ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 171 เสียงที่เสียดสี
จ้าวเสี่ยวกังไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไร ถ้าบอกว่าไม่ชอบก็เป็นเท็จแน่นอน สาวสวยแบบนี้เกรงว่าแค่เป็นผู้ชายก็คงจะชอบ อีกอย่างเขาก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดา
เขาแอบมองหยวนเซียงหลิง และพอดีกับสายตาที่มีเสน่ห์ของหยวนเซียงหลิงกำลังมองมาที่เขาพอดี อีกอย่างสายตานั้นก็ไม่ได้มีอารมณ์ของความโกรธ แต่กลับกันมีความขี้เล่นซ่อนอยู่ในนั้น
สิ่งนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังมีข้อมูลอยู่ในใจในทันใด
"เอื๊อก…"
"ฉันชอบ แน่นอนว่าชอบ อีกอย่างคุณหยวนก็สวยขนาดนี้ เกรงว่าไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็คงจะชอบแน่นอน เมื่อกี้สายตาเก้าแก่จั่วที่มองเกือบจะถลนออกมาแล้ว คุณว่าคุณสวยขนาดนี้ฉันจะไม่ชอบได้ยังไง?"
หยวนเซียงหลิงถูกจ้าวเสี่ยวกังพูดจนดีใจ แล้วก็ยิ้มออกมา
จ้าวเสี่ยวกังใช้โอกาสนี้มองถุงน่องสีดำไปหลายที
แต่ฉากนี้ก็ถูกหยวนเซียงหลิงจับได้อีกครั้ง ที่แปลกคือเธอไม่ได้รู้สึกโกรธเลยแม้แต่น้อย แต่กลับซ่อนความคาดหวังไว้ และแม้กระทั้งเกิดความตื่นเต้นขึ้นมา
"ไอ้หนู ยังจะมองอีก? เชื่อไหมเดี๋ยวฉันอัดนาย?"
หลังจากพูดจบ หยวนเซียงหลิงก็แกล้งทำเป็นจะตีจ้าวเสี่ยวกัง
จ้าวเสี่ยวกังมองออกว่าหยวนเซียงหลิงไม่ได้โกรธ และก็แกล้งทำเป็นไม่กล้ามอง
แต่เมื่อตอนที่เขาลุกขึ้นมา ก็ได้เห็นอะไรบางอย่างที่สวยกว่าเดิม ชุดกระโปรงนั้นเผยให้เห็นเนินอก และมันช่างงดงามเหลือเกิน
เมื่อหยวนเซียงหลิงเห็นสายตาของจ้าวเสี่ยวกังกำลังมอง ในใจก็รู้สึกดีใจ แล้วก็แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วก็บีบอกเข้าหากันทีหนึ่ง วินาทีนั้นยิ่งดึงดูดเข้าไปใหญ่
จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปจะต้องเกิดเรื่องแน่ๆ เพราะไอ้นั้นของเขาไม่ใช่ฟันเขาเลยสักนิดและกำลังลุกขึ้นมาแล้ว
ไม่ว่าเขาจะกดมันลงอย่างไร แต่ก็ไม่มีทีท่าจะหดลงเลยแม้แต่น้อย
หยวนเซียงหลิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มเมื่อเธอเห็นฉากนี้
"พอแล้ว พอแล้ว ไม่ต้องทำแล้ว เดี๋ยวจะยิ่งไปกว่านี้อีก หรือว่าเธอไปอาบน้ำก่อนไหม ไม่แน่หลังจากอาบน้ำแล้วอาจจะดีขึ้นก็ได้"
แม้ว่าหยวนเซียงหลิงอยากจะบอกว่าตัวเธอจะช่วยเขาเอง แต่ด้วยหน้าที่และตำแหน่งเธอก็ไม่อยากพูด
หลังจากจ้าวเสี่ยวกังได้ยินแบบนี้แล้ว ก็ยิ้มอย่างเขินอายแล้วพูดว่า"คุณหยวน เดี๋ยวรอสักครู่ก็ดีแล้ว คุณอย่าให้ฉันเห็นก็พอแล้ว ฉันเห็นคุณแล้วก็ทนไม่ไหว."
