ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 154 การต่อสู้ภายในของอู๋ต้าเฉียว
อู๋ต้าเฉียวเดินสองก้าวแล้วหยุดลง เพราะว่าเธอยังไม่สามารถก้าวข้ามอุปสรรคภายในใจได้ แม้ว่าภายในใจของเธอต้องการอย่างมาก มองดูท่าทางของโจวหรานฮวาแบบนั้น เธอยังคงมีความคาดหวังอย่างมาก แต่ว่าเมื่อนึกถึงเธอหัวโบราณมานานขนาดนี้ ให้เธอก้าวออกไปอย่างกะทันหัน เธอยังคงรู้สึกว่าทำไม่ได้
ด้วยแสงจากตะเกียงน้ำมันก๊าด อู๋ต้าเฉียวสามารถมองเห็นเงาที่รุนแรงของทั้งสองบนผนังได้อย่างชัดเจน โดยเฉพาะเงาของไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังใหญ่จนน่ากลัว
เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่ส่ายเอวไปมาของโจวหรานฮวาอย่างต่อเนื่อง การต่อสู้ภายในของอู๋ต้าเฉียวรุนแรงขึ้น
พร้อมกับการโจมตีอย่างต่อเนื่องของจ้าวเสี่ยวกัง โจวหรานฮวาเพลิดเพลินอย่างสิ้นเชิงและมีการส่งเสียงร้องเป็นระยะๆ
ความรู้สึกแบบนั้นทำให้เธอตายไปทันทีเธอก็ยอม
"อัยยะ…..เจ้าเด็กน้อย นายทำจนเกือบจะทำให้ป้าอยากตายแล้วจริงๆ"
"ฮ่าๆๆ คุณป้านี่มันยังเร็วเกินไป คืนนี้อย่างน้อยๆก็ต้องทำให้คุณตายแล้วฟื้นคืนมา ฟ้าไม่สว่างไม่มีทางหยุด"
ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วย พร้อมกับโจมตีอย่างรุนแรง ทุกครั้งที่โจมตีลงไปล้วนแล้วทำให้โจวหรานฮวาร้องออกมาโดยตรง เสียงโจมตีทุกครั้งล้วนแล้วทำให้อู๋ต้าเฉียวแอบมองจนร่างกายอ่อน
"โอ๊ย…..เสี่ยวกัง……นายเบาๆหน่อย ป้าใกล้จะถึงจุดสุดยอดอีกครั้งแล้ว…..อ้า"
หลังจากพูดจบ ร่างกายที่อวบอิ่มของโจวหรานฮวาเริ่มสั่นสะท้านอีกครั้ง ในเวลาเดียวกันน้ำเสียงนั้นยังมีเสียงกรีดร้องด้วยคำใบ้ของการร้องไห้
จ้าวเสี่ยวกังได้ยินเสียงนี้ ตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น โจมตีอย่างรุนแรงและรวดเร็วโดยตรง เขาต้องการให้โจวหรานฮวารู้สึกได้ถึงการตายแล้วฟื้นมันเป็นยังไง
โจวหรานฮวาคิดไม่ถึงเลยว่าประสิทธิภาพการโจมตีของจ้าวเสี่ยวกังจะแข็งแกร่งขนาดนี้ ความรุนแรงที่เพิ่งเพิ่มมากยิ่งขึ้นเกิดจากการกระแทกที่รวดเร็วและแข็งแกร่งของจ้าวเสี่ยวกัง
"อ้า…..เสี่ยวกัง……ป้าไม่กล้าอีกแล้ว…..อ้า……"
"ฮ่าๆๆ คุณป้า ปากคุณบอกว่าไม่กล้า ภายในใจต้องการให้มีการโจมตีอย่างรุนแรงมากขึ้นใช่ไหม?"
เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง จ้าวหรานฮวาส่ายหัวอย่างเร่งรีบและพูด :"เสี่ยวกัง ป้าไม่กล้าแล้วจริงๆ……อ้า…..จะตายอยู่แล้ว……อ้า"
เผชิญกับการพูดไร้สาระของโจวหรานฮวา จ้าวเสี่ยวกังไม่ได้รับผลกระทบจากภายนอก ระบายอย่างไม่เชื่อฟังโดยตรง เพราะว่าตรงนั้นของตัวเองกลับไม่รู้สึกว่าจะมีการระบายออกมาเลยด้วยซ้ำ แต่ว่าความเจ็บปวดนั้นมันยากที่จะทำให้เขายอมรับได้
"ฮ่าๆๆ คุณป้า เวลาที่คุณวางยาใส่ฉัน ก็น่าจะรู้ว่าจะมีผลลัพธ์แบบนี้อยู่แล้ว วันนี้ฉันจะต้องทำให้คุณป้ารับรู้ว่าอะไรที่เรียกว่าการตายที่แท้จริง"
โจวหรานฮวาที่โจมตีจนถึงจุดสุดยอดแล้วก็ถูกจ้าวเสี่ยวกังโจมตีไปถึงจุดที่สูงกว่าอีกครั้ง
ความรู้สึกแบบนั้นราวกับว่าวิญญาณของเธอเกือบจะถูกโจมตีออกมาแล้ว ความรู้สึกมีความสุขแบบนั้นทำให้เธอไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้อีกแล้ว ทำให้เธอนอนลงบนเตียงโดยตรง หลังจากนั้นร่างกายเริ่มชักกระตุก
จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกได้ถึงร่างกายที่เปลี่ยนแปลงของโจวหรานฮวาเช่นกัน โดยเฉพาะตรงนั้นบีบรัดมากยิ่งขึ้น มีความสุขจนทำให้เขาส่งเสียงครางฮือออกมา
"ฮือ….."
จ้าวเสี่ยวกังกลับไม่มีการหยุดโจมตี แต่เป็นการโจมตีด้วยความเร็วอีกครั้ง
"พระเจ้า…..เสี่ยวกัง…..ป้าไม่ไหวแล้วจริงๆ ป้าไม่กล้าอีกแล้ว……นายปล่อยป้าไปเถอะ……"
เธอนอนคว่ำอยู่บนเตียงแล้ว เธอเริ่มไม่สามารถควบคุมร่างกายได้อีกแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังยังคงดำเนินต่อไป ในครั้งนี้โจวหรานฮวากลัวอย่างสิ้นเชิง
แม้ว่าความรู้สึกที่มีความสุขจะทำให้เธอยอมแพ้ได้ยาก แต่ว่าความสุขแบบนั้นเป็นความรู้สึกที่กำลังจะตาย เธอยังไม่อยากตาย
"ฮ่าๆๆ คุณป้า ก่อนหน้านี้คุณก็หลอกฉันแบบนี้ ตอนนี้ฉันไม่เชื่อแล้วนะ"
หลังจากจ้าวเสี่ยวกังพูดจบสูดลมหายใจเข้า หลังจากนั้นเริ่มมีการโจมตีอย่างรุนแรงขึ้นมาอีกครั้ง
"อ้า…..เสี่ยวกัง…….อ้า…..นี่นายจะทำ…….ป้าตายได้เลยนะอ้า……."
ระหว่างที่โจวหรานฮวาพูดไปด้วย พร้อมกับขอความเมตตา
อู๋ต้าเฉียวที่อยู่ไม่ไกลเมื่อเห็นฉากนี้ภายในใจมีความคาดหวังขึ้นมาทันที แต่ก็มีความกลัวด้วย โจวหรานฮวานั้นเธอเข้าใจอย่างมาก ช่วงเวลาที่เธอกับโจวหรานฮวามีการทำกัน โดยทั่วไปแล้วเธอมีความรู้สึกอยู่ฝ่ายเดียว โจวหรานฮวาจะมีความรู้สึกนั้นต้องใช้เวลานานมาก
แต่ว่าตอนนี้ได้ยินเสียงที่มีความสุขของโจวหรานฮวาและมีเสียงร้องไห้ออกมาด้วย เธอเข้าใจได้ทันทีว่าของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังนั้นมีความสุขแค่ไหน
"อ้า…..ไม่กล้าแล้ว ป้าจะ……ตายแล้วจริงๆอ้า"
"น้องสาวต้าเฉียว รีบเข้ามาช่วยพี่สาวหน่อย พี่สาวจะตายแล้วจริงๆ"
โจวหรานฮวารู้สึกได้ถึงการโจมตีที่ดุร้ายของจ้าวเสี่ยวกัง ล้มเลิกการร้องขอความเมตตาจากจ้าวเสี่ยวกัง เธอต้องการลากอู๋ต้าเฉียวเข้ามาช่วยเธอโดยตรง
เป็นการดีที่สุดที่จะขอความช่วยเหลือจากอู๋ต้าเฉียวในเวลานี้ และเธอไม่ได้วางแผนที่จะเพลิดเพลินกับของเล่นอันใหญ่ที่สวยงามแบบนี้ด้วยตัวคนเดียว ท้ายที่สุดเธอยังคงต้องการใช้อู๋ต้าเฉียวในอนาคตเพื่อให้ได้ผลประโยชน์ที่เธอต้องการ
อู๋ต้าเฉียวฟังเสียงตะโกนร้องไห้ของโจวหรานฮวา ในขณะเดียวกันก็ดูการกระทำอันบ้าคลั่งของจ้าวเสี่ยวกังภายใต้แสงไฟ ภายในใจนั้นยังคงมีการต่อต้านครั้งแล้วครั้งเล่า
ตอนนี้ในสมองของเธอเต็มไปด้วยการเคลื่อนไหวของโจวหรานฮวาและจ้าวเสี่ยวกังด้วยกัน และยังมีรูปลักษณ์ที่มีความสุขของโจวหรานฮวาที่จะเป็นจะตาย แต่ว่าเวลาที่เธอต้องการเดินไปข้างหน้า อดไม่ได้ที่จะนึกถึงสามีที่บ้านและลูกสาวที่อายุเท่าจ้าวเสี่ยวกัง
นึกถึงตัวเองต้องอยู่กับเด็กที่มีอายุเท่าลูกสาวของตัวเองด้วยกัน อู๋ต้าเฉียวรู้สึกว่ามันน่าละอายใจ
ช่วงเวลาที่เธอลังเลว่าจะเข้าไปดีไหม เสียงของโจวหรานฮวาที่อยู่ไกลเริ่มรู้สึกอ่อนแอลงเล็กน้อย
"น้องสาว……น้องสาวต้าเฉียว…….เธอกำลังจะทำให้พี่สาวตายแล้วนะอ้า"
"อืม…..อืม….."
