ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 43
เมื่อได้ยินคำพูดของหลิวเฉิงเฉิง จ้าวเสี่ยวกังอึ้งอยู่กับที่ ก่อนหน้านี้เขาคิดมาโดยตลอดว่าหลิวเฉิงเฉิงกำลังล้อเล่นกับเขา คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีของขวัญให้จริงๆ เพียงแต่เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าหลิวเฉิงเฉิงจะให้ของขวัญอะไรกับเขา
เมื่อเห็นใบหน้าที่เศร้าหมองของหลิวเฉิงเฉิง จ้าวเสี่ยวกังยิ้มและพูดปลอบ :"คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเตรียมของขวัญให้จริงๆ คงไม่ใช่ว่าจะมอบหัวใจให้ฉันหรอกนะ?"
แม้ว่าคำพูดนี้จะฟังดูแล้วเป็นการล้อเล่น แต่ว่าเมื่อหลิวเฉิงเฉิงได้ยินภายในใจกลับสั่นไหวอย่างมาก
"ฮึ นายแค่บอกมาว่าจะเอาไหม เอานายก็หลับตาลง ไม่เอานายก็ไสหัวไปสะ"
ท่าทางของหลิวเฉิงเฉิงที่ทำปากจู๋และโกรธอย่างมาก เมื่ออยู่ในสายตาของจ้าวเสี่ยวกังแล้วกลับน่ารักเป็นพิเศษ คิดไม่ถึงเลยว่าในก่อนหน้านี้ผู้หญิงที่มีความเย็นชาและชอบดูถูกจะมีด้านแบบนี้อยู่ด้วย
เมื่อเห็นหลิวเฉิงเฉิงดูกังวลเล็กน้อยแบบนั้น จ้าวเสี่ยวกังก็ไม่ได้พูดไรสาระอะไรอีกเลย นั่งอยู่บนรถมอเตอร์ไซค์โดยตรงและหลับตารอหลิวเฉิงเฉิงส่งของขวัญอย่างเงียบๆ
หลิวเฉิงเฉิงมองไปที่จ้าวเสี่ยวกังที่หลับตาลง และทันใดนั้นก็วิ่งเข้าไปด้วยความเขินอายเล็กน้อย หลังจากนั้นใช้ริมฝีปากสีแดงจูบไปที่แก้มของจ้าวเสี่ยวกังเบาๆ
จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกได้ถึงลมที่หอมกรุ่นส่งมา หลังจากนั้นบนแก้มมีความอบอุ่นส่งมา ความรู้สึกนี้ทำให้เขาลืมตาออกในทันที ค่อนข้างน่าเหลือเชื่อและมองเห็นหลิวเฉิงเฉิงที่หนีไปไกลแล้ว
"ผู้หญิงคนนี้หมายความว่ายังไงกันแน่? จะส่งมาถึงที่ด้วยตัวเองเลยเหรอ"
สำหรับจ้าวเสี่ยวกังจะมีความคิดอะไร หลิวเฉิงเฉิงไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ เธอเขินอายจนแทบจะรอไม่ไหวอยากจะหาที่ซ่อนตัวอย่างรวดเร็ว เธอโตมาขนาดนี้แล้วนี่ยังคงเป็นครั้งแรกที่เธอเป็นฝ่ายริเริ่มจูบผู้ชายก่อน ตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไหมถึงมีความกล้าเช่นนี้
เพียงแต่เมื่อเวลาที่เงียบสงัดของทุกค่ำคืน ในสมองของเธอมักจะมีภาพที่จ้าวเสี่ยวกังถือขวานเอาไว้และปกป้องเธออยู่ข้างหน้าปรากฏขึ้น ในเวลาเดียวกันไอ้นั่นที่ใหญ่และหาที่เปรียบมิได้ของจ้าวเสี่ยวกังก็จะปรากฏขึ้น ความตื่นเต้นแบบนั้นทำให้เธอรู้สึกโล่งใจและตัวสั่น ทุกครั้งที่เป็นเช่นนี้ข้างล่างของเธอมักจะมีปฏิกิริยา
"สาวสวย เธอเอาเปรียบฉันแล้วนะ นอกจากนี้ของขวัญที่เธอให้ฉันนั้นมันช่างล้ำค่าเหลือเกิน ครั้งหน้าฉันจะคืนให้เธอนะ เธอห้ามปฏิเสธเด็ดขาดเลยนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะบอกให้ลุงหลิวของเธอรู้ว่าเธอมาจูบฉันก่อนนะ"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังเร่งความเร็วและขับรถมอเตอร์ไซค์ออกไปอย่างรวดเร็ว
เดิมทีภายในใจของหลิวเฉิงเฉิงยังมีการด่าอย่างเงียบๆว่าจ้าวเสี่ยวกังเอาเปรียบ แต่เธอกลับรู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์ขับออกไป เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มแห่งชัยชนะอยู่บนใบหน้า
ตลอดทางจ้าวเสี่ยวกังเอาแต่คิดถึงหน้าตารูปไข่ที่สวยงามของหลิวเฉิงเฉิงและรูปร่างที่อ่อนเยาว์อย่างมากนั้น โดยเฉพาะเอวที่เรียวบางและก้นที่บิดไปบิดมา เขารู้สึกว่าเหมาะอย่างมากที่จะลองเข้าได้เข้าเข็มกับเธอ คิดอยู่ๆก็กลับเข้าไปในหมู่บ้านโดยไม่รู้ตัว
หลังจากกลับถึงบ้าน จ้าวเสี่ยวกังเห็นว่าประตูบ้านของซุนหรานหรานยังคงเปิดอยู่ สิ่งนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังประหลาดใจอย่างมาก เพราะว่าปกติแล้วซุนหรานหรานควรจะไปทำงานที่สวนกับหลิวต้าจ้วง
จ้าวเสี่ยวกังจอดรถมอเตอร์ไซค์ไว้ตรงประตูบ้าน จากนั้นเคาะประตู
"พี่สาว อยู่บ้านไหม?"
