ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 105 คำละเมอของหลี่ชุ่ยฮวา
"นี่คือเงินห้าร้อยหยวน น่าจะพอสำหรับค่ายาทำแผลของพวกแก หลังจากนี้ไปอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ไม่อย่างนั้นครั้งหน้ามันจะไม่ง่ายแบบนี้"
จ้าวเสี่ยวกังยัดเงินในมือของชายหนุ่มผมแดง หลังจากนั้นหันหัวเดินไปกับซ่งยวี่ชิงเพื่อไปพยุงหลี่ชุ่ยฮวาเข้าไปในบ้าน
"ลูกพี่ เรื่องในวันนี้ฉันเซี่ยะโหวเมาจะจำเอาไว้ หลังจากนี้ไปฉันไม่มีทางเป็นศัตรูกับคุณ"
หลังจากชายหนุ่มผมแดงพูดแบบนี้แล้ว เขาก็ไม่สนใจสวี่เอ้อหนิวที่อยู่ข้าง ๆ โดยตรงและเดินไปที่ต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่ไม่ไกลพร้อมกับเงิน จากนั้นก็ขึ้นมอเตอร์ไซค์และรีบออกไป
สวี่เอ้อหนิวมองดูการจากไปที่มีความเหยียดหยามของเซี่ยโหวเมา พูดอย่างดูถูก :"ไอ้เวร โง่เขลา เป็นคนที่ไร้สมองจริงๆ"
หลังจากนับเงิน สวี่เอ้อหนิวยิ้มที่มุมปากของเขาและเดินไปที่บ้านของจางฟู่กุ้ย
จ้าวเสี่ยวกังวางตัวหลี่ชุ่ยฮวาลงบนเตียงอย่างช้าๆ ซ่งยวี่ชิงก็เดินไปเอาผ้ามาเช็ดคราบเลือดที่อยู่บนคอของหลี่ชุ่ยฮวาเช่นกัน
"พี่สะใภ้ ฉันเป็นคนทำดีกว่า บาดแผลบนหัวของคุณยังไม่หายดี เดี๋ยวจะปวดได้"
"พูดอะไรกัน? ฉันไม่ดูแลหลี่ชุ่ยฮวาหรือว่านายจะเป็นคนดูแลเหรอ นายเป็นถึงเด็กหนุ่มคนหนึ่งไม่กลับคนในหมู่บ้านหัวเราะเยาะหรือไง"
ระหว่างที่ซ่งยวี่ชิงพูดไปด้วย พร้อมกับเริ่มมีการออกไปล้างผ้าอีกครั้ง
เมื่อหลี่ชุ่ยฮวาและจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดของซ่งยวี่ชิง ทั้งสองคนต่างมองหน้ากันอย่างพร้อมเพียงกัน
"เสี่ยวกัง พี่สะใภ้ของนายยังไม่รู้เรื่องของพวกเราสองคน นายห้ามเปิดเผยก่อน เรื่องที่พี่สาวสัญญากับนายจะต้องช่วยนายอย่างแน่นอน"
หลี่ชุ่ยฮวา พอเจอกับสถานการณ์ต่างๆในเมื่อกี้ ก็ชอบเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคนนี้อย่างหมดหัวใจแล้ว จางฟู่กุ้ยรับเงินสองหมื่นหยวนเพื่อขายเธอ แต่ว่าจ้าวเสี่ยวกังกลับออกเงินสองหมื่นหยวนเพื่อช่วยเธอโดยไม่มีความลังเลใดๆ เพียงแค่บุญคุณในครั้งนี้ ในสายตาของหลี่ชุ่ยฮวาก็เพียงพอแล้วที่จะตอบแทนไปตลอดชีวิต
มีผู้ชายคนไหนที่ยินดีจ่ายสองหมื่นหยวนสำหรับผู้หญิงที่เขาไม่ต้องการทำกับเขา แม้ว่าเธอกับจ้าวเสี่ยวกังจะเคยอยู่ด้วยกัน แต่ในสายตาของหลี่ชุ่ยฮวามันเป็นเพียงแรงกระตุ้นชั่วขณะ คำพูดช่วงเวลาที่มีแรงกระตุ้นในสายตาของหลี่ชุ่ยฮวาล้วนแล้วเป็นเพียงเรื่องไม่จริงจัง แต่ว่าในครั้งนี้เธอจริงจังอย่างมาก
"พี่สาวชุ่ยฮวา ในเรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน ให้ฉันดูก่อนดีกว่าว่าร่างกายของคุณถูกน้ำมันเทียนนั้นลวกจนมีบาดแผลหรือเปล่า"
พูดจบ จ้าวเสี่ยวกังกำลังจะถอดเสื้อผ้าของหลี่ชุ่ยฮวาออก แต่ว่าหลี่ชุ่ยฮวากลับห้ามเอาไว้
