หวังลี่รู้สึกได้ถึงความแตกต่างอย่างหนึ่ง อดไมได้ที่จะลองใช้มือบีบดู แต่ว่าในไม่ช้าใบหน้าของเธอกลับแดงอย่างมาก

จ้าวเสี่ยวกังขับรถไปจอดข้างทางโดยตรง นวดเป้ากางเกงอย่างแรง มองไปทางหวังลี่ด้วยสายตาที่เจ็บปวดและพูด :"พี่สาวลี่ ถ้าหากไอ้นั่นของฉันพัง คุณจะต้องรับผิดชอบนะ"

เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง ใบหน้าของหวังลี่แดงยิ่งกว่าเดิม

ในก่อนหน้านี้ เธอสงสัยว่าสิ่งที่ตัวเองบีบน่าจะเป็นไอ้นั่นของจ่าวเสี่ยวกัง เพียงแต่ไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังมันใหญ่มากจริงๆจนทำให้เธอไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย แต่ว่าเมื่อได้ยินจ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้ ภายในใจของเธอมั่นใจมากยิ่งขึ้นทันที

"เสี่ยวกัง ไม่ได้บีบจนนายเจ็บใช่ไหม?"

แม้ว่าปากจะพูดแบบนี้ แต่ว่าหวังลี่กลับเสียใจอย่างมากกับการกระทำเมื่อกี้

จ้าวเสี่ยวกังนวดไปหลายที เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่ตำหนิตัวเองของหวังลี่ อดไม่ได้ที่จะเสียใจที่พูดแรงไปหน่อยในเมื่อกี้

"โอ๊ย…..ปวด ปวดมากเลย ถ้าหากพี่สาวลี่บีบฉันอีกครั้งหนึ่งก็ไม่ปวดแล้ว"

ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วย พร้อมกับคลายมือออกจากไอ้นั่นให้และปล่อยให้ชี้โด่วขึ้นมา

เดิมทีหวังลี่ยังรู้สึกเสียใจ แต่เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่เจ้าเล่ห์ของจ้าวเสี่ยวกัง ความเสียใจในก่อนหน้านี้อดไม่ได้ที่จะจางหายไป ในทางตรงกันข้าม มีความโกรธจ้าวเสี่ยวกังเล็กน้อย

"ร้ายนะนาย กล้าหลอกพี่สาว วันนี้พี่สาวจะบีบให้สะสมใจนายเลย"

หลังจากหวังลี่พูดจบก็บีบไปทางไอ้นั่นจริงๆ เพียงแต่ช่วงเวลาที่มือใกล้จะคว้าถึง เธอกลับมีความเขินอายเล็กน้อย

แต่ว่าเมื่อนึกถึงหน้าตาที่เจ้าเล่ห์ของจ้าวเสี่ยวกัง เธอกลับไม่มีความลังเลที่จะวางมือลงไป

แต่เมื่อเวลาที่สองนิ้ววางลงไป ความรู้สึกที่ร้อนระอุนั้นทำให้ใจของหวังหลี่สั่นไหวโดยไม่ตั้งใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้สัมผัสกับไอ้นั่นของผู้ชาย และไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังเห็นได้ชัดอย่างมากว่าใหญ่กว่าผู้ชายคนอื่นๆ

ความรู้สึกนั้นทำให้ความแข็งกร้าวที่เธอสะสมไว้ก่อนหน้านี้หายไปโดยไม่สมัครใจ สิ่งที่มีคือเพียงแค่ต้องการลองสัมผัสดูว่าท้ายที่สุดแล้วมันรู้สึกยังไง

เมื่อก่อนตอนที่ออกไปทำงาน เวลารูมเมทพูดถึงแฟน เธอมักจะบอกว่ามีความสุขมากแค่ไหนตอนที่ได้อยู่กับผู้ชาย บอกให้เธอรีบหาแฟนหนุ่มสักคนได้แล้ว แต่ว่าภายในใจของเธอนั้นหัวโบราณอย่างมาก เพียงแค่ต้องการให้ครั้งแรกของตัวเองกับสามีของตัวเอง แม้ว่าเธอจะคิดถึงมันในยามราตรี ยังคงเป็นตัวคนเดียวที่หนีบขาทั้งคู่เอาไว้แน่นและครุ่นคิด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเพื่อนสนิทของเธอในหอพักพาแฟนหนุ่มกลับมาที่หอพักในคืนนั้น เสียงร้องครวญครางที่น่าหลงใหลนั้นเกือบจะทำให้เธอทนไม่ไหวจนอยากจะไปหาผู้ชายมาลองแล้ว

