นายลงมือก่อน จากนั้นฉันค่อยลงมือต่อเป็นไง"
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ ลูกตาของสวี่เอ้อหนิวแทบหมุนไม่หยุดเขากำลังคิดอยู่ว่าคำพูดของจ้าวเสี่ยวกังก็พอเชื่อได้บ้าง
"จ้าวเสี่ยวกังนายไม่ใช่คน นายมันคนประเภทเดียวกับจางฟู่กุ้ย" หลี่ชุ่ยฮวาได้ยินคำพูดนี้ของจ้าวเสี่ยวกังก็รีบด่ากราดโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง
สวี่เอ้อหนิวเมื่อฟังคำพูดเช่นนี้ของหลี่ชุ้ยฮวารู้สึกโล่งใจขึ้นไม่น้อย เขาพยุงหลี่ชุ้ยฮวาที่ถูกผูกติดกับโต๊ะขึ้นมาแล้วบอกกับจ้าวเสี่ยวกังว่า: " ฉันตอบรับในคำขอในนาย นายรีบมาช่วยฉันจับขาของเธอไว้ฉันจะจัดให้หนำใจเลยให้นางได้รับรู้อะไรคือ สวรรค์ "
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินเสียงตอบรับของสวี่เอ้อหนิวแล้ว เหมือนภูเขาในอกถูกยกออกทันใดเขาต้องเตรียมตัวให้พร้อมอยู่ตลอดเวลา
"ได้เลย ฉันจะช่วยนายจับเธอไว้เดี๋ยวนี้"
พูดเสร็จจ้าวเสี่ยวกังออกตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเมื่อถึงข้างตัวสวี่เอ้อหนิว ก็รีบลงมือแย่งมีดในมือของสวี่เอ้อหนิว
แม้ว่าสวี่เอ้อหนิวเองจะตอบรับคำขอของจ้าวเสี่ยวกังแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ไว้ใจในตัวจ้าวเสี่ยวกังมากนักเมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังลงมือ อย่างแรกที่ทำคือหันมีดไปทางจ้าวเสี่ยวกังแล้วแทงเข้าอย่างจัง
ซวบ……
จ้าวเสี่ยวกังเองก็ไม่คิดว่าสวี่เอ้อหนิวได้เตรียมการไว้แล้ว ใบมีดที่แหลมคมได้แทงเข้าไปที่แขนของเขาเจ็บจนทำให้เขาเสยหมัดเต็มแรงเข้าลำคอของสวี่เอ้อหนิว
เป้ง…
สวี่เอ้อหนิวโดนต่อยจนต้องถอยไปสี่ห้าก้าว แต่มีดในมือก็ถูกดึงออกมาด้วย
ขณะที่เขาดึงมีดออกเลือดบนแขนของจ้าวเสี่ยวกังไหลออกมาเหมือนสายน้ำเขาประมาทเกินไปมิเช่นนั้นแล้ว ด้วยทักษะการต่อสู้ของเขาคงไม่ต้องถูกแทงแบบนี้
"เฮอะเฮอะ นายคิดว่านายฉลาดเหรอฉันระวังนายไว้ตั้งนานแล้ว"
จ้าวเสี่ยวกังมองสวี่เอ้อหนิวอย่างเย็นชา จากนั้นรีบเอาตัวขวางหลี่ชุ้ยฮวาไว้อย่างรวดเร็วพูดด้วยเสียงชาเย็นว่า: "ฉันรู้ว่านายระแวงฉันอยู่ แต่เป้าหมายของฉันได้บรรลุแล้ววันนี้ถ้าหากมีฉันอยู่นายอย่าคิดทำร้ายแม้แต่นิ้วมือนิ้วเดียวของพี่ชุ้ยฮวาได้เลย"
เมื่อหลี่ชุ้ยฮวาเห็นเช่นนี้ น้ำตาก็ไหลรินออกมา
"เหอะ แขนของนายยกขึ้นมาได้เหรอ"
"หืม นายดูถูกฉันเกินไปหน่อยหรือเปล่านายไม่ใช่ไม่รู้ ฝีมือการต่อสู้ตั้งแต่สมัยเรียนของฉันแล้ว?"
