ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 183 เธอจะทำให้พี่สะใภ้ตายเลยใช่ไหม
จ้าวเสี่ยวกังมองก้นขาวของซุนหรานหรานเคลื่อนไหวไปมา และมองดูท่าทางที่ต้องการของซุนหรานหรานก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายแทบจะทนไม่ไหวแล้ว
ก็เลยแยกกลีบออกจากกันโดยตรง แล้วค่อยๆสอดเข้าไปและจับเอวที่เรียวแล้วกระแทกอย่างรุนแรง
"หุๆๆ…"
ขณะที่สอดเข้าไป ซุนหรานหรานก็ร้องออกมาอย่างมีความสุข
ความรู้สึกนั้นได้ฆ่าความรู้สึกที่เหมือนมีมดอยู่ตัวเธอไปจนหมด และเธอก็รู้สึกอีกว่าของของจ้าวเสี่ยวกังมันช่างแสนดีจริงๆ โดยเฉพาะความรู้สึกเต็มๆแบบนั้น ทำให้เธออยากให้จ้าวเสี่ยวกังเสียบอยู่แบบนี้และไม่เอาออกอีกเลย
ขณะที่จ้าวเสี่ยวกังได้สอดเข้าไป ก็รู้สึกถึงความเปียกที่ห่อหุ่มเอาไว้
และเขาก็จับเอวของซุนหรานหรานไว้แน่นและใช้แรงกระแทกเข้าไปอย่างรุนแรง
ทุกครั้งที่กระแทกซุนหรานหรานก็ได้ร้องออกมา เสียงของซุนหรานหรานดังกว่าหลี่ชุ่ยฮวาอีก บางทีอาจเป็นเพราะว่าเธอทนมานานมาแล้ว
แต่ว่าจ้าวเสี่ยวกังกลับชอบความรู้สึกนี้เป็นอย่างมาก เสียงยิ่งดังเขาก็ยิ่งใช้แรงมากขึ้น
ในไม่ช้าจ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกถึงบีบตัวที่ตรงนั้นของซุนหรานหราน การบีบตัวนั้นทำให้เธอมีความสุขจนถอนหายใจออกมา
"อ้า…..พี่สะใภ้ สบายจังเลย"
"อืม… พี่สะใภ้ก็สบายมาก เสี่ยวกัง พี่สะใภ้รักเธอจังเลย"
ขณะที่ซุนหรานหรานพูด แล้วก็ได้เคลื่อนไหวด้วยตัวเอง และเธอก็ได้ใช้แรงมากทุกครั้ง และทุกครั้งก็ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขอย่างพอใจ
จ้าวเสี่ยวกังมองหลี่ชุ่ยฮวาที่ค่อยๆเข้ามา และได้จับซุนหรานหรานและโจมตีอย่างรุนแรง
ในไม่ช้า ซุนหรานหรานก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
"อ้า…เสี่ยวกัง….พี่สะใภ้จะถึงแล้ว…..วิญญาณก็จะลอยออกมาแล้ว "
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จ้าวเสี่ยวกังก็ได้ใช้แรงขึ้นอีก หลังจากนั้นไม่กี่นาที บวกกับเสียงของซุนหรานหรานที่เสียงดัง จ้าวเสี่ยวกังก็ได้ชักออกมา
ขณะที่ชักออกมา ซุนหรานหรานก็ได้ทิ้งตัวลงบนเสื่อและกำลังรู้สึกถึงรสชาติของความสุดยอด
หลี่ชุ่ยฮวาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอายเล็กน้อยเมื่อเห็นดวงตาที่เร่าร้อนของจ้าวเสี่ยวกังมองดูตัวเอง
เพราะเมื่อกี้เธอได้มีความสุขไปหนึ่งรอบแล้ว
แต่เมื่อเห็นของของจ้าวเสี่ยวกังยังคงชี้ตรงอย่างยิ่งใหญ่ หลี่ชุ่ยฮวาก็รู้ว่าจ้าวเสี่ยวกังยังไม่สบายเลย
