ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 82 นายทำให้เธอตื่น
ด้วยสัมผัสที่อ่อนนุ่มของเรือนร่างซุนหรานหราน กลิ่นหอมตัวเธอและหัวใจที่ห่วงใยตนทำให้จ้าวเสี่ยวกังปล่อยกระสอบในมือลงโดยไม่รู้ตัวแล้วโอบกอดซุนหรานหรานที่โถมเข้ามาในอ้อมแขนเขาไว้
นอกจากอ้อมกอดที่แน่นของแล้วเขาซุนหรานหรานยิ่งรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของหน้าท้อง ทำให้เธอหน้าแดงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวและในใจก็เริ่มคาดหวังมากขึ้น ตั้งแต่ที่เขาอยู่กับจ้าวเสี่ยวกังเขาก็รู้ว่าตัวเองได้หลงรักเขาเข้าแล้ว.
โดยเฉพาะเมื่อครู่ที่จ้าวเสี่ยวหลิงยอมเสียตัวให้จ้าวเสี่ยวกัง ในใจเขาก็ยิ่งทุกข์ทรมาน
"เฮอเฮอ พี่สะใภ้ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยฉันแค่จับงูตัวนี้เพราะน่าจะขายได้ราคา"
จ้าวเสี่ยวกังพูดไปและมือก็เริ่มอยู่ไม่นิ่ง
ค่อยๆขยับจากแผ่นหลังที่งดงามของซุนหรานหรานไปที่เอวของเธอ จบลงด้วยการนวดไปที่บั้นท้ายอันสวยงามและอ่อนนุ่มของเธอ
ซุนหรานหรานที่รู้สึกดีกับจ้าวเสี่ยวกังอยู่แล้วเมื่อถูกกระทำเช่นนี้ ความรู้สึกแบบนั้นยิ่งทวีคูณมากขึ้นในชั่วพริบตา
"อืม…ฮืม…เสี่่ยวกัง ไม่เอาตรงนี้มันไม่ดี"
แม้ว่าซุนหรานหรานจะพูดอย่างนั้นแต่มือข้างหนึ่งก็ได้จับน้องชายของจ้าวเสี่ยวกังแล้วนวดอย่างจังไปหลายที
จ้าวเสี่ยวหลิงที่อยู่ข้างๆเมื่อเห็นภาพนี้รู้สึกอิจฉาริษยา แต่เธอไม่ได้แสดงออกมาได้แต่เดินไปหยิบตะกร้าเห็ดอย่างช้าๆ และเดินลงจากภูเขาไป
เมื่อเห็นว่าจ้าวเสี่ยวหลิงแบกตะกร้าเห็ดขึ้นกำลังจะลงจากภูเขา จ้าวเสี่ยวกังจึงถามว่า: "พี่หลิงพี่จะไปไหน?"
"ไปล้างเห็ดไง ตอนเช้าก่อนขึ้นเขานายไม่ใช่บอกว่าเก็บเสร็จแล้วล้างให้สะอาด?
หลังพูดจบจ้าวเสี่่ยวหลิงจงใจขยับสายสะพายตะกร้าไปด้านหลัง ทำให้ทรวงอกที่เต่งตึงอยู่แล้วยิ่งเห็นชัดเจนขึ้นมา
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นแบบนี้น้องชายก็อดไม่ได้ที่จะแข็งตัวขึ้นแน่นอนซุนหรานหรานย่อมสัมผัสได้ถึงท่าทีที่เปลี่ยนไปของเขา ค่อยๆปล่อยมือแล้วหมุนตัวไปหาจ้าวเสี่ยวหลิงเธอก็สังเกตเห็นทรวงอกที่นูนออกมาของจ้าวเสี่ยวหลิง พอย้อนกลับไปคิดสิ่งที่จ้าวเสี่ยวหลิงรับปากเขาไว้ก่อนหน้านี้แล้วจึงต้องรีบเดินเข้าไปหาเธอ
"เสี่่ยวหลิง รอสักครู่เดี๋ยวพี่ไปด้วย"
เธอพูดไปและเดินเข้าใกล้จ้าวเสี่ยวหลิง จากนั้นก็เอาเห็ดที่เต็มตะกร้าของจ้าวเสี่ยวหลิงลงมาพร้อมกระซิบข้างๆหูเธอว่า: "เธอไม่อยากให้เสี่ยวกังจัดการเธอแล้วเหรอ? "
จ้าวเสี่ยวหลิงมองไปที่ใบหน้ายิ้มแย้มของซุนหรานหรานและพูดด้วยความสงสัยว่า: "พี่หรานไอ่อยากก็อยากอยู่หรอกแต่เกรงว่าเสี่ยวกังจะไม่เต็มใจ"
หลังพูดจบก็ก้มหน้าลงสภาพแบบนั้นเหมือนเด็กที่เพิ่งทำอะไรผิดมา
"เหอะเหอะ… อย่าโกหกฉันเลยเมื่อกี้ฉันเห็นเสี่ยวกังเกือบได้เสียกับเธออยู่แล้ว ตอนนี้เสี่ยวกังยังมีอารมณ์อยู่ไม่งั้นเราสนุกพร้อมกันเลยเป็นไง?"
