ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 212 คนหมู่บ้านซึงก็มา
จ้าวเสี่ยวกังมองดูโจวหรานฮวาที่เหมือนกับแมว ในใจก็อย่าจะจัดเธอแรงๆสักชุด
แต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่โจวหรานฮวาทำ จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกไม่พอใจ
"น้า ฉันยังมีเรื่องต้องทำอีกจริงๆ ถ้าน้าคิดแบบนั้นก็คิดถึงเรื่องที่เกิดกับน้าต้าเฉียว น้าก็จะไม่คิดอีก"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็ใช้แรงดึงมือของโจวหรานฮวาออกไป จากนั้นก็ออกจากประตูไป และไม่หันหน้ากลับมาเลย
เมื่อกลับถึงบ้านจ้าวเสี่ยวกังก็นอนลงทันที เพราะเขาเสียเลือดไปมาก จ้าวเสี่ยวกังนอนจนถึงสี่โมงเย็น
ตอนที่เขาตื่นขึ้นมานั้นบ้านของเขาเต็มไปด้วยคนที่มาส่งเห็ดให้เขา สิ่งทำให้จ้าวเสี่ยวกังแปลกใจก็คือ มีคนจากหมู่บ้านอื่นมาด้วย ดูท่าแล้ว หลายวันต่อจากนี้เขาจะต้องรับซื้อได้มากขึ้นแน่นอน
จ้าวเสี่ยวกังให้พ่อของตัวเองรับหน้าไว้ก่อน เขารีบไปยืมตาชั่งไฟฟ้าที่ร้านขายของชำของเถียงชุ่นหลิว
หลังจากมีเครื่องชั่งไฟฟ้าแล้ว จ้าวเสี่ยวกังก็รับซื้อเห็ดได้เร็วขึ้นมาก
ทันใดนั้น เครื่องชั่งแสดงน้ำหนัก50กิโล ทำให้จ้าวเสี่ยวกังตกตะลึง ต้องเข้าใจว่าคนทั่วไปวันหนึ่งก็หาได้แค่สิบกว่าโลเท่านั้น แม้แต่50โลก็น้อยมาก
เมื่อเห็นตะกร้าที่เต็มแบบนี้ จ้าวเสี่ยวกังก็ถึงกับมองหน้าเจ้าของตะกร้า และที่ทำให้จ้าวเสี่ยวกังแปลกใจมากก็คือเจ้าของตะกร้าคือเฉินฉางฉู่
สำหรับเฉินฉางฉู่นั้นจ้าวเสี่ยวกังไม่เป็นมิตรต่อเขาแน่นนอ
"น้าเฉิน เมื่อวันไม่เห็นน้ามาเลย รอบร่วมมาที่เดียวเลยหรือ ก่อนหน้านี้แอบเอาเห็ดของฉันไปควรจะคืนได้แล้วใช่ไหม?"
ตอนแรกเฉินฉางฉู่เมื่อมาหาจ้าวโหย่วเทียนแล้ว จ้าวโหย่วเทียนจะช่วยพูด แต่เมื่อเห็นสีหน้าของจ้าวเสี่ยวกังแล้วไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย
"หลานรัก น้าของเธอเกือบจะป่วยเพราะตกใจในสิ่งที่เธอทำ เธอยังจะขอเห็ดคืนอีกหรือ จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่หรือ?"
จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกขบขันกับคำพูดของเฉินฉางฉู่
"น้าเฉิน ถ้าน้าเขาไม่ใส่ร้ายฉันฉันจะทำกับเธอแบบนั้นไหม? อีกอย่างเห็ดของน้าถึง50โลหรือ?"
เมื่อเฉินฉางฉู่ได้ยินแบบนี้เขาก็ไม่พอใจ
"ทำไมจะไม่ถึง50โล ตาชั่งนี้ก็แสดงชัดเจนอยู่แล้ว ทำไมเธอจะหักออกไปหรือยังไง?"
