ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 195 กบกินน้ำ
อุๆ…
อ๊ะๆ…
จ้าวเสี่ยวกังไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิดอุบัติเหตุเช่นนี้ ก่อนหน้านี้ที่เถียงชุ่นหลิวนั่งลงก็แค่ไม่นาน
แต่หวังลี่กลับนั่งลงบนหน้าของเขาเต็มๆ ที่สำคัญที่สุดคือตรงนั้นทับลงตรงปากของเขาพอดี
ชั่วขณะหนึ่ง กลิ่นหอมก็เต็มจมูกของเขา แต่เนื่องจากหายใจลำบาก จ้าวเสี่ยวกังจึงอดไม่ได้ที่จะหายใจออกมา
แต่ลมหายใจนี้เอง ทำให้หวังลี่ตัวสั่นโดยตรง และความรู้สึกสบายทำให้เธอเกือบจะร้องออกมา
ปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณของร่างกายในทันทีคือการหนีบขาให้แน่น แต่การหนีบนี้จ้าวเสี่ยวกังหายใจลำบากเข้าไปอีก และลิ้นก็แลบออกมา ขณะเดียวมือของเขาก็จับไปที่ขาทั้งคู่ของหวังลี่ อยากจะเอาอีกฝ่ายออกไป
"อืม…"
หวังลี่สัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลของลิ้นจ้าวเสี่ยวกัง ความรู้สึกสบายแบบนั้นเขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน ก่อนหน้านี้เธอแค่เคยคิดว่ามันน่าจะสบายมาก และอาจจะเจ็บปวด เพราะตอนที่เธอได้ยินเสียงครางของเพื่อนเธอมันมีความรู้สึกเจ็บปวด
แต่วันนี้เมื่อโดนลิ้นอันนุ่มนวลของจ้าวเสี่ยวกัง เธอก็รู้ว่าเพื่อนของเธอรู้สึกยังไง เพราะความสุขแบบนี้มันยากที่จะอธิบายมาเป็นคำพูด
ถ้าไม่ใช่เพราะหวังฟาฟาอยู่ด้วย เธออยากจะลองกับจ้าวเสี่ยวกังสักครั้ง
เพราะว่าเธฮรู้สึกดีกับจ้าวเสี่ยวกัง และก็สามารถพูดได้ว่าเธอนั้นชอบจ้าวเสี่ยวกังเข้าแล้ว
จ้าวเสี่ยวกังจับขาอันนุ่มนวลของเธอแล้วยกขึ้นไป จากนั้นก็หายใจเข้าไปอย่างแรง
อย่างไรก็ตามหวังลี่กลับถูกมือของจ้าวเสี่ยวกังทำให้ตัวอ่อน ทนไม่ไหวแล้วก็ถอยลงไปอีก
"พี่ พวกพี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า?"
หวังลี่เพิ่งจะได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่ต้องการมาตลอด เมื่อได้ยินเสียงของน้องตัวเอง ความรู้สึกทุกอย่างก็ถูกทำลายลงหมด
เธอเงยหน้าขึ้นทันทีและพูดว่า: "ไม่มีอะไร เธอดูข้างบนไว้ก็พอแล้ว พวกเราจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้"
หลังจากพูดจบ หวังลี่ได้อดทนความรู้สึกนั้นและลุกขึ้นมา ตบไปที่มือแล้วดึงขึ้นมา
จ้าวเสี่ยวกังก็เกลียดหวังฟาฟาอย่างเต็มที่แล้ว แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจ แต่กลับรู้สึกถึงความหวาน และไม่รู้ว่าใช่หรือไม่ แต่ขาเรียวทั้งคู่ของหวังลี่ทำให้เขารู้สึกทนแทบไม่ไหว
"อ้อ ถ้างั้นฉันก็ขอรอข้างบนก่อนแล้วกัน พี่เร็วๆหน่อย ฉันกลับพี่ออกมานานแล้ว พ่อจะต้องเป็นห่วงแน่ๆ"
หวังลี่พูดอย่างทนไม่ไหวว่า "รู้แล้ว ฉันเป็นพี่ เรื่องนี้เธอไม่ต้องสอนฉันก็รู้"
จ้าวเสี่ยวกังตบสิ่งสกปรกบนร่างกายของเขา หยิบไฟฉายขึ้นมาแล้วส่องไป ทำให้ตาของหวังฟาฟาลายทันที
"หวังฟาฟา ถ้ายังโผล่หัวมาอีกเชื่อไหมว่าฉันจะลากเธอลงมา?"
หวังฟาฟารู้สึกเขินอายเล็กน้อยที่จ้าวเสี่ยวกังส่องแบบนี้ เพราะเสียงที่พี่สาวเธอเมื่อกี้เธอได้ยินอย่างชัดเจน เขากะว่าจะส่องดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่คิดว่าจ้าวเสี่ยวกังจะรู้ตัวเร็วแบบนี้
เมื่อเห็นหน้าตาที่หื่นของหวังฟาฟา เธอก็โกรธจนถอดรองเท้าและโยนใส่หวังฟาฟา
เมื่อเห็นหวังฟาฟาหนีไป หวังลี่ก็มองจ้าวเสี่ยวกังและถามด้วยความเขินอาย"เมื่อกี้ เมื่อกี้….ไม่เจ็บใช่ไหม?"
