ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 96 ฝากเงิน
เมื่อเห็นเฟิงเซียงหรุดื่มมันหมดในคราวเดียว จ้าวเสี่ยวกังก็จิบแก้วเหล้าต่อหน้าเขาโดยไม่ลังเล
เหล้าขาวร้อนไหลผ่านคอของเขาโดยตรง และใบหน้าของจ้าวเสี่ยวกังก็เปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที
เมื่อเห็นสีหน้าของจ้าวเสี่ยวกังและการแสดงออกถึงความเผ็ดร้อนด้วยเหล้า ทุกคนก็เข้าใจในทันทีว่า จ้าวเสี่ยวกังน่าจะดื่มเป็นครั้งแรก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฟิงเซียงหรุพอใจมาก คุณภาพเหล้าก็เหมือนคุณภาพคน การดื่มเหล้าของจ้าวเสี่ยงกังทำให้เฟิงเซียงหรุตัดสิ่งใจอะไรบ้างอย่าง
"ฮ่าฮ่าฮ่า… เสี่ยวกังดื่มเหล้าครั้งแรกใช่ไหม แต่ว่าพี่ชอบนิสัยของคุณ จริงใจ พี่ได้รับการตอบแทนจากคุณขนาดนี้และได้รู้วิธีใช้ของพวกนี้ พี่คิดว่าเงินสองหมื่นยังน้อยไป เดี๋ยวจะเพิ่มให้เป็นสี่หมื่นเลย แม้ว่าเงินจะไม่สามารถวัดค่าความรู้สึกได้ แต่สภาพคุณตอนนี้ไม่มีเงินไม่ได้จริงๆ ก็ถือว่าพี่ใหญ่สอนน้องก็แล้วกันนะ"
เฟิงเซียงหรุนั่งลง หลังจากนั้นก็โทรไปหาคนขับแล้วนำเงินขึ้นมา
จ้าวเสี่ยวกังรีบพูดว่าไม่ต้อง แต่ก็โดนหยวนเซียงหลิงห้ามไว้
"เสี่ยวกัง มีเพื่อนเพิ่มก็เหมือนมีทางเดินเพิ่ม บุญคุณของคุณเฟิงคุณจำไว้ก็พอแล้ว"
เมื่อหยวนเซียงหลิงพูดอย่างนั้น จ้าวเสี่ยวกังก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแต่ลุกขึ้นแล้วขอบคุณเฟิงเซียงหรุอีกครั้ง
จั่วจวินซั่งที่ดูฉากนี้รู้สึกหงุดหงิดมาก เขาดูถูกจ้าวเสี่ยวกังตั้งแต่แรก แม้ว่าการกระทำของจ้าวเสี่ยวกังมักจะดีเกินความคาดหมายของเขา แต่เขาก็ยังดูถูกเด็กที่มาจากบ้านนอกคนนี้
"หึๆๆ….เสี่ยวกันน้องรัก เป็นเกียรติที่ฉันได้รู้สึกคุณ ในเมื่อนี่เป็นครั้งที่ที่คุณดื่มเหล้า ฉันรู้สึกว่าไม่ว่ายังไงครั้งแรกที่คุณควรดื่มเคารพก็ควรจะเป็นคุณหยวน ทุกคนว่าทุกต้องหรือเปล่า?"
