คำถามของจ้าวเสี่ยวกังทำให้โจวหรานฮวาอึ้งไปชั่วขณะ ทันใดนั้นเหลือบมองจ้าวเสี่ยวกังและพูด :"เด็กอย่างนายทำไหมถึงฟังเข้าไปทุกอย่างเลย ทำไหมฉันถึงจะไม่เคยพูดล่ะ แต่ว่าคุณป้าต้าเฉียวของนายนายน่าจะรู้ดีอยู่แล้ว อนุรักษ์นิยม เฉกเช่นวีรสตรีในสมัยโบราณ ในครั้งนี้ถ้าหากไม่ใช่ว่านายทำจนฉันเกือบตาย ยิ่งกว่านั้นไอ้นั่นของนายที่มีความเย้ายวนพอสมควร ไม่อย่างนั้นเด็กอย่างนายไม่มีทางได้ลิ้มลองคุณป้าต้าเฉียวของนายอย่างแน่นอน"

"เพียงแต่พูดกลับมาแล้ว ดูเหมือนว่าคุณป้าต้าเฉียวของนายเริ่มชอบนายแล้วนะ ชอบที่ป้าพูดถึงคือต้องการแต่งงานกับนายหรือว่ารักนายแบบนั้นแล้วนะ เด็กอย่างนายจะต้องเตรียมใจเอาไว้ให้ดีนะ"

เมื่อได้ยินโจวหรานฮวาพูดแบบนี้ จ้าวเสี่ยวกังหัวเราะฮ่าๆๆและพูด :"คุณป้าหรือว่าคุณไม่ชอบฉันเหรอ?"

"ถ้าหากป้าไม่ชอบนาย จะสามารถขี่อยู่บนตัวของนายได้เหรอ? เพียงแต่คุณป้าชอบนั้นไม่ใช่เรื่องเห็นแก่ตัวนะ ป้าไม่มีทางหย่ากับลุงจ้าวของนายแน่นอน แม้ว่าลุงจ้าวของนายจะหื่นกามไปหน่อย แต่ว่าสำหรับฉันแล้วมันถือไม่เลวเลย"

หลังจากพูดจบ โจวหรานฮวาเริ่มมีการบิดเอวไปมาอย่างรวดเร็วขึ้นมา เพราะว่าเธอรู้สึกว่าความรู้สึกที่ใกล้จะถึงมาอีกครั้งแล้ว

จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกได้ถึงตรงนั้นของโจวหรานฮวากำลังหายใจเช่นกัน ทันใดนั้นหดตัวและเปิดออกทันที

ทันใดนั้นเขาใช้มือทั้งคู่ของเขายกโจวหรานฮวาขึ้นโดยตรงและจับก้นที่ขาวราวกับหิมะเริ่มโจมตีขึ้นไปโดยตรง

"หืมหืม…..อ้า….."

ในตอนแรกโจวหรานฮวายังคงต้องการอดกลั้นเอาไว้สักหน่อย แต่ว่าด้วยการโจมตีอย่างต่อเนื่องของจ้าวเสี่ยวกัง เธอยอมแพ้ต่อการอดกลั้นโดยตรง แต่เป็นการเพลิดเพลินขึ้นมาก

ทำไปได้ไม่กี่นาที โจวหรานฮวาเริ่มทนไม่ไหวแล้ว ยกร่างกายขึ้นอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นพ่นใส่ร่างกายของจ้าวเสี่ยวกัง

มองไปที่โจวหรานฮวาที่กำลังนอนหอบอยู่บนเตียงอย่างต่อเนื่อง จ้าวเสี่ยวกังลุกขึ้นโดยตรง ให้โจวหรานฮวาคลานอยู่บนเตียง หลังจากนั้นเริ่มโจมตีจากด้านหลังโดยตรง

เนื่องจากโจวหรานฮวาก่อนหน้านี้ถึงจุดสุดยอดหลายรอบแล้ว ตรงนั้นมีฉี่พ่นออกมาถึงสองครั้ง ในครั้งนี้ถูกจ้าวเสี่ยวกังทำจากด้านหลังแบบนี้ รู้สึกเหมือนกำลังจะบินขึ้นมา

"เสี่ยวกัง…..ป้าไม่ไหวแล้ว…..ไม่ไหวแล้วจริงๆอ้า……"

โจวหรานฮวาจับผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น หัวยังคงส่ายไปมาอย่างต่อเนื่อง

แต่ว่าจ้าวเสี่ยวกังกลับจับเอวอ้วนของโจวหรานฮวาเอาไว้แน่น โจมตีเข้าไปอย่างรวดเร็ว

เดิมทีโจวหรานฮวาคิดว่าจ้าวเสี่ยวกังจะฟังและหยุดการเคลื่อนไหว คิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังกลับเคลื่อนไหวรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ความรู้สึกที่มีความสุขแบบนั้นทำให้เธอส่งเสียงกรี๊ดร้องออกมาโดยตรง

