ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 44
เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่จริงจังของจ้าวเสี่ยวกัง ซุนหรานหรานมีความกลัวที่จะมองดูเขา ก้มหัวลงโดยตรงแล้วซักเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว เธอกลัวว่าเธอหากเธอยังจ้องหน้ากับจ้าวเสี่ยวกังต่อ มีโอกาสอย่างมากที่จะควบคุมตัวเองไม่ได้จนขึ้นเตียงกับจ้าวเสี่ยวกังโดยตรง
"เสี่ยวกัง เรื่องของวันนั้นพวกเราทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ไหม? ความจริงแล้วภายในใจของฉันยังคงรักหลิวต้าจ้วง"
หลังจากพูดเช่นนี้ ซุนหรานหรานยังคงซักผ้าอย่างตั้งใจ เธอไม่กล้ามองจ้าวเสี่ยวกัง เธอกลัวว่าจ้าวเสี่ยวกังจะโกรธ กลัวว่าจ้าวเสี่ยวกังจะไม่สนใจเธออีกต่อไป ถ้าหากวันหนึ่งเธอคิดถึงของเล่นอันใหญ่นั้น จะไม่มีวันได้รับมันอีกต่อไป
คำพูดของซุนหรานหรานนั้นเกินความคาดหมายของจ้าวเสี่ยวกัง เดิมทีเขาคิดว่าซุนหรานหรานกับหลิวต้าจ้วงไม่มีความรู้สึกต่อกัน ท้ายที่สุดแล้วในก่อนหน้านี้เขาก็มีอะไรกับซุนหรานหรานแล้ว นอกจากนี้ซุนหรานหรานยังให้ความร่วมมือได้ดี แต่ว่าสิ่งที่ซุนหรานหรานพูดในวันนี้ กลับทำให้จ้าวเสี่ยวกังรู้ว่าซุนหรานหรานนั้นรักหลิวต้าจ้วงจริงๆ
"พี่สาว ฉันรู้ว่าภายในใจของคุณนั้นรักพี่ชายต้าจ้วงอย่างมาก หรือว่าคุณไม่ชอบฉันเลยแม้แต่หน่อยเหรอ? ไม่ชอบความรู้สึกแบบนั้นที่ฉันมีอะไรกับคุณเหรอ?"
เมื่อซุนหรานหรานนึกถึงในวันนั้นถูกจ้าวเสี่ยวกังทำจนเดินไม่ไหวแบบนั้น เริ่มรู้สึกคิดถึงขึ้นมาทันที เธอไม่เคยรู้สึกมีความสุขแบบนั้นมาก่อนในชีวิต ความสุขแบบนั้นอาจจะเป็นไปได้ว่ามีแค่จ้าวเสี่ยวกังเท่านั้นที่ให้เธอได้
"เสี่ยวกัง พี่สาวชอบ แต่ว่าภายในใจของพี่สาวมีอุปสรรค นายอย่าทำให้พี่สาวลำบากใจได้ไหม?"
เมื่อเห็นหน้าอกของซุนหรานหรานขาวราวกับหิมะ จ้าวเสี่ยวกังก็มีความลำบากใจเช่นกัน ซุนหรานหรานยอมรับว่าชอบตัวเองจริงๆ แต่ความรู้สึกแบบนั้นกลับไม่อยากให้เขาทำ โดยเฉพาะเมื่อเห็นชุดชั้นในเหล่านั้นที่ตากอยู่บนราวตากผ้า เปลวเพลิงของเขากำลังลุกไหม้อย่างรุนแรง
"พี่สาว ฉันฟังคุณ ไม่ทำให้ลำบากใจ แต่ว่าคุณดูสิว่ามันตั้งขึ้นแบบนี้แล้ว ฉันอึดอัดอย่างมาก"
เดิมทีซุนหรานหรานได้ยินจ้าวเสี่ยวกังพูดว่าไม่ทำให้ตัวเองลำบากใจ ภายในใจก็มีความสุขอย่างมาก แต่ว่าหลังจากพูดจบ เธอก็เข้าใจได้ทันทีว่าจ้าวเสี่ยวกังกำลังวางแผนอะไร
"เสี่ยวกัง นายไปจัดการในบ้านด้วยตัวเองดีกว่า พี่สาวไม่อยากจะทำเรื่องที่กระทำผิดต่อพี่ชายต้าจ้วงของนายอีกแล้ว"
เมื่อเห็นซุนหรานหรานมีหน้าตาที่จริงจังอย่างมาก ดูเหมือนว่าไม่มีที่ว่างให้เขาต่อรองอีกแล้ว จ้าวเสี่ยวกังเริ่มมีความกระวนกระวายขึ้นมาทันที แต่ว่าเขาไม่สามารถล้มลงแบบนี้ได้?
