ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 62
หลิวต้าโถวในตอนนี้กำลังว่างอยู่ เพราะว่าตอนนี้เลยเวลาอาหารเที่ยงแล้ว ดังนั้นในครัวก็เลยไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่
เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังถือตะกร้าขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเห็ดสน หลิวต้าโถวก็ยกนิ้วให้จ้าวเสี่ยวกังโดยตรง
"เสี่ยวกัง ใช่ได้เลย วันนี้ได้มาเยอะขนาดนี้ มาฉันจะชั่งน้ำหนักให้"
จ้าวเสี่ยวกังก็ไม่เสียเวลาและได้วางตะกร้าบนเครื่องช่าง
เมื่อเห็นตัวเลขบนเครื่องช่างแล้วจ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกดีใจ ตอนแรกเขาคิดว่ามากสุดก็คงจะมีแค่40กว่ากิโล แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะถึง50กว่าโล เมื่อเอาไม้ออก ก็น่าจะ50โลพอดี.
"น้ำหนักของเห็ดสนหลังจากไม้ออกแล้วเท่ากับ50โลพอดี จะไปเอาเงินกับเจ้านายหน่อยไหม?วันนี้จะนายอยู่ข้างบนพอดี
หลิวต้าโถวรู้ดีว่า เขาจะได้ใจหยวนเซียงหลิงได้หรือเปล่าจ้าวเสี่ยวกังมีส่วนสำคัญเป็นอย่างมาก แม้ว่าหยวนเซียงหลิงจะให้ความสำคัญกับเขามาก แต่เขาก็อยากที่จะเติบโตและก้าวหน้าขึ้นไปอีก เขาอยากไปบริหารห้องครัวในเมือง และการที่จะได้ย้ายมันไม่ใช่แค่การทำให้เจ้านายพอใจเท่านั้นแล้ว
การปรากฏตัวของจ้าวเสี่ยวกังได้ทำให้หลิวต้าโถวมีความคิดอะไรบางอย่าง หรือพูดอีกอย่างว่าแผนการ
"เอ่อ ไม่ต้องแล้ว ครั้งที่แล้วที่เจ้านายหยวนให้ไว้5000ยังพอมีอยู่ รอพรุ่งนี้ฉันมาส่งอีกค่อยคิดก็แล้วกัน"
เมื่อได้ยินว่าจ้าวเสี่ยวกังไม่ต้องการขึ้นไป ใบหน้าของหลิวต้าโถวก็เปลี่ยนไป และเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่งสอนจ้าวเสี่ยวกัง "เสี่ยวกัง น้าหลิวฉันคิดว่าคุณเป็นลูก น้าหลิวดูออก ในใจของคุณมีความคิดอะไรบ้างอย่าง มีความคิดแต่ไม่ใช่ก็ไม่ดีนะ"
"วันนี้คุณซื้อเห็ดสน50โล 3500ก็ใช้ไปแล้วใช่ไหม? พรุ่งนี้อีก5โลล่ะ?ในตัวคุณมีแค่1500 ต่อให้มีกำไรนิดหน่อยในตัวคุณก็คงจะมีแค่2000กว่า ไม่พอค่าใช้จ่ายในวันพรุ่งนี้แล้ว คุณจะต้องรู้จักใช้เงินหาเงิน ต้องรู้จักใช้ความสัมพันธ์รอบตัว แบบนี้ถึงจะเดินได้ไกล
จ้าวเสี่ยวกังได้ยินสิ่งที่หลิวต้าโถวพูดและรู้สึกขอบคุณมาก แม้ว่าเขาจะรู้ว่าไม่มีความรักที่ไม่มีเหตุสมผลในโลกนี้ แต่คำพูดของหลิวค้าโถวเป็นแรงบันดาลใจให้เขามากจริงๆ