"ไม่เป็นไร ซ่งยวี่ชิงช่วยฉันเช็ดแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรเลย"
จ้าวเสี่ยวกังเห็นการหลีกเลี่ยงในสายตาของหลี่ชุ่ยฮวาได้อย่างชัดเจน สิ่งนี้ยิ่งทำให้เขาไม่วางใจมากขึ้น
"พี่สาวชุ่ยฮวา คุณให้ฉันดูหน่อยดีกว่า ถ้าหากไม่เป็นอะไรจริงๆฉันไม่มีทางดูต่อแน่นอน"
ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังและหลี่ชุ่ยฮวากำลังลากๆดึงๆ ซ่งยวี่ชิงที่เดินเข้ามาพร้อมกับอ่างเปิดปากพูด
"เสี่ยวกัง พี่สาวชุ่ยฮวาของนายไม่ยอมใช้เงิน บริเวณบนร่างกายของเธอที่โดนน้ำมันเทียนลวกใส่จะมีรอยแผลเป็นแน่นอน เพียงแต่ยาทาแผลน้ำร้อนลวกของหมอหนิวราคาสองร้อยหยวน ไม่อย่างนั้นไม่ขาย นอกจากนี้ฉันก็ไม่มีเงินเยอะขนาดนั้น"
เมื่อพูดถึงคำพูดนี้ ซ่งยวี่ชิงก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย ท้ายที่สุดแล้วเธอต้องการช่วยจ้าวเสี่ยวกัง ผลปรากฏว่ากลับช่วยอะไรไม่ได้เลย
"พี่สะใภ้ ฉันจะไปซื้อเดี๋ยวนี้ คุณและพี่สาวชุ่ยฮวาช่วยรอฉันก่อน ในไม่ช้าก็กลับมา"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังเดินออกไป และขี่รถสามล้อตรงไปยังบ้านของหนิวเกิงซึงโดยตรง
มาถึงบ้านของหนิวเกิงซึง จ้าวเสี่ยวกังยังไม่ทันได้เปิดปากพูด หนิวเกิงซึงก็เปิดปากพูดก่อนแล้ว
"ทำไหม? ในครั้งนี้เด็กอย่างนายมาเพื่อผู้หญิงของบ้านไหนอีกล่ะ?"
"ฮ่าๆๆ คุณปู่หนิว ทำไหมคุณถึงพูดเหมือนกับว่าฉันเป็นนักเลงล่ะ ในครั้งนี้ที่ฉันมาอยากจะซื้อยาทาแผลน้ำร้อนลวกสักหน่อย"
เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง หนิวเกิงซึงพูดด้วยความไม่เข้าใจเล็กน้อย :"เป็นหลี่ชุ่ยฮวาใช่ไหม พี่สะใภ้ของนายเคยมาแล้ว ดูเหมือนว่าพี่สะใภ้ของนายไม่มีเงิน ไม่อย่างนั้นต้องซื้อแน่นอน เอานี้นายเอาไปได้เลย ไม่ต้องจ่ายเงิน จำเอาไว้ถ้าหากมีเวลาช่วยมาหาฉันหน่อย ฉันมีบางอย่างต้องคุยกับนาย"
จ้าวเสี่ยวกังถูกคำพูดของหนิวเกิงซึงทำให้อึ้งไปชั่วขณะ
"คุณปู่หนิว คุณมีอะไรพูดมาได้เลย สิ่งที่ฉันสามารถทำได้จะต้องทำแน่นอน"
"อื้ม นายสามารถทำได้อย่างแน่นอน เพียงแต่ตอนนี้ยังไม่ได้ รอให้นายมีเวลาว่างตอนไหนค่อยมาหาฉันก็ได้"
ระหว่างที่หนิวเกิงซึงพูดไปด้วย พร้อมกับเอาวัตถุดิบยาที่อยู่ในโถยา
"ได้เลย หลังจากยุ่งเรื่องเหล่านี้เสร็จแล้วฉันจะต้องมาหาคุณอย่างแน่นอน นี่คือเงินสองร้อยหยวน พี่สะใภ้ของฉันบอกฉันแล้ว ฉันไม่สามารถเอาเปรียบผู้อาวุโสอย่างคุณได้"
พร้อมกับวางเงินลง วางไปบนโถยาหนึ่งใบ จ้าวเสี่ยวกังตรงไปยังสามล้อและขับกลับไปโดยตรง
มาถึงหน้าประตู จ้าวเสี่ยวกังก็ได้ยินเสียงตะคอกของจางฟู่กุ้ย
สำหรับจางฟู่กุ้ย ภายในใจของจ้าวเสี่ยวกังรู้สึกผิดหวังอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ขายหลี่ชุ่ยฮวาไปแล้ว เรื่องแบบนี้ทำให้เขาโกรธจนแทบระเบิดแล้ว ถ้าหากไม่ใช่ว่าจางฟู่กุ้ยเคยช่วยซ่งยวี่ชิงเอาไว้ จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกว่าตัวเองสามารถไปทุบอีกฝ่ายตายได้ทันที