"เสี่ยวกัง เธอพักก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่จะช่วยเอง"
พูดจบ หลี่ชุ่ยฮวาก็ได้ผลักจ้าวเสี่ยวกังนอนลงไปเบาๆ จากนั้นก็ได้นั่งลงบนตัวของจ้าวเสี่ยวกัง
ทันทีที่นั่งลง จ้าวเสี่ยวกังก็บีบหน้าอกที่นุ่มนวลของหลี่ชุ่ยฮวาอย่างแรง
เมื่อถูกจ้าวเสี่ยวกังบีบแบบนี้ หลี่ชุ่ยฮวาก็ทนไม่ไหวและส่งเสียงออกมา ขณะเดียวกันเอวบางของเธอก็ได้เคลื่อนไหวขึ้นมา
และก็เคลื่อนไหวเกือบสิบนาที เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผาของหลี่ชุ่ยฮวา แต่ว่าดูท่าจ้าวเสี่ยวกังแล้วยังไม่มีทางทีของความพึงพอใจ ทำให้หลี่ชุ่ยฮวาไม่รู้จะทำยังไงต่อดี
จ้าวเสี่ยวกังทนดูหลี่ชุ่ยฮวาเหนื่อยต่อไปแบบนี้ไม่ไหว ก็เลยให้หลี่ชุ่ยฮวานอนลง จากนั้นก็แยกขาของหลี่ชุ่ยฮวา และกระแทกเข้าไปอย่างรุนแรง
ก่อนหน้านี้หลี่ชุ่ยฮวาอดทนไว้และยังไม่ถึงความรู้สึกแบบนั้น แต่เมื่อถูกจ้าวเสี่ยวกังโจมตีแบบนี้ ก็มีความรู้สึกขึ้นมาทันที อีกอย่างความรู้สึกนี้ดีมากกว่าครั้งแรกหลายเท่า
"อืม…เสี่ยวกัง…พี่ทนไม่ไหวแล้ว อา…ผัวขา…ปล่อยฉันไปเถอะ…"
หลี่ชุ่ยฮวาไม่คิดว่าจ้าวเสี่ยวกังไม่หยุดเลยสักครั้ง แต่ว่าทำต่อไปเรื่อยๆ ความรู้สึกที่คล้ายวิญญาณออกจากร่างไม่รู้จะอธิบายยังไง เธอรู้แค่ว่าต้องให้จ้าวเสี่ยวกังหยุดทันที เพราะกลัวว่าจ้าวเสี่ยวกังจะกระแทกจนวิญญาณหลุดออกจากร่าง
"หึๆ พี่ชุ่ยฮวา ฉันก็มีความรู้สึกแล้ว พวกเราไปด้วยกันดีกว่า"
หลังจากพูดแบบนี้ จ้าวเสี่ยวกังก็อุ่มหลี่ชุ่ยฮวาขึ้นมาแล้วก็จูบไปที่ไฟหน้าของเธอ แล้วกระแทกอย่างรวดเร็ว
หลี่ชุ่ยฮวากอดจ้าวเสี่ยวกังไว้แล้วถูกโจมตีอย่างรุนแรง ไม่กี่นาทีก็ไม่ไหวจริงๆแล้ว
"อ้า…ผัวขา ฉันไม่ไหวจริงๆแล้ว ผัววิเศษ…อ้า….ปล่อยฉัน..ไปเถอะ…"
ได้ยินเสียงพึมพำของหลี่ชุ่ยฮวาที่ดังออกมา ทำให้จ้าวเสี่ยวกังตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
ทันใดนั้นเขารู้สึกว่าหลี่ชุ่ยฮวาได้กอดตัวเองไว้แน่นและไม่ขยับตัว ทำให้จ้าวเสี่ยวกังรู้ว่าหลี่ชุ่ยฮวาไม่ไหวแล้วจริงๆ
แต่ว่าเขามีความรู้สึกแล้ว ถ้าเกิดหยุดลง เกรงว่าต้องใช้เวลาอีกนานกว่าตัวเองจะเสร็จ
"พี่สะใภ้ เร็ว ฉันจะถึงแล้ว พี่เตรียมตัวให้ดีนะ"
ซุนหรานหรานยังคงหมกมุ่นอยู่กับความรู้สึกก่อนหน้านี้ และเธอก็ตกตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกังและเธอก็รู้สึกถึงการกระแทกที่ไม่หยุดของจ้าวเสี่ยวกัง
ในเวลาเดียวกันก็ยกขาของเธอพาดบ่า