เดิมทีซุนหรานหรานเตรียมตัวจะไปทำงานที่สวนกลางแดดกับหลิวต้าจ้วงหลังจากซักผ้าเสร็จแล้ว เธอคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะกลับมาเร็วขนาดนี้
ทันทีที่ได้ยินเสียงนี้ ในสมองของซุนหรานหรานก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงคำพูดของหลิวต้าจ้วงที่พูดกับเธอเหล่านั้น ภายในใจของเธอก็อดไม่ได้ที่จะยืนหยัดขึ้นมา
"เสี่ยวกัง ฉันอยู่บ้าน นายเข้ามาได้เลย"
เมื่อได้ยินเสียงที่น่าฟังของซุนหรานหรานนั้น จ้าวเสี่ยวกังเข็นมอเตอร์ไซค์แล้วเดินเข้าไปโดยตรง
"พี่สาว ฉันขอเข็นรถมอเตอร์ไซค์ของคุณเข้าไปที่สวนหลังบ้านก่อน"
หลังจากพูดแบบนี้จ้าวเสี่ยวกังก็เข็นมอเตอร์ไซค์โดยตรงและเดินไปที่สวนหลังบ้าน หลังจากจอดมอเตอร์ไซค์เสร็จจ้าวเสี่ยวกังถึงกับอึ้ง
เพราะเสื้อผ้าที่แขวนอยู่บนราวแขวนเสื้อผ้าทั้งหมดเป็นชุดชั้นในของซุนหรานหราน มีทั้งสีแดงและสีเนื้อ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขากลับพบว่ามีอยู่หลายตัวที่มีความพิเศษเอย่างมาก และยังมีถุงน่องที่เหมือนกับแหอวนอันใหญ่
ยิ่งกว่านั้นคือเมื่อเขาเห็นกางเกงในตัวหนึ่งที่เป็นเส้นเหมือนกับเชือกสามเส้น ภายในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะเห็นภาพของซุนหรานหรานใส่กางเกงในตัวนั้น ลุคที่เย้ายวนใจด้วยถุงน่องตาข่ายตรงน่อง
อึกอึก……
อาจเป็นเพราะเสียงกลืนน้ำลายดังมากเกินไป ถูกซุนหรานหรานที่หอบเสื้อผ้าออกมาจากบ้านได้ยินเข้าพอดี
ซุนหรานหรานเห็นจ้าวเสี่ยวกังจ้องมองที่ชุดชั้นในบนราวตากผ้าโดยไม่กะพริบตา อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเขินอายเล็กน้อย
"ทำไหม? นายอยากใส่เหรอ ถ้าหากนายชอบพี่สาวก็จะยกให้นายใส่เลยเป็นยังไง?"