แต่ตอนนี้เธออยากจะสัมผัสว่าไอ้นั่นท้ายที่สุดแล้วเป็นอย่างไร ในเวลาเดียวกันก็อยากรู้ว่าทำไหมเพื่อนสนิทถึงร้องออกมาได้มีความสุขขนาดนั้น

เพียงแค่ไอ้นั่นที่มีความร้อนระอุเสียบเข้าไป ก็จะส่งเสียงที่มีความสุขออกมาใช่ไหม ยิ่งกว่านั้นยังใหญ่ขนาดนี้

จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าหวังลี่จะบีบเขาจริงๆ เพียงแต่เมื่อเขารู้สึกได้ถึงมือเล็กๆที่อ่อนโยนของหวังลี่นวดอยู่ข้างบน ก็อดไม่ได้ที่จะอึ้งไปชั่วขณะเช่นกัน

มองไปที่ใบหน้าที่สวยงามของหวังหลี่ กระดูกไหปลาร้าลึก โดยเฉพาะบนปากของอีกฝ่ายไม่มีการทาลิปสติกแม้แต่น้อย ยิ่งทำให้คนอดไม่ได้ที่อยากจะจูบไปหนึ่งที จ้าวเสี่ยวกังอยากจะบอกว่าเขาไม่มีความคิด เขาก็ไม่เชื่อในตัวเอง

"ฮ่าๆๆ พี่สาวลี่ คุณหยุดจับได้แล้ว ถ้ายังจับอยู่ ฉันทนไม่ไหวก็จะลากคุณเข้าไปในป่าแล้วนะ"

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อหวังลี่ได้ยินคำพูดนี้ภายในใจกลับมีความคาดหวัง เกือบจะหลุดปากออกมาแล้วว่า"ได้เลย"

"ไอ้เด็กบ้า พี่สาวบีบนายไม่ลงหรอกนะ เพียงแค่ต้องการจับดูเท่านั้น ไม่ได้เหรอ"

เพื่อปิดบังความเขินอายของตัวเอง หวังลี่บีบไปอย่างแรงโดยตรงหนึ่งที หลังจากนั้นค่อยดึงมือกลับและปัดผมที่อยู่บนหูและหน้าผากของตัวเอง

"โอ๊ยโอ๊ย…..พี่สาวลี่ คุณอย่าคิดว่าจะได้แต่งออกไปแล้ว ฉันกลับไปจะต้องไปเรียกร้องความเป็นธรรมกับลุงหวัง บอกว่าคุณเอาพรหมจรรย์ของฉันไป"

"อยากตายหรือยังไง คำพูดแบบนี้นายก็กล้าพูเหรอ รีบขับรถ ถึงเมืองแล้วฉันยังมีธุระต้องไปทำอยู่"

เมื่อเห็นแก้มแดงที่เขินอายของหวังหลี่ จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะอึ้งไปชั่วขณะ เขารู้ว่าอีกฝ่ายเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้อายมากขึ้น

"ฮ่าๆๆ พี่สาวลี่ คุณช่างสวยจริงๆ ถ้าหากชายหนุ่มบ้านไหนได้แต่งงานกับคุณ อาจจะเป็นบุญของชาติที่แล้วที่ทำมาแน่นอน"

พูดจบ จ้าวเสี่ยวกังสตาร์ทรถโดยตรง หลังจากนั้นขับเข้าไปในเมือง

หวังลี่ก็เต็มไปด้วยความสุขด้วยคำพูดของจ้าวเสี่ยวกังเช่นกัน หัวเราะและพูด :"พอได้แล้ว คำพูดที่ปากหวานของนายมันใช้กับพี่สาวไม่ได้หรอก ตั้งใจขับรถของนายดีกว่า"

ตลอดทางจ้าวเสี่ยวกังและหวังลี่พูดคุยและหัวเราะกัน จ้าวเสี่ยวกังก็รู้แล้วว่าหวังลี่เข้าไปทำอะไรในเมือง

ที่แท้ไปขายเต่านี่เอง นอกจากนี้ยังเป็นหวังฟาฟาที่จับได้

หวังฟาฟาเป็นน้องชายของหวังลี่ ออกจากโรงเรียนเร็วกว่าเขา มักจะไปจับปลาจับกุ้งไม่ยอมทำงานอะไรเลย สิ่งนี้ทำให้ครอบครัวหวังปวดหัวอย่างมาก โชคยังดีที่หวังฟาฟาไม่ใช่เด็กที่เอาแต่ทำเรื่องไม่ดีแบบนั้น เพียงแค่ชอบเล่นและทำสิ่งที่แตกต่างออกไปนิดหน่อยเท่านั้น

มองดูเต่าตัวใหญ่ที่อยู่ในตะกร้าของหวังลี่ จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูด :"พี่สาวลี่ คุณเตรียมจะขายเต่าตัวนี้เท่าไหร่เหรอ? บางทีฉันอาจจะช่วยคุณขายได้ราคาดีกว่านี้นะ"