เมื่อกี้ซุนหรานหรานถูกจ้าวเสี่ยวกังบีบนวดทำให้เธอมีอารมณ์แล้ว ตอนแรกก็อยากหาโอกาสเข้าถ้ำกับเสี่ยวกังแต่พอโดนเขาทำแบบนั้นไปเธอกลับรู้สึกรอช้าไม่ได้แล้ว
หลังจากได้ยินสิ่งที่ซุนหรานหรานพูดจ้าวเสี่่ยวหลิงดูออกว่าซุนหรานหรานไม่ได้พูดเล่น เธอเขินอายเล็กน้อยแล้วพูดว่า: "พี่หลานฉันก็อยากทำแบบนั้นพร้อมกับพี่แต่ไม่รู้ต้องทำอย่างไร"
ถึงแม้ซุนหรานหรานจะดูออกในความคิดเขา แต่จ้าวเสี่ยวหลิงก็ไม่อยากให้ซุนหรานหรานรู้ว่าเธอเป็นคนแบบไหนยิ่งไม่อยากให้เขาอ่านใจเธอออก นี่เป็นวิธีที่เขาปกป้องตัวเองตั้งแต่เล็กจนโต.
"ฮาฮา… เรื่องนี้สอนแปปเดียวก็รู้เอง"
จากนั้นซุนหรานหรานอธิบายเบาๆข้างหูจ้าวเสี่ยวหลิง เมื่อฟังจบจ้าวเสี่ยวหลิงตาสว่างขึ้นทันใดเธอเห็นด้วยอย่างมากกับความคิดของซุนหรานหราน
"พี่หรานหราน ฉันจะทำตามพี่งั้นเดี๋ยวฉันไปก่อนนะพี่กับเสี่ยวกังอย่าเดินช้าเกินไปนะ"
"อืม ไป ไป"
จ้าวเสี่ยวกังเก็บข้าวของเสร็จ แบกกระสอบเห็ดแล้วเดินเข้ามาเห็นสองสาวซุบซิบไปมาจึงถามด้วยความสงสัย: "พวกคุณคุยอะไรกัน?"
"เรื่องของผู้หญิงนายอย่ายุ่ง"
หลังพูดจบซุนหรานหรานได้จูงมือจ้าวเสี่ยวกังแล้วมุ่งหน้าไปหาจ้าวเสี่ยวหลิง
จ้าวเสี่ยวหลิงมองหาทำเลที่เหมาะสมตลอดทาง กับความคิดของซุนหรานหรานก่อนหน้านี้เธอเห็นด้วยอย่างมาก
เมื่อเธอเดินมาถึงใต้ต้นไม้ใหญ่ เธอเห็นรอบๆเต็มไปด้วยหญ้าที่เหมาะเอามาทำเสี่อปูดูแล้วน่าจะนุ่มสบายและเธอรู้ว่าโอกาสมาถึงแล้ว
เธอแกล้งเซไปเซมาแล้วล้มลงกับพื้น กระทั่งเห็ดในตะกร้ากระจัดกระจายไปเธอก็ไม่สนใจ เธอเฝ้ารออย่างเงียบๆรอในสิ่งที่เธออยากให้เกิดขึ้น
ซุนหรานหรานได้พาจ้าวเสี่ยวกังไปตามเส้นทางที่จ้าวเสี่ยวหลิงทำสัญลักษณ์ไว้ เมื่อมองเห็นจ้าวเสี่ยวหลิงเซไปเซมาเธอรู้เลยว่าโอกาสมาถึงแล้ว
"เสี่ยวกังเกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวหลิง? เธอเหนื่อยเกินไปหรือเปล่าขนาดเดินยังไม่มั่นคงเลย"
"อุ้ย เสี่่ยวกังเสี่ยวหลิงแย่แล้ว รีบเข้าไปดูเลย"
ถึงแม้ซุนหรานหรานจะไม่เตือน เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นภาพแบบนั้นก็ต้องรีบวิ่งปรี่เข้าไปดูอยู่แล้วจากนั้นก็รีบเอาตะกร้าออกแล้วกอดเธอไว้พร้อมตบไปบนใบหน้าที่น่าดึงดูดในเธอ
