จ้าวเสี่ยวกังที่อยู่นอกประตูได้ยินการทะเลาะกันภายในห้อง เพียงแต่เพื่อเงินแล้ว เขายังคงเคาะประตูโดยไม่ลังเล

"เข้ามา ประตูไม่ได้ล็อค"

เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่มีความโกรธของหยวนเซียงหลิง ภายในใจของจ้าวเสี่ยวกังมีความกลัวเล็กน้อย

เข้าไปในห้องสำนักงานด้วยความระมัดระวัง ทันทีที่มองเห็นจ้าวเสี่ยวกัง หยวนเซียงหลิงรู้สึกว่าอารมณ์ของตัวเองดีขึ้นอย่างลึกลับ

ในเวลานี้ ทั้งสี่คนที่นั่งอยู่บนโซฟาต่างก็ชำเลืองมองกันและกัน และทุกคนก็ยิ้มอย่างมีคารมคมคาย

เฟิงเซียงหรุเป็นคนสุดท้ายที่มาถึง เขาคิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะบังเอิญแบบนี้ แน่นอนยิ่งคิดไม่ถึงเลยว่ายาบำรุงชั้นเลิศของจ้าวเสี่ยวกังจะมีประโยชน์ต่อพวกเขาทุกคน สิ่งนี้ทำให้เขารู้ว่าวันนี้ใครสามารถเอาชนะใจของจ้าวเสี่ยวกังได้ อย่างนั้นท้ายที่สุดแล้วสูตรยานั้นก็จะตกอยู่ในมือของคนที่เอาชนะใจได้

ตอนนั้นจ้าวเสี่ยวกังเคยพูดไว้อย่างชัดเจนว่ามีสูตรยาที่ดีอยู่หนึ่งสูตร แต่ไม่ได้เอาออกมา

วันนี้พวกเขาหลายคนล้วนแล้วมาเพื่อสูตรยาที่ลึกลับนั้น

ทันทีที่จ้าวเสี่ยวกังเข้าประตู ก็ได้อายของความขัดแย้งกัน อดไม่ได้ที่จะอดกลั้นต่ออาการสั่นภายในใจ นำบิลที่อยู่ในมือยื่นให้หยวนเซียงหลิงดู

หยวนเซียงหลิงมองดูตัวเลขแปดร้อยกว่ากิโล และในบิลยังมีลายเซ็นของหลิวต้าโถว ทันใดนั้นนั้นหยิบเงินสองพันห้าร้อยหยวนจากรูที่อยู่บนโต๊ะระหว่างสองคนยื่นให้จ้าวเสี่ยวกังและพูด :"เสี่ยวกังนายทำผลงงานได้ดีมากเลย คิดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถรับซื้อเห็ดสนได้มากขนาดนี้ นายลองนับเงินดู ดูว่าถูกต้องไหม"

จ้าวเสี่ยวกังรับเงินมาและใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงโดยไม่นับ หัวเราะและพูด :"ในเมื่อประธานหยวนเชื่อใจฉันขนาดนั้น ฉันจะไม่เชื่อใจประธานหยวนได้อย่างไร"

สำหรับคำตอบของจ้าวเสี่ยวกัง หยวนเซียงหลิงพอใจอย่างมาก

"อืม นายสบายใจได้เลย ถ้าหากในอนาคตนายยังสามารถรับซื้อเห็ดสนได้มากมายแบบนี้ทุกวัน ฉันยังมีการเตรียมจะขึ้นราคา นอกจากนี้ไม่เพียงแค่เห็ดสนเท่านั้น บางทีในอนาคตฉันอาจจะให้นายรับซื้อผักอะไรพวกนี้ด้วย"

เมื่อได้ยินคำพูดของหยวนเซียงหลิง เจิ้งจื่อหรุเริ่มนั่งไม่นิ่งแล้ว

"ประธานหยวน ก่อนหน้านี้พวกเราคุยกันแล้วนิว่าห้ามเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของจ้าวเสี่ยวกัง? นี่คุณเตรียมจะเอาเขามาผูกขาดกับโรงแรงงั้นเหรอ ในเรื่องนี้พวกเราไม่สามารถตอบตกลงได้"

"ใช่แล้ว ประธานหยวน ก่อนหน้านี้พวกเรายอมถอยเยอะมากแล้ว คุณทำแบบนี้มันไม่ถูกต้องนะ"

เมื่อได้ยินจั่วจวินซั่งและเจิ้งจื่อหรุพูดแบบนี้ คนอื่นๆอีกสองคนก็พยักหน้าแสดงว่าทั้งสองคนพูดถูก ท้ายที่สุดแล้ววันนี้พวกเขาหลายคนล้วนแล้วมาเพื่อสูตรยาของจ้าวเสี่ยวกัง

เมื่อหยวนเซียงหลิงได้ยินคำพูดของคนเหล่านี้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา พูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างบูดบึ้ง :"เดิมทีเสี่ยวกังก็เป็นคนของฉันอยู่แล้ว ฉันส่งเสริมเขาก็ไม่ได้เหรอ?"