ขณะที่ขาของเธอพาดไปที่บ่าของจ้าวเสี่ยวกัง ซุนหรานหรานก็รู้สึกึงความรู้สึกตื่นเต้นที่รุนแรง
เพราะทุกการกระแทกมันเข้าไปถึงจุดลึกสุด
ความรู้สึกนั้นที่กำลังจะลดลงไปก็ถูกจ้าวเสี่ยวกังทำให้รู้สึกอีกครั้ง
ซุนหรานหรานตัวสั่นและร้องเสียงดัง
"โอ้…เสี่ยวกัง…เธอจะฆ่าพี่สะใภ้ให้ตายหรือยังไง….อ้า"
"หึๆ ฉันจะทำให้พี่มีความสุขจนตายไปเลย พี่สะใภ้ฉันจะถึงแล้วนะ เตรียมตัวให้ดีๆ"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซุนหรานหรานก็รู้สึกกังวล และความรู้สึกที่ตื่นเต้นนั้นก็ยิ่งรู้สึกมีความสุขมากขึ้น
"แม่…เซียวกัง…พี่สะใภ้ฉันตายแล้ว อย่า…อย่า…อย่าหยุด…"
ซุนหรานหรานก็โดนจ้าวเสี่ยวกังจัดการจนไม่รู้จะแสดงออกมายังไง
จ้าวเสี่ยวกังกระแทกต่อไปอีกกว่าครึ่งชั่วโมง และความรู้สึกสุดยอดนั้นก็ปรากฏขึ้นมา
"อืม……"
หลังจากได้ยินเสียงนี้ ซุนหรานหรานก็รู้แล้วว่าจะถึงแล้ว เธอก็ได้ตะโกนร้องเสียงดังขึ้นมา
"อ้า…อ้า…"
ความร้อนจากของเหลวนั้นทำให้วิญญาณของซุนหรานหรานแทบจะหลุดออกมาจากร่าง
หลังจากนั้นไม่นาน จ้าวเสี่ยวกังก็ดึงออกมาอย่างช้าๆ
ขณะที่เขาดึงมันออกมา ตรงนั้นของซุนหรานหรานก็มีน้ำค่อยๆไหลออกมา
ในไม่ช้า ทั้งถ้ำก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมแปลกๆ
จ้าวเสี่ยวกังและซุนหรานหรานรู้ว่าเพราะอะไร เพราะมันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของซุนหรานหราน
ครั้งแรกที่ได้กลิ่นนี้เป็นเพราะซุนหรานหราน
หลี่ชุ่ยฮวาก็ได้กลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์นี้ เธอเคยสงสัยมาตลอดว่าซุนหรานหรานได้ใช้น้ำหอมหรือยังไง แต่ตอนนี้เธอได้เข้าใจแล้ว
จ้าวเสี่ยวกังมองไปที่ผิวที่ขาวของทั้งสองคน ก็เลยจับไปที่ไฟหน้าของทั้งสองคนไปทีหนึ่ง
ซุนหรานหรานและหลี่ชุ่ยฮวาก็ครางออกมาเบาๆ
"เสี่ยวกัง เธอจะทำให้พี่ตายใช่ไหม พี่บอกว่าไม่ไหวแล้วแต่เธอก็ไม่ปล่อยพี่ไปเลย"
ขณะพูด ซุนหรานหรานก็ยื่นมือไปหยิกที่ต้นขาของจ้าวเสี่ยวกัง
จ้าวเสี่ยวกังเจ็บจนทับตัวของซุนหรานหรานอีกครั้งและจูบอย่างแรง
เมื่อฉันจูบลงไปจ้าวเสี่ยวกังก็กลับมามีความรู้สึกอีกครั้ง และครั้งนี้ก็ยิ่งใหญ่กว่าก่อนหน้านี้มาก
ซุนหรานหรานและหลี่ชุ่ยฮวาเห็นฉากนี้ก็รู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก
"เอื๊อก.."
"เสี่ยวกัง พี่สะใภ้ไม่ไหวแล้วจริงๆ เมื่อกี้ที่เธอทำพี่เกือบจะตายแล้ว ถ้าโดนเธอทำอีกครั้งน่าจะตายแน่นอน"
จ้าวเสี่ยวกังมองหน้าซุนหรานหรานที่กลัวมากหัวเราะและพูดว่า"พี่สะใภ้อย่าลืมเรื่องที่รับปากฉันนะ"