คิดอยู่สักพัก จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกว่าเรื่องนี้รีบไม่ได้
"พี่สาว ในเมื่อคุณไม่ต้องการก็ช่างมันเถอะ ฉันยังมีเรื่องต้องทำ ไปก่อนนะ"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังเตรียมหันตัวจากไป
"เสี่ยวกัง ไม่ใช่ว่านายโกรธแล้วนะ?"
เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังออกไปโดยไม่ลังเล ภายในใจของซุนหรานหรานก็กลัวที่จะสูญเสียอีกฝ่ายไปจริงๆ
เมื่อได้ยินเสียงของซุนหรานหราน จ้าวเสี่ยวกังหันตัวกลับมาก็เห็นซุนหรานหรานวิ่งเข้ามาหา ตรงหน้าอกกระโดดไปมาราวกับว่าจะบินขึ้นตลอดเวลา
"พี่สาว ฉันจะโกรธคุณได้อย่างไร หลังจากนี้ฉันเพียงแค่ไม่อยากจะรบกวนการใช้ชีวิตของพวกคุณเท่านั้น ท้ายที่สุดแล้วระหว่างคุณและฉันก็เคยผ่านเรื่องแบบนั้นมาแล้วจริงๆ ฉันกลัวว่าถ้าหาฉันอยู่ต่อที่นี่จะทำให้คุณนึกถึงความหลัง หลังจากนั้นจะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับพี่ชายต้าจ้วง"
ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้ ก็แกล้งทำเป็นท่าทางที่มีความสูญเสียและความเสียใจ แต่ว่าภายในใจกลับมีความคาดหวังอย่างมาก คาดหวังให้ซุนหรานหรานเรียกให้เขาอยู่ต่อ หลังจากนั้นค่อยๆพัฒนาถึงภายในบ้าน ส่วนเรื่องต่อจากนั้นเขาสามารถทำให้ซุนหรานหรานถึงจุดสุดยอดอย่างมีความสุข
"เสี่ยวกัง นายอย่าทำแบบนี้ ท่าทางของนายทำให้พี่สาวเจ็บปวดอย่างมาก เอาแบบนี้……เอาแบบนี้……พี่สาวจะให้นายจับหนึ่งที ดีไหม?"
เดิมทีซุนหรานหรานต้องการประนีประนอม แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของหลิวต้าจ้วง ภายในใจก็มีความแน่วแน่มากขึ้น อันที่จริงแล้วตัวเธอเองก็กระตือรือร้นที่จะถูกจ้าวเสี่ยวกังหลอกและมีอะไรกัน เพียงแต่ภายในใจมีความรู้สึกผิด สิ่งนี้ทำให้เธอทรมานอย่างมาก
แงแง…..