"ฮ่าๆๆ คุณส่งเสริมเขามันก็ได้อยู่ แต่จะปล่อยให้เขาเสียอิสรภาพไม่ได้ นอกจากนี้พวกเราพี่น้องหลายคนอยากจะคุยธุรกิจกับจ้าวเสี่ยวกัง ไม่ใช่แค่คุณเท่านั้นที่มีธุรกิจทำ"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลิวหรุยี่ หยวนเซียงหลิงอดไม่ได้ที่จะตะลึง หัวเราะและพูด :"สิ่งที่พวกเราคุยกันในก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าคุยกันจบแล้วเหรอ? พวกคุณมาในครั้งนี้ยังอยากจะคุยอะไรอีก?"

"แน่นอนว่ามาคุยเรื่องของการกระจายเห็ดสนไง ประธานหยวนก็รู้อยู่แล้วว่าเห็ดสนในเมืองเซียงหลิวเป็นที่นิยมขนาดไหน มันไม่ดีสำหรับคุณที่จะใช้เวลานานขนาดนั้นตัวคนเดียวใช่ไหม?"

"อย่างนั้นพวกคุณอยากกระจายยังไง?"

ก่อนหน้านี้หยวนเซียงหลิงก็เคยพิจารณาเรื่องนี้มาแล้ว เพราะว่าเห็ดสนเหล่านั้นเธอเคยเอามันไปวิเคราะห์ในห้องปฏิบัติการ และมันก็มีคุณค่าทางโภชนาการมากกว่าเห็ดสนอื่นๆ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเห็ดสนในเมืองเซียงหลิวเท่านั้นที่มีฤทธิ์เป็นยาปลุกเซ็กส์ได้ สถานที่อื่นๆไม่มี

นอกจากนี้รสชาติของเห็ดสนจะแตกต่างจากเห็ดสนในสถานที่อื่นๆ ทำให้ใครที่อยากจะปลอมแปลงล้วนแล้วปลอมแปลงไม่ได้ ดังนั้นทำให้ราคาของเห็ดสนพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็วเหมือนกับจรวดโดยตรง

เพียงแต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่าคนเหล่านี้จะมาหาเธอได้เร็วขนาดนี้ และดูเหมือนว่ายังต้องการแสวงหาความก้าวหน้าจากจ้าวเสี่ยวกัง

เจิ้งจื่อหรุในฐานะเป็นคนที่อายุมากที่สุด นอกจากนี้ยังเป็นคนที่บารมีสูงที่สุดคนหนึ่ง เปิดปากพูดโดยตรง :"ประธานหยวน พวกเราจะไม่ทำให้คุณลำบากใจ ก่อนหน้านี้คุณครองคนเดียวมากขนาดนี้ พวกเราก็ไม่พูดอะไร แต่คราวนี้ตลาดเห็ดสนทำให้พวกเราหลายคนจำเป็นต้องยอมเสียหน้าแก่ๆนี้ไป เห็ดสนส่วนใหญ่ก็มีประโยชน์กับพวกเราเช่นกัน"

"คุณคิดว่ายังไง? ราคาที่คุณซื้อจากเสี่ยวกังคือยี่สิบหยวนต่อหนึ่งกิโล พวกเรามาซื้อต่อจากคุณด้วยราคาที่สูงกว่านิดหน่อย พวกเราให้คุณหนึ่งกิโลสามสิบหยวน หลังจากนั้นพวกเราห้าคนแบ่งเท่าๆกันเป็นยังไง?" *ก่อนหน้านี้ต้องขออภัยด้วย ราคาเห็ดสนก่อนหน้านี้คือหนึ่งกิโลสิบห้าหยวน ไม่ใช่หนึ่งกิโลสามสิบหยวน เนื่องจากหนึ่งกงจิงของจีนคือสองกิโลของไทย เลยทำให้เข้าใจผิด คิดว่าเป็นหนึ่งกิสามสิบหยวน แต่ตอนนี้ราคาขึ้นเป็นหนึ่งกิโลสามสิบหยวนแล้ว เนื่องจากมีการแข่งขันสูง

ได้ยินคำพูดของการแบ่งปันที่เท่าเทียมกัน หยวนเซียงหลิงไม่คิดเลยด้วยซ้ำและพูด :"ราคาฉันจะให้จ้าวเสี่ยวกังในราคาสามสิบหยวน เพียงแต่เรื่องของการแบ่งปันฉันไม่มีทางแบ่งกับพวกคุณแน่นอน เห็ดสนเป็นร้านอาหารของพวกเราเป็นคนทำก่อน นอกจากนี้ก่อนหน้านี้พวกคุณก็ทำสัญญากับฉันแล้ว มากสุดฉันก็แค่ไปขึ้นศาลกับพวกคุณก็พอแล้ว"

เมื่อเห็นพฤติกรรมของหยวนเซียงหลิง หลิวหรุยี่รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย

"ประธานหยวน พวกเราไม่ต้องการที่จะแข่งขันกับคุณอย่างมุ่งร้าย ถ้าหากพวกเราก็หาคนไปรับซื้อเห็ดสนใจชนบท นอกจากนี้เพิ่มราคาโดยตรงให้สูงกว่าพวกคุณหน่อย คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น?"