"น้าเฉิน ถ้าอย่าจะมาหาเรื่องก็หลบไปก่อน และให้พ่อแม่พี่น้องคนอื่นมาก่อน ถ้าน้ามีความจริงใจจริงก็คือเห็ดที่ลักของฉันไปคืนมา จากนั้นก็เอาเห็ดของน้ากลับไปทำความสะอาดค่อยมา ไม่งั้นต่อไปฉันจะขึ้นบัญชีดำน้า ไม่ว่ายังไงก็จะไม่เอาเห็ดของน้าอีก"
ในขณะที่พูดจ้าวเสี่ยวกังก็ใช้มือล้วงเห็ดของเฉินฉางฉู่ออกมา และตรงกลางมีก้องอิฐอยู่สองก้อง
เมื่อมองไปที่อิฐก้อนใหญ่สองก้อน สี่หน้าของจ้าวโหย่วเทียนก็เปลี่ยนไป
เดิมที่เขาไม่อย่าจะยุ่งเรื่องของเฉินฉางฉู่กับจ้าวเสี่ยวกัง เพราะว่าลูกชายของเขาอายุยังน้อย เจอเรื่องแบบนี้ก็ดี แต่เมื่อเห็นเฉินฉางฉู่ทำแบบนี้กับลูกชายตัวเอง จ้าวโหย่วเทียนก็ไม่พอใจขึ้นมา.
"เฉินฉางฉู่ ไอ้สารเลว ก่อนหน้านี้ลูกชายของฉันไม่เอาเรื่องที่แก่ขโมยเห็ดของเราแล้ว ตอนนี้แกยังกล้าใส่ก้อนอิฐในตะกร้าอีก แกคิดว่าตระกูลจ้าวของพวกเรารังแกง่ายใช่ไหม? ."
เมื่อจ้าวโหย่วเทียนพูดออกมา ทุกคนรอบๆก็มองหน้าเฉินฉางฉู่ด้วยความรังเกียจ
ทุกคนอยู่หมู่บ้านเดียวกัน ยังไงก็เจอหน้ากันประจำอยู่แล้ว แต่การทำแบบนี้มันช่างน่าโมโหจริงๆ
เฉินฉางฉู่ไม่คิดว่าจ้าวเสี่ยวกังจะฉลาดขนาดนี้ เพราะแค่ใช้สายตาก็สามารถมองความลับของเขาออก
"หึๆ เสี่ยวกัง ดูสิ ฉันนิขี้ลืมจริงๆ ฉันเตรียมจะใช้อิฐบีบน้ำให้ออก จะเอาออกมาเดี๋ยวนี้ เอาออกเดี๋ยวนี้"
เมื่อเห็นว่าเฉินฉางฉู่ไม่ละอายเลยแม้แต่น้อย จ้าวเสี่ยวกังก็ถึงกับต้องเคารพในความหน้าไม่อายของเขาว่าเป็นอันดับหนึ่งในโลก
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ต้องการที่จะปล่อยเฉินฉางฉู่ไป เพราะถ้ามีตัวอย่างแบบนี้ ต่อไปในเห็ดก็จะมีทราย ก้อนหินเล็กๆอย่างแน่นอน
การปรากฏตัวของเฉินฉางฉู่ก็เป็นโอกาสให้เขาได้ขู่ทุกคน
"น้าเฉิน ฉันเคารพที่น้าเป็นผู้ใหญ่ฉันก็เลยไม่โกรธ แต่ว่าน้าทำกับฉันแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า น้าไม่อายบ้างเลยหรือ?"
"ไม่พูดถึงเขตภูเขาทางทิศตะวันตกที่น้าเอาจากฉันไป10000 แม้แต่ตอนที่พ่อฉันฝากเห็ดไว้ที่บ้านของน้าแล้วน้าขโมยไปครึ่งหนึ่ง และตอนที่ฉันออกจากบ้านน้า เมียของน้าเป็นคนชนฉันแท้ๆ แต่เธอกับบอกว่าฉันเป็นคนชนเธอ ฉันจะพาไปโรงบาลก็ไม่เอาแต่จะเอาเงิน เงินที่ฉันหามาได้ก็ไม่ใช่เก็บมา วันนี้น้าเล่นแบบนี้กับฉัน น้าว่าฉันจะเอาเห็ดของน้าไหม?
