ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 120 น้ากำลังร้องไห้
เมื่อมองไปที่เป้าของจ้าวเสี่ยวกัง จ้าวถิงถิงก็หน้าแดงขึ้นมา เธอเห็นว่าของอันนั้นไม่มีท่าทีที่จะหดเลย แต่กลับลุกขึ้นมาหนักกว่าเดิม
โชคดีที่เป็นเวลากลางคืน และจ้าวถิงถิงรู้สึกว่าจ้าวเสี่ยวกังจะไม่เห็นหน้าของเธอ
"พี่ถิงถิง ทุกครั้งที่ถูกผู้หญิงสัมผัสตรงนี้ฉันรู้สึกอึดอัดมาก รู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิด ฉันไม่กล้ากลับไปในสภาพแบบนี้ กลับไปต้องโดนด่าแน่ๆ" ."
เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่แดงก่ำของจ้าวถิงถิง จ้าวเสี่ยวกังที่ขี้เล่นก็เล่นหนักเข้าไปอีก และแสงจันทร์ทำให้เธอที่อยู่ตรงหน้างดงามยิ่งนัก
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จ้าวถิงถิงไม่รู้ว่าจะพูดอะไร แต่เธอก็สงสัยมากว่า ของของจ้าวเสี่ยวกังนั้นใหญ่แค่ไหน เพราะเมื่อมองผ่านกางเกงแล้วก็เห็นเพียงคร่าวๆ ถ้าหาปล่อยออกมาให้ล่ะก็ไม่รู้จะเป็นยังไง ?
"เสี่ยวกัง ไม่เป็นไร แค่เธอเปลี่ยนเรื่องคิดเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง"
ตูบ…
"พี่ถิงถิง ทำให้ฉันยิ่งคิดเรื่องอื่นมันก็ยิ่งโตขึ้นล่ะ"
ตาของจ้าวเสี่ยวกังจ้องมองไปที่ตัวของจ้าวถิงถิงไม่หยุด โดยเฉพาะขาคู่นั้น เขาชอบมันเป็นอย่างมาก
จ้าวถิงถิงมองไปที่ดวงตาที่ลุกเป็นไฟ และร่างกายของเธอก็สั่นสะท้าน ดวงตาของจ้าวเสี่ยวกังเต็มไปด้วยเปลวไฟ ซึ่งดูเหมือนจะจุดไฟทั่วทั้งร่างกายของเธอ
"เสี่ยวกัง อย่ามองมาที่ฉัน หรือ… หรือ… พี่จะให้ลองดูไหม?"
เมื่อเห็นหน้าตาที่ทรมานของจ้าวเสี่ยวกัง ในที่สุดจ้าวถิงถิงก็ทนไม่ไหว ที่สำคัญที่สุดคือ เธออยากรู้มากว่าของของจ้าวเสี่ยวกังมันใหญ่แค่ไหนกันแน่ หรือว่าแค่ใหญ่แต่ใช้งานไม่ได้
แม้ว่าเธอจะไม่เคยฝึกฝนมา ก่อนแต่ทฤษฏีของเธอก็ทรงพลังอย่างยิ่ง คอมพิวเตอร์ของเธอนั้นมีหนังแนวต่างๆไม่น้อยกว่าห้าร้อยเรื่อง
จ้าวเสี่ยวกังผงะเมื่อเขาได้ยินคำพูดของจ้าวถิงถิง จากนั้นก็ตามมาด้วยความปีติยินดี
"พี่ถิงถิงจะให้ฉันลองทำหรือ? พ่อแม่ของฉันบอกว่าเรื่องนี้ต้องรอให้แต่งงานกันก่อนเธอจะได้ พี่ถิงถิงคงจะไม่คิดจะแต่งงานกับฉันใช่ไหม?"