คำพูดเหล่านี้ไม่เพียงแต่ทำให้สีหน้าของหยวนเซียงหลิงเปลี่ยนเท่านั้น แม้แต่สีหน้าของจ้าวเสี่ยวกังก็เปลี่ยนเช่นกัน

เขาเคยคิดถึงปัญญาหนี้ เพียงแต่คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะมาเร็วขนาดนี้

หยวนเซียงหลิงมองดูทั้งสี่คนด้วยท่าทางที่ไม่เร่งรีบ โกรธไม่ลงเล็กน้อย

"สี่สิบเปอร์เซ็น ฉันขออย่างน้อยสี่สิบเปอร์เซ็น ยี่สิบเปอร์เซ็นที่ฉันแบ่งออกไปให้พวกเราจะต้องรับซื้อห้าสิบหยวนต่อหนึ่งกิโล ไม่อย่างนั้นฉันก็จะเล่นสนุกกับพวกคุณแน่นอน"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เจิ้งจื่อหรุหลายคนมองหน้ากัน เห็ดสนราคาหนึ่งกิโลห้าสิบหยวน สำหรับพวกเขาแล้วมันไม่เหลือกำไรอะไรแล้ว แต่ว่าต่อสู้กับหยวนเซียงหลิงก็ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องการ

ท้ายที่สุดแล้วเบื้องหลังของหยวนเซียงหลิงยังมีบริษัทหยวนกรุ๊ป ไม่ใช่ร้านอาหารและซูเปอร์มาร์เก็ตเหล่านี้ของพวกเราจะสามารถแข่งขันได้

"ประธานหยวน เงื่อนไขนี้มันเกินไปหน่อยนะ เพียงแต่พวกเราไม่ใช่ว่าไม่สามารถตอบตกลงได้ ถ้าหากสามารถให้พวกเราชิมเนื้องูชั้นเลิศในครั้งที่แล้วอีกครั้ง หรือบางทีน้องชายเสี่ยวกังเผยเคล็ดลับสูตรยาที่สามารถบำรุงหยางและบำรุงไตได้ พวกเราจะตอบตกลงเงื่อนไขของคุณ"

หยวนเซียงหลิงก็รู้เช่นกันว่าเงื่อนไงของตัวเองมันเกินไปหน่อย แต่ว่าเธอกลืนความโกรธนี้ไม่ลงเท่านั้น

เมื่อได้ยินเจิ้งจื่อหรุพูดเช่นนี้ หยวนเซียงหลิงอดไม่ได้ที่จะมองไปทางจ้าวเสี่ยวกัง

สายตาของทุกคนล้วนแล้วมองมาที่ตัวเอง จ้าวเสี่ยวกังก็อึ้งไปชั่วขณะเช่นกัน คิดไม่ถึงเลยว่าช่วงเวลาวิกฤตแบบนี้ จะโยนปัญหามาให้เขา

นอกจากนี้งูชนิดนี้มันจับง่ายที่ไหนกัน ถ้าหากจับง่ายคงถูกคนจับจนหมดไปนานแล้ว

"ฮ่าๆๆ ประธานหยวน พี่ชายหลายคน ซุปงูนั้นไม่มีแล้ว เพียงแต่ฉันมีวิธีอื่นในการแก้ไขปัญหาได้ เพียงแต่ว่า…….เพียงแต่ว่า……."

เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังมีท่าทางที่ทำตัวไม่ถูก เฟิงเซียงหรุทนไม่ไหวจนพูดออกมาโดยตรง :"เพียงแต่อะไรนายพูดออกมาได้เลย เพียงแค่พวกเราหลายคนสามารถทำให้นายได้ รับรองว่าทำให้นายแน่นอน"

ไม่มีใครเข้าใจด้านนั้นของผู้ชายมากกว่าพวกเขาอีกแล้ว เมื่อก่อนภรรยาคนสวยในครอบครัวขุ่นเคืองอย่างมาก หลังจากได้ดื่มน้ำซุปในครั้งที่แล้วไปแล้ว ภรรยาคนสวยขืนใจเขาเหมือนกับแมวตัวหนึ่ง โดยเฉพาะท่าทางที่มีความสุขจนเรียกพ่อออกมา เฟิงเซียงหรุรู้สึกว่ามันคุ้มค่าที่จะเสียชีวิตในขณะนั้น

เมื่อเทียบกับเฟิงเซียงหรุ คนอื่นๆ อีกหลายคนก็มีความรู้สึกที่เกือบจะคล้ายๆกัน เพียงแต่พวกเขาสงบกว่าเฟิงเซียงหรุมาก ไม่มีการตอบตกลง

หยวนเซียงหลิงก็มีความสงสัยเล็กน้อย และพูด :"เสี่ยวกัง เพียงแค่อะไรเหรอ? นายพูดออกมาได้เลย ฉันจะหนุนหลังนายเอง ที่นี่ไม่มีใครกล้าทำให้นายลำบากใจ "