ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 148 คุณป้าฉันมึนเมาเล็กน้อย
เมื่อเวลาที่ได้ยินคำพูดของโจวหรานฮวา จ้องมองไปทางจ้าวเสี่ยวกังด้วยดวงตาที่มีเสน่ห์มาก ในสายตาคู่นั้น จ้าวเสี่ยวกังสามารถเห็นแอ่งน้ำพุที่กระเพื่อมอย่างต่อเนื่อง ระลอกคลื่นทำให้ใครๆ ก็อดไม่ได้ที่จะรีบเข้าไปอาบน้ำ
อึกอึก…..
ในที่สุดจ้าวเสี่ยวกังก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายหนึ่งคำ
โจวหรานฮวามองเห็นฉากนี้ทำให้ภายในใจมีความมั่นใจมากยิ่งขึ้น ในเวลาเดียวกัน ก้าวเข้าไปใกล้จ้าวเสี่ยวกังอย่างกล้าหาญ
"ฮ่าๆๆ…..เสี่ยวกัง นายกระหายน้ำอีกแล้วใช่ไหม? ดื่มน้ำก่อนแล้วค่อยตอบคำถามของป้า"
หลังจากพูดจบ โจวหรานฮวาก้มโค้งงอเทน้ำให้จ้าวเสี่ยวกังหนึ่งแก้ว เพียงแต่ในครั้งนี้เธอไม่ได้เทเต็มแก้ว แต่เป็นหนึ่งในสามเท่านั้น
จ้าวเสี่ยวกังนั่งอยู่บนโซฟา มองไปที่ร่างอวบอ้วนของโจวหรานฮวา แววตาที่มีเสน่ห์อย่างมาก จู่ๆ ก็รู้สึกว่าโจวหรานฮวาที่อยู่ตรงหน้าไม่มีความใกล้เคียงกับสาวรุ่นแม่เลย ตรงกันข้าม มันกลับเป็นเหมือนผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่และมีเสน่ห์ในวัยสามสิบต้นๆ มากกว่า
"ฮ่าๆๆ คุณป้า อย่างนั้นฉันขอตอบคำถามของคุณโดยตรงเลยนะ คุณนั้นไม่แค่ใช่แค่สวยธรรมดาอย่างเดียว แต่สวยเหมือนกับนางฟ้าที่อยู่บนฟ้าเหล่านั้น สวยจนทำให้คนแทบจะทนไม่ไหวจนอยาก……."
จ้าวเสี่ยวกังยังไม่ทันได้พูดจบ โจวหรานฮวาก็รอไม่ไหวและถาม :"อยากทำอะไรเหรอ?"
"ฮ่าๆๆ ทนไม่ไหวจนอยากจะจูบคุณป้าสักที"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังหยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมาอย่างรวดเร็วและจิบ แต่ว่าสายตาคู่นั้นกลับมีการแอบมองการแสดงออกของโจวหรานฮวาอย่างเงียบๆ
เดิมทีเขาคิดว่าโจวหรานฮวาอย่างน้อยๆก็จะโกรธเล็กน้อย คิดไม่ถึงเลยโจวหรานฮวาไม่เพียงแต่ไม่โกรธ กลับมีความตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น สีหน้ายิ่งมีความแดงมากขึ้น
"ฮ่าๆๆ……ป้าให้นายจูบ เด็กอย่างนายกล้าจูบไหม?"
ระหว่างที่โจวหรานฮวาพูดไปด้วย พร้อมกับนั่งลงเทชาให้ตัวเองหนึ่งแก้ว เพียงแต่ช่วงเวลาที่ดื่มภายในใจของเธอมีความลังเลเล็กน้อย เพียงแต่เมื่อเธอเห็นเป้ากางเกงของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังตื่นขึ้นมาแล้ว ทันใดนั้นเธอดื่มลงไปโดยไม่มีความลังเล
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดยั่วยุของโจวหรานฮวา จู่ๆก็รู้สึกมีความเลือดร้อนเล็กน้อย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นการเคลื่อนไหวของโจวหรานฮวายื่นลิ้นออกมาและเลียริมฝีปากของตัวเองเล็กน้อยเมื่อดื่มชาเสร็จและมองมาที่เขา สิ่งนี้ทำให้ไฟของจ้าวเสี่ยวกังไม่สามารถควบคุมได้อย่างสมบูรณ์
"ฮ่าๆๆ คุณป้าที่มีความสวยงามขนาดนี้ให้ฉันจูบ ยกเว้นฉันเป็นคนโง่เท่านั้นถึงไม่จูบ"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังลุกขึ้นและเดินไปทางโจวหรานฮวาช้าๆ
เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังลุกขึ้นอย่างกะทันหัน ของเล่นอันใหญ่นั้นดูเหมือนว่าโตขึ้นนิดหน่อย โจวหรานฮวาทั้งตื่นเต้นและตั้งหน้าตั้งตารอคอย
แต่เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเดินมาอยู่ต่อหน้าเธอ ภายในใจของเธอมีความประหม่าเล็กน้อย
"ฮ่าๆๆ คุณป้า คุณห้ามกลับคำพูดนะ"
หลังจากที่จ้าวเสี่ยวกังพูดจบ เตรียมโค้งตัวลงไปจูงริมฝีปากสีชมพูของโวหรานฮวา
ติงตุงติงตุง…..
