ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 50
"หวังป้าเทียน เงินของแกฉันคืนให้แกไปนานแล้ว แกเลือดเย็นเกินไปแล้ว"
ทันใดนั้นเมื่อได้ยินเสียงของซ่งยวี่ชิง หวังป้าเทียนปลื้มอย่างมาก แม้ว่าบนหัวของซ่งยวี่ชิงจะมีบาดแผลอยู่ แต่ก็ไม่สามารถหยุดใบหน้าที่ไร้ที่เปรียบของซ่งยวี่ชิงได้
"ฮ่าๆๆ ซ่งยวี่ชิง หนังสือยืมเงินยังอยู่บนตัวฉัน ในจุดนี้ไม่สามารถหลอกใครได้หรอกนะ ต่อให้ต้องมีการสู้คดีเธอก็ไม่มีทางชนะฉันได้หรอกนะ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือน้องชายคนนี้ของเธอจะต้องถูกเรียกตัวไปที่สถานีตำรวจกินข้าวแดงอีกด้วย"
จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าคนที่มาหาเรื่องในวันนี้จะเป็นหวังป้าเทียน เมื่อนึกถึงสิ่งที่หวังป้าเทียนกระทำต่อพี่สะใภ้ ความโกรธภายในใจของจ้าวเสี่ยวกังก็พุ่งขึ้นมาในทันที
"เป็นแกใช่ไหมที่ต้องการมีอะไรกับพี่สะใภ้ของฉัน?"
จ้าวเสี่ยวกังถามไปด้วย มือที่ถือขวานเอาไว้ยิ่งอยู่ยิ่งออกแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
รู้สึกถึงความเจ็บปวดของขวานที่ค่อย ๆ จมลงไปในคอของตัวเอง หวังป้าเทียนเริ่มกลัวแล้ว เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเด็กหนุ่มที่อยู่ข้างหลังคนนี้จะเป็นคนที่มีความบ้าคลั่งขนาดนี้
"น้องชาย น้องชายมีอะไรก็คุยกันดีๆ ฉันไม่ได้อยากจะมีอะไรกับพี่สะใภ้ของนาย ฉันเพียงแค่ต้องการเงินเท่านั้น"
เสียงตะคอกของจ้าวเสี่ยวกังทำให้เพื่อนบ้านอย่างหลี่ชุ่ยฮวาและคนอื่นๆตื่นตระหนกตกใจ
ตอนที่หลี่ชุ่ยฮวาเดินออกมาดู แสงวาบในดวงตาของหวังป้าเทียน แอบปลื้มปริ่มภายในใจ คิดไม่ถึงเลยว่าหมู่บ้านบางจื่อแห่งนี้จะมีหญิงงามคนอื่นๆอยู่ด้วย แม้ว่าเขาจะกลัวจ้าวเสี่ยวกังฆ่าเขา แต่ว่าคนที่มามุงดูยิ่งอยู่ยิ่งเยอะขึ้นกลับทำให้เขาเริ่มไม่กลัวขึ้นมา เพราะว่ามีคนมากมายขนาดนี้อยู่ในสถานที่จ้าวเสี่ยวกังไม่กล้าอย่างแน่นอน
"พี่สะใภ้ของฉันติดเงินแกเท่าไหร่ ฉันจะช่วยเธอคืนเอง แกเอาหนังสือยืมเงินมาด้วยหรือเปล่า?"
หวังป้าเทียนคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะพูดคำพูดที่อุกอาจแบบนี้ออกมาได้ อายุยังน้อยยังกล้าพูดจาโอ้อวดอีก
"ฮ่าๆๆ พี่สะใภ้ของแกติดฉันสามพัน เพียงแต่ยืมเงินกับฉันมันมีดอกเบี้ยอยู่นะ บวกกับดอกเบี้ยแล้วตอนนี้รวมเป็นห้าพันกว่า แกมีเงินงั้นเหรอ?"
"มี เพียงแค่แกไม่มายุ่งกับพี่สะใภ้ของฉัน ฉันจะคืนเดี๋ยวนี้ หนังสือยืมเงินล่ะ?" แม้ว่าจ้าวเสี่ยวกังจะพูด แต่ว่าขวานที่อยู่ในมือกลับไม่มีการผ่อนลงเลย
"แกปล่อยฉันก่อนสิ ฉันจะเอาออกมาให้แก คนมากขนาดนี้ดูอยู่ฉันจะหนีไปได้อีกเหรอ?"