เมื่อได้ยินแบบนี้ จ้าวเสี่ยวกังค่อยดึงสติกลับมา มองเห็นซุนหรานหรานสั่งซักผ้าอยู่ตรงนั้นพอดี มองเห็นหน้าอกที่ขาวราวกับหิมะสองก้อนผ่านคอเสื้อทำให้เลือดในร่างกายของเขาเดือดพล่านในทันที ด้วยการขัดถูอย่างต่อเนื่องของซุนหรานหราน บีบอย่างต่อเนื่อง เขย่าจนทำให้จ้าวเสี่ยวกังเวียนหัวเล็กน้อย
ซุนหรานหรานเงยหน้าเหลือบมองจ้าวเสี่ยวกังด้วยความรู้สึก มองเห็นท่าทางของจ้าวเสี่ยวกังที่กำลังกลืนน้ำลายพอดี
"ไอ้เด็กบ้า มองไปตรงไหน ทำไหมถึงไม่เรียนเรื่องดีๆหน่อย"
แม้ว่าจะพูดเช่นนี้ แต่ว่าเห็นได้ชัดอย่างมากการซักถูในมือของซุนหรานหรานนั้นช้าลงอย่างมาก นอกจากนั้นดวงตาก็ไม่ได้จดจ่อกับเสื้อผ้าเลยด้วยซ้ำ แต่เป็นการมองดูไอ้นั่นที่สูงตระหง่านตรงเป้ากางเกงของจ้าวเสี่ยวกัง
แน่นอนว่าจ้าวเสี่ยวกังก็ดูออกได้ว่าสายตาของซุนหรานหรานนั้นไม่เคยละสายตาออกจากของเล่นอันใหญ่ของตัวเองเลย
"อิๆๆ…..ฉันเป็นเด็กดีของสังคมปัจจุบัน ที่สำคัญที่สุดคือคุณสวยเกินไปแล้ว คุณไม่สวยขนาดนี้ฉันก็ไม่มีทางมองแบบนี้หรอก และก็ไม่เคยเห็นฉันไปมองผู้หญิงคนอื่นไม่ใช่เหรอ?"
"คุณพระ……นายนี่ช่างเป็นคนที่ปากหวานจริงๆเลยนะ วันๆเอาแต่พูดว่าฉันสวย นายคิดว่าฉันสวยงั้นเหรอ?"
ความหมายแวบเข้ามาในดวงตาของซุนหรานหรานและหรี่ลง แต่คำใบ้ของความดีใจในการแสดงออกของเธอยังคงยากที่จะปกปิด
"พี่สาว คุณเห็นฟองเหล่านั้นในเสื้อผ้าที่คุณซักอยู่หรือเปล่า มองดูสิว่าข้างในเป็นเงาของใคร?"
"มองเห็นแล้ว เป็นฉันเอง แต่ว่าสิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับคำถามที่ฉันถามล่ะ?"
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นว่าซุนหรานหรานมีท่าทางที่สงสัยและพูดทันที :"ฮ่าๆๆ พี่สาว คุณสวยจนเด้งดึ๋งๆเหมือนฟอง ยังต้องให้ฉันมาอธิบายความสวยของคุณอีกเหรอ? ถ้ายังจะให้อธิบายอีก คงไม่มีคำพูดใดๆมาอธิบายอีกแล้ว"
ถูกจ้าวเสี่ยวกังพูดเช่นน้ำ ภายในใจของซุนหรานหรานมีความสุขอย่างมาก มองดูของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังกระโดดแล้วกระโดดอีกเธอชอบอย่างมาก เพียงแต่เมื่อนึกถึงคำพูดเหล่านั้นของหลิวต้าจ้วง เธอรู้สึกว่าถ้าเธออยู่กับจ้าวเสี่ยวกังอีกครั้ง เธอจะรู้สึกเสียใจจริงๆ สำหรับความรักของหลิวต้าจ้วงที่มีต่อตัวเอง
"เสี่ยวกัง นายพูดจาหว่านล้อมพี่สาวเก่งขนาดนี้ พูดจากับหญิงสาวคนอื่นจะต้องร้ายกาจมากเลยใช่ไหม?"
"พี่สาว ทำไหมถึงคิดแบบนี้? พูดให้คุณมีความสุขนั่นเป็นเพราะว่าฉันชอบคุณ ผู้หญิงคนอื่นฉันไม่ชอบจะไปพูดให้คนอื่นดีใจทำไหม"
เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง แม้ว่าภายในใจของซุนหรานหรานจะมีความสุขอย่างมาก แต่กลับมีความรู้สึกผิดอย่างหนึ่ง
สิ่งที่มีความสุขคือคาดไม่ถึงว่าตัวเองจะถูกเด็กหนุ่มคนหนึ่งมาชอบ แต่ว่าถ้าหากเธออยู่กับจ้าวเสี่ยวกังอีกครั้งจริงๆ มักจะรู้สึกว่ามันทำให้หลิวต้าจ้วงได้รับความเจ็บปวด
"เสี่ยวกัง สิ่งที่นายพูดเป็นเรื่องจริงเหรอ? ชอบพี่สาวจริงๆเหรอ?"
"แน่นอนว่าเป็นเรื่องจริง ฉันเคยโกหกคุณด้วยเหรอ"