"อ้าหืม…..เสี่ยวกัง……วิญญาณของป้ากำลังโดนนายกระแทกออกมาแล้วอ้า"

"ฮ่าๆๆ คุณป้า ฉันเพิ่งจะมีความรู้สึกเองนะ ตอนนี้มันยังเร็วเกินไป"

หลังจากจ้าวเสี่ยวกังพูดจบ สูดหายใจเข้าลึกๆ อีกครั้ง แล้วเปิดศึกรอบใหม่

แต่ว่าโจวหรานฮวานั้นกลับไม่ไหวแล้วจริงๆ เริ่มร้องไห้ของความเมตตาโดยตรง

เพราะว่าตรงนั้นของเธอเริ่มรู้สึกถึงการเสียดสีจนเจ็บปวดเล็กน้อยแล้ว เดิมทีน่าจะมีน้ำล่อลื่น ถูกจ้าวเสี่ยวกังกระแทกอย่างต่อเนื่องไม่หยุด ดูเหมือนว่าน้ำล่อลื่นจะแห้งหมดแล้ว

"อ้าอ้า…..เสี่ยวกัง ป้าไม่ทำแล้ว นายปล่อยป้าไปเถอะนะ คืนนี้ป้าจะเรียกคุณป้าต้าเฉียวของนายมาบริการนายพร้อมกัน พร้อมกันอ้า……."

"หืมหืม……อ้า…..หืม….."

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดนี้ รู้สึกได้ว่าตรงนั้นแห้งหมดแล้ว รู้แล้วว่าโจวหรานฮวาน่าจะไม่มีความสุแล้วจริงๆแต่กลับกลายเป็นความเจ็บปวดแทน ทันใดนั้นดึงออกมา

"คุณป้าหรานฮวา คุณพูดแล้วห้ามคืนคำนะ คืนนี้ไปเจอกันที่สระบัวที่ฉันทำสัญญาเอาไว้นะ ที่สระบัวแห่งนั้นมีกระท่อมเล็กๆพวกเราก็ไปทำกันตรงนั้นเลย ไม่มีทางมีคนไปเห็นแน่นอน"

"อืม ป้าฟังนาย ป้าเกือบจะถูกนายทำจนตายอยู่แล้ว ในอนาคตป้าไม่กล้าทำกับนายคนเดียวอีกแล้ว ไม่อย่างนั้นถูกลาอย่างนายทำจนตายแน่นอน"

ระหว่างที่โจวหรานฮวาพุดไปด้วย พร้อมกับหายใจหอบอย่างต่อเนื่อง

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังมองไปทางสายตาที่พร่ามั่วของอีกฝ่าย ด้วยริมฝีปากสีแดงที่กำลังอ้าๆปิดๆ เอาของเล่นอันใหญ่นั้นยัดเข้าไปโดยตรง

"คุณป้า ในเมื่อคุณไม่สามารถทำให้ฉันพึงพอใจ อย่างนั้นคุณจะต้องเก็บกวาดให้สะอาดนะ ไม่อย่างนั้นในอนาคตฉันไม่อยากทำกับคุณแล้ว ทุกคนต้องทนทุกข์ทรามานกลับไม่สามารถทำกับคุณจนถึงสุดท้าย"

มองดูของเล่นอันใหญ่สีชมพู โจวหรานฮวายื่นลิ้นห่อรอบๆเอาไว้โดยตรง หลังจากนั้นนอนลงด้วยความอ่อนแรง

"เสี่ยวกัง ป้าไม่ไหวแล้ว ป้าขอนอนพักก่อนนะ ไม่อย่างนั้นตายแน่เลย"

หลังจากพูดจบ โจวหรานฮวาไม่สนใจจ้าวเสี่ยวกังอีกต่อไป แต่เป็นการหายใจหอบอยู่ที่นั่นคนเดียว ตาที่พร่ามั่วทั้งคู่ค่อยๆปิดลง

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นฉากนี้ รู้ว่าโจวหรานฮวาเหนื่อยจริงๆ

"คุณป้า อย่างนั้นฉันขอไปก่อนนะ อย่าลืมคืนนี้ฉันจะรอคุณและคุณป้าต้าเฉียวที่สระบัวนะ"

เมื่อได้ยินจ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้ โจวหรานฮวาพยักหน้าอย่างหมดเรี่ยวแรง หลังจากนั้นหลับตาลง

จ้าวเสี่ยวกังหาผ้าห่มบางๆ เพื่อคลุมหน้าท้องและต้นขาส่วนล่างของโจวหรานฮวา พอเห็นต้นขาขาวทั้งสองโผล่ออกมาข้างนอก ก็อดไม่ได้ที่จะแตะมันอีกหนึ่งที หลังจากนั้นเดินออกไปด้วยความกระตือรือร้น