"พี่หลิง พี่โอเคไหม"
จ้าวเสี่ยวกังพูดไป ขณะที่อีกมือตบและบีบจมูกเธออยู่
แต่มันไม่ได้ผลเลยซึ่งนั่นทำให้จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกเริ่มกังวล
"เสี่ยวกังไม่งั้นลองผายปอดดู"
เมื่อได้ยินคำแนะนำของซุนหรานหรานจ้าวเสี่่ยวกังก็รีบวางจ้าวเสี่่ยวหลิงลงบนพื้นทันที สูดหายใจเข้าลึกแล้วเป่าไปที่ริมฝีปากที่แดงสวยของเธอ
เมื่อปากของจ้าวเสี่ยวกังประสานกัน ลิ้นที่นุ่มนวลและเจ้าเล่ห์ก็ขยับเข้ามาในปากของเขา
จ้าวเสี่ยวกังตกใจมาก รีบลุกขึ้นมาขมวดคิ้วแล้วมองไปที่จ้าวเสี่ยวหลิง
จ้าวเส่่ี่ยวหลิงไม่ได้ลืมตาแต่กลับปิดสนิท ริมฝีปากสีแดงของเธอเปิดขึ้นเบา ๆ ราวกับว่าเธอกำลังรออะไรบางอย่าง ปากที่เปิดเล็กน้อยของเธอก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้ชายคนไหนก็ตามรู้สึกอยากจะจูบเขา จ้าวเสี่ยวกังเองก็เช่นกัน
ซุนหรานหรานเห็นเช่นนี้ยังอดไม่ได้ที่อยากจะเข้าไปจูบทีนึงเลย เธอแอบคิดในใจจ้าวเสี่ยวหลิงช่างเจ้าเล่ห์จริงนักขนาดเขายังแทบทนไม่ไหวแล้ว
จ้าวเสี่ยวกังหายใจเข้าลึก ๆ และปากของเขาก็ประสานกันอีกครั้ง
คราวนี้เขารู้สึกได้ชัดเจนว่าจ้าวเสี่ยวหลิงดูดลิ้นของเขาก่อนจากนั้นใช้ลิ้นที่หอมหวนของเธอมาเกี่ยวพันกับลิ้นเขาไว้
จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกมีความสุขกับอารมณ์แบบนี้ ขณะเดียวกันในใจก็เริ่มได้คำตอบบางอย่าง
รีบโยนตะกร้ากับม่ีดด้านหลังทิ้งไปแล้วสนองเจตนารมณ์ของจ้าวเสี่ยวหลิง
มือที่ใหญ่ของเขาค่อยๆปลดเสื้อกีฬาของจ้าวเสี่ยวหลิงออก ทรวงอกที่เต่งตึงได้ทะลักออกมาทันที
บีบไปนวดไป ตอบรับทุกท่วงท่าสุดท้ายจ้าวเสี่ยวหลิงทนไม่ไหวจนต้องมีเสียงครางออกมาเบาๆ
เมื่อได้ยินเสียงครางเบานี้ จ้าวเสี่ยวกังยิ่งมั่นใจว่าจ้าวเสี่ยวหลิงกำลังเสแสร้งอยู่
ในเวลานี้ ซุนหรานหรานเริ่มรู้สึกอิจฉาเล็กน้อยและพูดว่า "เสี่่ยวกังในเมื่อเธอไม่ตื่นไม่งั้นนายก็จัดหนักให้ชุดนึงเลยไม่แน่อาจทำให้เธอตื่นได้"
"หืมหืม พี่สะใภ้ฉันว่าวิธีนี้เข้าท่านะ"
หลังจากจบจ้าวเสี่ยวกังก็เริ่มลงมือ…