ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 108 พี่สะใภ้มีรางวัลให้ไหม
จ้าวเสี่ยวกังไม่คิดว่าจะมีเรื่องดีๆตกมาใส่ตัวเขาแบบนี้
อย่างไรก็ตามเขารู้ว่า ผู้คนบนภูเขาทางตะวันตกของหมู่บ้านไม่ชอบปลูกพืช แม้ว่าที่ดินจะอุดมสมบูรณ์ แต่การจะปลูกพืชผลนั้นปลูกไม่ได้ ก็เลยทำให้ภูเขาทางนั้นร้างไป แต่ว่าจ้าวเสี่ยวกังนั้นมีแผนการใหม่
ขณะที่เขาเดินและคำนวณ จ้าวเสี่ยวกังพบว่าความเร็วในการทำเงินยังช้ามาก เขาคาดว่าพื้นที่ภูเขามีร้อยกว่าไร่ บวกกับเงินหลายหมื่นในฟาร์มและสระบัวไม่เพียงพอ
ในไม่ช้าเขาก็มาถึงตีนเขา และเมื่อเขามาถึงตีนเขา จ้าวเสี่ยวกังก็ตกตะลึง
เพราะในเวลานี้ ซุนหรานหรานและจ้าวเสี่ยวหลิง ได้แบกตะกร้าเห็ดสนขนาดใหญ่มาแล้ว และดูเหมือนว่ามีเห็ดสนมากกว่าที่พวกเขาเก็บได้เมื่อวาน
ซุนหรานหรานเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเธอและมองไปที่จ้าวเสี่ยวกังที่ถือไม้และถามว่า "รถสามล้ออยู่ที่ไหน? เห็ดเยอะแบบนี้คุณจะแบกกลับไปหรือยังไง?"
เมื่อมองไปที่เสื้อผ้าที่เปื้อนเหงื่อของซุนหรานหราน ข้างในสีขาวราวกับหิมะก็มองเห็นได้ชัดเจน และแม้แต่ลักษณะที่สั่นก็ทำให้จ้าวเสี่ยวกังไม่สงบเล็กน้อย
"หึๆ พี่สะใภ้ พรุ่งนี้ฉันจะซื้อรถลาก รถสามล้อก็ไม่จำเป็นแล้ว"
จ้าวเสี่ยวกังเดินเข้ามาขณะพูด
หลังจากได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง ซุนหรานหรานก็ตกใจเล็กน้อย ยิ้มและพูดว่า" ทำไม?จางฟู่กุ้ยไม่ให้คุณใช่แล้วหรือไง?"
"ไม่ เพราะฉันไม่อยากใช้มันแล้ว หนี้บุญคุณมันตอบแทนยาก"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็รีบตัดหญ้าจำนวนมากโดยตรงด้านข้างด้วยขวาน จากนั้นจึงทอและผูกเข้ากับตะกร้าไม้ไผ่ หยิบตะกร้าไม้ไผ่ขนาดใหญ่สองใบขึ้นโดยตรงแล้วเดินเข้าไปในหุบเขา
เมื่อเห็นการแสดงออกที่สงบของจ้าวเสี่ยวกัง ซุนหรานหรานและจ้าวเสี่ยวหลิงก็มองหน้ากันและรีบเดินตามไป
"เสี่ยวกัง จางฟู่กุ้ยให้คุณตอบแทนบุญคุณหรือ?หรือว่าทำไม? ทำไม่จู่ๆถึงไม่ใช่สามล้อของเขาแล้วล่ะ?"
