ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 63
ในเวลานี้หลิวต้าโถวแทบรอไม่ไหวที่จะก้าวไปข้างหน้าและปิดปากของจ้าวเสี่ยวกังเพื่อไม่ให้เขาพูด นี่มันเป็นการฆ่าเขาชัดๆ
เสียงเย็นชาของหยวนเซียงหลิงดังขึ้นในสำนักงาน
"คุณเอาเงินฉันไปทำความดีเหรอ? จากนั้นเมื่อไม่มีเงินแล้วก็มาให้ฉันช่วยอีก?คุณคิดว่าฉันโง่หรือไง?"
จ้าวเสี่ยวกังโดนหยวนเซียงหลิงต่อว่าแบบนี้ทำให้เขาพูดไม่ออก แต่เมื่อเห็นหลิวต้าโถวที่อยู่ข้างๆส่งสัญญาณให้เขา เขาก็รู้ว่าเรื่องบางเรื่องเขาจะต้องรับผิดชอบด้วยตัวเอง หลิวต้าโถวดีต่อเขามาก ในตอนนี้เขาไม่ควรจะทำร้ายอีกฝ่าย
"ฉันไม่ได้คิดว่าคุณหยวนเป็นคนโง่เลย แต่คิดว่าคุณเป็นคนดี แต่สิ่งสำคัญก็คือคุณหยวนคิดอะไรผิดไปหรือเปล่า เงินของคุณฉันเอาไปทำความดีจริงๆ แต่ว่าในเมื่อเงินอยู่ในมือขอฉัน ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะใช้ไม่ใช่หรือ สิ่งที่คุณต้องการคือผลลัพธ์ไม่ใช่ขั้นตอนใช่ไหม?"
"ขั้นตอนแตกต่างจากที่คุณคิดจริงๆ แต่ผลลัพธ์คือสิ่งที่คุณต้องการ เห็ด50กิโลฉันก็เอาให้ส่งให้คุณแล้ว ถ้าหากไม่ผิดคาดพรุ่งนี้ฉันจะส่งมาอีก100โล เมื่อถึงตอนนั้นเงินที่คุณจ่ายให้ฉันก่อนจะไม่เพียงใช้จนหมด แต่คุณยังต้องจ่ายฉันอีกสองพัน วันนี้ฉันแค่เอาเบิกเงินล่วงหน้า2000เพื่อเตรียมงานของวันพรุ่งนี้เท่านั้น"
"และเงินที่เบิกล่วงหน้าก็ถือว่าเป็นเงินของฉันแล้ว เพราะฉันได้กำไรแล้ว แต่ฉันไม่อยากโกหกคุณ และไม่อยากพูดเท็จ เพราะฉะนั้นก็เลยพูดความจริงว่ายังเหลือเงินอีกเท่าไหร่ ถ้าฉันโกหกคุณว่ายังเหลืออีกสองพันคุณก็เชื่อไม่ใช่หรือ?"
คำพูดของจ้าวเสี่ยงกังทำให้หยวนเซียงหลิงชะงัก และทำให้หลิวต้าโถวตะลึง เขาไม่คิดว่าจ้าวเสี่ยวกังจะมีคำรมแบบนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าหยวนเซียงหลิงที่สามารถจะปลดเขาออกได้ตลอดเขาก็ยังพูดได้อย่างไม่กลัว ทำให้หลิวต้าโถวมองจ้าวเสี่ยวกังไปหลายที
หยวนเซียงหลิงคิดถึงสิ่งที่จ้าวเสี่ยวกังพูด ก็จริงอย่างที่จ้าวเสี่ยวกังพูด ถ้าตามสไตล์ในสมัยก่อนเขาต้องการเห็นผลลัพธ์เท่านั้น แต่เมื่อต่อหน้าจ้าวเสี่ยวกังเธอก็มองหลายครั้ง และถามหลายคำถาม โดยเฉพาะครั้งที่แล้วที่ได้เห็นสิ่งที่อยู่ในเป้ากางเกงของจ้าวเสี่ยงกัง เขาก็คิดถึงจ้าวเสี่ยงกังทุกคืน
เธอพอใจกับคำตอบของจ้าวเสี่ยวกัง อย่างน้อยจ้าวเสี่ยวกังพูดถูก เขาไม่ได้โกหกเธอ แค่เรื่องนี้ก็ทำให้เธอกีใจมากแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จ้าวเสี่ยวกังหาของมาได้เต็มจำนวน
เมื่อคิดเช่นนี้ เมื่อกี้เธอค่อนข้างเข้มงวดและรุนแรงไปหน่อย
"ฟุ……"
หยวนเซียงหลิงหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นยิ้มทันทีและปรบมือ
"ดีมาก ดีมาก ฉันไม่ควรจะเอาอายุมาตัดสินการทำงานของใคร คุณมีสิทธิ์ที่จะมาของรับเงินจริง คำตอบของคุณก็ทำให้ฉันพอใจมาก พูดเลย ครั้งนี้ต้องการเบิกเงินเท่าไหร่? ? ?
