ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 29
ไม่ได้นอนทั้งคืน วันถัดไป ขอบฟ้าค่อยๆสว่างขึ้น จ้าวเสี่ยวกังเดินไปที่ฟาร์มบนภูเขาพร้อมกับตะกร้าไม้ไผ่สองใบบนหลัง
เมื่อคืนเขาได้ดูการทำสัญญาเช่าและเซ็นสัญญาของฟาร์มบนภูเขาและสระบัวแล้ว นอกจากนี้เงินก็จ่ายไปแล้ว สามารถพูดได้ว่าฟาร์มบนภูเขาและสระบัวเป็นของเขาแล้ว ก้าวแรกแห่งการบินให้สูงก็คือจากฟาร์มบนภูเขาและสระบัว ดังนั้นในสองสถานที่แห่งนี้เขาไม่อยากให้มีข้อผิดพลาดใดๆ
ระหว่างทางที่ผ่านบ้านของซ่งยวี่ชิง จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่เหลือบมองหนึ่งที แต่ว่าเมื่อเวลาที่เขาเห็นประตูใหญ่ล็อคเอาไว้ จิตใจที่ยังมีความคาดหวังเล็กๆดวงนั้นค่อยๆดับลงอย่างช้าๆ
"เอ๊ะ จ้าวเสี่ยวกังไม่ใช่เหรอ? ทำไหมมาเยี่ยมพี่สะใภ้ของนายเหรอ? เช้าตรู่พี่สะใภ้ของนายก็มีคนมารับไปแล้ว"
เมื่อหลี่ชุ่ยฮวากลับมาจากสวนผัก เธอก็เห็นจ้าวเสี่ยวกังจ้องมองที่ประตุบ้านของซ่งยวี่ชิงด้วยความว่างเปล่า คิดถึงครั้งที่แล้วที่จ้าวเสี่ยวกังพยายามพิสูจน์ว่าเขาไม่ได้อยู่กับซ่งยวี่ชิง คาดไม่ถึงของเล่นอันใหญ่ที่อยู่ตรงเป้ากลับมีการชี้ขึ้นสูงต่อหน้าเธอ ทุกคืนเมื่อเธอมีอะไรกับจางฟู่กุ้ย เธอล้วนแล้วลืมไม่ลงของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังนั้น
ไอ้นั่นของจางฟุ่กุ้ยที่มองดูได้แต่ใช้งานได้ไม่ค่อยดีทำให้เธอโกรธเป็นไฟ ทุกครั้งที่ทำไปถึงครึ่งหนึ่งมักจะให้เธอร้องเป็นเสียงของซ่งยวี่ชิงให้เรียกเขาว่าสามี แต่ว่าในเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่สำคัญอย่างมาก ถ้าหากเธอไม่เห็นด้วยกับจางฟู่กุ้ย อีกฝ่ายจะดึงออกมาโดยตรง หลายครั้งติดต่อกันที่ถูกจางฟู่กุ้ยทำให้หลี่กุ้ยฮวาไม่ได้รับความพึงพอใจอย่างสมบูรณ์แบบ
เมื่อเห็นดวงตาสุนัขจิ้งจอกทั้งคู่ของหลี่กุ้ยฮวากวาดสายตาเป้ากางเกงของตัวเองไปมา โดยเฉพาะไฝสวยที่มุมปากนั้น ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนกับว่าเธอกำลังยิ้มอยู่
เสื้อเชิ้ตลายสก๊อตที่บางอย่างมากหนึ่งตัว จ้าวเสี่ยวกังล้วนแล้วสามารถมองเห็นร่างที่ผอมบางภายในได้ กระดุมสองเม็ดที่จงใจปลดออกเผยให้เห็นถึงล่องที่อยู่ตรงระหว่างหน้าอกที่ขาวเหมือนหิมะ กางเกงขาสั้นสีดำตัวหนึ่งที่รัดน่องใหญ่เอาไว้แน่น ต้นขาสีขาวราวกับหิมะปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาจ้าวเสี่ยวกังในแสงแดดยามเช้า
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือที่นิ้วเท้าของหลี่ชุ่ยฮวายังทาสีด้วยยาทาเล็บอยู่ ท่าทางที่มีเสน่ห์อย่างมากแบบนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะปากแห้งเล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงการกระทำในครั้งที่แล้วของหลี่ชุ่ยฮวา เขาไม่มีความสนใจอะไรเลย
"พี่สาวชุ่ยฮวา คุณรู้บ้างไหมว่าใครเป็นคนมารับพี่สะใภ้ไป?"
"เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะ แต่อีกฝ่ายสวมแว่นกันแดดขนาดใหญ่ ขับมอเตอร์ไซค์คันใหญ่อย่างมากหนึ่งคันมารับ นอกจากนี้ดูจากท่าทางของพี่สะใภ้นายแล้วดีใจอย่างมากเลยนะ"
มองดูน้ำเสียงและท่าทางการแสดงออกของหลี่ชุ่ยฮวาที่เหมือนกับพี่สะใภ้ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าฝ่ายตรงข้ามก็คือซ่งยวี่ชิง ท่าทางและการกระทำนั้นมันช่างคล้ายกันเหลือกัน
"พี่สะใภ้ คุณอย่าไปได้ไหม"
ทันใดนั้นก็ถูกจ้าวเสี่ยวกังกอดเอาไว้แน่น หลี่ชุ่ยฮวาอึ้งเล็กน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรู้สึกเจ็บเล็กน้อยที่ช่องท้องส่วนล่างจากไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกัง คาดไม่ถึงว่าภายในใจของเธอกลับไม่มีความรังเกียจ ยังไงสะก็มีความคาดหวังบางอย่าง เพียงแต่สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงคือจ้าวเสี่ยวกังคิดว่าตัวเองเป็นซ่งยวี่ชิง
มีจางฟู่กุ้ยคนหนึ่งที่วันๆให้เธอทำตามซ่งยวี่ชิงก็มากเกินพอแล้ว ยิ่งกว่านั้นคือเธอรู้ว่าต่อให้เลียนแบบมากแค่ไหนเธอก็ไม่ใช่ซ่งยวี่ชิง
"เสี่ยวกัง นายลุกขึ้นก่อน ฉันเป็นพี่สาวชุ่ยฮวา ไม่ใช่พี่สะใภ้ของนาย"
เมื่อได้ยินหลี่ชุ่ยฮวาพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธเล็กน้อย จ้าวเสี่ยวกังค่อยมีสติกลับมา เมื่อคืนไม่ได้นอนทั้งคืนทำให้ในสมองล้วนแล้วเป็นซ่งยวี่ชิง คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้ เพียงแต่เมื่อกี้เขารู้สึกว่าหน้าอกของหลี่ชุ่ยฮวาใหญ่กว่าของซุนหรานหรานและซ่งยวี่ชิงมาก
เพราะว่าในเมื่อกี้เขากอดอีกฝ่ายเอาไว้แน่น ล้วนถูกตีตัวออกห่างไกล
"พี่สาวชุ่ยฮวา ต้องขออภัยด้วย ท่าทางในเมื่อกี้ของคุณทำให้ฉันมองผิด ฉันคิดว่า……"
ยังไม่ทันพูดจบ หลี่ชุ่ยฮวาขัดจังหวะโดยตรง ในเวลาเดียวกันกลอกตาไปมาและพูด :"พอได้แล้ว พอได้แล้ว ฉันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่สำคัญคือจางฟู่กุ้ยที่ไร้ยางอายคนนั้นทำให้เกิดขึ้น ต่อจากนี้ไปนายจะต้องมองให้ชัดเจนก่อนแล้วค่อยกอดนะ"
"แค่กแค่กแค่ก…..จะมองให้ชัด จะมองให้ชัด"
จ้าวเสี่ยวกังจงใจไอหลายทีเพื่อซ่อนความเขินอาย ทันใดนั้นเตรียมจะแบกตะกร้าไม้ไผ่รีบวิ่งไปที่ฟาร์มบนภูเขา อายเกินกว่าที่จะให้อยู่ต่อไปแล้ว
เมื่อเห็นว่าจ้าวเสี่ยวกังหันตัวเตรียมจะไป หลี่ชุ่ยฮวากลับไม่มีความสุข
"ทำไหม? นายจะไปแบบนี้แล้วเหรอ? กอดก็ก็ให้นายกอดแล้ว นายจากไปแบบนี้มันจะไม่สมเหตุสมผลเลยนะ? นายน่าจะรู้นะว่าพี่สาวชุ่ยฮวาของนายไม่ใช่ว่าใครอยากจะกินก็สามารถกินได้นะ"
"อย่างนั้นพี่สาวชุ่ยฮวาคุณต้องการอะไร? อย่างนั้นฉันก็แค่ให้คุณกอดคืนสักหน่อยก็ได้แล้ว"
สำหรับหลี่ชุ่ยฮวาคนนี้ที่มีความเฉลียวฉลาดของหมู่บ้าน จ้าวเสี่ยวกังก็ไม่ค่อยอยากจะยั่วยุนัก มันทำให้คนปวดหัวอย่างมาก
"ฮึ นายตามฉันเข้ามาในบ้าน ให้พี่สาวจับไอ้นั่นของนายสักหน่อยก็พอแล้ว"
คำพูดของหลี่ชุ่ยฮวานั้นเต็มไปความหนักแน่นและมั่นใจ ดูเหมือนว่าไม่มีความเขินอายเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นเลย นอกจากนี้หลังจากพูดจบคำพูดนั้นยังมีการเลียริมฝีปากมาทางจ้าวเสี่ยวกังด้วยความกล้าอย่างมากหนึ่งที
ลิ้นสีแดงๆนั้นท่าทางที่เลียรอบริมฝีปากหนึ่งรอบ ทำให้ความหดหู่ภายในใจของจ้าวเสี่ยวกังหายไปอย่างสมบูรณ์
"ฮ่าๆๆ พี่สาว คุณมีอาการแบบนี้แสดงว่าจางฟู่กุ้ยบริการคุณไม่ได้สินะ?"
ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วยเขาก็เดินตามหลี่ชุ่ยฮวาเข้าไปในลานบ้าน เมื่อเนื้อส่งถึงปากแล้วไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่กิน
"ฮึๆ ไอ้นั่นของเขาเพียงแค่ดูได้แต่ใช้งานไม่ได้ สามารถบริการฉันได้อย่างไร? ทุกครั้งกลัวว่าจะทำร้ายจิตใจของเขาจึงแกล้งทำเป็นร้องหลายทีเพื่อให้ความร่วมมือกับเขาเอง เขายังมีการได้คืบจะเอาศอกให้ฉันเลียนแบบเสียงพี่สะใภ้นายให้เรียกเขาว่าสามี เห้อ พี่สาวเป็นคนที่มีชีวิตที่ลำบากจริงๆ"
ระหว่างที่พูดไปด้วย หลี่ชุ่ยฮวาล็อคประตูโดยตรง หลังจากนั้นมือข้างหนึ่งก็ล้วงไปที่เอวของจ้าวเสี่ยวกังโดยตรงและเคลื่อนไปจนถึงเป้ากางเกง
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดของหลี่ชุ่ยฮวารู้ได้ทันทีว่าโกรธอย่างมาก คิดไม่ถึงเลยว่าจางฟู่กุ้ยจะคิดถึงพี่สะใภ้ของตัวเองมากขนาดนี้ นั่นเป็นถึงผู้หญิงของเขาเลยนะ แม้ว่าตอนนี้ยังไม่ใช่ แต่โดยสัญชาตญาณแล้วทำให้เขาโกรธอย่างมาก
"ฮึ จางฟู่กุ้ย ในเมื่อคุณกล้ามีความคิดต่อผู้หญิงของฉัน อย่างนั้นวันนี้ฉันจะต้องทำให้ภรรยาของคุณพังทลาย ทำให้คุณไม่สามารถทำให้ภรรยาของคุณพึงพอใจได้ตลอดไป"
ด้วยความคิดนี้ ทำให้ปฏิกิริยาของเขาตอบสนองในทันที การจับของหลี่ชุ่ยฮวาในครั้งนี้ ทันใดนั้นตกใจอย่างมาก
"คุณพระช่วย เสี่ยวกังนายโตมาได้อย่างไร ฉันใช้มือข้างหนึ่งจับยังกุมไม่หมดเลย นี่มันน่ากลัวเกินไป ถ้าหากผู้หญิงคนไหนถูกนายทำเข้าล่ะก็ จะต้องมีความสุขจนบ้าตายแน่เลย?"
เมื่อหลี่ชุ่ยฮวาพูดคำพูดเช่นนี้จบ จงใจขยิบตามองไปทางจ้าวเสี่ยวกัง มือข้างนั้นเริ่มไม่ซื่อสัตย์ขึ้นมาทันที
สัมผัสถึงความไม่ซื่อสัตย์ของมือขาวราวกับหิมะของหลี่ชุ่ยฮวา จ้าวเสี่ยวกังก็มีความสุขมากเช่นกัน
"ฮ่าๆๆ พี่สาวชุ่ยฮวา อย่างนั้นคุณอยากจะลองสัมผัสถึงความสุขจนบ้าตายไหมล่ะ?"
เมื่อได้ยินจ้าวเสี่ยวกังพูดเช่นนี้ ร่างกายของหลี่ชุ่ยฮวาสั่นสะท้าน ต่อจากนั้นมือที่ขาวราวกับหิมะข้างนั้นพร้อมกับสะบัดเบาๆอีกหลายที ดูเหมือนว่าจะเป็นการตอบกลับให้จ้าวเสี่ยวกังแบบนั้น