ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 185 การเก็บเกี่ยวใหญ่
จ้าวเสี่ยวกังไม่คิดว่าเมื่อถึงหน้าประตูบ้านคิวจะยาวเป็นงูเลย และตอนนี้พ่อกับแม่ของเขาก็กำลังยุ่งเป็นอย่างมาก
เมื่อได้ยินทุกคนคุยกันที่ประตู คนส่วนใหญ่พูดถึงรถลาก จ้าวเสี่ยวกังก็เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น
เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังทุกคนก็เปิดทางเป็นแถวให้แก่เขา
ถ้าเป็นเมื่อก่อน จ้าวเสี่ยวกังไม่มีทางได้รับอภิสิทธิ์แบบนี้อย่างแน่นอน
"เสี่ยวกัง รถลากคันนี้เธอซื้อมาหรือ?"
เมื่อเห็นลุงคนหนึ่งในหมู่บ้านถามคำถามนี้ จ้าวเสี่ยวกังก็ไม่ได้ปกปิด เพราะเรื่องแบบนี้ปิดไม่อยู่แน่นอน
"หึๆๆ ลุงหวัง เพิ่งซื้อมา มือสอง"
เมื่อได้ยินสิ่งที่จ้าวเสี่ยวกังพูด ทุกคนที่อยู่รอบๆก็พูดคุยกันมากยิ่งขึ้น
ใบหน้าของจ้าวโหย่วเทียนเต็มไปความชื่นมื่น แต่ปากก็ยังไม่วายที่ดุ"ไอ้ตัวดี จะซื้อมาทำไม เปลืองเงินไม่รู้หรือไง? หมู่บ้านเรามีถนนกี่สายที่ไอ้นี่ไปได้.."
จ้าวเสี่ยวกังไม่ได้โกรธเมื่อได้ยินเช่นนี้ เพราะดูสายตาของจ้าวโหย่วเทียนได้หักหลังคำพูดของเขาแล้ว
"นี่พ่อ สิ่งที่คุณพูดไม่ถูกต้อง ซื้อมาเพื่อจะขนส่งเห็ด อีกอย่างต่อไปถ้ามีเงินแล้วฉันก็ซ่อมถนนในหมู่บ้านเราก็ได้แล้วไม่ใช่หรือ?"
"ฮึม อย่าขี้โม้เลย แกหาเรื่องให้ฉันไม่น้อยแล้ว"จ้าวโหย่วเทียนจ้องไปที่จ้าวเสี่ยวกัง เขาไม่พอใจเรื่องที่จ้าวเสี่ยวกังพูดมาก
ชาวบ้านที่มาขายเห็ดก็ไม่ค่อยเชื่อคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง
"เสี่ยวกัง ถ้าเธอซ่อมถนนให้หมู่บ้านเรานะ เลือกหัวหน้าหมู่บ้านครั้งต่อไปฉันจะต้องเลือกเธอแน่นอน"
"ใช่ ถ้าเธอซ่อมถนนเสร็จ ฉันจะเลือกเธอเหมือนกัน"
เมื่อได้ยินเสียงพูดกันขึ้นมา จ้าวเสี่ยวกังก็รีบพูดว่า"หึๆ ฉันแค่ต้องการที่จะตั้งใจทำสวนเท่านั้น แล้วก็ทำธุรกิจเล็กๆนิดหน่อย ฉันไม่อยากเป็นหัวหน้าหมู่บ้าน หน้าจ้าวที่เป็นหัวหน้าหมู่บ้านเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ฉันไม่อยากเป็นข้าราชการ"
คำพูดของจ้าวเสี่ยวกังทำให้คนรอบข้างขบขันในทันที และนี่เป็นครั้งแรกที่มีคนพูดว่าไม่อยากเป็นข้าราชการ
อย่างไรก็ตาม นิสัยของจ้าวเสี่ยวกังไม่ชอบเป็นข้าราชการจริงๆ อีกอย่างก่อนหน้านี้จ้าวเสี่ยวกังได้ผิดใจต่อคนไม่น้อยเพราะซ่งยวี่ชิง
ต่อให้ได้เป็นหัวหน้าหมู่บ้านจ้าวเสี่ยวกังก็คงจะไม่สามารถชนะใจของประชาชนได้
"เสี่ยวกัง ถ้าเธอสามารถทำถนนให้กับหมู่บ้านบางจื่อได้ฉันจะแนะนำสาวในหมู่บ้านของเราให้เธอนะ"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนก็แตกตื่นทันที