หลิวต้าโถวเห็นกริยาเปลี่ยนอย่างกะทันหันของหยวนเซียงหลิงแบบนี้เป็นเรื่องปกติไปแล้ว แต่จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกงง ก่อนหน้านี้ยังโมโหสุดชีวิต แต่จากนั้นก็ทำหน้ายิ้มแย้ม การะเปลี่ยนแปลงแบบนี้ช่างเร็วจริงๆ
จ้าวเสี่ยงกังยิ้ม เกาหัวของเขาและพูดว่า: "ขอเบิกสัก2000ก่อน พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องเบิกอีก สามารถเอาเงินไปหมุนได้เลย ฉันขอเบิกเงินก็เพื่อสร้างบารมีเท่านั้น จะได้ให้คนในหมู่บ้านรู้ว่าฉันไม่ได้ต้องการจะไปหลอกพวกเขา"
คำพูดของจ้าวเสี่ยวกังผ่อนคลายมาก แต่หูของหยวนเซียงหลิงและหลิวต้าโถวฟังแล้วมันต่างกัน
การสร้างบารมี ก็คือการสร้างความน่าเชื่อถือ สัจธรรมแบบนี้ถ้าไม่เคยได้เจอกับความล้มเหลวก็ไม่มีวันเข้าใจว่าบารมีนั้นสำคัญมากแค่ไหน แต่เด็กชายอายุ18กลับเข้าใจสัจธรรมข้อนี้แล้ว
"ตกลง ฉันจะให้เงินคุณอีก5000 คุณทำงานให้เรียบร้อยก็พอ ต่อไปสัญญาผักปลอดสารพิษในร้านอาหารฉันก็จะร่วมมือกับคุณ และการรับซื้อเนื้อไก่ฉันก็จะร่วมมือกับคุณ"
คำพูดนี้ของหยวนเซียงหลิงเมื่องไปเข้าหูของหลิวต้าโถว ทำให้เขาไม่รู้จะพูดอะไรดี
จ้าวเสี่ยวกงก็รู้สึกว่าหยวนเซียงหลิงแบ่งเค้กก้อนใหญ่ให้เขา เขาสามารถกินเค้กนี้ได้มากแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของเขาเอง
"คุณหยวน ฉันต้องการแค่2000 แต่ฉันจำเรื่องผักปลอดสารพิษและไก่ไว้แล้ว ต่อไปถ้าฉันมาทวงสัญญาคุณห้ามกลับคำนะ"
จ้าวเสี่ยงกังทำหน้าจริงจัง เมื่อหยวนเซียงหลิงเห็นก็หัวเราะคิกคัก
รอยยิ้มสั่นสะท้าน และทรวงอกที่อวบอ้วนคู่นั้นสั่นไหว
"คุณยังเป็นคนแรกที่ที่สงสัยในคำพูดของฉันหยวนเซียงหลิง คุณสามารถถามเชฟหลิวได้ สิ่งที่ฉันพูดเชื่อถือได้ไหม?"
