ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 174 น้าคิดถึงเธอจะตายอยู่แล้ว
ในบ้าน จ้าวหวู่ก็ได้พูดเรื่องของอู๋ต้าเฉียวกับจ้าวเสี่ยวกัง
เมื่อเขาพาอู๋ต้าเฉียวไปหาอู๋ยิ่ง ท่าทางของอู๋ยิ่งก็ดีมาก และรับรองว่าจะไม่ก่อเรื่องอีก และตอนที่จ้าวหวู่พูดเรื่องนี้ก็รู้สึกดี
จ้าวเสี่ยวกังได้ยินว่าเรื่องของอู๋ต้าเฉียวได้รับการแก้ไขแล้ว ก็รู้สึกโล่งใจไม่น้อย
ทั้งสองคนคุยกันไม่นาน โจวหรานฮวาก็ได้ซื้อกับแกล้มกลับมา
ไม่นาน โจวหรานฮวาก็ได้ใส่กับแกล้มในจาน และใส่ไว้เต็มโต๊ะ จากนั้นก็ได้วางเหล้าที่ปกติจ้าวหวู่ห่วงมากสองขวดบนโต๊ะ
เมื่อเห็นขวดเหล้าเออกัวโถวสองขวด จ้าวหวู่ก็รู้สึกเจ็บปวด แต่ว่าไม่ได้พูดอะไรต่อหน้าจ้าวเสี่ยวกัง
จ้าวเสี่ยวกังไม่คิดว่าโจวหรานฮวาจะซื้อของกลับมาเร็วขนาดนี้
"มา เสี่ยวกัง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมากินข้าวที่บ้านของฉัน เดี๋ยวน้าจะรินให้เต็มๆเลย"
ขณะพูด โจวหรานฮวาก็ได้เปิดฝาเหล้าออก จากนั้นก็เทให้กับจ้าวเสี่ยวกัง
ตอนแรกที่เป็นเสื้อผ้าบางๆและบวกกับเผยให้เห็นเนินอก และจ้าวเสี่ยวกังก็เห็นวิวที่สวยงามนี้อย่างชัดเจน
"น้า ไม่ต้อง ไม่ต้อง น้าควรจะรินให้น้าจ้าวก่อน ฉันเป็นรุ่นเล็ก แบบนี้มันจะไม่ดีนะ"
ขณะที่จ้าวเสี่ยวกังพูด เขาก็ได้ยกขวดเหล้าขึ้นมา และพอดีกับมือของเขาได้สัมผัสกับมือของโจวหรานฮวา
โจวหรานฮวาสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิจากของจ้าวเสี่ยวกัง ก็ได้คิดถึงเรื่องเมื่อคินที่สองมือคู่นั้นจับไปที่ไฟหน้าของเธอ ร่างกายก็อ่อนลงทันที แต่ยังดีที่เธอได้ดึงมือกลับมาอย่างรวดเร็ว
จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของโจวหรานฮวา แต่ว่าเขาแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง
จ้าวหวู่เห็นว่าจ้าวเสี่ยวกังรู้เรื่องและมีมารยาทมาก ก็มั่งใจในเรื่องที่เขาอยากให้จ้าวเสี่ยวกังรับช่วงต่อจากเขาในการเป็นหัวหน้าหมู่บ้าน
"เสี่ยวกัง ไม่ต้องเกรงใจกับฉัน มาพวกเราสองคนมาดื่มกันเถอะ"
จ้าวเสี่ยวกังยิ้มและพูดว่า: "น้า ฉันนับถือน้าเป็นน้าแท้ๆของฉันนะ ฉันไม่เกรงใจกับน้าแน่นอน ถ้าฉันเกรงใจน้าฉันคงไม่ยืมเงินของน้าอย่างแน่นอน"
หลังจากพูดแบบนี้ ทั้งสองก็หัวเราะพร้อมกัน และชนแก้วแล้วดื่มเหล้าหมดภายในครั้งเดียว
หลังจากดื่มไปเรื่อยๆ จ้าวหวู่ก็เริ่มหน้าแดง จากนั้นก็เริ่มพูดมากขึ้นเรื่อยๆ