เข้ามาถึงภายในบ้าน จ้าวเสี่ยวกังเห็นซ่งยวี่ชิงกำลังเช็ดร่างกายให้หลี่ชุ่ยฮวาอีกครั้ง เมื่อเห็นร่างกายที่เรียวยาวของหลี่ชุ่ยฮวา หน้าอกคู่หนึ่งที่ยกสูงและตั้งตรง จ้าวเสี่ยวกังอดไมได้ที่จะมีปฏิกิริยาขึ้นมา ท้ายที่สุดแล้วในก่อนห้านี้ที่หยวนเซียงหลิงก็ทำให้เขาอึดอัดมากแล้ว
ตอนนี้จู่ๆก็เห็นเรือนร่างที่สวยงามขนาดนี้อยู่ตรงหน้า เขามีแรงกระตุ้น
"เสี่ยวกัง เอาแบบนี้นายช่วยไปดูว่าจางฟู่กุ้ยเป็นอะไร ท้ายที่สุดแล้วฉันกับเขาก็เคยเป็นสามีภรรยากันมาก่อน"
จ้าวเสี่ยวกังอยากจะเปิดปากหักล้าง หลี่ชุ่ยฮวาเปิดปากพูดอีกครั้ง
"ถ้าหากนายไม่อยากไปก็ช่างมันเถอะ พี่สาวไม่บังคับนาย"
มีดอันอ่อนนุ่มของหลี่ชุ่ยฮวานี้ ทำให้จ้าวเสี่ยวกังใจอ่อนโดยสิ้นเชิง
"ได้ อย่างนั้นพี่สาวชุ่ยฮวาคุณช่วยรอก่อนนะ ฉันไปดูสักพักก็กลับมาแล้ว"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังรีบลุกขึ้นและไปที่บ้านของจางฟู่กุ้ยที่อยู่ข้างๆและเดินเข้าไป
เพียงแค่เดินเข้าประตูก็เห็นจางฟู่กุ้ยนอนอยู่บนพื้น ร้องไห้ขี้มูกป่อง มือทั้งคู่ทุบไปบนพื้นอย่างต่อเนื่อง ผิวหนังบนมือเริ่มถลอกแล้ว มีเลือดออกมานิดหน่อย
"ลุงฟู่กุ้ย นี่คุณเป็นอะไรเหรอ? ไม่ใช่ว่าควรจะดีใจมากไม่ใช่เหรอ? พี่สาวชุ่ยฮวาสามารถขายเงินได้เยอะขนาดนั้น"
เมื่อจางฟู่กุ้ยได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง เงยหน้าขึ้น พูดด้วยความโกรธเล็กน้อย :"เด็กอย่างแกไม่ต้องมาพูดจาเย็นชาอยู่ที่นี่ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องของภรรยาของฉันกับแกนะ แกรู้ไหมว่าทำไหมฉันถึงต้องทำกับเธอแบบนั้น? ก็เพราะแก เพราะว่าแกสามารถทำให้เธอมีความสุขอย่างมาก สามารถทำให้เธอถึงสวรรค์ได้"
จ้าวเสี่ยวกังถูกคำพูดของจางฟู่กุ้ยทำให้อึ้งไปชั่วขณะ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าจางฟู่กุ้ยจะสามารถรู้ได้ มันเกินความคาดหมายของเขาจริงๆ
เขาอยากจะถามมากว่าจางฟู่กุ้ยรู้ได้อย่างไร แต่ว่ากลับมีความลังเลขึ้นมา ท้ายที่สุดแล้วถ้าถามแบบนี้ มันก็เท่ากับว่าตัวเองสารภาพแล้ว
"หลี่ชุ่ยฮวาอีตัวคนนั้น ฉันได้ยินคำละเมอตอนกลางคืนอย่างชัดเจน อีตัวแบบนี้ควรจะขายทิ้ง จะเก็บเอาไว้ทำไหม? จ้าวเสี่ยวกังฉันขอบอกแกเลยนะ เรื่องของวันนี้ฉันไม่มีความผิด ไม่ผิดเลยแม้แต่นิดเดียว"
เมื่อเห็นจางฟู่กุ้ยที่มีความบ้าคลั่งเล็กน้อย ทันใดนั้นจ้าวเสี่ยวกังไม่รู้ว่าควรจะจัดการยังไงไปชั่วขณะ
ในก่อนหน้านี้เขาอยากทุบตีอีกฝ่ายอย่างรุนแรง แต่เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าตัวเองมีความผิดขึ้นมา
"ถ้าหากว่าฉันบอกว่าฉันไม่เคยมีอะไรกับพี่สาวชุ่ยฮวา คุณเชื่อไหม?"