ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 147 ป้าสวยไหม
"คุณป้า ดึกขนาดนี้แล้ว ลุงจ้าวก็ดื่มจนเมาอีก ฉันอยู่ที่นี่นานเกินไปอาจจะไม่ดีนะ?"
แม้ว่าปากของจ้าวเสี่ยวกังจะพูดแบบนี้ แต่ว่าร่างกายนั้นกลับนั่งลงอย่างช้าๆ
เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังนั่งลง โจวหรานฮวาถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพียงแค่จ้าวเสี่ยวกังนั่งลงมา เรื่องที่เธอคิดในคืนนี้จะต้องสำเร็จแน่นอน
"มีอะไรไม่ดีล่ะ นายเป็นถึงหลานชายของป้านะ แม้ว่าจะไม่ใช่หลานแท้ๆก็ตาม แต่อย่างน้อยพวกเราก็มีส่วนเกี่ยวข้องกันไม่ใช่เหรอ นอกจากนี้ป้ายังเตรียมจะเอาถิงถิงแนะนำให้นาย หรือว่านายยังจะกลัวว่าคนในหมู่บ้านของพวกเราพูดเรื่องไม่ดีของพวกเราสองคนเหรอ?"
โจวหรานฮวาได้ปลดล็อคความกังวลภายในใจของจ้าวเสี่ยวกังโดยตรง
เพียงแต่สำหรับเรื่องแบบนี้ แน่นอนจ้าวเสี่ยวกังไม่มีทางยอมรับอยู่แล้ว
"ฮ่าๆ คุณป้า คุณอย่าล้อเล่นดีกว่า พี่สาวถิงถิงเป็นเหมือนกับนางฟ้าคนหนึ่งจะมาอยู่กับคนอย่างฉันได้อย่างไร นอกจากนี้ฉันก็ไม่กลัวคนอื่นพูดไม่ดีพวกเราสองคน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือลุงจ้าวช่วยฉันรับซื้อเห็ดสนมาไม่ใช่น้อย ถ้าฉันไม่กลับไปจัดการสักหน่อย ฉันกลัวว่ามันจะเสีย"
ฮ่าๆๆๆ…..
เมื่อโจวหรานฮวาได้ยินคำพูดนี้ หัวใจเบ่งบานอย่างมาก ปิดปากหัวเราะคิกคักและพูด :"ฉันก็คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรสะอีก ที่แท้ก็เห็ดสนนี่เอง เอาแบบนี้ นายรอฉันอยู่ที่นี่ฉันจะช่วยนายโทรศัพท์ออกไป รับรองว่าทำให้เด็กอย่างนายพอใจอย่างแน่นอน"
หลังจากพูดจบ โจวหรานฮวาลุกขึ้นช้าๆโดยตรง ช่วงเวลาที่กำลังลุกขึ้น ความแน่นของหน้าอกคู่นั้นปรากฏอยู่ตรงหน้าจ้าวเสี่ยวกังโดยตรง จ้าวเสี่ยวกังสามารถมองเห็นลูกเชอรี่สีแดงสองลูกที่อยู่ข้างในได้อย่างชัดเจน
จ้าวเสี่ยวกังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นอย่างเงียบๆและดูโจวหรานฮวาคุยโทรศัพท์กับคนอื่นพร้อมกับรอยยิ้ม
ในไม่ช้าก็คุยโทรศัพท์จบ โจวหรานฮวากลับมาอีกครั้ง ดวงตาที่มองจ้าวเสี่ยวกังเต็มไปด้วยความรู้สึกรักใคร่
"คุณป้า คุณช่วยฉันโทรศัพท์ โทรศัพท์ทำไหมเหรอ?"
เมื่อเห็นว่าจ้าวเสี่ยวกังเต็มไปด้วยความสงสัย โจวหรานฮวาหัวเราะอย่างมีเสน่ห์และพูด :"ยังมีเรื่องอะไรอีกล่ะ ไม่ใช่ว่าเด็กอย่างนายกลัวเห็ดสนเสียหรือไง? ฉันโทรศัพท์หาน้าหวู่ของนายให้เธอช่วยสักหน่อยไง บ้านของเธอมีถ้ำที่ลึกอย่างมาก ถ้ำนั้นเหมือนกับห้องใต้ดิน ในเวลานี้ยังมีการเอาขิงใส่ไว้ด้วย เดี๋ยวอีกสักพักนายเอาเห็ดสนไปไว้ในถ้ำของเธอโดยตรงหนึ่งคืนก็ใช้ได้แล้ว"
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดนี้ มีความสุขก่อน ต่อจากนั้นมีความสงสัยเล็กน้อย
"คุณป้า น้าหวู่ที่คุณพูดถึงเป็นใครเหรอ ทำไหมฉันถึงไม่คุ้นเลยเลย?"
"อู๋ต้าเฉียว เป็นแม่ของอู๋เฉียน ตอนนี้นายน่าจะรู้แล้วใช่ไหม?"