จู่ๆก็มีเสียงกริ่งดังขึ้น ทำให้จ้าวเสี่ยวกังและโจวหรานฮวาตกใจอย่างมาก ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่คนทั้งสองคนเพิ่งเล่นไปก็เกินไปหน่อย
เมื่อโจวหรานฮวาเห็นความผิดหวังแวบวาบในดวงตาของจ้าวเสี่ยวกัง ใช้มือที่ขาวราวกับหิมะข้างหนึ่งสัมผัสที่ของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังเบาๆ หลังจากนั้นลุกขึ้นหัวเราะและพูด :"ไอ้เด็กบ้า ในเมื่อป้าสัญญากับนายแล้วไม่มีทางกลับคำพูดแน่นอน นายช่วยรอก่อนนะ ป้าขอรับโทรศัพท์ก่อน"
ในไม่ช้าโจวหรานฮวาก็คุยโทรศัพท์เสร็จ ใบหน้าของโจวหรานกลายเป็นสีดอกกุหลาบมากขึ้นหลังจากรับสาย และใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและเคลื่อนไหวภายใต้แสงไฟนั้นน่าหลงใหลอย่างมาก
จ้าวเสี่ยวกังก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร เพียงแค่รู้สึกว่าโจวหรานฮวายิ่งมองยิ่งสวย ยิ่งมองยิ่งน่ารัก แทบรอไม่ไหวอยากจะผลักโจวหรานฮวานอนลงบนโซฟาโดยตรง
"ไปกันเถอะ น้าอู๋บอกว่ารอพวกเราอยู่ที่ปากทางเข้าถ้ำแล้ว"
หลังจากพูดเช่นนี้ โจวหรานฮวาก็เข้าไปในห้องและมองไปที่จ้าวหวู่ที่กำลังกรนเหมือนฟ้าร้อง หลังจากนั้นหยิบไฟฉายเดินออกมา
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นโจวหรานฮวามีการเปลี่ยนรองเท้าส้นสูงสีดำที่สว่างคู่หนึ่ง และบวกกับการเดินที่สะบัดไปสะบัดมาของโจวหรานฮวา เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อยู่พักหนึ่ง รีบเดินตามไปอย่างรวดเร็วโดยตรงโดยตรง และกอดจากด้านหลังของโจวหรานฮวาโดยตรง
ทันทีที่กอดโจวหรานฮวา เขารู้สึกว่าความแข็งแกร่งนั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ มือทั้งคู่จับไปบนหน้าอกที่นุ่มนวลคู่นั้นโดยตรงและเริ่มมีการนวดขึ้นมา
โจวหรานฮวาคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะตอบสนองได้เร็วขนาดนี้ เดิมทีเธอต้องการปฏิเสธ แต่สัมผัสได้ถึงความร้อนจากมืออันใหญ่นั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งจมูกที่หนักแน่นของจ้าวเสี่ยวกังกำลังหายใจเข้าหูของเธอ กลิ่นของผู้ชายวัยละอ่อนทำให้เธอหลงใหลขึ้น
เพียงไม่กี่ที โจวหรานฮวาตัวอ่อนลงไปในอ้อมแขนของจ้าวเสี่ยวกังโดยตรง
"เสี่ยวกัง นายรอก่อน อย่าทำแบบนี้ เดี๋ยวมีคนมาพบเข้าจะไม่ดีนะ"
ซูซ่า…..ซูซ่า…..