หลิวต้าโถวตอบอย่างรวดเร็ว: "ไม่ คุณหยวนพูดหนึ่งแล้วไม่มีสอง เรื่องนี้ฉันรับประกันด้วยชีวิต"
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ จ้าวเสี่ยวกังก็เขินอายและพูดด้วยรอยยิ้มว่า: "นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้สัมผัสกับสิ่งที่ดีเช่นนี้ ฉันกลัวว่าฉันจะพลาดโอกาสนี้ คุณหยวนอย่าหัวเราะเยาะฉันเลย "
"อืม ไม่เป็นไร ในเมื่อคุณขอเบิก2000 ฉันก็จะให้คุณ2000 แต่ว่าพรุ่งนี้ฉันต้องได้เห็นเห็ด100โลนะ"
คำพูดของหยวนเซียงหลิงจริงจัง แต่ว่าการแสดงออกแบบนี้จ้าวเสี่ยวกังคุ้นเคยแล้ว
"แน่นอน ฉันจะส่งมาให้คุณก่อนบ่ายสามของวันพรุ่งนี้"
"ฉันเชื่อว่าคุณน่าจะรู้ผลของการโกหกฉันว่าจะเป็นยังไง"
หลังจากพูดจบ หยวนเซียงหลิงก็หยิบเงินกองหนึ่งออกมาจากลิ้นชักในสำนักงาน นับสองพันหยวนและส่งให้จ้าวเสี่ยวกัง
หลังจากได้รับเงินแล้ว จ้าวเสี่ยวกังก็เดินออกไปพร้อมกับหลิวต้าโถว
เมื่อหยวนเซียงหลิงเห็นร่างกายที่แข็งแรงของจ้าวเสี่ยวกังหายไปจากสายตาเธอก็ถอนหายใจ สุดท้ายเธอก็ยังทำไม่ได้ในเรื่องที่จะรับเลี้ยงเขาเป็นแฟน
เพื่อนๆรอบตัวเธอก็เคยบอกว่า ถ้าได้เจอคนที่ใช่ก็เลี้ยงดูเลย แต่ว่าเมื่อได้เจอกันแล้วเธอก็ทำไม่ได้ อีกอย่างวันนี้จ้าวเสี่ยวกังก็ทำให้เธอเห็นแล้วว่าเงินไม่สามารถซื้อเขาได้
หลังจากเดินออกไป หลิวต้าโถวก็ตบหน้าอกของเขาและหายใจเข้าลึกๆสองสามครั้ง เขามองไปที่จ้าวเสี่ยงกังและพูดว่า" เสี่ยวกัง คุณรู้เรื่องที่ว่าอยู่กับเจ้านายเหมือนอยู่กับเสือไหม ตอนที่คณบอกว่าคุณมีเงินแค่500ทำให้หัวใจฉันแทบวาย คุณหยวนเป็นคนเจ้าอารมณ์ที่ใครๆก็รู้ แต่คิดไม่ถึงว่าคุณที่เป็นเด็กน้อยจะกล้าคุยกับเสือด้วยที่ไม่กลัวอะไรเลย ฉันอิจฉาคุณจริงๆ
"น้าหลิว ฉันเป็นแค่คนรับซื้อเห็ด มีอะไรน่าอิจฉา กำไรแค่นี้เทียบไม่ได้กับเงินเดือนของน้าหรอก"
เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง หลิวต้าโถวก็พูดว่า " แกจะไปรู้อะไร สิ่งที่ฉันหมายถึงคือผักปลอดสารพิษและไก่ต่างหาก แกรู้ไหมว่าร้านอาหารร้านอาหารเผิงไหลมีกี่ร้าน"
จ้าวเสี่ยวกังส่ายหัวและบอกว่าเขาไม่รู้
"มีมากกว่าร้อยร้านทั่วประเทศ ตอนนี้คุณรู้แล้วว่าทำไมฉันถึงบอกไปก่อนหน้านี้ว่าคุณมีเห็ดสนมากเท่าไรฉันก็เอาหมดหรือยัง"
จ้าวเสี่ยงกังไม่คิดว่าร้านอาหารของ หยวนเซียงหลิงจะสุดยอดขนาดนี้ ขณะเดียวกันเขาก็ไม่คิดว่าเมืองเซียงหลิวนี้ยังมีร้านอาหารที่สุดยอดแบบนี้อยู่ด้วย
"น้าหลิว วันนี้เป็นวันดี ครั้งที่แล้วน้าบอกว่าจะเลี้ยงเหล้าฉัน วันนี้เราสองน้าหลานไปดื้มด้วยกันเป็นไง? และพาลูกของน้าไปด้วยกัน"