จัดระเบียบเสื้อผ้า จ้าวเสี่ยวกังล้างหน้าเสร็จ หลังจากนั้นขึ้นไปฟาร์มบนภูโดยตรง

ท้ายที่สุดแล้วฟาร์มบนภูเขาตรงนั้นมีผู้หญิงหลายคน ผู้หญิงคนหนึ่งไม่สามารถเติมเต็มไปได้ อย่างนั้นก็สองคนแล้วกัน สองคนก็ไม่สามารถเติมเต็มได้ อย่างนั้นก็เป็นกลุ่มก็แล้วกัน

ไม่มีผู้ชายคนไหนหรอกที่ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งก็เอาไม่อยู่

จ้าวเสี่ยวกังเป็นหนึ่งในนั้น ตลอดทางเขาเอาแต่คิดเรื่องที่โจวหรานฮวาพูดในคืนนี้ ภายในใจก็อดไม่ได้ที่จะตั้งหน้าตั้งตารอ ในเวลาเดียวกันเขาก็ต้องการถามอู๋ต้าเฉียวว่าในสมัยตอนพวกเขาสาวๆตกลงมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

เขามักจะรู้สึกว่าเรื่องมันไม่ได้ง่ายแบบนี้ ไม่อย่างนั้นไม่มีทางเป็นแบบนี้

อู๋ยิ่งชอบโจวหรานฮวา และจ้าวหวู่ชอบอู๋ต้าเฉียว ตามหลักแล้วในสมัยสาวๆเปลี่ยนกันสักหน่อยก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ แต่ว่ากลับไม่มีการเปลี่ยน

จ้าวเสี่ยวกังมาถึงฟาร์มบนภูเขา หาผู้หญิงไม่เจอแม้แต่คนเดียว ซุนหรานหราน หลี่ชุ่ยฮวาและจ้าวเสี่ยวหลิงไม่อยู่สักคน นอกจากนี้เห็ดสนก็ไม่มี

สิ่งนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังสงสัยเล็กน้อย

ต้องรู้ว่าตอนนี้เวลาสองโมงกว่าแล้ว แม้ว่าพระอาทิตย์จะขึ้นสูงแล้ว แดดแผดจ้า แต่ตามบุคลิกของสามคนนี้ควรเก็บเห็ดสนในฟาร์มบนภูเขาในเวลานี้

จ้าวเสี่ยวกังหาคนไม่เจอ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อย สัมผัสอากาศที่อบอ้าว เขาก็อดไม่ได้ที่อยากจะไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยว่ากันเช่นกัน

รีบเดินไปที่แม้น้ำใหญ่บนภูเขาเส้นนั้นแล้วถอดเสื้อผ้าออกกระโดดเข้าไปในน้ำ

ทันใดนั้นเขาก็เห็นเศษเห็ดสนที่ริมแม่น้ำ หลังจากนั้นมองดูเศษเห็ดสนเหล่านั้น ตรงเข้าไปยังที่พักพิงหลุมหลบภัยแห่งนั้นแล้ว

นึกถึงผู้หญิงทั้งสามคนน่าจะพักผ่อนอยู่ในถ้ำหลุมหลบภัย จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นขึ้นมา

สวมเสื้อผ้าโดยตรง จากนั้นทำความสะอาดเศษซากและรีบไปที่หลุมหลบภัย

เมื่อเห็นว่าด้านนอกของหลุมหลบภัยมีรอยแยกของหญ้า จ้าวเสี่ยวกังรู้ทันทีว่าสามสาวน่าจะอยู่ข้างในแน่นอน

ทันใดนั้นจ้าวเสี่ยวกังก็เดินเข้าไปข้างใน

ด้วยแสงสลัวๆ จ้าวเสี่ยวกังสัมผัสสถานที่ที่เขาปูไว้ตั้งแต่แรก

ในไม่ช้าเขาก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงที่เล่นน้ำกันอยู่ในถ้ำ

"ชุ่ยฮวา เธอพูดสิว่าทำไหมเสี่ยวกังยังไม่มา ถ้าหากฉันไหนไม่ถูกเสี่ยวกังทำหนึ่งครั้งรู้สึกว่าไม่มีแรงทำงานเลย คุณพูดสินี่คงไม่ใช่ว่าฉันติดแล้วนะ?"

เมื่อหลี่ชุ่ยฮวาได้ยินซุนหรานหรานพูดแบบนี้ หัวเราะและพูด :"พอได้แล้วมั้ง ตอนนี้จ้าวเสี่ยวหลิงกำลังนอนอยู่ที่บ้านและพักผ่อน เธอคนเดียวถูกเขาทำฉันกลัวว่าจะกลายเป็นจ้าวเสี่ยวหลิงคนที่สองนะ ในอนาคตฉันรู้สึกว่าเรื่องแบบนี้ดีที่สุดคือทำด้วยกันสองคนดีกว่า ไม่อย่างนั้นลาตัวนั้นอาจจะทำจนคนตายแน่นอน"

"เห้อ ตอนนี้ฉันต้องการแล้วควรทำยังไงดี?"