ลมหายใจของจ้าวเสี่ยวกังยิ่งอยู่ยิ่งหนักขึ้น ในสมองเต็มไปด้วยถุงน่องลายตะข่ายของโจวหรานฮวา ลุคของกางเกงชั้นในขายาว เมื่อได้ยินคำพูดของโจวหรานฮวา ลมหายใจของเขายิ่งถี่มากขึ้น
"คุณป้า คุณช่างสวยงามจริงๆ สวยจนทำให้ฉันรู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้เล็กน้อยจนอยากจะทำให้คุณป้ามีความสุขสักครั้ง"
ระหว่างที่พูด มือข้างหนึ่งของจ้าวเสี่ยวกังถลกกระโปรงโชว์ก้นของโจวหรานฮวาขึ้น
มือใหญ่คู่นั้นเดินอยู่ระหว่างขาของโจวหรานฮวาอย่างต่อเนื่อง นิ้วเข้าไปในระหว่างกลีบของไอ้นั่นที่อยู่ตรงเป้าของโจวหรานฮวาตรงนั้นโดยตรง แม้ว่าจะมีกางเกงในกั้นอยู่ แต่มันยังคงทำให้หัวใจของโจวหรานฮวาสั่นสะท้าน
ความรู้สึกที่ร้อนแรงและหนักหน่วงนั้นตรงกันข้ามกับรูปลักษณ์ที่นุ่มนวลของจ้าวหวู่เลย
เพียงแต่ในตอนนี้ ทำให้ร่างกายของโจวหรานฮวาอ่อนตัวลงอย่างสมบูรณ์ นอกจากนี้ตรงนั้นก็มีน้ำไหลออกมาแล้ว
"เสี่ยวกัง ป้าก็อยากจะมีอะไรกับนายสักครั้งเหมือนกัน เพียงแต่ตอนนี้ยังอยู่ภายในลานบ้าน ถ้าหากรบกวนลุงจ้าวของนายตื่นมันจะไม่ดีนะ นายยังอยากมีชีวิตอยู่ที่หมู่บ้านบางจื่อหรือเปล่า"
คำพูดของโจวหรานทำให้จ้าวเสี่ยวกังกลับมามีสติอีกครั้ง
จ้าวเสี่ยวกังส่ายหัว หลังจากนั้นมองไปทางโจวหรานฮวาที่ถูกตัวเองทำจนใบหน้าแดงไปหมดแล้ว โดยเฉพาะกระโปรงโชว์ก้นที่ถลกจนเกือบจะถึงหน้าอกแล้ว เชือกสีดำรอบเอว ผ้าสีดำที่ระหว่างขาทำให้จ้าวเสี่ยวกังแทบจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เล็กน้อยและอยากจะกระโจนเข้าหาโดยตรง
ตุ้ม……
จ้าวเสี่ยวกังไม่พูดแม้แต่คำเดียว วิ่งไปอยู่ตรงหน้าแท้งน้ำโดยตรง ราดน้ำเย็นลงบนร่างกายของตัวเองอย่างต่อเนื่อง
หลังจากหลายนาที จ้าวเสี่ยวกังยังคงรู้สึกร้อนแผดเผาไปทั้งตัว โดยเฉพาะสิ่งนั้นไม่เป็นไปตามคำสั่งของเขาเลย ยิ่งอยู่ยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
โชคดีที่หลังจากถูกน้ำเย็นราดใส่แล้ว สมองของเขานั้นมีสติมากขึ้นแล้ว
"คุณป้า ต้องขอโทษด้วย คืนนี้ฉันดื่มกับลุงจ้าวมากเกินไปแล้ว รู้สึกปวดหัวเล็กน้อย"
เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังมีท่าทางที่ขมขื่นเล็กน้อย จู่ๆโจวหรานฮวาก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย เพียงแต่ลูกธนูอยู่บนคันศรแล้วไม่ยิงก็ไม่ได้ ทันใดนั้นมีการล่าถอยเล็กน้อย กลัวว่าจะทำร้ายจ้าวเสี่ยวกังไปตลอดชีวิต
"ไม่เป็นไร อันที่จริงแล้วป้าก็ชอบความรู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน นายสบายใจได้เลย ป้าไม่มีทางพูดกับคนอย่างแน่นอน"
เมื่อได้ยินคำพูดของโจวหรานฮวา ภายในใจของจ้าวเสี่ยวกังก็โล่งอกเช่นกัน
"ขอบคุณคุณป้า อย่างนั้นพวกเราไปดูที่ถ้ำบนภูเขาก่อนดีกว่า ถ้าหากใช้ได้คืนนี้ฉันก็จะย้ายเห็ดสนเข้าไปเลย"
"อืม รีบตามป้าไปได้แล้ว ป้าจะนำทางให้นายเอง"
หลังจากพูดจบ โจวหรานฮวาปิดประตูใหญ่ เดินอย่างรวดเร็วไปยังถ้ำบนภูเขาของอู่ต้าเฉียว
ตลอดทาง ลมหายใจของจ้าวเสี่ยวกังยิ่งอยู่ยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ เมื่อได้ยินเสียงลมหายใจถี่ของจ้าวเสี่ยวกัง หัวใจของโจวหรานฮวาก็ยิ่งอยู่ยิ่งร้อนเช่นกัน ถ้ารู้ตั้งแต่แรกเธอก็ไม่น่าจะให้จ้าวเสี่ยวกังดื่มที่เรียกว่าชานั้นจะดีกว่า