หวังฟาฟาติดตามหลังจ้าวเสี่ยวกังมักจะรู้สึกว่ามีคนสะกดรอยตาพวกเขาสองคน แต่ว่าชั่วครู่กลับไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน

ทันทีที่จ้าวเสี่ยวกังเข้าไปในร้าน ทันใดนั้นก็สนใจรถมอเตอร์ไซค์ร้อยห้าสิบซีซีใหญ่เป็นพิเศษ นอกจากนั้นท่าทางนั้นมีความดุอย่างมากและตามกระแส

รูปร่างรถสีดำ ด้านหน้ามีความคล่องตัว กระจางรถด้านข้างของทั้งสองข้างกว้างออกมาทำให้เหมือนมีปีกจนรู้สึกว่าบินได้

"เถ้าแก่ รถมอเตอร์ไซค์คนนี้เท่าไหร่"

เถ้าแก่เหลือบมองจ้าวเสี่ยวกังหนึ่งที ในเวลาเดียวกันก็หรี่ตามองดูข้างนอกหนึ่งที หัวเราะและพูด :"ไม่ถือว่าแพงมาก เจ็ดพันหยวนเท่านั้น"

เมื่อได้ยินราคานี้ หวังฟาฟาถอนหายใจด้วยความตะลึง เดิมทีเขาคิดว่าสามพันหยวนก็แพงมากแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าสูงถึงเจ็ดพันกว่าหยวน นี่มันเกินจินตนาการของเขาอย่างมาก

"เฒ่า คุณขายแพงเกินไปหรือเปล่า? นี่มันเหมือนเข่นฆ่าคนเลยนะ"

เถ้าแก่ยังไม่ทันมีโอกาสลงมือ เมื่อได้ยินคำพูดของหวังฟาฟา อดไม่ได้ที่จะสีหน้าเย็นชาขึ้นมา

"เด็กน้อย พวกของนายให้มันสะอาดหน่อย ไม่เข้าใจก็อย่าพูดไปเรื่อย ถ้าหากนายซื้อไม่ไหวก็ไปซื้อขับรถมอเตอร์ไซค์มือสองด้านนอกดีกว่า สี่ห้าร้อยหยวนก็ได้แล้ว"

หวังฟาฟาถูกแววตาที่มีความดุร้ายของเถ้าแก่มองจนรู้สึกเย็นไปทั้งตัว ทันใดนั้นไม่กล้าพูดอะไร แอบไปหลบอยู่ด้านหลังของจ้าวเสี่ยวกัง

แน่นอนจ้าวเสี่ยวกังก็เห็นแววตาที่ไม่เป็นมิตรของเถ้าแก่เช่นกัน ทันใดนั้นยืนขวางอยู่ด้านหน้าของหวังฟาฟา หัวเราะและพูด :"เฒ่าแก่ จะซื้อไหวหรือไม่ว่าไม่ใช่คุณเป็นคนตัดสินใจ และไม่ใช่เขาที่เป็นคนตัดสินใจ แต่เป็นฉันต่างหากที่เป็นคนตัดสินใจใช่ไหม?"

หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็หยิบเงินหนึ่งหมื่นหยวนจากกระเป๋าผ้าของเขาออกมาโดยตรงและตบมันในมือ

เมื่อเห็นเงินหนึ่งหมื่นหยวนในมือของจ้าวเสี่ยวกัง ดวงตาทั้งคู่ของเถ้าแก่ขายรถมอเตอร์ไซค์ฉายแสงวาบๆขึ้นมาทันที

"ฮ่าๆๆ ใช่แล้ว น้องชาย ถ้าหากนายซื้อฉันขายให้นายหกพันห้าร้อยหยวนเป็นยังไง? ฉันก็ไม่ได้กำไรจากนายเท่าไหร่หรอกนะ"

แม้ว่าจ้าวเสี่ยวกังจะสนใจอย่างมาก แต่ว่าหกพันห้าร้อยหยวนยังคงรู้สึกว่าแพงไปหน่อย

"ห้าพันนะ หกพันหยวนฉันซื้อทันที"

"ได้ ตกลงตามนั้น ฉันจะไปออกบิลให้นายเดี๋ยวนี้เลย"

หลังจากพูดจบ เถ้าแก่รับเงินจากจ้าวเสี่ยวกังและเดินเข้าไปในห้องเพื่อออกบิล

หลังจากเข้าไปในห้อง เถ้าแก่ร้านขายมอเตอร์ไซค์มองคนที่อยู่ไม่ไกลแล้วทำท่าโอเคหนึ่งที จากนั้นเดินออกมาโดยตรง

"น้องชาย ฉันออกบิลเสร็จแล้ว ตอนนี้นายจ่ายเงินมาให้ฉันได้แล้ว หลังจากนั้นฉันจะประทับตราให้นาย แล้วนายค่อยขับรถไป เป็นยังไง?"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเอาไว้แน่น

"เถ้าแก่ เมื่อกี้ฉันจ่ายเงินให้คุณแล้วไง นี่คุณกำลังโกงฉันงั้นเหรอ?"