เมื่อฟังคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง ทุกคนรอบตัวเขาก็เยาะเย้ยเฉินฉางฉู่
ชาวนาทุกคนมีความจริงจังและขยันขันแข็ง แต่คนแปลกประหลาดอย่างเฉินฉางฉู่กลับทำให้ทุกคนมองเห็นอะไรใหม่ๆ
เฉินฉางฉู่ถึงกับพูดอะไรไม่ออก และเมื่อทุกคนนินทาเขาทำให้เขาไม่รู้จะทำยังไง
"ฮึ่ม ไม่รับก็ไม่รับสิ ฉันไม่เชื่อว่าถ้าไม่มีแกฉันจะหาคนซื้อไม่ได้"
หลังจากพูดเช่นนี้ เฉินฉางซูก็คร่ำครวญแบกเห็ดสนแล้วก็ไป
"น้าเฉิน น้าจะหาคนอื่นก็ได้ แต่อย่าไปทำแบบนี้กับคนอื่น ไม่งั้นก็เป็นแค่คนขายเจ้าเล่ห์"
หลังจากได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง เฉินฉางฉู่ก็โกรธมากขึ้น
จากนั้นความเร็วในการรับซื้อเห็ดของจ้าวเสี่ยวกังก็เร็วยิ่งขึ้น และไม่มีใครกล้าเล่นลูกไม้กับจ้าวเสี่ยวกัง อีกอย่างจ้าวเสี่ยวกังนั้นให้เงินสด และไม่มีใครต้องการจะไม่เป็นมิตรกับเขา
สิ่งที่ทำให้จ้าวเสี่ยวกังแปลใจคือคนหมู่บ้านซึงที่อยู่ข้างๆก็มาขายเห็ด และทำให้จ้าวเสี่ยวกังมีความคิดใหม่ๆ
"น้องชาย เห็ดของหมู่บ้านเราเธอรับซื้อไหม?ก่อนหน้านี้ฉันได้ยินมาว่าเธอรับซื้อแค่เห็นในหมู่บ้านของเธอเท่านั้น มีเรื่องแบบนี้ไหม?"
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ จ้าวเสี่ยวกังก็มองไปที่ผู้พูด
เมื่อมองไป จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกประหลาดใจ เสื้อเชิ้ตผ้าชีฟองแขนยาวสีขาวเหมือนหิมะที่มีจุดดาวกระจายอยู่ทั่วปกเสื้อ ราวกับนางฟ้านกยูง
ที่สำคัญคืออีกฝ่ายก็สวยมากด้วย นัยน์ตาสีแอปริคอทกระพริบทำให้น่าดูมากขึ้น และผิวสีแทนไม่เหมือนคนชนบทเลย หมวกกันแดดที่เธอใส่ไม่ได้ดูบ้านนอกเลยแต่มันกลับแฟชั่นมาก
เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังชะงัก หญิงมีอายุที่อยู่ข้างหลังหญิงสาวก็หัวเราะ
"เสี่ยวซี ฉันบอกว่าว่าเธอเป็นคนในหมู่บ้านเราที่สวยที่สุดในสิบลี้แปดหมู่บ้านก็ไม่เชื่อ ดูสิเธอทำให้เจ้าหนุ่มคนนี้อึ้งไปแล้ว วิญญาณออกจากร่างไปแล้ว"
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ หญิงสาวที่ชื่อเสี่ยวซีหันกลับมาอย่างรำคาญเล็กน้อย "คุณป้า อย่าขัดจังหวะสิ ฉันกำลังคุยเรื่องธุรกิจ ถ้าเขาไม่รับซื้อเราจะหาเงินไม่ได้แน่ๆ" ."
หลังจากได้ยินคำพูดของเสี่ยวซี หญิงวัยกลางคนก็ไม่กล้าขัดจังหวะ เพราะพวกเธอก็อย่าหาเงิน หลายวันมานี้กันรับซื้อเห็ดของหมู่บ้านบางจื่อได้ลือกันไปถึงหมู่บ้านซึงแล้ว ได้ข่าวว่าโลละ15 ทั้งหมู่บ้านซึงไม่มีใครเชื่อ และเป็นเสี่ยวซีที่พาให้พวกเธอมาลองดู ไม่งั้นพวกเขาก็คงจะทำสวนอยู่ที่บ้านแน่ๆ
หลังจากที่พวกเขามาที่หมู่บ้านบางจื่อ พวกเธอก็รู้ว่าข่าวลือเป็นเรื่องจริง พวกเธอรู้สึกเสียดายที่หาได้น้อย เพราะเห็ดในหมู่บ้านพวกเขามีเยอะมาก