เมื่อได้ยินโจวหรานฮวาพูดแบบนี้ จ้าวเสี่ยวกังรู้แล้วว่าเป็นใคร อู๋เฉียนเป็นนักเรียนระดับเดียวกับเขา การเรียนของอู๋เฉียนอยู่ระดับปานกลาง แต่ว่าอยู่ในโรงเรียนเป็นคนที่นิยมอย่างมาก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือยังมีรูปร่างหน้าตาที่สวยอีกด้วย พัฒนาแต่เนิ่นๆ
เขาคิดถึงแววตาเศร้าๆ ของอู๋เฉียนตอนเขาลาออกจากโรงเรียน ภายในใจของจ้าวเสี่ยวกังมีความสุขเล็กน้อย ท้ายที่สุดมันเป็นสิ่งที่วิเศษสำหรับคนที่ชอบตัวเองช่วงเด็กหนุ่มสาว คุ้มค่าแก่การระลึกถึง
อู่ต้าเฉียวก็สวยงามอย่างมากเช่นกัน อู่เฉียนสืบทอดแม่ของเธออย่างสมบูรณ์ นอกจากนี้อู๋ต้าเฉียวขึ้นชื่อว่าเป็นคนที่ใจดีอย่างมากของหมู่บ้านบางจื่อ บอกของใครต้องการความช่วยเหลือ เธอเป็นคนแรกที่จะออกแรงอย่างแน่นอน
"ฮ่าๆๆ ขอบคุณคุณป้า ต้องรบกวนคุณป้าแล้วที่หาเงื่อนไขดีๆแบบนี้ให้ฉัน ทำให้ฉันไม่รู้แล้วว่าควรจะขอบคุณคุณยังไงแล้วจริงๆ"
เมื่อโจวหรานฮวาเห็นท่าทางที่เขินอายของจ้าวเสี่ยวกัง ภายในใจคันอย่างมาก แทบรอไม่ไหวอยากจะผลักจ้าวเสี่ยวกังนอนลงบนโซฟาทันที
เพียงแต่เธอยังคงอดกลั้นเอาไว้ หัวเราะและพูด :"ขอบคุณอะไร ชาที่ป้าเทให้น้ำดื่มให้หมดสะ ช่วยลดความกระหาย เดี๋ยวอีกสักพักป้าจะพานายไปหาต้าเฉียว ให้เธอเปิดประตูถ้ำให้นาย นายอยากจะเอาเห็ดสนเข้าไปตอนไหน ก็สามารถเอาเข้าไปได้ทุกเวลาเลย"
จ้าวเสี่ยวกังพอใจกับเงื่อนไขแบบนี้อย่างมากจนไม่รู้จะพอใจยังไงอีกแล้ว
ทันใดนั้นไม่สามารถรอได้อีกต่อไป ดื่มชาที่อยู่ตรงหน้าหมดแก้วโดยตรง จากนั้นลุกขึ้นเตรียมจากไป
"เสี่ยวกัง นายช่วยรอก่อน รีบอะไร ชากานี้ยังดื่มไม่หมดเลยนะ นอกจากนี้ต้าเฉียวกำลังอาบน้ำอยู่ ในเวลาแบบนี้นายจะไปทำไหม?"
หลังจากพูดจบ โจวหรานฮวาลุกขึ้นเทน้ำชาให้จ้าวเสี่ยวกังอีกครั้ง
จ้าวเสี่ยวกังจะให้โจวหรานฮวาเทชาให้ได้อย่างไร ท้ายที่สุดแล้วโจวหรานฮวายังเป็นผู้อาวุโส ลุกขึ้นทันทีกำลังจะแย่งกาต้มน้ำ เขาต้องการเทน้ำชาให้โจวหรานฮวา
เมื่อโจวหรานฮวาเห็นจ้าวเสี่ยวกังลุกขึ้น พูดด้วยการตำหนิทันที :"นายไม่ต้องมาแย่งกับฉัน ถ้าหากยังมาแย่งอีกป้าจะโกรธแล้วนะ"
เมื่อเห็นว่าโจวหรานฮวามีสีหน้าที่จริงจัง จ้าวเสี่ยวกังทำได้เพียงแค่นั่งกลับไปอย่างเชื่อฟัง
สำหรับช่วงเวลาที่โจวหรานฮวาก้มโค้งงอเทน้ำชา คอเสื้อที่บางอย่างมากของชุดนอนเปิดอ้ากว้าง จ้าวเสี่ยวกังสามารถเห็นทิวทัศน์ภายในได้อย่างชัดเจน หน้าอกที่นุ่มนวลห้อยอยู่ตรงหน้าคู่นั้น ทำให้จ้าวเสี่ยวกังมองจนกลืนน้ำลายขึ้นมาอีกครั้ง
ตอนที่โจวหรานฮวาเทน้ำชาก็มีการแอบเงยหน้าเหลือบมองจ้าวเสี่ยวกังเช่นกัน การมองนี้ทำให้มองเห็นจ้าวเสี่ยวกังกลืนน้ำลายพอดี ภายในใจมีความสุขอย่างมาก
"เสี่ยวกัง มาสิ นี่เป็นชาที่ลุงจ้าวซื้อมาด้วยราคาที่แพงอย่างมาก ปกติล้วนแล้วรู้สึกเสียดายที่ต้องดื่ม"
"คุณป้า ลุงจ้าวยังรู้สึกเสียดายไม่อยากดื่ม คุณให้ฉันดื่มมันสิ้นเปลืองเกินไปหรือเปล่า เพียงแต่คุณป้าบอกว่าซื้อมาราคาที่แพงอย่างมาก อย่างนั้นฉันจะต้องดื่มช้าๆแล้ว จะทำเหมือนกับดื่มน้ำไม่ได้"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็จิบเบาๆไปหนึ่งคำ
ดื่มลงไปในครั้งนี้ กลิ่นยาสมุนไพรจีนหอมฟุ้งระหว่างปากและลิ้นออกมา ไม่มีรสชาติของน้ำชาเลยแม้แต่นิดเดียว
"คุณป้า ทำไหมฉันถึงได้รสชาติของกลิ่นยาสมันไพรจีนล่ะ นี่เป็นชาจริงๆเหรอ?"
