ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 33
เมื่อเห็นการสอบถามอย่างต่อเนื่องของจ้าวเสี่ยวกัง ในที่สุดซ่งยวี่ชิงก็ถอนหายใจ และเลือกที่จะบอก
"เสี่ยวกัง ไม่ใช่ว่าพี่ไม่บอกเธอ แต่พี่กลัวว่าถ้าบอกแล้วเกรงว่าเธอจะไปแลกกับเอาเรื่องฝ่ายตรงข้าม ขอแค่เธอไม่ไปหาเรื่องอีกฝ่ายพี่ก็จะบอกเธอ"
"ได้ ฉันจะไม่ไปเด็ดขาด พี่สะใภ้พูดเถอะ"
จ้าวเสี่ยวกังพยักหน้าอย่างจริงจัง และมองไปที่ซ่งยวี่ชิงอย่างจริงจัง
เมื่อซ่งยวี่ชิงเห็นจ้าวเสี่ยวกังรับปากกับเธอ เธอถอนหายใจยาวแล้วพูดช้าๆว่า "เหตุผลที่พี่ให้เธอห่างจากเรื่องนี้ก็เพราะว่าหวังป้าเทียน ตอนที่ฉันแต่งงานกับพี่ชายเธอเราติดหนึ้ไว้เยอะ และในนั้นก็ได้ยืมเงินของหวังป้าเทียน ฉันจำสายตาของหวังป้าเทียนได้ดีว่าตอนที่พี่ชายเธอพาพี่ไปยืมเงิน พี่ชายเธอรู้ว่าหวังป้าเทียนคิดไม่ดีกับพี่ ดังนั้นก็เลยไม่ยืมแล้วพาพี่ออกไป"
"แต่หวังป้าเทียนก็ได้ยัดเยียดให้พวกเรายืมไปสามพัน ถ้าไม่ยืมก็ไม่ให้พวกเราไป พี่ชายของนายก็เลยยืมเงินสามพันนั้นซื้ออุปกรณ์ในบ้าน แต่คิดไม่ถึงว่าไม่กี่วันหวังป้าเทียนให้คนในท้วงหนึ้บอกว่าดอกเบี้ยถึงห้าพันแล้ว และบีบให้พี่ชายของเธอต้องไปทำงานตั้งแต่แต่งงานกับพี่วันที่สอง สุดท้ายเป็นยังไงเธอก็รู้"
"ตอนที่พี่ชายเธอตายไป เงินชดเชยที่ได้มาก็ได้จ่ายหนี้ให้หวังป้าเทียนไปหมดแล้ว เมื่อวันหวังป้าเทียนก็ได้ส่งคนมาท้วงหนี้อีก แล้วฉันก็ไปเจรจากับเขา ปรากฎว่าเขาหยิบใบยืมเงินที่พี่ชายเธอออกมา ให้ฉันตอบตกลงเป็นเมียน้อยเขา เขาจะยกหนึ้ให้ ไม่งั้นจะส่งคนมาทุกวัน แล้วก็บอกว่าถ้าผู้ชายคนไหนเข้าใกล้ก็จะฆ่าซะ"
หลังจากพูดแบบนี้ ซ่งยวี่ชิงก็เหลือบมองจ้าวเสี่ยวกังด้วยความกังวล
หมัดของจ้าวเสี่ยวกังกำแน่น และเขารู้สึกว่าความโกรธในหัวใจของเขามาถึงจุดสูงสุดแล้ว
"พี่สะใภ้ ไม่เป็นไร ถ้ามันส่งใครมาก็ให้เรียกฉัน ดูว่าฉันจะจัดการพวกมันยังไง"
"เสี่ยวกัง อย่าใจร้อนเด็ดขาด พ่อของหวังป้าเทียนเป็นถึงนายอำเภอ ถ้าเกิดนายเป็นอะไรขึ้นมา พ่อกลับแม่จะทำยังไง? พวกเขามีลูกชายแค่คนเดียวแล้ว"
หลังจากได้ยินแบบนี้ จ้าวเสี่ยวกังก็สงบลงอย่างมาก
"พี่สะใภ้ ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันมีวิธี"
"เธอจะมีวิธียังไง?"