เมื่ออู๋ต้าเฉียวได้ยินแบบนี้ มองดูร่างกายของโจวหรานฮวาสั่นอย่างต่อเนื่องและเริ่มกระตุกแล้ว ทันใดนั้นไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เดินเข้าไปทางโจวหรานฮวาโดยตรง เธอรู้ว่าถ้าหากเป็นแบบนี้ต่อไป โจวหรานฮวาจะต้องถูกจ้าวเสี่ยวกังทำจนตายอย่างแน่นอน
"เสี่ยว…..เสี่ยวกัง ป้าหรานฮวาของนายไม่ไหวแล้วจริงๆ นายรีบหยุดได้แล้ว"
จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าอู๋ต้าเฉียวจะออกมาจริงๆ แต่ว่าเขารู้สึกไอ้นั่นของตัวเองรู้สึกอึดอัดอย่างมาก มันไม่เหมือนกับความรู้สึกที่เขาเคยเป็นมาเลยด้วยซ้ำ ไม่ต้องคิดเขาก็รู้ว่าฤทธิ์ยาเริ่มออกแล้ว
"ป้าอู๋ ฉันก็ไม่อยากหรอกนะ แต่ว่าตอนนี้ฉันอึดอัดอย่างมาก ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ ฉันรู้สึกว่าจะต้องตายแน่เลย"
หลังจากจ้าวเสี่ยวกังพูดจบ ถอนของเล่นอันใหญ่ออกมาโดยตรง
ทันทีที่ดึงออกมา โจวหรานฮวานอนลงบนเตียงโดยตรงและชักกระตุก ในขณะเดียวกันก็มีกระแสน้ำอุ่นไหลลงมาบนผ้าปูที่นอนสีขาว
และของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังก็ถูกกระแสน้ำอุ่นนั้นทำให้มีความสว่างไสวอย่างมาก ภายใต้แสงไฟจากตะเกียงน้ำมันก๊าดส่องประกายแวววาวราวกับคริสตัล ราวกับว่าไม่มีความน่าเกียจแบบนั้นที่เธอเคยเห็นมาก่อนเลย ในทางกลับกันรู้สึกว่าน่ารัก
"ป้าอู๋ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าร่างกายของฉันร้อนมากเลย โดยเฉพาะมัน รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรจะระเบิดออกมาจากข้างใน ฉันคงไม่ถูกยาของป้าหรานฮวาดื่มจนเป็นพิษตายหรอกนะ"
ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วย พร้อมกับอุ้มโจวหรานฮวาไปนอนที่หัวเตียง หลังจากนั้นก็ถูของเล่นอันใหญ่บนหน้าอกที่อ่อนนุ่มคู่นั้นของโจวหรานฮวาไปมาด้วยความอึดอัด
โจวหรานฮวาก็รู้สึกถึงการกระทำของจ้าวเสี่ยวกัง มองจ้าวเสี่ยวกังด้วยสายตาที่พร่ามัว และพูด :"เสี่ยวกัง ป้าอู๋ของนายก็ต้องการเช่นกัน นายรีบไปทำป้าอู่ได้แล้ว"
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ จ้าวเสี่ยวกังมองไปทางอู๋ต้าเฉียวด้วยสายตาที่ร้อนเป็นไฟโดยตรง
ถูกสายตาที่ร้อนเป็นไฟของจ้าวเสี่ยวกังมองแบบนี้ อู๋ต้าเฉียวอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายหนึ่งคำในขณะที่มองดูไอ้นั่นที่ใสราวกับคริสตัล