ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 225 หลิวต้าโถวเลื่อนตำแหน่ง
หลังจากหลี่ชุ่ยฮวาพูดจบ เธอก็ดึงซ่งยวี่ชิงเข้าไปในบ้านโดยตรง มองดูซ่งยวี่ชิงที่ยังคงใส่เสื้อผ้าตัวบาง หลี่ชุ่ยฮวายื่นมือออกไปโดยตรงต้องการถอดเสื้อผ้าของซ่งยวี่ชิง
"พี่สาวชุ่ยฮวา ฉันไม่ชอบมีอะไรกับผู้หญิงด้วยกัน"
เมื่อได้ยินคำพูดของซ่งยวี่ชิง การเคลื่อนไหวของหลี่ชุ่ยฮวาอดไม่ได้ที่จะผงะ หัวเราะออกมาโดยตรง
"น้องสาว ฉันก็ไม่ชอบมีอะไรกับผู้หญิงเหมือนกัน แต่ว่าเธอไม่ใช่ว่าไม่มีผู้หญิงเหรอ? ใครไม่อยากมีอะไรกับผู้ชายด้วยกันล่ะ แต่ว่ามีที่ไหนกันล่ะ"
พูดจบ หลี่ชุ่ยฮวาก็ไม่บังคับซ่งยวี่ชิงอีกต่อไป ท้ายที่สุดแล้วเมื่อกี้เธอเพิ่งมีความสุขมา เธอแค่ต้องการมีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นกับซ่งยวี่ชิงอีกก้าวเท่านั้น เพียงแต่ในเมื่อซ่งยวี่ชิงไม่เต็มใจ เธอก็ไม่จำเป็นต้องเป็นคนชั่วอีกต่อไป
"พี่สาวชุ่ยฮวา เมื่อกี้ฉันได้ยินเสียงของผู้ชายดังมาจากบ้านของคุณ นอกจากนี้พวกคุณยังอยู่ด้วยกัน……"
คำพูดข้างหลังซ่งยวี่ชิงไม่รู้จะพูดต่อยังไงแล้ว ท้ายที่สุดแล้วหน้าเธอไม่ได้หนาขนาดนั้น
หลี่ชุ่ยฮวานั้นคิดไม่ถึงเลยว่าซ่งยวี่ชิงจะแอบฟัง เพียงแต่ในเวลาแบบนั้น เสียงทั้งหมดที่ดังออกมาล้วนแล้วดังออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลยด้วยซ้ำ ในตอนนั้นเธอก็ผ่อนคลายเช่นกัน
"ฮ่าๆๆๆ…..น้องสาว เธอฟังผิดหรือเปล่าเอ่ย นั่นเป็นเสียงที่ฉันช่วยตัวเอง นอกจากนี้เรียนมาจากในทีวี เอาแบบนี้เธอตามฉันไปดูไหม พวกเราสองคนไปดูด้วยกันไง? ในแผ่นดิสก์นั้นมีเคล็ดลับมากมาย"
ถูกหลี่ชุ่ยฮวาพูดใส่แบบนี้ ซ่งยวี่ชิงก็อยากไปที่นั่นเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้วหลังจากที่เธอแต่งงานกับจ้าวต้าเป่าแล้วเคยดูแค่ครั้งสองครั้ง นอกจากนี้ล้วนแล้วมีความเขินอาย ไม่ค่อยกล้าดูเท่าไหร่
แต่ว่าความอยากรู้อยากเห็นนั้นใครๆก็มี เธอก็อยากรู้อยากเห็นช่านกันว่าท้ายที่สุดแล้วเคล็ดลับคืออะไร
"พี่สาวชุ่ยฮวา รอให้มีเวลาแล้วกัน ตอนนี้มันดึกเกินไปแล้ว"
แม้ว่าซ่งยวี่ชิงจะอยากไป แต่เธอต้องการให้ความเป็นส่วนตัวของเธอไม่เป็นที่รู้จัก เดิมทีชื่อเสียงของเธอในหมู่บ้านบางจื่อมันก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว ถ้าหากไปดูกับหลี่ชุ่ยฮวาด้วยกัน ถูกหลี่ชุ่ยฮวาพูดออกไป อย่างนั้นเธอยิ่งยกหัวไม่ขึ้นมามองหน้าคนแล้ว
เมื่อเห็นท่าทางของซ่งยวี่ชิง หลี่ชุ่ยฮวารู้ว่าคืนนี้หมดความสนุกแล้ว
"ก็ได้ พี่สาวจะทิ้งไว้ให้เธอสองสามอันนะ หลังจากนี้ไปอย่าทำแบบนั้นด้วยตัวเองนะ ถ้าหากหักแล้วจะไม่มีใครช่วยเธอเอาออกมานะ"
เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ชุ่ยฮวา ซ่งยวี่ชิงอดไม่ได้ที่จะเขินอายเล็กน้อย เธอนึกถึงฉากในตอนนั้นที่จ้าวเสี่ยวกังดึงออกมาให้ตัวเอง