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ หยวนเซียงหลิงก็หันมามองและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ทำไม? ฉันมีเสน่ห์ขนาดนั้นเลยหรือ?
"หึๆ คุณหยวนไม่ได้มีเสน่ห์ธรรมดาเท่านั้น คุณอยู่ตรงนี้ฉันแทบทนไม่ไหวจะทำผิดกฏหมายแล้ว"
คำพูดนี้ของจ้าวเสี่ยวกังทำให้หยวนเซียงหลิงถึงกับหัวเราะออกมา
"เหอะๆๆ…ดีเลย ฉันให้โอกาสเธอ ไหนลองทำผิดให้ฉันดูหน่อยสิ"
ขณะพูดหยวนเซียงหลิงก็ยิ้มและเข้าไปใกล้จ้าวเสี่ยวกัง กลิ่นหอมในตัวเธอทำให้จ้าวเสี่ยวกังทนไม่ไหว
เมื่อมองดูใบหน้าที่สวยงามใกล้เข้ามา คอสีชมพู จมูกเป็นสัน ปากทาลิปสติกแดงนั้นดึงดูดจ้าวเสี่ยวกังอย่างสุดชีวิต
เมื่อเห็นหยวนเซียงหลิงใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จ้าวเสี่ยวกังก็ใช้ลิ้นเลียไปที่ปากสีแดงของเธอ
หยวนเซียงหลิงไม่คิดว่าจ้าวเสี่ยวกังจะกล้าขนาดนี้ แต่เมื่อเธอเห็นหน้าตาที่หล่อเข้มของจ้าวเสี่ยวกัง หุ่นที่เยาว์วัย และสายตาที่เร่าร้อนของอีกฝ่าย หัวใจของเธอก็อดไม่ได้ที่จะเต้นแรง แต่ยังไงเธอก็คิดไม่ถึงว่าจ้าวเสี่ยวกังจะกล้าทำแบบนี้
หยวนเซียงหลิงตกใจกับการกระทำของจ้าวเสี่ยวกัง แม้ว่าเธอจะคาดหวังไว้ในใจ แต่เธอก็ไม่ได้เตรียมใจมาก่อน เธอตกใจจนถอยหลังไป
แต่เนื่องจากสวมรองเท้าส้นสูง เธอไม่ทันระวังก็ได้หงายหลังไป
จ้าวเสี่ยวกังก้างไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วแล้วจับที่เอวบางของหยวนเซียงหลิงไว้
แม้ว่าจะมีเสื้อผ้ากั้นไว้ แต่จ้าวเสี่ยวกังก็สามารถจินตนาการได้ถึงผิดอันน่มนวลชองอีกฝ่าย หลังจากที่นวดให้แก่หยวนเซียงหลิงแล้ว จ้าวเสี่ยวกังก็นับถือการบำรุ่งดูแลตัวเองของหยวนเซียงหลิง
หยวนเซียงหลิงรู้สึกถึงความอุ่นจากเอว ร่ายกายเธอก็ได้อ่อนลง
จากที่เคร่งขรึมก็กลายเป็นความนุ่มนวล
"คุณหยวน ตอนนี้คุณเชื่อหรือยังว่าฉันจะทำผิดกฏหมายได้?"
ขณะพูด จ้าวเสี่ยวกังก็ค่อยๆประคองหยวนเซียงหลิงขึ้นมา สายตาคู่นั้นได้จ้องไปยังหยวนเซียงหลิง
ขณะที่หยวนเซียงหลิงมองดูความร้อนแรงในดวงตาของจ้าวเสี่ยวกัง เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ และเธออยากจะลองดูว่าร่างกายของอีกฝ่ายจะแข็งแกร่งขนาดไหน
"เหอะๆๆ….อยากทำผิดหรือ ได้เลย ขอแค่เธอกล้า พี่ก็ยอมให้เธอ"
หยวนเซียงหลิงใช้นิ้วแตะที่คางของจ้าวเสี่ยวกังอย่างนุ่มนวล จากนั้นก็ได้เป่าลมเบาๆที่ข้างหูของจ้าวเสี่ยวกัง
หลังจากได้ยินแบบนี้ การตอบสนองของจ้าวเสี่ยวกังก็รุนแรงมากขึ้น แล้วก็ประชิดตัวของหยวนเซียงหลิง
เมื่อรู้สึกถึงความร้อนแรงจากอันนั้นของจ้าวเสี่ยวกัง หยวนเซียงหลิงก็ยิ่งคาดหวังมากขึ้น
จ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดของหยวนเซียงหลิง เขาก็จูบริมฝีปากสีแดงไปทันที
ปังๆๆ….