เมื่อได้ยินหวังป้าเทียนพูดแบบนี้ จ้าวเสี่ยวกังเข้าใจได้ทันทีว่ามันเป็นแบบนั้น จากนั้นเก็บขวานกลับไปโดยตรง หลังจากนั้นรอให้หวังป้าเทียนเอาหนังสือยืมเงินออกมา
เมื่อรู้สึกถึงความผ่อนคลายที่คอ หวังป้าเทียนก็ถอนหายใจเช่นกัน หันกลับไปมองที่จ้าวเสี่ยวกังอย่างลึกซึ้งและพูด :"ไอ้หนุ่ม แกใช้ได้เลยนะ สนใจอยากจะมาติดตามฉันหรือเปล่า"
หวังป้าเทียนอยากได้ลูกน้องอย่างจ้าวเสี่ยวกังแบบนี้มาก กล้าสู้กล้าเสี่ยง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือไปยุ่งกับพี่สะใภ้ของเขา เขายังเสี่ยงชีวิตมาสู้กับตัวเอง เมื่อนึกถึงความรู้สึกแบบนั้นแล้ว หวังป้าเทียนรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
"ไม่สนใจ แกเอาหนังสือยืมเงินให้ฉันโดยตรงก็พอแล้ว?"
"ฮ่าๆๆ นายลองคิดให้ดีก่อนนะ นายเพียงแค่ติดตามฉัน เงินที่พี่สะใภ้ของแกติดฉันเหล่านั้น ฉันจะยกหนี้ให้ทั้งหมด เป็นยังไง?"
หวังป้าเทียนยังคงไม่ตายใจเล็กน้อย เพียงแต่เมื่อเวลาที่เขาเห็นจ้าวเสี่ยวกังคลำขวานเล่มนั้นออกมาอีกครั้ง ก็ไม่กล้าพูดอะไรมากอีกเลย นำหนังสือยืมเงินที่อยู่ตรงกางเกงออกมาโดยตรง ข้างบนเขียนไว้ว่าติดหนี้สามพันหยวน ดอกเบี้ยของแต่ละวันเท่าไหร่ และยังมีลายเซ็นของพี่ชายเขา
"นี่เป็นเงินห้าพันหยวน แกลองนับดู หนังสือยืมเงินเอามาให้ฉัน"
หลังจากที่จ้าวเสี่ยวกังพูดจบ ก็หยิบเงินห้าพันหยวนที่หยวนเซียงหลิงมอบให้เขาเพื่อซื้อเห็นสนให้กับหวังป้าเทียน
หวังป้าเทียนคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะเอาเงินห้าพันหยวนออกมาจริงๆ ทันใดนั้นภายในใจของเขามีความรู้สึกอยากจะด่าแม่ แต่ต่อหน้าคนมากมายเขากลับไม่อยากจะพูดออกมา ท้ายที่สุดเขาพร้อมสำหรับการล้างบาปในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ไม่ทำสิ่งเหล่านั้นในเมื่อก่อนแล้ว นี่ถ้าหากเป็นเมื่อหลายปีก่อน จ้าวเสี่ยวกังไม่มีทางรอดอย่างแน่นอน
"ฮ่าๆๆ ได้ หนังสือยืมเงินนี้แกเก็บไว้ให้ดีล่ะ ในเมื่อจ่ายเงินมาแล้ว หลังจากนี้ไปเรื่องของพวกเราก็จบกันแค่นี้"
หลังจากพูดจบ หวังป้าเทียนมองลึกลงไปที่จ้าวเสี่ยวกัง หลังจากนั้นเตรียมพาคนขี่มอเตอร์ไซค์ออกไป
"เสี่ยวกัง นายไม่เป็นไรใช่ไหม?"
ซ่งยวี่ชิงก้าวไปข้างหน้าและมองจ้าวเสี่ยวกังด้วยความเป็นห่วง จ้าวเสี่ยวกังยิ้มกว้างและพูด :"พี่สะใภ้ สบายใจได้ ฉันไม่เป็นไร หลังจากนี้ไปคุณเป็นอิสระแล้ว ไม่จำเป็นต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว เงินฉันช่วยคุณคืนไปหมดแล้ว"
"อื้มอื้ม พี่สะใภ้ไม่รู้ควรจะขอบคุณนายยังไงดี"
เมื่อหลี่ชุ่ยฮวาเห็นท่าทางของซ่งยวี่ชิงและจ้าวเสี่ยวกัง ลึกๆของหัวใจอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาขึ้นมา
"ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไร ฉันช่วยพี่สะใภ้เป็นเรื่องที่สำควร"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังและซ่งยวี่ชิงเตรียมจะเข้าบ้าน ยังไม่ทันรอให้พวกเขาเข้าประตู หวังป้าเทียนกลับเปิดปากพูด
"ไอ้หนุ่ม เรื่องของวันนี้ฉันจะจำเอาไว้ บาดแผลบนคอของฉัน ฉันจะต้องมาเอาคืนในไม่ช้าแน่นอน"