เขาคอยระวังสวี่เอ้อหนิวขณะที่คุยกันอยู่ สำหรับหมาบ้าแบบนี้จ้าวเสี่ยวกังเองก็ไม่อยากสร้างความบาดหมางกับเขา ยังแปลกใจอยู่เลยว่าทำไมครั้งก่อนสวี่เอ้อหนิวถึงใจดีช่วยแบกจางฟู่กุ้ยกลับบ้านตอนนี้ถึงจะเข้าใจ สวี่เอ้หนิวไม่ใช่อยากช่วยจางฟู่กุ้ยแต่จุดหมายคือหลี่ชุ่ยฮวา
"อย่ามาพูดเรื่องสมัยเรียน เก๋าตอนสมัยเรียนใช่จะเก๋าในตอนนี้"
หลังจากที่สวี่เอ้อหนิวพูดจบ เขาก็ใช้มีดแทงไปยังจ้างเสี่ยวกังอีกครั้ง
จ้าวเสี่่ยวกังอยากหลบโดยสัญชาตญาณ แต่เมื่อคิดถึงหลี่ชุ้ยฮวาที่อยู่ข้างหลังทำให้เขาวิ่งปรี่เข้าไปโดยไม่สนอะไรแล้ว
เป้ง…
คราวนี้สวี่เอ้อหนิวแทงไม่โดนจ้าวเสี่ยวกังแต่กลับถูกตบอย่างจังเข้าใบหน้า
ใบหน้าที่ไม่น่าดูอยู่แล้วของสวี่เอ้อหนิวบวมตุ่ยขึ้นมาทันที
"จ้าวเสี่่ยวกัง วันนี้จะฆ่านาย"
เป้ง…
ด้วยความแรงของเท้าที่ถีบไปทำให้สวี่เอ้อหนิวล้มลุกคุกคลานต้องล่นถอยไปสี่ห้าก้าว จ้าวเสี่ยวกังเห็นกำลังได้เปรียบรีบเข้าต่อสู้อย่างต่อเนีื่อง
ทุกหมัดที่ออกไปของจ้าวเสี่ยวกังล้วนตรงเป้า แต่ก็ต้องแลกมาหลายบาดแผลจากฝีมือสวี่เอ้อหนิวเช่นกัน
เป้ง…
"บอกมา ว่าเอาความกล้ามาจากไหน"|
จ้าวเสี่ยวกังล้มสวี่เอ้อหนิวได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นโยนมีดเขาทิ้งไปนั่งทับบนเรื่อนร่างสวีเอ้อหนิวแล้วออกหมัดรัวๆ
"หืม จ้าวเสี่่ยวกังเก่งจริงก็ฆ่าฉันซะ ถ้าปล่อยให้ฉันรอดออกไปได้หวังป้าเทียนไม่ปล่อยนายไว้แน่"
เมื่อได้ยินชื่อของหวังป้าเทียน จ้าวเสี่ยงกังก็เข้าใจทันทีเมื่อก่อนสวี่เอ้อหนิวบอกว่ารู้จักหวังป้าเทียนและเขาคุ้มกะลาหัวอยู่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริง
"เหอะๆ ฉันไม่ฆ่านายหรอกแต่นายก็ต้องกล้าพอที่จะมีชีวิตอยู่ จริงๆก็ไม่ได้อยากลงมือรุนแรงเท่าไหร่นะ แต่นายต่างหากที่หมายจะเอาชีวิตฉันให้ได้ ฉะนั้นช่วยไม่ได้จริงจริง."
หลังพูดจบจ้าวเสี่ยวกังลงมือโหด มีเสียงดังกรอบแกรบขึ้นบนอากาศ
แกร๊ก… สวี่เอ้อหนิวกรีดร้องอย่างทรมาน
"เมื่อกี้นายใช้มืออีกข้างจับเธอ ดังนั้นวันนี้ไม่สั่งสอนนายหน่อยไม่ได้แล้ว"
แกร๊ก…
อ้า……
สวี่เอ้อหนิวกรีดร้องขึ้นอีกครั้ง เขาไม่คิดว่าจ้าวเสี่ยวกังจะกล้าหักแขนทั้งสองข้างของเขา
"จ้าวเสี่่ยวกัง ฉันจะฆ่านาย…"