ซ่งยวี่ชิงอยากรู้จริงๆ ว่าวิธีของจ้าวเสี่ยวกังคืออะไร เธอไม่เข้าใจว่าเด็กชายอายุสิบเจ็ดหรือสิบแปดสามารถเอาชนะผู้ใหญ่ได้อย่างไร
"หึหึ เรื่องนี้พี่สะใภ้ไม่ต้องกังวล ให้พี่ดูแลร่างกายดีๆก็พอ ตอนนี้การรักษาร่างกายให้ดีสำคัญที่สุด ฉันกลับบ้านไปฆ่าไก่แล้วต้มกับเห็ดมาให้พี่บำรุง"
"เสี่ยวกัง อย่าทำแบบนี้ เรื่องของเราสองคนเธอก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ที่ฉันตอบตกลงก่อนหน้านี้ก็เพราะว่ากลัวจะทำร้ายจิตใจเธอมากเกินไป เธอเคยคิดไหมว่าฉันเป็นพี่สะใภ้ของเธอ? เคยคิดไหมว่าฉันเคยแต่งงานแล้ว แล้วก็สายตาของคนในหมู่บ้านที่มีต่อเธอ? เธอยังอายุน้อยจะมาแต่งงานกับสวยแก่ ถ้าเธอไม่รังเกียจพี่สะใภ้ แค่มาดูพี่สะใภ้บ่อยๆก็พอแล้ว"
หลังจากพูดแบบนี้ ซ่งยวี่ชิงก็ก้มหน้าลงเล็กน้อย
"พี่สะใภ้ เรื่องพวกนี้ฉันก็เคยคิด แม้แต่เรื่องที่พ่อแม่ไม่ยอมรับฉันก็เคยคิด แค่ให้ฉันรักพี่ ต่อให้คนทั้งโลกต่อต้านก็ไม่สนใจ ฉันแค่สนใจพี่ ฉันสนใจแค่สิ่งที่พี่สะใภ้คิด "
คำพูดของจ้าวเสี่ยวกังทำให้ซ่งยวี่ชิงถึงกับชะงัก
เมื่อเห็นใบหน้าที่จริงจังของจ้าวเสี่ยวกังเต็มไปความลึกซึ้ง ซ่งยวี่ชิงถึงกับน้ำตาคลอเบ้า แล้วพุ่งไปกอดจ้าวเสี่ยวกังทันที
จ้าวเสี่ยวกังกอดเธอแน่น ราวกับว่าถ้าปล่อยอีกฝ่ายก็จะบินหนีไป
"พี่สะใภ้ยังไม่ได้บอกฉันเลยว่าทำไมถึงได้กลายเป็นแบบนี้"
คำถามกะทันหันนี้โดยจ้าวเสี่ยวกังทำให้ซ่งยวี่ชิงดึงสติกลับมา จากนั้นก็ผลักจ้าวเสี่ยวกังออกไป แล้วพูดว่า" วันนี้หวังป้าเทียนมารับพี่ บอกว่าจะประกาศหนี้สามพันให้ทุกคนรู้ แต่เมื่อเดินถึงประตูหมู่บ้าน เขาก็ไม่ซื่อสัตย์กับพี่ พอดีจางฟู่กุ้ยเห็นก็เลยทำให้เขาไม่ได้ทำอะไรต่อ แต่ว่าจางฟู่กุ้ยโดนเขาทำร้ายจนสลบ แต่ฉันก็โดนเขาบังคับลากไป ระหว่างทางฉันก็กระโดดหนีลงจากรถ จากนั้นก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรอีก จนกระทั้งเมื่อฟื้นขึ้นมาก็ได้ยินเสียงเธอเรียกพี่"
"พี่สะใภ้ ต่อไปอย่าเชื่อคนง่ายแบบนี้อีก ถ้าพี่เป็นอะไรไปฉันจะทำยังไง? พี่เป็นคนที่ฉันชอบที่สุดเลยนะ"
ขณะที่จ้าวเสี่ยวกังกำลังพูด สายตาของซ่งยวี่ชิงก็มองไปที่เขา จากนั้นปากก็จูบเข้าไป
ทันใดนั้น ริมฝีปากอันหอมหวานทำให้จ้าวเสี่ยวกังลืมทุกอย่าง จากนั้นก็ทำตามอำเภอใจ