"คุณหยวน เถ้าแก่จั่วบอกให้คุณเร็วหน่อยได้ไหมครับ พวกเขายังรอคุณดื่มเหล้าอยู่"
เสียงเคาะประตูของหลิวต้าโถว ทำให้เปลวไฟที่ลุกโชนของ จ้าวเสี่ยวกังและหยวนเซียงหลิงดับลงทันที
หยวนเซียงหลิงมองไปที่จ้าวเสี่ยวกังที่อยู่ใกล้ ค่อยๆแนบริมฝีปากสีแดงของเธอเข้าไป จูบเบาๆหนึ่งที จากนั้นก็ผลักจ้าวเสี่ยวกังออกไป
"พี่ยังมีเรื่องสำคัญ เธอก็นั่งพักที่นี่ไปก่อน ถ้ามีเวลาก็ไปหาพี่ในเมือง แล้วพี่จะสนองเธอเต็มที"
หลังจากพูดจบ หยวนเซียงหลิงก็บิดเอวที่เรียวยาวของเธอและเดินออกไปเบาๆ กะพริบตาให้จ้าวเสี่ยวกังก่อนที่จะออกไป
หยวนเซียงหลิงเห็นแบบนี้แล้วรู้สึกหงุดหงิด แทบรอไม่ไหวที่จะลากเธอกลับมาแล้วกดลงบนโต๊ะ
แต่เขารู้ว่าเรื่องไหนสำคัญกว่า เขาจึงทำได้เพียงสงบสติอารมณ์อยู่ในบ้านตามลำพัง
หลังจากรู้สึกว่าอารมณ์กลับมาคงที่แล้ว เขาก็เดินออกจากสำนักงานและจากไป
จ้าวเสี่ยวกังทักทายหลิวต้าโถว จากนั้นก็เตรียมตัวที่จะไปซื้อรถลาก แต่ว่าหลิวต้าโถวเรียกเขาหยุด
หลิวต้าโถวก็ไม่พูดพล่ามทำเพลงแล้วถามตรงๆว่าหวังลี่ที่่จ้าวเสี่ยวกังพามาเป็นใคร หลังจากที่เข้าใจแล้ว หลิวต้าโถวก็หายใจด้วยความโล่งอก
แล้วบอกให้จ้าวเสี่ยวกังค่อยๆไป จากนั้นก็รีบกลับไปที่พวกหยวนเซียงหลิง
จ้าวเสี่ยวกังได้นำเงินแล้วไปยังร้านซ่อมรถลาก
หลังจากที่ได้ถามหารถมือสองราคาสองพัน จ้าวเสี่ยวกังก็จ่ายเงินแล้วก็ขับจากไป
เขาขับรถลากโดยไม่ต้องฝึก จ้าวเสี่ยวกังได้ใช่เกียร์สามขับอย่างรวดเร็วกลับไป
ความเร็วของรถแลดลงมากเนื่องจากถนนไม่ดี
สิ่งแรกที่เขาทำคือส่งเงินให้หวังลี่ เมื่อเขามาถึงประตูบ้านของหวังสี่ เขาได้ยินเสียงของหญิงชราคนหนึ่งในบ้าน
มีเสียงเสียดสีไม่มีที่สิ้นสุด
"พวกคุณไม่ลองไปศึกษาดู ถนนของหมู่บ้านบางจื่อของพวกคุณยังซ่อมไมได้เลย และไม่ต้องพูดถึงรายได้ของคนในหมู่บ้านคุณ ได้แต่งงานกับคนในหมู่บ้านต้าหวังเป็นเรื่องที่หญิงสาวมากมายเท่าไหร่ฝัน เสี่ยวลี่ ถ้าเธอเชื่อใจฉัน ฉันจะพาเธอไปพบผู้ชายตระกูลนั้น ว่ายังไง?"