"อืม ขอบคุณพี่สาวชุ่ยฮวา ฉันจะจำเอาไว้"
"เอาล่ะ ฉันก็ไม่รบกวนเธอแล้วนะ เธอรีบนอนได้แล้ว ฉันขอกลับก่อนนะ"
หลังจากส่งหลี่ชุ่ยฮวาไป ซ่งยวี่ชิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอายเล็กน้อยที่ถือแตงกวาลูกนั้นกับถุงยางอนามัยขึ้นมา
เธอต้องการ แต่กลับกลัวว่าจะถูกคนรู้เข้า คิดถึงดวงตาที่คลุมเครือของหลี่ชุ่ยฮวาก่อนจากไป ภายในใจของเธอยิ่งมีความอึดอัดเล็กน้อยขึ้นมา
ในไม่ช้าเสียงของหญิงสาวชาวญี่ปุ่นก็ดังมาจากบ้านข้างๆของหลี่ชุ่ยฮวา นอกจากนี้ยิ่งอยู่ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ เธอรู้ว่าหลี่ชุ่ยฮวาต้องการศึกษาเคล็ดคลับเหล่านั้นด้วยตัวเองแน่นอน
มองดูแตงกวาที่อยู่ในมือ เธอนั่งลงบนเตียงอย่างช้าๆแล้วเริ่มทำขึ้นมา
ในคืนนี้ ซ่งยวี่ชิงช่วยตัวเองไปสามครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าความรู้สึกของการเป็นผู้หญิงมันช่างมีความสุขเหลือเกิน จู่ๆก็นึกถึงเมื่อก่อนอยู่กับจ้าวต้าเป่าด้วยกันหลายครั้ง ไม่เคยถึงความรู้สึกในตอนนี้เลยด้วยซ้ำ
พร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ซ่งยวี่ชิงนอนอยู่บนเตียงโดยตรง นอนหลับไปอย่างเงียบๆ
วันถัดไป ท้องฟ้าเพิ่งสว่าง จ้าวเสี่ยวกังถูกหวังฟาฟาเรียกให้ตื่นขึ้นมา
มองดูหวังฟาฟาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะหมดคำพูด มองดูเวลาแล้วเพิ่งจะตีห้า
"พี่กัง พวกเราไปเอาเห็ดสนออกมากันเถอะ จัดการเห็ดสนเสร็จแล้วฉันจะไปซื้อรถไถเดินตามกับพ่อของฉัน"
จ้าวเสี่ยวกังหาวหนึ่งที และพูด :"ปกติไม่เคยเห็นนายกระตือรือร้นขนาดนี้ ทำไหมวันนี้จู่ๆถึงกระตือรือร้นขนาดนี้ ปกติแล้วร้านค้าในเมืองเหล่านั้นมักจะเปิดหลังแปดโมงเท่านั้น"
"ฮ่าๆๆ พี่กัง นั่นคือสิ่งที่คุณพูดถึงร้านอาหารเหล่านั้น แต่เหมือนกับร้านขายเครื่องประดับ เครื่องมือและสถานที่เหล่านี้ตื่นเช้ามาก"
จ้าวเสี่ยวกังไม่ได้โต้เถียงกับหวังฟาฟาต่อไป เพราะว่าเขารู้นิสัยของหวังฟาฟาดี ถ้าไปต่อต้องเคืองกับคำพูดพังๆ ของหวังฟาฟาแน่ๆ
ในไม่ช้า ทั้งสองคนก็ขนเห็ดสนใส่บนรถหมดแล้ว หลังจากนั้นจ้าวเสี่ยวกังขับกลับบ้าน กินอาหารเช้าแบบง่ายๆแล้วออกเดินทางเข้าไปในเมือง
ไม่ว่าจะพูดยังไง ขายเช้าหน่อยก็จะได้เงินเร็วมากขึ้น
มาถึงหน้าประตูร้านอาหารเผิงไหล จ้าวเสี่ยวกังพบว่าประตูเปิดแล้ว
สิ่งนี้ทำให้เขาสงสัยอย่างมาก ช่วยเวลาที่เขาเตรียมจะเข้าไป หลิวต้าโถวเดินออกมาในชุดสูทและผูกเน็คไท
มองดูการแต่งตัวของหลิวต้าโถวนี้ จ้าวเสี่ยวกังอึ้งไปชั่วขณะ นี่มันไม่มีความเป็นตัวตนของเชฟหลิวเลยด้วยซ้ำ คนทั้งคนราวกับว่าเป็นเถ้าแก่คนหนึ่ง
"น้าหลิว คุณเลื่อนตำแหน่งแล้วเหรอ?"