แม้ว่าภายในใจจะเดาได้ประมาณแปดเก้าสิบเปอร์เซ็นแล้ว แต่ว่าจ้าวเสี่ยวกังยังคงต้องการยืนยันสักหน่อย

"น้องชาย ปากต้องพูดจาให้ขาวสะอาดหน่อยนะ ฉันโกงนายยังไงเหรอ? นายไม่จ่ายเงินให้ฉัน ฉันก็ไม่สามารถออกบิลให้นาย มันก็ง่ายๆแบบนี้แหละ"

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีแผนที่มีความเจ้าเล่ห์ จ้าวเสี่ยวกังคว้าคอของเถ้าแก่โดยตรงแล้วกดลงไปที่พื้น พูดอย่างเย็นชา :"เอาเงินของฉันคืนมา ไม่อย่างนั้นเงินหกพันหยวนก็เป็นค่ารักษาตัวของแก"

ระหว่างที่กำลังพูด จ้าวเสี่ยวกังออกแรงหักแขนของอีกฝ่ายอย่างแรงหนึ่งที ทำให้อีกฝ่ายได้รับความเจ็บปวดและไม่สามารถโต้กลับได้

"พวกแกยังอึ้งอยู่ทำไหม? ลุยได้แล้ว"

เถ้าแก่รู้สึกเจ็บที่แขนจึงตะโกนขอความช่วยเหลือโดยตรงไปทางประตู

ในไม่ช้า ชายสามคนที่มีรอยสักมังกรและเสือออกมาจากด้านหลังต้นไม้ใหญ่

"น้องชาย รีบปล่อยคนสะ ตามพวกเราไปอย่างเชื่อฟังดีกว่า ไม่อย่างนั้นอย่าโทษว่าพวกเราสามพี่น้องไม่เกรงใจนะ"

พูดจบ หนึ่งในนั้นเตะตรงไปที่จ้าวเสี่ยวกังโดยตรง

การเตะนี้ออกแรงอย่างมาก แม้ว่าจ้าวเสี่ยวกังจะสามารถหลบได้ แต่ว่ามอเตอร์ไซค์ที่อยู่ด้านหลังกลับถูกอีกฝ่ายเตะจนล้มไปห้าหกคัน

และอีกสองคนก็ไม่พูดไร้สาระเช่นกัน ดึงแทงเหล็กแหลมที่อยู่ตรงเอวออกมาโดยตรงและแทงไปทางจ้าวเสี่ยวกัง

เมื่อเห็นฉากนี้ จ้าวเสี่ยวกังก็ไม่มีความลังเลเช่นกัน ดึงขวานที่อยู่ตรงเอวออกมาโดยตรงและต่อสู้กับอีกฝ่าย

ในไม่ช้าแขนของเขาก็ถูกหนึ่งในนั้นของอีกฝ่ายแทงโดนหนึ่งที และอีกฝ่ายก็ถูกเขาฟันโดนหนึ่งทีเช่นกัน

"หวังป้าเทียนส่งพวกแกสามคนมาใช่ไหม?"

เมื่อคำพูดนี้ออกจากปากของจ้าวเสี่ยวกัง การเคลื่อนไหวของทั้งสามคนเห็นได้ว่าตกตะลึง การตกตะลึงไปชั่วขณะนี้ จ้าวเสี่ยวกังฟันออกไปโดยตรงหนึ่งที

เขาสัมผัสได้ถึงสามคนที่อยู่ตรงข้ามนี้ เขาสู้ไม่ไหวแน่นอน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเผชิญหน้าแล้วเป็นคนที่เขาสู้ไม่ไหว

ตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่ว่าคนเท่าไหร่เขาล้วนแล้วสามารถสุดได้อย่างสุดชีวิต แต่ว่าสามคนนี้เห็นได้ชัดอย่างมากว่ามีอะไรบางอย่าง ทุกครั้งที่เขาฟันลงไปอีกฝ่ายสามารถป้องกันได้ทุกครั้งและยังมีการโต้กลับเขาอีกด้วย

สิ่งนี้ทำให้ภายในใจของเขาเริ่มจมลงไปอย่างต่อเนื่อง

แต่ว่าขาทั้งคู่ของเขาถูกแทง ในไม่ช้าเลือดก็ชุ่มกางเกงของเขาไปทั่ว

"ไอ้เด็กเวร ตอนนี้แกตามพวกเราไปได้หรือยัง? ถ้าไม่ไปพวกเราสามารถทำได้แค่ทำให้แกเลือดออกเยอะกว่านี้จนตายอยู่ที่นี่"

เมื่อเถ้าแก่รถมอเตอร์ไซค์เห็นฉากนี้ ก็มีความกลัวเช่นกัน

เอาเงินที่อยู่ในอ้อมแขนยื่นให้กับสามคนนั้นโดยตรง พูดด้วยร่างกายที่สั่นเทา :"ทั้งสามท่าน นี่เป็นเงินที่พวกคุณเอาให้ฉัน พวกคุณอย่าลงมือที่นี่ของฉันเลย นี่เป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายอย่างมากเลยนะ"