หลังจากได้ยินแบบนี้ จ้าวถิงถิงก็มองจ้าวเสี่ยวกังแล้วพูดว่า"เธอคิดอะไรอ่ะ? พี่โตกว่าเธอตั้งหลายปี ถ้าแต่งงานกับเธอคนอื่นก็หาว่าวัวแก่กินหญ้าอ่อนสิ อีกอย่างคนอื่นจะหาว่าฉันเลี้ยงแมงดาไว้ "
"แล้วพี่จะให้ฉันลองยังไง?พี่สอนฉันที ต่อไปจะได้ไม่ต้องรบกวนคนอื่น"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยงกังก็ตั้งใจเข้าใกล้จ้าวถิงถิง แบะมองหน้าอีกฝ่ายอย่างไร้เดียงสา
เมื่อเห็นดวงตาที่ไร้เดียงสาของจ้าวเสี่ยวกัง จ้าวถิงถิงก็คิดในใจ แล้วแอบคิดว่าแม้จ้าวเสี่ยงกังจะเรียนเก่ง แต่ที่นี่คือชนบท วิชาสุขาสอนได้ไม่ค่อยดี
"ถอดกางเกงออกก่อน พี่จะสอน"
"โอ้."
แม้ว่าจ้าวเสี่ยวกังจะตะลึงเล็กน้อย แต่ก็ทำตามอย่างเชื่อฟัง เขาอยากจะเห็นว่าอีกฝ่ายจะช่วยเขายังไง
จ้าวถิงถิงจ้องไปที่เป้าของจ้าวเสี่ยวกังอย่างไม่กะพริบตา มองดูกางเกงค่อยๆถอดออก และเมื่อจ้าวเสี่ยวกังปลดกระดุมที่กางเกง สิ่งนั้นก็ออกมาทันที
"อ้า……"
จ้าวถิงถิงมองอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง ปากของเธอเบิกกว้าง
เธอเคยเห็นของพระเอกในภาพยนตร์มาแล้วหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นญี่ปุ่น เกาหลีใต้ หรือยุโรป และสหรัฐอเมริกา ก็ไม่มีความประหลาดใจเท่ากับสิ่งที่อยู่ต่อหน้าเธออย่างแน่นอน
"พี่ถิงถิง จากนั้นทำยังไงต่อ?"
จ้าวถิงถิงเหลือบมองที่จ้าวเสี่ยวกังและกล่าวว่า "เสี่ยวกัง ไปข้างหลังต้นไม้นั้น บนถนนเดี๋ยวจะมีคนมาเห็นเข้า"
จ้าวเสี่ยวกังไม่เสียเวลาใดๆ เขาเดินไปที่หลังต้นไม้ทันที จากนั้นก็เฝ้ารอ
"เสี่ยวกัง หลับตาลงก่อน ฉันจะช่วยเธอ ดูว่าจะทำให้มันหดลงไหม"
"พี่ถิงถิง ถ้าหลับตาแล้วก็คงไม่เห็นอะไรแน่ๆ ฉันอยากจะเรียนรู้จากพี่"
เมื่อเห็นจ้าวถิงถิงกำลังเตรียมที่จะก้มตัว จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกว่าเขาพลาดอะไรบางอย่าง
"ก็ได้ แต่เรื่องในคืนนี้ห้ามบอกกับคนอื่นเด็ดขาดนะ"
"อืมๆ รับประกันว่าไม่พูด ถ้าพูดขอให้ฟ้าผ่า"
จ้าวเสี่ยวกังยกมือขึ้นอย่างจริงจังและมองไปที่จ้าวถิงถิง
สำหรับการแสดงออกของจ้าวเสี่ยวกัง จ้าวถิงถิงพอใจเป็นอย่างมาก จากนั้นก็ใช่มือจับเข้าไป และเริ่มชักทันที
แต่หลังจากช่วยมาเกือบสิบนาที ของของจ้าวเสี่ยวกังไม่เพียงแต่ไม่หดลง แต่มันกลับโตขึ้นกว่าเดิม
"พี่ถิงถิง อย่าทำอีกเลย พี่หลอกกัน ฉันรู้สึกว่ามันจะระเบิดมากกว่าเดิม ถ้าพี่ยังทำต่อไป ฉันรู้สึกว่าต้องระเบิดแน่ๆ"
สำหรับสถานการณ์แบบนี้ จ้าวถิงถิงก็พูดอะไรไม่ออก เธอคิดไม่ถึงว่าจ้าวเสี่ยวกังจะแกร่งกว่าพระเอกในหนังอีก
ในเวลานี้จ้าวถิงถิงก็ไม่รู้จะทำยังไง
"เสี่ยวกัง พี่ไม่รู้จะช่วยยังไงแล้ว หรือไม่ก็เธอรีบกลับบ้านไปอาบน้ำดีไหม?"