"อืม ถ้าหากอยู่ในมณฑลอย่างน้อยๆก็ราคาห้าร้อยหยวนนะ ถ้าหากอยู่ในเมืองฉันวางแผนอยากจะขายสามร้อยหยวน น้อยกว่าสามร้อยหยวนไม่ขาย"

เมื่อได้ยินคำพูดของหวังลี่ จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะอึ้งไปชั่วขณะ จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าหวังลี่จะเข้าใจสถานการณ์ของตลาดได้ดีขนาดนี้

"พี่สาวลี่ เดี๋ยวอีกสักพักฉันจะลองขายให้คุณ ดูสิว่าสามารถขายได้ราคาดีหรือเปล่า ถ้าขายได้ราคาดีคุณจะต้องเลี้ยงฉันกินข้าวนะ"

"ฮ่าๆๆ……ได้เลย เพียงแค่นายสามารถขายได้หนึ่งพันหยวน พี่สาวก็จะแบ่งให้นายห้าร้อยหยวน เป็นยังไง?"

พูดไปเรื่อยๆ จ้าวเสี่ยวกังพาหวังลี่มาถึงร้านอาหารเผิงไหลโดยตรง

มาถึงหน้าประตู เขาเห็นรถ BMW จอดเรียงกันหลายคัน เถ้าแก่เหล่านั้นเขาจำได้อย่างชัดเจน อดไม่ได้ที่จะนึกถึงเต่าตัวใหญ่ที่อยู่ในตะกร้าของหวังลี่ มีความสุขอยู่ในใจ วันนี้เขารู้สึกว่าเต่าตัวใหญ่ในตะกร้านั้นขายได้ราคาดีแน่นอน

"พี่สาวลี่ คุณเข้าไปรถข้างในก่อนนะ ฉันขายเห็ดสนเสร็จแล้วจะมาหาคุณ จากนั้นมาช่วยคุณขายเต่าตัวใหญ่ เป็นยังไง"

มองดูร้านอาหารเผิงไหลที่ตกแต่งอย่างหรูหรา หวังลี่อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวด้วยความตกใจและพูด :"ฉันขอรอนายอยู่ข้างนอกดีกว่า ถ้าหากฉันเข้าไปแล้วถูกคนอื่นไล่ออกมามันน่าอายแค่ไหน"

จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าหวังลี่จะกังวลเรื่องเหล่านี้ ดึงหวังลี่เข้าไปในห้องโถงโดยตรง หลังจากนั้นทักทายหลิวต้าโถว เริ่มย้ายเห็ดสนเหล่านั้นเข้าไปในครัวด้านหลัง

เชฟหลิวเหลือบมองหวังลี่ที่อยู่ตรงห้องโถง ภายในใจอดไม่ได้ที่จะค้างคาใจ นึกถึงเรื่องของหลานสาวของตัวเองกับจ้าวเสี่ยวกัง อดไม่ได้ที่จะกังวลเล็กน้อย

ในไม่ช้าจ้าวเสี่ยวกังก็ขนเห็ดสนเสร็จแล้ว หวิลต้าโถวช่างน้ำหนักได้ห้าร้อยกว่ากิโล

ปริมาณของความลังเลใจมากเกินไป แน่นอนหลิวต้าโถวไม่มีเงินมากขนาดนั้น เขาขอให้จ้าวเสี่ยวกังขึ้นไปชั้นบนเพื่อไปเอาเงินกับหยวนเซียงหลิง ออกบิลหนึ่งใบให้จ้าวเสี่ยวกัง จากนั้นเอาให้จ้าวเสี่ยวกัง

ในเวลาเดียวกันก็บอกจ้าวเสี่ยวกัง หลังจากทำธุระเสร็จแล้วกลับมาหาเขาสักหน่อย เขาเตรียมจะถามจ้าวเสี่ยวกังว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงห้องโถงมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกัน

จ้าวเสี่ยวกังเอาบิลเดินขึ้นไปชั้นสามที่ห้องสำนักงานของหยวนเซียงหลิงโดยตรง

และในเวลานี้คนห้าคนในห้องสำนักงานกำลังทะเลาะกัน

หยวนเซียงหลิงโกรธจนหน้าอกขึ้นๆลงๆไม่หยุด แต่นั่นเป็นงานฉลองสำหรับสายตาของคนไม่กี่คน โดยเฉพาะจั่วจวินซั่ง เขาอยากจะลองตามจีบดูมานานแล้ว ตอนนี้ในด้านนั้นเขาแข็งแกร่งขึ้นมากแล้ว แน่นอนว่าไม่ต้องการพลาดโอกาสจากผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้