"ฮึ เงินที่พวกเราให้ออกไปแล้วจะสามารถรับกลับมาได้อย่างไร แกเก็บเอาไว้ให้ดีแล้วกัน เป้าหมายของพวกเรามีแค่เขาเท่านั้น เพียงแต่ถ้าหากแกปากโป่งล่ะก็ พวกเราจะกลับมาหาแกแน่นอน"

หลังจากพูดจบ ชายหนุ่มหนึ่งในสามคนนั้นที่ไม่ได้ถือแท่งเหล็กไว้ เตะหนึ่งทีไปทางจ้าวเสี่ยวกังโดยตรง

ขาทั้งคู่ของจ้าวเสี่ยวกังถูกแทง แรงของการเคลื่อนไหวไม่มีอีกแล้ว การเตะในครั้งนี้ทำให้ได้รับแรงกระแทกอย่างแรง

แค่กแค่กแค่ก……

จ้าวเสี่ยวกังล้มลงบนพื้นด้วยสายตาแดงก่ำ เขารู้ว่าวันนี้อาจจะต้องตายอย่างไร้ทางรอดจริงๆแล้ว เพียงแต่การตายแบบนี้เขาไม่พอใจอย่างมาก

"ฮ่าๆๆ พวกแกให้ฉันตามพวกแกไปเหรอ? หลังจากนั้นก็ฆ่าฉันทิ้งเหรอ? ฝันไปเถอะ เว้นแต่ฉันต้องตาย ไม่อย่างนั้นพวกแกก็ไม่มีโอกาสหรอก"

ระหว่างที่พูดไปด้วย จ้าวเสี่ยวกังฝืนกับความเจ็บปวดที่ขาของเขาและค่อยๆลุกขึ้นยืน

มองดูรูเลือดที่อยู่บนแขน ดึงแขนเสื้อลงมาโดยตรงและพันรอบแขนบนรูเลือดที่มีเลือดไหลออกมา เพื่อไม่ให้เสียเลือดมากเกินไป

"ไอ้เด็กเวร ในเมื่อแกไม่ยินยอม อย่างนั้นก็อย่าโทษพวกเราไม่เกรงใจแล้วกัน"

หลังจากคำนี้พูดจบ ในเวลาเดียวกันทั้งสามคนโจมตีพร้อมกัน

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นฉากนี้ รู้ว่าวันนี้อาจจะตายหรือไม่ก็หาคนมาตายแทน เขายืนอยู่กับที่โดยตรงและไม่เคลื่อนไหว เตรียมตั้งรับการโจมตีของทั้งสามคนสักหน่อย หลังจากนั้นใช้ขวานที่อยู่ในมือสามารถฆ่าได้หนึ่งคนก็หนึ่งคน

พุฟพุฟ……..

แกร๊กแกร๊ก…….

"โอ๊ย……"

ท่อนเหล็กสองอันพุ่งเข้าที่แขนของเขาพร้อมกัน แต่เขาขัดขืนการเคลื่อนไหวนั้นและฟันขวานลงไปที่หนึ่งในนั้นแล้วฟันมันลง

ทันใดนั้นอากาศก็เงียบสงบลงทันที

จ้าวเสี่ยวกังเป็นเหมือนคนเลือด ร่างกายล้วนแล้วเต็มไปด้วยเลือด แม้ว่าอีกฝ่ายเหล่านั้นจะสามารถหลบได้ทันเวลา แต่ว่ายังคงถูกจ้าวเสี่ยวกังตัดแขนทิ้งหนึ่งข้าง

"โอ๊ย…..ฉันจะฆ่าแก"

ชายแขนขาดมีเลือดไหลออกมา แต่ว่ากลับมีความอดทนอย่างมาก เขาหยิบแท่งเหล็กในมือของอีกฝ่ายโดยตรงและเจาะหัวของจ้าวเสี่ยวกังโดยตรง

มองดูตาที่มีความกระหายเลือดของอีกฝ่าย ดูเหมือนว่าจ้าวเสี่ยวกังก็ไร้ความกลัวเช่นกัน ตะโกนด้วยความโกรธโดยตรง ต้องการบุกเข้าไป

แต่ว่าเขายังไม่ทันได้บุกเข้าไป ก็รู้สึกเวียนหัวทันที ล้มลงพื้นโดยตรง

ช่วงเวลาที่จ้าวเสี่ยวกังล้มลง มีเสียงที่มีความสะง่าหนึ่งดังขึ้นที่ประตูทางเข้า

"ไอ้เวรทั้งสามของหลินไห่มาที่เมืองเล็กๆ เช่นนี้เพื่อมาทำภารกิจ เป็นเรื่องทำให้คนเปิดหูเปิดตาจริงๆเลยนะ"