ตอนแรกซุนหรานหรานไม่ต้องการที่จะถามเยอะ แต่ว่าในใจเธอรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมากก็เลยเปิดปากถามไป
จ้าวเสี่ยวกังไม่ได้ปิดบังเรื่องนี้ เขายิ้มและพูดว่า "ไม่มีอะไร ฉันแค่รู้สึกว่าไม่อยากใช้แล้ว อีกอย่างพี่ชุ่ยฮวาก็ต้องการจะหย่ากับเขา ฉันก็เลยรู้สึกว่าเป็นเพราะฉันก็เลยทำให้เขาเสียเมียไป ดังนั้นต่อไปก็เจอกันน้อยหน่อยดีกว่า เขาจะได้ไม่ต้องโกรธเมื่อเห็นหน้าของฉัน"
จ้าวเสี่ยวหลิงและซุนหรานหรานตกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้ พวกเขาไม่เคยคิดว่าหลี่ชุ่ยฮวาจะหย่ากับจางฟู่กุ้ย
ต้องเข้าใจว่า หลี่ชุ่ยฮวาและจางฟู่กุ้ยอยู่ด้วยกันมันเป็นเรื่องราวที่ดีในหมู่บ้าน จางฟู่กุ้ยตามจีบหลี่ชุ่ยฮวาตั้งแต่ยังเรียนอยู่ และได้รักแบบมาราธนกว่าจะได้แต่งงานกัน อีกอย่างหลังจากแต่งงานกันแล้ว หลี่ชุ่ยฮวาและจางฟู่กุ้ยนั้นพูดได้ว่ารักกันมาก แม้ว่าหลี่ชุ่ยฮวาจะมีนิสัยดุร้าย แต่ทุกคนรู้ว่าหลี่ชุ่ยฮวาดูร้ายกับคนอื่น แต่กลับจางฟู่กุ้ยนั้นถือว่ารักกันมาก
ไม่ว่าจางฟู่กุ้ยต้องการอะไรหลี่ชุ่ยฮวาจะสนองเขาเสมอ
วันนั้นตอนที่ซุนหรานหรานและหลี่ชุ่ยฮวาเปิดใจคุยกันเขารู้อย่างชัดเจน จางฟู่กุ้ยให้หลี่ชุ่ยฮวาครางเสียงเหมือนซ่งยวี่ชิง หลี่ชุ่ยฮวาก็ฝึกร้อง แม้กระทั้งสองคนเล่นอะไรที่ตื่นเต้นที่เธอไม่มีแต่จะกล้าคิด
"เสี่ยวกัง ชุ่ยฮวาจะหย่าจริงๆหรือ? คุณไม่ได้โกหกพี่สะใภ้ใช่ไหม?"
"พี่สะใภ้ ฉันเคยโกหกพี่ตอนไหน นี้เป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน อีกอย่างพี่ชุ่ยฮวาเป็นคนบอกกับฉันด้วยตัวเอง"
เมื่อได้ยินจ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้ ซุนหรานหรานก็เงียบ เธอก็เลยคิดถึงตัวเองกับสามีหลิวต้าจ้วง และคิดว่าตัวเองจะเเหมือนกับหลี่ชุ่ยฮวาหรือไม่
แต่ว่าตอนนี้ จ้าวเสี่ยวหลิงกลับมีความคิดอีกอย่าง การหย่าของหลี่ชุ่ยฮวากดดันเธอไม่น้อย เพราะตอนแรกเธอคิดว่าซุนหรานหรานและหลี่ชุ่ยฮวาเป็นคนที่แต่งงานแล้ว ต่อให้อยู่กับจ้าวเสี่ยวกังก็อาจเป็นแค่ชั่วคราว แต่เธอสามารถอยู่กับจ้าวเสี่ยวกังได้ตลอดเวลา แม้ว่าจ้าวเสี่ยวกังจะไม่แต่งงานกับเธอ แต่เธอก็ได้เปรียกอย่างมาก เพราะเธอไม่มีใคร เธอก็เลยไม่มีความกดดันในใจ
ไม่ว่าจะเป็นซุนหรานหรานหรือว่าหลี่ชุ่ยฮวาที่อยู่กับจ้าวเสี่ยวกัง ในใจพวกเธอต้องมีความกดดันเป็นอย่างมาก เพราะเธอต้องกลัวว่าสามีตัวเองจะจับได้ แต่ตอนนี้หลี่ชุ่ยฮวาหย่าแล้ว ก็เลยทำให้จ้าวเสี่ยวหลิงรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย
หลี่ชุ่ยฮวาได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเป็นอันดับสองในหมู่บ้านรองจากซ่งยวี่ชิง ส่วนนูนบนหน้าอกของเธอแค่เป็นผู้ชายก็ต้องอยากดูสักหน่อย อีกอย่างนิสัยที่ดุร้ายทำให้ผู้ชายอยากเอาชนะเธอ แต่เพราะนิสัยของหลี่ชุ่ยฮวาดุเกินไป ก็เลยไม่มีใครกล้าไปล้อเล่นกับเธอ
สำหรับซ้งยวี่ชิงนั้นเป็นผู้หญิงที่เหมือนกับเธอ เพียงแค่มีดวงกินผัวก็ไม่มีใครกล้าไปเล่นด้วยแล้ว อีกอย่างคนในหมู่บ้านก็รู้ว่าซ่งยวี่ชิงนั้นเป็นสุดยอดตัวซวย
ยิ่งคิด จ้าวเสี่ยวหลิงก็รู้สึกไม่สงบ โดยเฉพาะหลังจากที่ได้ลิ้มลองของใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังแล้ว เธอยิ่งไม่ต้องการที่จะยอมแพ้
แล้วก็เร่งฝีเท้า เธอก็เริ่มมีความคิดอย่างอื่นในใจ
หลังจากที่ซุนหรานหรานได้ยินเรื่องที่จ้าวเสี่ยวกังพูดแล้ว เธอก็เลยพูดออกมาว่า "จางฟู่กุ้ยคนนั้นไม่ใช่คนดีอะไร ถึงกับจะขายเมียตัวเอง ถ้าเป็นฉันนะ จะต้องหย่ากับเขาอย่างแน่นอน ผู้ชายแบบนั้นถ้าทนต่อไปก็จะเป็นทุกข์ ตอนแรกฉันยังคิดจะเตือนหลี่ชุ่ยฮวา เมื่อได้ยินคุณพูดแบบนี้แล้ว ฉันจะต้องรีบไปบอกหลี่ชุ่ยฮวาให้รีบหย่า เดี๋ยวนานไปจะไม่ดี"
"พี่สะใภ้ ทัศนคติของคุณเปลี่ยนไปเร็วจริงๆ แต่ว่าพี่ชุ่ยฮวาอยู่ที่บ้านพี่สะใภ้ของฉันยวี่ชิง พี่ไม่ต้องไปบอกเธอแล้ว พี่ชุ่ยฮวาได้ตัดสินใจแล้ว"
เมื่อเห็นความกระวนกระวายใจของจ้าวเสี่ยวกัง ดวงตาของซุนหรานหรานก็หัน และเธอก็คิดอะไรบางอย่างได้
เธอยิ้มทันทีและพูดว่า: "เสี่ยวกัง คุณมีความคิดอะไรต่อพี่สะใภ้ยวี่ชิงของคุณหรือเปล่า?"
หลังจากที่ซุนหรานหรานเปิดเผยความลับเล็กๆ จ้าวเสี่ยวกังก็ไอแก้เขิน แล้วรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที"พี่สะใภ้ พวกเราวางเห็ดข้างหน้าดีกว่า รอพรุ่งนี้ฉันจะไปเรียกคนทั้งหมู่บ้านไปเก็บเห็ด ถ้าพี่กับพี่หลิงจะไปก็ไม่ว่ากัน"
ซุนหรานหรานรู้ว่าจ้าวเสี่ยวกังตั้งใจเปลี่ยนเรื่อง แต่เธอไม่ได้ถามต่อ แต่เธอรู้ดีแก่ในใจ
"เหอะๆๆ…คุณต้องการที่รวยในทีเดียวใช่ไหม? จะเรียกคนทั้งหมู่บ้านมาเลยหรือ คุณจะรับซื้อหมดหรือ?"
จ้าวเสี่ยวหลิงก็มองจ้าวเสี่ยวกังอย่างสงสัย เธอรู้สึกว่าจ้าวเสี่ยวกังพูดเกินจริง แต่เมื่อมองดูหน้าตาที่จริงจังของจ้าวเสี่ยวกังก็ไม่เหมือนกับพูดเท็จ
"หึๆๆ พี่สะใภ้ ถ้าฉันรับซื้อหมดล่ะฒ พี่จะให้รางวัลอะไรแกฉัน"
เมื่อเขาพูดเช่นนี้ ดวงตาของจ้าวเสี่ยวกัง ก็กวาดไปมาทั่วหน้าอกที่เปียกโชกของซุนหรานหราน