"อื้ม ฉันจะรออยู่ตรงนี้ตลอดเวลา"
เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง จิตสังหารในดวงตาของหวังป้าเทียนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ว่าในไม่ช้าก็หายไปไม่เห็นแล้ว
"ฮ่าๆๆ ได้ คำพูดในวันนี้ฉันจะจำเอาไว้"
หวังป้าเทียนเร่งความเร็วพุ่งออกไปโดยตรง ลูกน้องหลายคนที่อยู่ข้างหลังก็รู้สึกขายหน้าอย่างมาก ขี่มอเตอร์ไซค์ตามไปอย่างรวดเร็ว
เรื่องที่จ้าวเสี่ยวกังทุบตีจนหวังป้าเทียนหนีไป ในไม่ช้าก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งหมู่บ้าน ในตอนแรกยังมีคนไม่เชื่อ แต่ว่าพร้อมกับการกระจายข่าวของคนมากมาย ยิ่งอยู่ยิ่งมีคนเชื่อมากขึ้นเรื่อยๆ
มอบเห็ดสนให้ซ่งยวี่ชิงไว้นิดหน่อย จ้าวเสี่ยวกังกลับบ้านโดยตรง เดิมทียังต้องการทำเรื่องแบบนั้นกับซ่งยวี่ชิงให้เสร็จ เพียงแต่เมื่อถูกหวังป้าเทียนมารบกวนเรื่องแบบนั้นและบวกกับคนในหมู่บ้านยังส่องดูอยู่ จ้าวเสี่ยวกังและซ่งยวี่ชิงล้วนแล้วหมดอารมณ์
หลังจากกลับถึงบ้าน จ้าวเสี่ยวกังถูกหลี่กุ้ยเฟินดึงหูและเริ่มสั่งสอนขึ้นมา
"เด็กอย่างนายทำให้คนอื่นเป็นห่วงน้อยลงหน่อยไม่ได้จริงๆเลย หวังป้าเทียนคนนั้นนายยังกล้ายั่วยุอีกเหรอ?"
"แม่ จะยั่วยุได้หรือไม่ได้ ฉันก็ยั่วยุไปแล้ว ช่วยไม่ได้อีกแล้ว นอกจากนี้ฉันคงไม่สามารถมองดูคนอื่นมารังแกพี่สะใภ้หรอกนะ ยิ่งกว่านั้นคือฉันก็คืนเงินให้เขาไปแล้ว เขาคงไม่ไร้เหตุผลแล้วมาหาเรื่องหรอกนะ"
จ้าวเสี่ยวกังคิดว่าตัวเองนั้นมีเหตุผลอย่างมาก แต่ว่ากลับทำให้หลี่กุ้ยเฟินดึงหูใหม่อีกครั้ง
ดึงจนทำให้จ้าวเสี่ยวกังส่งเสียงร้องออกมาโดยตรง
"คนแบบนั้นจะพูดเหตุผลกับนายได้ยังไง? และยังมีเงินมากขนาดนั้นนายไปเอามาจากไหน? บ้านของพวกเราไม่มีเงินสดมากขนาดนั้นหรอกนะ"
จ้าวเสี่ยวกังอธิบายทันทีอีกครั้ง เมื่อได้ยินว่าจ้าวเสี่ยวกังไม่ได้ไปปล้นไม่ได้ไปขโมยมา หลี่กุ้ยเฟินค่อยรู้สึกโล่งอก เพียงแต่สำหรับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับหวังป้าเทียน เธอกลับรู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย
ลูกชายของตัวเองไปมีเรื่องกับคนที่หยิ่งผยองในเมือง นอกจากนี้ยังทำให้ฝ่ายตรงข้ามขายหน้า นั่นมันไม่ใช่เรื่องเล็กเลยนะ
"นายสร้างปัญหาให้น้อยๆหน่อย รอให้พ่อของนายกลับมา ดูสิว่าเขาจะจัดการนายยังไง"
หลังจากสั่งสอนจ้าวเสี่ยวกังเสร็จ หลี่กุ้ยเฟินเริ่มทำอาหารขึ้นมา
หลังจากที่จ้เสี่ยวกังกลับมา เขาก็ได้ยินความคิดเห็นจากชาวบ้านโดยธรรมชาติ ความคิดเห็นของคนในหมู่บ้านยิ่งเยอะ ภายในใจของเขาก็ยิ่งมีความกังวล ทำไหมหวังป้าเทียนถึงปล่อยเขาไปง่ายๆแบบนั้น? ในจุดนี้เขายังไม่เข้าใจ เขาก็ไม่รู้เช่นกันว่า จ้าวเสี่ยวกังเตรียมจะเอาชีวิตของตัวเองไปเสี่ยงกับหวังป้าเทียนเช่นกัน
ในคืนนั้น จ้าวเสี่ยวกังถูกจ้าวโหย่วเทียนสั่งสอนอีกครั้ง เพียงแต่จ้าวโหย่วเทียนกลับมีการพูดเหตุผลต่างๆให้เขาฟังมากมาย ฟังจนจ้าวเสี่ยวกังพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง
เช้าตรู่ของวันถัดไป มีผู้หญิงสองคนมาที่ประตูบ้านของจ้าวเสี่ยวกัง