จั่วจวินซั่งพูดอย่างคลุมเครือมาก และทุกคนที่อยู่ที่นั่นก็เมานิดหน่อย และทุกคนก็ชอบบรรยากาศนี้มาก และทุกคนก็เห็นด้วยในทันที
หยวนเซียงหลิงดื่มหนักที่สุดท่ามกลางทุกคน สำหรับคำพูดของหยวนเซียงหลิง เธอพอใจกับการกระทำของหยวนเซียงหลิงในวันนี้เป็นอย่างมาก
จ้าวเสี่ยวกังมองไปที่หยวนเซียงหลิงที่กำลังมองดูตัวเองด้วยรอยยิ้ม ในสายตาแบบนั้น เขาเห็นอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้ ความอ่อนโยน ความคาดหวัง และเสน่ห์ ดวงตาแบบนี้จะไม่ปรากฏบนใบหน้าของหยวนเซียงหลิงในวันปกติ
"คุณหยวน ถ้าอย่างนั้นฉันจะฟังคุณจั่ว นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันดื่มเหล้า และเป็นครั้งแรกที่ดื่มเคารพผู้ใหญ่ พูดจาไพเราะไม่เป็น แต่ฉันขอพูดออกมาจากใจว่าขอบคุณคุณหยวนมากที่ให้ความไว้วางใจแกฉัน และมอบหาที่หาเห็ดอันสำคัญนี้ให้ฉัน ฉันขอดื่มให้หมดเพื่อเป็นการเคารพ คุณหยวนดื่มตามสบายใจ"
หลังจากพูดแล้ว จ้าวเสี่ยวกังก็ดื่มเหล้าหมดแก้วอีกครั้ง
ได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกังที่พูดออกมาจากใจแม้ว่าเขาจะเริ่มเมาแล้วแต่ก็ยังไม่ลืมที่จะพูดจาห่วงใย หยวนเซียงหลิงก็ดื่มหมดแก้วภายในคราวเดียว
"ในเมื่อคุณดื่มหมดแก้ว ฉันที่เป็นหัวหน้าคุณก็จะไม่เอาเปรียบคุณ"
หลังจากที่ได้เห็นหยวนเซียงหลิงดื่มหมดแก้ว ใบหน้าก็แดงก่ำ ท่าทางที่ปกตเป็นหญิงเจ้าอารมณ์ก็ได้หายไป และได้ดึงดูดสายตายของทุกคน
จ้าวเสี่ยวกังก็อดไม่ได้ที่จะกลืนนำลาย
อย่างไรก็ตาม ทุกคนที่อยู่ที่นี่ ยกเว้นหยวนเซียงหลิงคิดว่าจ้าวเสี่ยวกังดื่มเหล้าจนกระหายน้ำและไม่สนใจ
อย่างไรก็ตามหยวนเซียงหลิงก็มองจ้าวเสี่ยวกังด้วยสายตาเสน่หา จากนั้นก็เปลี่ยนสีหน้ากลับมาเหมือนวันปกติ
"ในเมื่อพวกเราได้เจรจากันในวันนี้แล้ว ก่อนอื่นเรามาเซ็นสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรกันก่อน แล้วจากนั้นค่อยหารือเรื่องราคาซื้อเห็ดสนในหมู่บ้านต่างๆ ในเมืองเซียงหลิวในวันพรุ่งนี้ แล้วคนที่ถูกเลือกดีไหมล่ะ?"
"อืม ฉันเห็นด้วยกับข้อเสนอของคุณหยวน แต่ว่าก่อนอื่น พวกเราควรจะจ่ายเงินที่ค้างน้องเสี่ยวกังก่อน?"
หลังจากที่เจิ้งจื่อหรุพูดเช่นนี้ เขาก็เหลือบมองที่จั่วจวินซั่ง เขาดูถูกการแสดงของจั่วจวินซั่งในวันนี้ แต่เขาไม่สามารถพูดอะไรได้ เพราะทุกคนได้พูดตกลงกันแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีจ้าวเสี่ยวกังออกมาอีกคน และยังได้รู้จักยาแบบนั้นด้วย
จั่วจวินซั่งถูกเจิ้งจื่อหรุมองจนรูสึกอับอายเล็กน้อย
"คุณเจิ้งไม่ต้องมองฉัน ฉันไม่ใช่คนใจแคบแบบนั้น อีกอย่างฉันไม่มีทางพูดแล้วคืนคำแน่นอน "พูดจบ จั่วจวินซั่งก็ให้คนนำเงินเข้ามา
ในไม่ช้าก็มีเงินหนึ่งหมื่นวางอยู่บนหน้าของจ้าวเสี่ยวกัง แม้ว่าสี่หน้าของจ้าวเสี่ยวกังจะสงบ แต่เขาก็ทนไม่ไหวที่จะจับมันเบาๆ โตขนาดนี้แล้วนี้ถือเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเงินมากมายขนาดนี้
แม้แต่ค่าสินสอดของพี่ชายก็ยังไม่มากขนาดนี้
"เสี่ยวกัง คุณไม่มีอะไรที่นี้แล้ว พกเงินมากมายแบบนี้คงจะไม่สะดวก คุณรีบเอาไปฝากก่อน หลังจากฝากเงินแล้วค่อยกลับมาหาพวกฉัน"
เมื่อได้ยินคำพูดของหยวนเซียงหลิง จ้าวเสี่ยวกังก็ดึงสติกลับมา จากนั้นก็กล่าวกับทุกคนแล้วก็รีบเอาเงินออกไปฝาก
หลิวต้าโถวมองหลังของจ้าวเสี่ยวกังที่เดินออกไป เขาก็ถอนหายใจ แต่ว่าเป็นความรู้สึกยินดีมากกว่า เพราะว่าหลานของตัวเองเป็นคนที่จ้าวเสี่ยวกังชอบ
จ้าวเสี่ยวกังเอาเงินเข้ากระสอบ จากนั้นก็ขี่สามล้อไปฝากเงินที่สหกรณ์เครดิต
มีธนาคารขนาดใหญ่ในพื้นที่ชนบทไม่มากนัก สหกรณ์เครดิตในชนบทถือเป็นธนาคารที่ประชาชนไว้วางใจ และจ้าวเสี่ยวกังก็เช่นกัน
"น้องชาย จะมาฝากเงินหรือว่าถอนเงิน?"