หลิวต้าโถวก็มีความสุขมากที่ได้เห็นจ้าวเสี่ยวกัง ถ้าหากไม่มีจ้าวเสี่ยวกังตอนนี้เขาอาจจะยังเป็นเชฟอยู่ก็ได้
"ฮ่าๆๆ เลื่อนตำแหน่งอะไรกัน เพียงแค่ถูกประธานหยวนย้ายไปในเขตเท่านั้น หลังจากนี้ไปร้านอาหารแห่งนี้จะมีคนมารับช่วงต่อ เห็ดสนของนายตอนนี้ฉันจะช่วยนายชั่งก่อน วันพรุ่งนี้ฉันจะมอบหมายให้คนใต้บังคับบัญชาของฉัน"
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินน้ำเสียงของหลิวต้าโถวเปลี่ยนไป มันเหมือนเถ้าแก่อย่างสมบูรณ์
"น้าหลิว ถ้าหากคุณไปแล้ว ฉันก็ไม่มีโอกาสได้เลี้ยงเหล้าคุณแล้ว เอาแบบนี้ถ้าว่างๆฉันจะส่งเหล้ายาแบบนั้นให้คุณหนึ่งขวดนะ ไม่อย่างนั้นวันนี้ไม่ว่าจะยังไงคุณล้วนแล้วต้องให้ฉันเลี้ยงคุณดื่มหนึ่งครั้ง"
"ฮ่าๆๆๆ…..เสี่ยวกัง อย่างนั้นฉันขอเลือกเหล้ายาแบบนั้นของนายดีกว่า เลี้ยงอาหารหลังจากนี้ยังมีโอกาสอีกเยอะ นายก็ไม่ต้องใส่ใจมากเกินไป"
พูดจบ หลิวต้าโถวชั่งน้ำหนักให้จ้าวเสี่ยวกัง
สิ่งที่หลิวต้าโถวคิดไม่ถึงเลยก็คือวันนี้มีเห็ดสนมากกว่าเมื่อวานเยอะอย่างมาก
"เยี่ยมมากเลยนะ นายใช้ได้เลย ตามฉันขึ้นมา ฉันจะจ่ายเงินให้นาย"
จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าหลิวต้าโถวจะสามารถจัดการเงินโดยตรงได้เลย ต้องรู้ว่าก่อนหน้าหลิวต้าโถวสามารถออกบิลได้เท่านั้น ตอนนี้สามารถจัดการเรื่องเงินได้ ตำแหน่งจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
สิ่งที่ทำให้จ้าวเสี่ยวกังถอนหายใจยาวๆคือสำนักงานของหลิวต้าโถวอยู่ที่มุมห้องของชั้นสาม ไม่ติดกับสำนักงานของหยวนเซียงหลิง
เข้าไปในห้องทำงานของหลิวต้าโถว จ้าวเสี่ยวกังมองดูรอบๆ อดไม่ได้ที่จะชื่นชมและพูด :"น้าหลิว ห้องทำงานของคุณมันช่างมีความหรูหราที่มีความหมายแอบแฝงที่สำคัญอย่างหนึ่ง สไตล์นี้ทำให้ผู้คนรู้สึกประทับใจครั้งแรกว่ามันเป็นคีย์ต่ำ แต่ว่ามองดูของตกแต่งที่อยู่บนโต๊ะทำงานของคุณ และเครื่องปรับอากาศขนาดใหญ่นั้นมันช่างสง่าผ่าเผยเหลือเกิน"
"เสี่ยวกัง ฉันถือได้ว่าเป็นผู้จัดการที่ยากจนที่สุดแล้ว เครื่องปรับอากาศนายจะรู้เองหลังจากไปที่เขต เป็นแค่มาตรฐานทั่วไป"
"อย่างนั้นน้าหลิวคุณร้ายกาจมากเลยนะ นี่เป็นเพียงสำนักงานในเมือง ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าไปในเขต อย่างนั้นเขตจะต้องดีกว่าที่นี่อย่างมากแน่เลย"
"เด็กอย่างนาย หัวสมองหมุนเร็วดีนะ เข้ามาเอาเงินมา ทั้งหมดสี่หมื่น นายลองนับดู"
มองดูเงินที่วางอยู่บนโต๊ะ จ้าวเสี่ยวกังไม่นับเลยด้วยซ้ำ เอามันเข้าไปในกระเป๋าสีดำใบหนึ่งโดยตรง
"ฉันจะไม่ไว้ใจน้าหลิวได้อย่างไร? ไม่ต้องนับแล้ว ในเมื่อน้าหลิวจะเข้าไปที่เขตแล้ว อย่างนั้นฉันก็ไม่รบกวนน้าหลิวแล้ว ฉันขอตัวกลับไปรับซื้อเห็ดสนก่อน"
"ได้เลย อย่างนั้นฉันก็ไม่รั้งนายเอาไว้แล้วนะ ใช่แล้ว ถ้านายมีเวลาก็เข้าไปที่เขตซื้อมือถือนะ มีมือถือมันจะสะดวกหน่อย"