ทันทีที่เขาถามเรื่องนี้ แก้มของหวังลี่ก็แดงขึ้น
"หึๆ ไม่เจ็บ ฉันแค่หายใจไม่ออก แต่ว่าพี่ลี่ทำไมตรงนั้นของพี่ถึงได้หวานจังเลย"
ทันทีที่จ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้ หวังลี่ก็หน้าแดงมาก
ในเวลาเดียวกัน เธอก็ได้ใช้มือตีไปที่แขนของจ้าวเสี่ยวกัง
"โอ้ จะให้ฉันตายหรือไง คนพูดแบบนี้ยังกล้าพูดออกมา น่าไม่อายหรือไง"
มือของหวังลี่ที่ตีไปบนตัวจ้าวเสี่ยวกัง เขาแค่รู้สึกคันๆเท่านั้น
"ฉันพูดจริงนะ อีกอย่างก็หวานจริงๆ ไม่เชื่อพี่ก็ลองดูสิ"
พูดจบจ้าวเสี่ยวกังก็ส่องไฟฉายไปที่ตรงนั้นของหวังลี่
หวังลี่ตกใจจนรีบกดกระโปรงไว้ ขณะเดียวกันก็มองจ้าวเสี่ยวกังด้วยความโกรธ"เธอยิ่งโตก็ยิ่งกล้ามากนะ ถึงกับกล้าคิดอะไรแบบนี้กับฉัน ต่อไปห้ามคิดอะไรแบบนี้เข้าใจไหม?"
ขณะที่พูด หวังลี่ก็บิดหูของจ้าวเสี่ยวกังโดยตรง
วิธีการบิดหูของเธอทำให้จ้าวเสี่ยวกังนึกถึงการบิดหูของแม่ แต่ว่าการบิดของหวังลี่ทำให้เขารู้สึกสบายมากกว่า
"โอ้ พี่หลี่ เจ็บ เจ็บ เจ็บจะต้องแล้ว ฉันไม่กล้าแล้ว ต่อไปฉันไม่กล้าที่จะมีความคิดแบบนี้อีกแน่นอน"
เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังก้มศีรษะเพื่อยอมรับความผิด หวังลี่ก็ปล่อยมือจากนั้นก็ทำหน้าโกรธจ้าวเสี่ยวกังและพูดว่า"เรื่องวันนี้ห้ามบอกหวังฟาฟาเจ้าปากดีคนนั้นเด็ดขาด ไม่งั้นต่อไปพี่จะไม่สนใจเธอีก
จ้าวเสี่ยวกังมองไปที่ดวงตาที่สดใสของหวังลี่ที่เบิกกว้าง แต่ไม่เห็นความโกรธเลยแม้แต่หน่อย แต่กลับรู้สึกว่ารักษา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งริมฝีปากสีชมพูและสีแดงที่อยู่ใกล้ๆ ด้วยความแวววาวที่แปลกประหลาดทำให้ จ้าวเสี่ยวกังต้องการจูบ
"หึๆ พี่ลี่ พี่อย่าบีบฉันแบบนี้สิ ฉันไม่ชอบให้ใครมาบีบ แต่ว่าถ้าพี่จูบฉันหนึ่งทีฉันรับรองว่าต่อไปตีให้ตายก็ไม่บอกแน่นอน"
"บ้าๆๆ เธอพูดอะไรของเธอเนี้ย? คำพูดอัปมงคลแบบนี้อย่าพูดอีก พูดมาแล้วจะเป็นจริงรู้ไหม?"
หลังจากพูดจบหวังลี่ก็จูบไปที่หน้าจ้าวเสี่ยวกังไปอย่างรวดเร็วเหมือนกบกินน้ำไปหนึ่งที จากนั้นก็ปีนขึ้นไปอย่างเขินอาย
จ้าวเสี่ยวกังเลียริมฝีปากของเขา และอุณหภูมิที่อบอุ่นทำให้เขารู้สึกแปลกมาก
เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นมาก่อน
เมื่อเห็นว่าหวังลี่ปีนขึ้นไปได้ครึ่งหนึ่งแล้ว จ้าวเสี่ยวกังก็รีบตามขึ้นไป แต่ว่าไม่ได้เห็นวิวใต้กระโปรงของเธอแล้ว ทำให้จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกเสียดายที่ไม่ตามให้เร็วกว่านี้
หวังลี่ปีนขึ้นไปอย่างรวดเร็วหารองเท้าตัวเองละวิ่งไปที่รถ
และก็จัดการสั่งสอนหวังฟาฟาไปหนึ่งชุด
จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกอบอุ่นมากเมื่อเห็นฉากนี้
ระหว่างทาง หวางฟาฟานั่งอยู่บนรถและถามจ้าวเสี่ยวกังตลอดว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องใต้ดิน ทำไมถึงได้ยินเสียงแปลกๆ
แม้ว่าหวังฟาฟาจะถูกหวังลี่หยิกจนเขียวแล้ว แต่หวังฟาฟาก็ไม่หยุด
เมื่อส่งหวังลี่และหวังฟาฟากลับถึงบ้าน หวังฟาฟาเดินกลับด้วยความรู้สึกหดหู่
จ้าวเสี่ยวกังเตือนให้เขาไปหาเขาในวันพรุ่งนี้
เมื่อเห็นหวังลี่ยืนอยู่ที่ประตูดูเขา จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะพูดติดตลกว่า: "พี่ลี่ ท่าทางของพี่เหมือนกับกำลังส่งสามีของตัวเองเลย?"