เมื่อโจวหรานฮวาได้ยินคำพูดนี้ ด่าตัวเองอย่างเงียบๆว่าอย่าพูดมาก แต่ว่าบนใบหน้ากลับไม่มีสีหน้าใดๆเลย ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติเลย
"เสี่ยวกัง สิ่งนี้นายไม่เข้าใจแล้วสินะ? ใบชาทุกใบรสชาติล้วนแล้วไม่เหมือนกัน ลุงจ้าวของนายมีชาข้าวเหนียวด้วยนะ ชามินต์มีหลายชนิดมากมาย เพียงแต่รสชาตินี้เขาชอบมากที่สุด นอกจากนี้ยังหาซื้อได้ยากอีกด้วย"
เมื่อเห็นโจวหรานฮวาพูดอย่างกระฉับกระเฉง จ้าวเสี่ยวกังก็ไม่ได้พูดอะไรมากเช่นกัน ดื่มเข้าไปโดยตรงอีกครั้ง
หลังจากดื่มชาแก้วนี้ลงไปแล้ว ดวงตาของโจวหรานฮวาสว่างขึ้นอย่างสมบูรณ์
"เสี่ยวกัง นายช่วยรอฉันที่นี่ก่อนนะ ฉันขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน หลังจากนั้นจะไปหาน้าอู๋กับนายด้วยกัน"
หลังจากพูดจบ โจวหรานฮวาบิดสะโพกไปมาแล้วเดินเข้าไปในห้องโดยตรง
ในไม่ช้าเธอก็พบชุดชั้นในที่จ้าวหวู่ซื้อจากร้านชุดชั้นในอีโรติกในเมืองเคาน์ตีแล้วนำมาใส่ ใส่ถุงน่องตาข่ายด้วย หลังจากนั้นด้านนอกก็สวมกระโปรงที่โชว์สะพกโดยตรงแล้วเดินออกมา
ทันทีที่เดินออกมา ทำให้จ้าวเสี่ยวกังอึ้งไปชั่วขณะ
เพราะว่าโจวหรานฮวาในเวลานี้ เปลี่ยนไปเป็นคนละคนอย่างสมบูรณ์
ด้วยความสว่างจ้าของแสงจันทร์ เขาสามารถเห็นได้ชัดเจนว่าเขาใส่เสื้อผ้าแบบไหนและกระโปรงโชว์สะโพกบางตัวนั้น
โดยเฉพาะถูงน่องตาข่ายสีดำที่อยู่บนน่อง การแต่งตัวแบบนี้ในสายตาของเขานี่เป็นครั้งแรกที่พบเจอ โดยทั่วไปแล้วชุดแบบนี้มักจะสวมใส่โดยผู้หญิงเหล่านั้นในภาพยนตร์ญี่ปุ่น
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือภายในร่างกายของจ้าวหรานฮวาสวมชุดชั้นในจีสตริงแบบนั้นจริงๆ ชุดชั้นในแบบนี้สะดวกสำหรับผู้ชายที่จะทำมัน
โจวหรานฮวาก็เห็นดวงตาที่ตกตะลึงของจ้าวเสี่ยวกังเช่นกัน ภายในใจมีความภูมิใจอย่างมาก
เป็นเรื่องยากจริงๆ ที่เธอจะสามารถดึงดูดคนหนุ่มสาวให้อึ้งอยู่กับที่ด้วยวัยขนาดนี้ได้ ไม่แน่ดาราเหล่านั้นอาจจะทำไม่ได้ก็มี
"เสี่ยวกัง ป้าสวยไหม?"