จ้าวหวู่ได้พูดคุยเรื่องราวในหมู่บ้านให้กับจ้าวเสี่ยวกังฟัง และก็ได้พูดถึงเรื่องที่จะเช่าที่ดินฝั่งตะวันตกก่อนหน้านี้ว่า เขาไม่ได้เป็นคนทำ แต่ทางการเขาเป็นคนสั่ง และก็ได้พูดเรื่องที่ประมาณว่าเขาไม่มีทางเลือก
จ้าวเสี่ยวกังยังคงรู้สึกขุ่นเคืองอยู่ในใจเล็กน้อย หลังจากได้ยินสิ่งที่จ้าวหวู่พูด ก็ได้เข้าใจทันทีว่าทุกอย่างเป็นเรื่องเข้าใจผิด
"น้าจ้าว มา แก้วนี้ฉันขอดื่มเคารพน้า ความจริงไม่ต้องพูดเรื่องนี้ก็ได้ ฉันเชื่อในตัวน้า เมื่อพูดแล้วฉันก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา"
หลังจากพูดจบจ้าวเสี่ยวกังก็ดื่มหมดแล้วในครั้งเดียว
จ้าวหวู่ก้ได้หยิบแก้วขึ้นมาแล้วดื่มเข้าไปเช่นกัน ความเผ็ดร้อนของเหล้าทำให้เขาร้องออกมา
"อ่า……"
"เสี่ยวกัง น้าจ้าวเป็นคนแบบนี้แหละ ความจริงนะ ที่น้าช่วยเธอเพราะน้าแอบมีใจนะ พี่ถิงถิงของเธออายุก็ไม่น้อยแล้ว จะให้เธอแต่งกับคนข้างนอก พูดตามตรงว่าน้าจ้าวไม่ไว้ใใจจริงๆ…"
หลังจากพูดคุยกันเป็นเวลานาน จ้าวหวู่และจ้าวเสี่ยวกังก็ดื่มอีกสองแก้ว
ไม่นานเหล้าทั้งสองขวดก็เข้าท้องไปหมด
จ้าวหวู่ยิ่งดื่มก็ยิ่งมีอารมณ์ขึ้นมา ก็ได้ให้โจวหรานฮวาไปซื้อเบียร์มาหนึ่งแพ็ก
จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย เมื่อเห็นโจวหรานฮวาที่ถือกับแกล้มแล้วส่ายไปมา เขาแทบทนไม่ไหวที่อยากจะกดเธอลง
โชคดีที่เขายังคงมีสติสัมปชัญญะ
จ้าวหวู่เมาแล้ว เขาก็พูดๆและนอนที่โซฟาโดยตรง
เมื่อเห็นว่าจ้าวหวู่เมามาก จ้าวเสี่ยวกังพาจ้าวหวู่เข้าไปในห้องครัว จากนั้นก็บอกกับโจวหรานฮวาว่าจะไป
โจวหรานฮวาเธอรอโอกาสนี้มาตั้งนั้น เธอจะพลาดได้ยังไง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมองไปที่เป้าของจ้าวเสี่ยวกัง ร่างกายของเธอก็ร้อนขึ้น
"เสี่ยวกัง น้าจ้าวก็เมาแล้ว ฉันว่าเธอก็น่าจะได้ที่แล้วนะ น้าว่านอนพักที่บ้านน้าก่อนดีไหม มีอะไรตื่นแล้วค่อยว่ากัน"
ขณะพูดโจวหรานฮวาก็ได้จับมือจ้าวเสี่ยวกังแล้วเข้าไปที่ห้องของจ้าวถิงถิง
จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกเมาแล้ว เมื่อถึงโจวหรานฮวาก็ล้มตัวทับใส่โจวหรานฮวา แต่ยังดีที่เขายังไม่เมาจนไม่ได้สติ
"น้า ฉันกลับไปก่อนดีกว่า นอนที่บ้านน้าฉันรู้สึกไม่สบายใจเลย"
"จะคิดมากทำไม รีบเข้าไปพักก่อน เดี๋ยวค่อยไป ก่อนที่พี่ถิงถิงของเธอจะไปเธอได้เก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว"
ภายใต้การเน้นย้ำซ้ำๆของโจวหรานฮวา จ้าวเสี่ยวกังถูกลากไปที่ห้องส่วนตัวของจ้าวถิงถิงโดยตรงและนอนบนเตียงสีชมพูขนาดใหญ่