"ใช่แล้ว พวกเราก็มีสาวสวยนะ และไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าพี่สะใภ้ของเธอเลย"
"ฉันจะไปหาให้เธอจากในเมืองเลย แต่ก่อนอื่นคือเธอต้องซ่อมถนนให้ได้ก่อน"
"เสี่ยวกัง ถ้าคุณสร้างถนนได้นะ ฉันจะหาเมียให้เธอสองคนเลย"
ทันทีที่เสียงนั้นออกมา คนรอบข้างก็ล้อเลียนมากขึ้น
จ้าวเสี่ยวกังก็ยิ้มให้กับทุกคน
ในไม่ช้า ขณะที่ทุกคนหัวเราะและพูดติดตลก ความสัมพันธ์ของจ้าวเสี่ยวกังกับทุกคนก็ใกล้ชิดกันมากขึ้น
ในอดีตไม่มีใครกล้าพูดกับจ้าวเสี่ยวกังมากเพราะกลัวเขาจะโกรธ แต่เพิ่งรู้ว่านิสัยของจ้าวเสี่ยวกังก็ไม่เลว
เมื่อเวลาผ่านไป ตะกร้าเห็ดสนทั้งหมดก็ถูกย้ายไปที่รถ
เมื่อเห็นรถที่เต็มไปด้วยเห็ดสน จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกว่าเขาเข้าใกล้เป้าหมายเล็กๆของเขาอีกก้าวหนึ่ง
เมื่อดูสมุดบัญชี วันนี้เขาได้ใช้จ่ายไปแล้ว15000
เมื่อคิดดูแล้ว วันนี้เขาได้กำไรอีก15000 เมื่อคิดถึงฟาร์มภูเขา สระบัว และที่ดินทางตะวันตก จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกว่าเงินไม่พอใช้แล้ว
หลังอาหารเย็น จ้าวโหย่วเทียนก็ได้นำเงินไปมอบให้กับจ้าวเสี่ยวกัง20000
"นี่เป็นทรัพย์สินของครอบครัวเรา แกเอาไปใช้คืนให้จ้าวหวู่ก่อน ติดเงินคนอื่นมันไม่ดี"
จ้าวเสี่ยวกังตกตะลึงเมื่อเห็นเงินที่พ่อมอบให้ จากนั้นเขาก็รู้สึกซาบซึ่งใจจนเขินอายเล็กน้อย
"พ่อ อันนี้ไม่จำเป็น อีกไม่กี่วันฉันก็สามารถหาคืนให้ได้แล้ว"
"ให้แกแกก็รับไว้สิ ทำไมพูดมากแบบนี้ กูช่วยแกมันถูกต้องตามหลักฟ้าดิน แกจะมาอายทำอะไร"
หลังจากพูดจบ จ้าวโหย่วเทียนก็ทิ้งเงินไว้บนโต๊ะโดยตรง จากนั้นจึงออกไปสูบบุหรี่โดยตรง
เมื่อมองดูเงินบนโต๊ะ จ้าวเสี่ยวกังคิดอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจคืนให้จ้าวหวู่ไปก่อน ให้จ้าววางใจก่อน
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังถือเห็ดสนมาถึงบ้านจ้าวหวู่ จ้าวหวู่กำลังกินข้าวกับโจวหรานหรานฮวาที่หน้าลานบ้าน
จ้าวเสี่ยวกังเดินเข้ามาโดยตรงและทักทายจ้าวหวู่และโจวหรานฮวาด้วยรอยยิ้ม ,
"น้าจ้าว น้าหรานฮวา เห็ดนี้วันนี้เพิ่งได้มา ฉันมาส่งให้น้ากินดู อย่าถือสาถ้าน้อยเกินไป"
"เจ้าหัวเหม็น พูดอะไรแบบนั้น น้าเป็นคนแบบนั้นหรือ?แค่มีใจก็เพียงพอแล้ว มาดื่มกับฉันก่อนดีกว่า"
เมื่อได้ยินว่าจะดื่ม จ้าวเสี่ยวกังก็ส่ายหัวโดยตรง
"น้าจ้าว อย่าดื่มกับฉันเลย ตอนเที่ยงฉันยังไม่รู้เลยว่าหลับไปตอนไหน อีกอย่างยังนอนบนเตียนอีก ถ้าดื่มกับน้าอีกฉันว่าคงต้องนอนที่ลานหน้าบ้านแน่นอน"