ทันทีที่เขาเข้าสู่สหกรณ์เครดิต จ้าวเสี่ยวกังก็ได้ยินเสียงดังเข้ามา และได้มองตามเสียงไป มีสาวงามหน้าตาอ่อนหวานใส่ถุงเท้าดำ สวมรองเท้าส้นสูง ใส่ชุดทำงานเต็มยศกำลังมองมาที่ตัวเอง
เอื้อก…
จ้าวเสี่ยวกังกลืนน้ำลาย จากนั้นก็พูดว่า"ฉันมาฝากเงิน"
พูดเสร็จก็ชี้ไปที่กระสอบ
หญิงสาวที่ดูอ่อนหวานมองลงมาที่จ้าวเสี่ยวกังชี้ เธอเห็นเพียงกระสอบเท่านั้น แม่ว่าครั้งแรกที่เห็นจ้าวเสี่ยวกังความรู้สึกจะเหมือนกับแฟนเก่าของเธอมาหา แต่หลังจากเห็นชัดเจนแล้ว เธอก็รู้ว่ามองผิดไป แต่ยังไงเธอก็ยังรู้สึกดีต่อจ้าวเสี่ยวกัง แต่ต่อหน้าจ้าวเสี่ยวกังที่ขี้เล่นแบบนี้เธอก็ยังทนไว้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอได้กลิ่นเหล้าจากจ้าวเสี่ยวกัง สีหน้าเธอก็ยิ่งไม่ดีเท่าไหร่
เธอทำงานในสหกรณ์เครดิตแห่งนี้ แต่เธอได้พบกับการล่วงละเมิดจากคนหนุ่มๆ แม้ว่าเธอจะทำให้ชัดเจนว่าเธอแต่งงานแล้ว แต่ก็ยังมีคนอีกมากมายที่หน้าด้าน คนที่เหมือนจ้าวเสี่ยวกังแบบนี้เขาเห็นมามากแล้ว
"น้องชาย ถ้าต้องการฝากเงินก็เอาเงินออกมา ถ้ามาล้อเล่นกับฉัน ฉันจะเรียกรปภมาไล่ตุณออกไปเดี๋ยวนี้"
จ้าวเสี่ยวกังตกตะลึงกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูด และเขารู้ว่าอีกฝ่ายเข้าใจผิดโดยเห็นแววตาที่น่าขยะแขยงในสายตาของอีกฝ่าย
"ฉันมาเพื่อฝากเงินจริงๆ ไม่เชื่อคุณลองดูก็เข้าใจเอง"
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังพูดจบ เขาก็เปิดกระสอบและแสดงให้อีกฝ่ายดู
เมื่อเห็นกองเงินสีแดงในกระสอบ หญิงสาวหน้าหวานก็ตกตะลึง แล้วหน้าของเธอก็แดงมาก เธอรู้ว่าเธอเข้าใจอีกฝ่ายผิดไป และเมื่อคิดถึงวิธีที่อีกฝ่ายมองเธอ ด้วยสายตาที่ตรงไปตรงมา เธอยิ่งตะลึง เขินเล็กน้อย
"ขออภัยด้วย น้องชาย ฉันคิดว่าคุณมาล้อเล่นกับฉัน คุณรอก่อนนะ ฉันจะไปทำเรื่องให้เดี๋ยวนี้"
หลังจากพูดจบแล้ว สาวงามอ่อนหวานก็ช่วยจ้าวเสี่ยวกังกรอกใบฝากจนเสร็จ จากนั้นก็ฝากเงินแปดหมื่น ส่วนสองหมื่นที่เหลือเขาเตรียมที่จะเอามาทำงานของเขา
หลังจากทำทุกอย่างเสร็จแล้ว หญิงสาวสวนอ่อนหวานก็มาส่งจ้าวเสี่ยวกังอย่างเป็นกันเองที่หน้าประตู
เมื่อเขาไปถึงประตูจ้าวเสี่ยวกังก็หยุดและหันกลับมา
ตูบ…
สาวสวยก็ชนเข้าไปที่หน้าอกของจ้าวเสี่ยวกัง..