เมื่อนอนลงไป จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกสบายมาก จากนั้นก็สลบและหลับไป
ตอนแรกโจวหรานฮวายังคิดจะเล่นกับจ้าวเสี่ยวกังสักหน่อย แต่เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังสลบไป ก็หมดอารมณ์ทันที จากนั้นก็ออกไปเก็บโต๊ะทันที
หลังจากทำความสะอาด โจวหรานฮวาก็ไปอาบน้ำ แต่เมื่อคิดถึงของของจ้าวเสี่ยวกัง เธอก็รู้สึกอยากจะลองอีกสักหน่อย
เพื่อความปลอดภัย เธอเหลือบมองที่จ้าวหวู่ก่อน เพื่อให้แน่ใจว่าเขานอนหลับไปแล้วจริงๆ เธอก็ได้ล็อกประตูจากด้านใน จากนั้นก็ใส่เสื้อผ้าบางๆแล้วเข้าไปในห้องที่จ้าวเสี่ยวกังนอนอยู่
ทันทีที่เธอเปิดประตู เธอก็ตะลึงกับภาพตรงหน้า
เธอเห็นของของจ้าวเสี่ยวกังได้ตื่นขึ้นมาชี้ขึ้นไปข้างบนจนทำให้กางเกงแทบขาด
แต่จ้าวเสี่ยวกังได้นอนกรนเสียงดัง ทำให้โจวหรานฮวาตื่นเต้นจนแทบจะหัวเราะออกมา
เธอคิดว่าจ้าวเสี่ยวกังก็คงจะเหมือนกับจ้าวหวู่ที่หลังจากดื่มแล้วของอันนั้นก็ใช้การไม่ดีแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าหลังจากที่จ้าวเสี่ยวกังดื่มแล้วก็ยังสุดยอดแบบนี้
โจวหรานฮวาปิดพ้าม่านอย่างช้าๆ จากนั้นก็เปิดพัดลมบนแพด้าน แล้วค่อยๆถอดเข็มขัดของจ้าวเสี่ยวกัง เอามีดตัดฟืนออกไป
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมจ้าวเสี่ยวกังมักจะพกมีตัดฟืนอยู่ตลอด แต่เมื่อถอดได้แล้ว ของอันนั้นก็ได้พุ่งออกมา ทำให้เธอไม่มีเวลาสงสัยในเรื่องเมื่อกี้อีกแล้ว
เมื่อเห็นไข่มุกฝังอยู่ในของอันนั้นที่ชมพูและนุ่มนวล ทำให้เธอใช้ปากของเธอจูบเข้าไป
กลิ่นของผู้ชายทำให้เธอขยับปากเล็กๆ เข้าหากัน
ค่อยๆใช้ลิ้นเขี่ยไปหลายที จากนั้นของอันนั้นก็ตอบสนองทันทีแล้วก็ขยายขึ้นอีกมากมาย และทำให้โจวหรานฮวาตื่นเต้นขึ้นมา
แล้วก็ใช้สองมือก้มไว้แล้วก็เลียทันที
จากนั้นไม่นานเธอก็ทนไม่ไหว ก็ได้ถอดกางเกงในของตัวเอง จากนั้นก็ค่อยนั่งขึ้นไป
เมื่อเธอนั่งขึ้นไปก็ทนไม่ไหวที่จะส่งเสียงของความพึงพอใจ และจ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกตัวขึ้นมา
เมื่อเขาเห็นโจวหรานนั่งอยู่บนตัวของเขา โดยเฉพาะได้ใส่แค่เสื้อบางๆ และไฟหน้าของเธอก็ไม่มีอะไรบังอยู่เลย ทำให้เขารู้สึกว่าความรู้สึกนี้ไม่จริง
เขาส่ายหัวแรงๆ แล้วถามว่า "น้า ฉันฝันไปหรือเปล่า?"
"เสี่ยวกัง เธอไม่ได้ฝันไปหรอก ในเมื่อตื่นแล้วก็จัดให้น้าดีๆน้อย น้าคิดถึงเธอจะตายอยู่แล้ว"