"เอ่อ ถ้างั้นฉันก็ไปส่งพี่ถิงถิงกลับก่อนดีกว่า ตอนที่ฉันเรียนอยู่ในหนังสือบอกว่าต้องมีความเป็นสุภาพบุรุษ แม้ว่าฉันจะไม่ใช่สุภาพบุรุษ แต่การปกป้องผู้หญิงฉันพอจะทำได้ อีกอย่างก็ดึกแล้ว พี่ถิงถิงสวยแบบนี้ ถ้าฉันไม่ส่งพี่กลับ เดี๋ยวกลัวว่าจะมีชายอื่นในหมู่บ้านมาทำร้ายพีได้"
เมื่อมองดูหน้าตาที่จริงจังของจ้าวเสี่ยวกัง จ้างถิงถิงก็รู้สึกประทับใจมาก
เธอได้เอามือวางบนหน้าของจ้าวเสี่ยวกังทันที แล้วค่อยจับเบาๆ" เสี่ยวกังโตแล้ว ได้ วันนี้พี่จะให้เธอไปส่ง แต่ว่าส่งถึงหน้าบ้านก็พอ ไม่งั้นเดี๋ยวพี่จะโดนน้าจ้าวของเธอไล่ไปส่งเธออีก"
"อืม ไม่ต้องห่วง แค่ฉันได้เห็นพี่ถิงถิงเดินเข้าบ้านไปฉันก็วางใจแล้ว"
ขณะที่พูด จ้าวเสี่ยวกังก็ยกกางเกงขึ้น จากนั้นก็ใส่เข็มขัดรัดของของเค้าให้เรียบร้อย เพราะถ้าปล่อยไว้อย่างนั้นมันจะไม่ดี
ฉากนี้จ้าวถิงถิงามองเห็นอย่างชัดเจน
"เสี่ยวกัง เธอทำอะไรน่ะ ทำแบบนี้เดี๋ยวเลือดก็ไม่เดินหรอก อาจจะโดนตัดทิ้งนะ"
ขณะพูด เธอก็ช่วยจ้าวเสี่ยวกังคลายเข็มขัด จากนั้นให้จ้าวเสี่ยวกังจัดเสื้อผ้าอีกครั้ง
"พี่ถิงถิง แบบนี้ดูไม่ค่อยดี เดี๋ยวคงอื่นจะหัวเราะได้ คราวที่แล้วก็เพราะแบบนี้ คนทั้งหมู่บ้านหัวเราะฉัน"
คำพูดของจ้าวเสี่ยวกังทำให้จ้าวถิงถิงนึกถึงคำพูดที่พูดไม่จบของแม่เธอ
"ไม่เป็นไร มืดขนาดนี้แล้ว ไม่มีคนเห็นแน่นอน"
จ้าวถิงถิงพูดแล้วก็เดินกลับ จ้าวเสี่ยวกังที่เดินตามหลังก็พยายามหาโอกาสตลอด แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่ได้สนิทกันมาก แต่จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกว่าอยากจะลองดู
เมื่อพวกเขาเดินไปที่ประตูบ้านของจ้าวถิงถิง จ้าวถิงถิงและจ้าวเสี่ยวกังต่างก็ตกตะลึง
เพราะในเวลานี้ มีเสียงครางที่ดังออกมาจากบ้าน เสียงนั้นไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นโจวหรานฮวา
เมื่อกี้จ้าวหวู่และโจวหรานฮวาเต็มไปด้วยเหงื่อ เมื่ออกมาอาบน้ำ โจวหรานฮวาก็ได้ยั่วจ้าวหวู่และทำให้จ้าวหวู่มีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง
ทำให้คู่สามีภรรยาที่แต่งงานกันมานานก็ยังรู้สึกตื่นเต้น
"พี่ถิงถิง ทำไมน้าโจวถงได้ร้องไห้ เราเข้าไปดูก่อนดีไหม ร้องแบบนี้อาจจะเกิดเรื่องก็ได้"