ซ่งยวี่ชิงปล่อยให้จ้าวเสี่ยวกังทำตามอำเภอใจ และยังได้ตอบโต้กลับไป หลังจากที่ได้เกิดเรื่องในวันนี้ ตัวเธอรู้แล้วว่าเธอได้หลงรักชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้แล้ว แม้ว่าเธอจะรักนวลสงวนตัว แต่เธอไม่อยากทำมันต่อหน้าคนที่เธอรัก
ในไม่ช้าลิ้นที่นุ่มนวลของจ้าวเสี่ยวกังก็เลื่อนลงมาที่กระดูกไหปลาร้าขาวของเธอ
"เสี่ยวกัง ตัวฉันสกปรก อย่าจูบ"
"ไม่เป็นไร ฉันชอบ แม้ว่ามันจะสกปรก ฉันก็ชอบเหมือนกัน ตราบใดที่มันเป็นร่างกายของพี่"
ทันทีที่พูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็บุกไปข้างล่างต่อ
"เสี่ยวกัง ช่วยเช็ดให้พี่หน่อยดีกว่า"
คำพูดของซ่งยวี่ชิงทำให้จ้าวเสี่ยวกังชะงัก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นซ่งยวี่ชิงยอมแบบนี้ เขาพยักหน้าอย่างตื่นเต้นและตกลงทันที: "พี่สะใภ้ รอก่อน ฉันจะไปเปลี่ยนน้ำ"
นอกบ้าน แสงแดดแผดเผา และบ้านก็ร้อนอบอ้าวเล็กน้อย แต่ก็ไม่สามารถหยุดความตื่นเต้นของจ้าวเสี่ยวกังได้
ในไม่ช้า จ้าวเสี่ยวกังก็ใช้น้ำร้อนและน้ำบาดาลผสมน้ำอุ่นในหม้อ จากนั้นจึงรีบนำเข้าไปในบ้าน
เมื่อเห็นความกระตือรือร้นของจ้าวเสี่ยวกัง ซ่งยวี่ชิงก็แสดงรอยยิ้มที่อ่อนโยน
"เสี่ยวกัง พี่สะใภ้สำคัญกับเธอขนาดนั้นจริงๆหรือ?"
"ใช่ สำคัญกว่าชีวิตฉัน"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกัง ก็บิดผ้าเช็ดตัว และเริ่มเช็ดซ่งยวี่ชิง
เมื่อเธอเห็นจ้าวเสี่ยวกังปลดกระดุมหน้าอกของเธอ ซ่งยวี่ชิงก็หลับตาลงอย่างเขินอายปล่อยให้ จ้าวเสี่ยวกังทำตามใจ
ทันทีที่เขาปลดกระดุม จ้าวเสี่ยวกังถูกดึงดูดด้วยความนุ่มนวลนั้นดึงดูด มีใบหญ้าและคราบเลือดอยู่บ้าง
สถานการณ์สองครั้งก่อนหน้านี้กับพี่สะใภ้เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง แต่คราวนี้พวกเขาตกลงปลงใจกันเอง
จ้าวเสี่ยวกังหยิบผ้าขนหนูอุ่นๆเช็ดเบาๆ บนที่นุ่ม เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความสบายแม้ผ่านผ้าขนหนู คราวนี้เขาไม่ได้นวดอย่างรวดเร็วเมื่อที่ผ่านมา แต่ค่อยๆรับรู้
ซ่งยวี่ชิงไม่กล้าลืมตา แต่เธอสามารถสัมผัสได้ถึงความแรงในมือของจ้าวเสี่ยวกัง
ความรู้สึกเสียวๆซ่าๆทำให้เธออยากห้ามไว้
เมื่อเธอจมดิ่งลงไปในความรู้สึกเสียวๆซ่าๆทันใดนั้น ความเย็นก็มาจากร่างกายส่วนล่างของเธอ