"น้าหลิว ฉันจะฟังคุณ ฉันจะตามคุณไปพบคุณหยวน"
"มันต้องแบบนี้ ไปเถอะ ฉันจะพาเธอขึ้นไป" เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังเข้าทางแล้ว หลิวต้าโถวก็ดีใจ มันยากจริงๆที่จะได้พอคนที่ฉลาดแบบนี้ในชนบท
เมื่อเดินไปที่ประตูห้องทำงานของหยวนเซียงหลิง หลิวต้าโถวก็เคาะประตู ไม่นานก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังออกมา
"ประตูเปิดอยู่ เข้ามาสิ"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิวต้าโถวก็ส่งสัญญาณให้จ้าวเสี่ยวกัง ให้จ้าวเสี่ยวกังตามมา จากนั้นก็เปิดประตูเข้าไป
กลิ่นหอมที่คุ้นเคยยังคงทำให้จ้าวเสี่ยวกังสูดลมหายใจอีกสองสามครั้ง
"เหอะๆๆ คุณหยวน น้องชายคนเล็กที่ฉันแนะนำก่อนหน้านี้ได้รับเห็ดสน50กว่าโลและมาส่งให้ในวันนี้"
"อืม ไม่เลว ให้เข้าสู้ต่อไป" หยวนเซียงหลิงไม่แม้แต่จะเงยหน้าเอาแต่ดูเอกสารในมือ
อะแฮ่ม…
เมื่อหลิวต้าโถวเห็นท่าท่างของหยวนเซียงหลิง เขารู้ว่าอีกฝ่ายไม่สนใจเรื่องนี้มากนัก และกล่าวทันทีว่า "คุณหยวน เงินในตัวเขาเกือบจะใช้หมดแล้ว คุณว่า…"
คำพูดนี้หลิวต้าโถวไม่ได้พูดจนจบ เพราะหยวนเซียงหลิงเงยหน้าขึ้นแล้วขมวดคิ้วและมองที่เขา
เพียงแต่เมื่อหยวนเซียงหลิงเห็นจ้าวเสี่ยวกังคิ้วขมวดของเธอก็คลี่ออกทันที
"คุณยังมีเงินเท่าไหร่?"
หยวนเซียงหลิงมองไปที่จ้าวเสี่ยวกังโดยตรงและถามคำถาม
เมื่อถูกจ้องมองด้วยสายตาของหยวนเซียงหลิง จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกขนลุก โดยเฉพาะเขาได้ให้เงิน5000แก่หวังป้าเทียนเพื่อจัดการปัญหาแทนซ่งยวี่ชิงเขาก็ไม่มั่งใจขึ้นมา
"ยังมี…ยังมี…ไม่ถึง500"
เมื่อได้ยินสิ่งที่จ้าวเสี่ยวกังพูด ไม่เพียงแต่หยวนเซียงหลิงเท่านั้นที่ขมวดคิ้ว แม้แต่หลิวต้าโถวก็ขมวดคิ้วด้วย
"เห็ดสน50โล ซื้อตั้ง4500?"
เมื่อเธอพูดเช่นนี้ หยวนเซียงหลิงไม่สามารถควบคุมความโกรธของเธอได้แล้ว และในขณะเดียวกัน ดวงตาที่เฉียบคมของเธอก็มองไปที่หลิวต้าโถวด้วย
เมื่อมองไปที่ดวงตาของหยวนเซียงหลิง หลิวต้าโถวก็รู้สึกขมขื่นในใจ ถ้าเขารู้แบบนี้ ตีให้ตายเขาก็คงไม่พาจ้าวเสี่ยวกังขึ้นมาแน่ๆ นี่มันลากเขาลงน้ำชัดๆ
"ไม่ ฉันใช้เงินส่วนหนึ่งเพื่อช่วยพี่สะใภ้ และบรรเทาทุกข์เล็กน้อยให้กับครอบครัวในหมู่บ้านที่เพิ่งประสบอุบัติเหตุ"
แม้จะรู้ว่าจ้าวเสี่ยวกังเป็นคนใจดี แต่เมื่อเอาเงินของเธอไปใช้ในเรื่องที่ผิดประเภค หยวนเซียงหลิงทนไม่ได้