"เสี่ยวกัง นายปิดประตูก่อนแล้วค่อยจับ ถูกคนอื่นเห็นเข้าจะไม่ดี"
ซุนหรานหรานเพิ่งจะพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็ยื่นมือเข้ามาแล้ว เมื่อได้ยินเสียงแงแงดังขึ้น ทันใดนั้นทำให้จ้าวเสี่ยวกังเริ่มตื่นต้นขึ้นมาอีกครั้ง ต่อจากนั้นก็ล็อคประตูโดยตรง
"อิๆๆ พี่สาว คุณดีกับฉันที่สุดแล้ว"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังคว้าซุนหรานหรานเข้ามาในอ้อมกอด หลังจากนั้นกอดเธอจากด้านหลัง ค่อยๆ เลื่อนมือจากช่องท้องส่วนล่างไปยังหน้าอกที่สูงตระหง่าน แม้ว่าจะมีเสื้อกันอยู่ แต่สัมผัสถึงความนุ่มและความยืดหยุ่นนั้นยังคงทำให้จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกดีแค่นิดหน่อย
สัมผัสจนทำให้ร่างหายของซุนหรานหรานสั่นสะท้าน จ้าวเสี่ยวกังรู้ว่าอีกฝ่ายก็มีความรู้สึกเช่นกัน เพียงแค่ฝืนเอาไว้เท่านั้น
"เสี่ยวกัง พอหรือยัง?"
"อ้า……อย่า…….หยิก"
เมื่อเวลาที่ซุนหรานหรานต้องการเอามือทั้งคู่ของจ้าวเสี่ยวกังออกจากร่างกายของตัวเองออกไป การเคลื่อนไหวของจ้าวเสี่ยวกังเริ่มทำให้ซุนหรานหรานทนไม่ไหวอย่างสิ้นเชิง
สิ่งที่สำคัญคือซุนหรานหรานรู้สึกได้ว่าที่ก้นของตัวเองมีบางอย่างแทงจนเจ็บเล็กน้อย สัมผัสถึงอุณหภูมิที่ร้อนอบอ้าว เธอก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงฉากที่มีอะไรกับจ้าวเสี่ยวกังด้วยกัน นึกถึงตอนนถูกจ้าวเสี่ยวกังทำจนวิญญาณเกือบจะบินออกไป
"พี่สาว ฉันต้องการแล้ว ฉันอึดอันจนอดใจไม่ไหวจริงๆ เอาแบบนี้พวกเราเข้าไปในห้องกันไหม"
จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วย มือข้างหนึ่งเคลื่อนไปตามช่องท้องส่วนล่างเรียบๆ เข้าไปในบริเวณที่มืดมิด
ไม่ได้รอที่จะสัมผัสตำแหน่งที่สำคัญ จ้าวเสี่ยวกังก็รับรู้ถึงสารหล่อลื่นที่อยู่ตรงระหว่างขาทั้งคู่ของซุนหรานหรานไหลออกมาแล้ว
"เสี่ยวกัง พี่สาวเสียใจที่อยู่กับนายด้วยกัน เพราะว่าอยู่กับนายด้วยกันจะทำให้เสพติดจริงๆ"
"อิๆๆ ฉันก็เหมือนกัน ฉันก็รู้สึกว่าเมื่ออยู่กับพี่สาวแล้วเสพติดเช่นกัน"
หลังจากจ้าวเสียวกังพูดจบ เขาอุ้มซุนหรานหรานขึ้นและเข้าไปในห้องนอนโดยตรง ซุนหรานหรานก็กอดจ้าวเสี่ยวกังเช่นกัน ไม่มีการต่อต้านเลย เพราะว่าภายในใจของเธอก็ต้องการเช่นกัน ต้องการสัมผัสถึงความสุขที่แทบจะบ้าตายสักหน่อย
ตุ้ม…..
ช่วงเวลาที่วางตัวของซุนหรานหรานลงบนเตียง จ้าวเสี่ยวกังจูบริมฝีปากสีชมพูของซุนหรานหรานโดยตรง ซุนหรานหรานเบิกต้ากว้างมองไปทางจ้าวเสี่ยวกัง เธอคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะจูบตัวเอง
ลูกเล่นของจ้าวเสี่ยวกังค่อยๆเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ซุนหรานหรานก็เริ่มทนไม่ไหวเช่นกัน
"เสี่ยวกัง…..พี่สาว…..ต้องการ……แล้ว"