จ้าวเสี่ยวกังหยิบเงิน20000ออกมาขณะที่พูด
"นี่ น้าจ้าว นี่เป็นเงินเก็บของพ่อฉัน คืนให้น้าก่อน20000 ที่เหลือเดี๋ยวไม่กี่วันฉันจะคืนให้"
เมื่อเห็นเงิน 20,000 จ้าวหวู่ก็ยิ้มและพูดว่า"เสี่ยวกัง จะเกรงใจกับฉันทำไม เธอก็เอาไปใช้ก่อนสิ ฉันยังไม่รีบใช้ รอให้เธอใช้เสร็จก่อนค่อยคืนให้ก็ได้"
"น้าจ้าว ฉันใช้เสร็จแล้ว แค่สามารถเช่าที่ดินทางตะวันตกได้ฉันก็พอใจแล้ว"
เมื่อได้ยินสิ่งที่จ้าวเสี่ยวกังพูด จ้าวหวู่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ และให้โจวหรานฮวาเก็บเงินให้ดี จากนั้นก็ชงชาให้กับจ้าวเสี่ยวกัง
เมื่อเห็นโจวหรานฮวาสวมกระโปรงสะโพกบาง จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะนึกถึงฉากที่โจวหรานฮวาคลานอยู่ที่ประตูตอนเที่ยง
"เจ้าหนู มองอะไรอยู่ ฉันจะบอกให้นะ เธอห้ามคิดอะไรไม่ดีต่อน้าหรานฮวาของเธอเด็ดขาดเชียวนะ"
จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกอับอายเมื่อจ้าวหวู่กล่าวเช่นนั้น
"หึๆ น้าจ้าว น้าพูดอะไรอ่ะ ฉันก็ดูน้าสวยและหุ่นก็ดีแล้วก็แค่มองเฉยๆ ฉันจะไปคิดอะไรกับน้าได้ยังไง"
"หึ เธอมันเจ้าเล่ห์ น่าจะไปรู้ได้ยังไง แต่ว่ายังดีที่เธอยังรู้จากแยกแยะ จริงใจ ไม่งั้นน้าก็ไม่ช่วยเธอแบบนี้หรอก"
เมื่อได้ยินสิ่งที่จ้าวหวู่จ้าวเสี่ยวกังก็ยิ้มและพูดว่า: "น้าจ้าว ฉันไม่ได้จ้าวเล่ห์นะ แต่ฉันพูดออกมาจากหัวใจเลย น้าสามารถถามใครก็ได้ที่เป็นผู้ชายในหมู่บ้าน ไม่มีใครไม่บอกว่าน้าไม่สวยแน่นอน"
หลังจากที่ได้รับการยกย่องจาก จ้าวเสี่ยวกังแล้ว จ้าวหวู่และโจวหรานฮวาก็แสดงรอยยิ้ม
จ้าวหวู่มองไปที่ร่างกายอันงดงามของโจวหรานฮวาก็รู้สึกร้อนขึ้นมา
โสมที่จ้าวเสี่ยวกังมอบให้เขา หลังจากที่เขาเอามาดองเหล้าแล้วกิน รู้สึกว่ามีผลไม่น้อย
โจวหรานฮวายังเห็นดวงตาที่เร่าร้อนของจ้าวหวู่ และกลอกตาให้จ้าวหวู่ให้เขาเก็บอาการหน่อย
แต่จ้าวหวู่กับนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตอนเที่ยงที่จ้าวเสี่ยวกังกับโจวหรานฮวา ตอนนั้นยังดีที่จ้าวเสี่ยวกังยังหลับอยู่ ถ้าเกิดเขาตื่นอยู่ล่ะ?
ยิ่งคิดจ้าวหวู่ก็ตื่นเต้นไม่น้อย เมื่อโจวหรานฮวาอยู่ข้างตัวเอง เขาก็ได้ใช้เท้าเขี่ยโจวหรานฮวาไปหนึ่งที
จ้าวเสี่ยวกังเห็นการเคลื่อนไหวของทั้งสองอย่างชัดเจน และยิ้มทันทีและพูดว่า "น้าจ้าว ฉันไม่รบกวนน้าๆแล้วนะ เห็ดที่บ้านยังจัดการไม่เสร็จ ฉันขอตัวกลับก่อน"
"หรานฮวา ให้เสี่ยวกังเอาเห็ดกลับด้วย กิโลละ15มันแพงเกินไป ให้เขาไปขายเถอะ เราไม่เอา"
เมื่อโจวหรานฮวาได้ยินแบบนี้ ก็รู้สึกว่าเขาพูดถูก แล้วก็ไล่ตามหลังจ้าวเสี่ยวกังไป