ก็เห็นผู้หญิงสาวสวยผอมเพรียวยืนอยู่ตรงหน้าของตัวเอง ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนอื่น ก็คือจ้าวเสี่ยวหลิง

ทั้งตัวสวมชุดกีฬา สวมหมวกทรงแหลมหนึ่งใบ กางเกงวอร์มสปอร์ตผ้าฝ้ายนั้นรัดต้นขาเรียวและขาใหญ่แข็งแรงทั้งสองของเธอไว้แน่น พร้อมกับรองเท้าผ้าใบที่ซักจนเริ่มขาวซีดเล็กน้อย ยังมีเชือกสีแดงผูกไว้ที่ข้อเท้า มีกระดิ่งเล็กๆบนเชือกสีแดง

ริมฝีปากที่อ่อนนุ่มถูกทาด้วยลิปสติกสีแดงกุหลาบจางๆ แม้ว่าบนใบหน้าที่จะไม่มีการทาแป้งใดๆ เพียงแต่คิ้วที่มีความกล้าหาญนั้นดัดแปลงจนอย่างเห็นได้ชัด เห็นได้ชัดว่าจ้าวเสี่ยวหลิงยิ่งมีความกล้าหาญ แต่ว่ากลับดูสวยอย่างมาก

หน้าอกที่อวบอ้วนและมีความแข็งแรงอย่างมากซึ่งช่วยเติมเต็มให้ชุดกีฬาสปอร์ตแขนยาวนั้นให้นูนขึ้นมา

แต่เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นหน้าอกคู่นั้นที่นูนขึ้นมา ทั่วทั้งคนของเขาเริ่มอยู่ไม่สงบแล้ว เห็นได้ชัดอย่างมากวันนี้ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ใส่เสื้อซับใส่

อึกอึก……

เมื่อคิดถึงฉากในเมื่อคืน จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอย่างแรงและมองไปที่จ้าวเสี่ยวหลิงด้วยรอยยิ้มของคนเจ้าเล่ห์และพูด :"พี่หลิง วันนี้คุณสวยมากจริงๆ ไม่ใช่แค่สวยแต่ยังอ่อนโยนอีกด้วย ทำให้ฉันคิดว่าเป็นเด็กผู้หญิงคนไหนที่ไปเรียนหนังสือมาหน้าประตูบ้านของฉันสะแล้ว"

การแต่งตัวของจ้าวเสี่ยวหลิงในวันนี้เป็นการตั้งใจแต่งตัวให้จ้าวเสี่ยวกังดู เมื่อได้ยินการวิพากษ์วิจารณ์ของจ้าวเสี่ยวกัง ภายในใจของเธอดีใจอย่างมาก

"ฮ่าๆๆ…..นายไม่ต้องมาหลอกให้พี่สาวดีใจหรอก วันนี้พี่สาวมาช่วยนายทำงานนะ ไม่ใช่มาเพื่อให้นายหลอกให้พี่สาวดีใจ"

ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวหลิงพูดไปด้วย ขณะที่จ้องไปที่ปฏิกิริยาการแข็งตัวตอนเช้าของจ้าวเสี่ยวกังที่เพิ่งตื่น

ยิ่งมองยิ่งชอบ โดยเฉพาะเมื่อนึกถึงเสียงของบ้านที่ไม่อยู่ไกลในเมื่อคืนดังมา เธอแทบรอไม่ไหวที่อยากจะให้จ้าวเสี่ยวกังทำตัวเองอย่างดุเดือดในบ้านของตัวเอง หลังจากนั้นเธอก็อยากให้อีกฝ่ายฟังเสียงของตัวเองเช่นกัน ทำให้ครอบครัวคู่นั้นได้ลิ้มรสชาตของการนอนไม่หลับ

"ฮ่าๆๆ ปากของพี่หลิงนั้นมีความหวานอย่างมากเลยนะ เพียงแค่ทำงานดีๆ ในคืนนี้ฉันจะจ่ายเงินให้คุณมากขึ้นอีกส่วนหนึ่ง"

เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง ภายในใจของจ้าวเสี่ยวหลิงงดงามยิ่งขึ้น ในเวลาเดียวกันเมื่อนึกถึงเงินส่วนเกินที่จ้าวเสี่ยวกังจะจ่ายให้ในตอนกลางคืน นั่นมันหมายความว่าจะมีอะไรกับเธอในตอนกลางคืนเหรอ?

บอกว่าเธอปากหวาน เมื่อคืนก็เคยกินมาแล้ว จ้าวเสี่ยวหลิงยิ่งคิดยิ่งทำให้มีความรู้สึกแบบนี้

"ได้เลย ตอนกลางคืนพี่สาวจะรอนาย นายไม่ไปไม่ได้เลยนะ"

จ้าวเสี่ยวกังมองไปที่คำเยินยอในสายตาของอีกฝ่ายที่แผ่ออกมา โดยเฉพาะคำยั่วยุในน้ำเสียงนั้น เขาเข้าใจทันทีว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร

ระหว่างที่หยิบตะกร้าไม้ไผ่ใบใหญ่ออกจากบ้าน พร้อมกับหยิบค้อนมาใส่ไว้ที่เอวและหัวเราะพูด :"ไม่มีทางลืมแน่นอน ฉันขอไปเรียนพี่สาวหรานหรานก่อน หลังจากนั้นพวกเราค่อยออกไปด้วยกัน"

จ้าวเสี่ยวกังเดินมาอยู่หน้าบ้านหลิวต้าจ้วง ยังไม่ทันได้เคาะประตูซุนหรานหรานก็เดินออกมาแล้ว

เสื้อผ้าที่ซุนหรานหรานใส่ในวันนี้ดูเท่กว่าเมื่อวานอย่างมาก เพียงแต่ท่อนล่างยังคงเป็นกางเกงยีน ท่อนบนเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวบางๆตัวหนึ่ง ในวันนี้สิ่งที่ทำให้จ้าวเสี่ยวกังประหลาดใจก็คือซุนหรานหรนาก็แต่งหน้าเบาๆอีกด้วย นอกจากนี้ยังทาลิปมันอีกด้วย

บนเท้าเหยียบรองเท้าเดินป่าหนึ่งคู่ ที่หูใส่จี้หูเอาไว้หนึ่งพวง เดิมทีลุคใสๆแบบนี้ เมื่อแต่งตัวขึ้นมาแล้ว ทันใดนั้นทำให้จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกได้ถึงความเป็นสาวสวยในเมืองแบบนั้น อารมณ์นั้นก็ปรากฏชัดขึ้นทันที

ซุนหรานหรนเหลือบมองไปที่ความตกใจและความร้อนในดวงตาของจ้าวเสี่ยวกัง รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากทันที แต่ว่าเมื่อเธอเห็นจ้าวเสี่ยวหลิงกลับรู้สึกอึดอัดขึ้นมาในทันที

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อจ้าวเสี่ยวหลิงแต่งตัวขึ้นมาจะสวยขนาดนี้ โดยเฉพาะผิวสีข้าวสาลีที่มักถูกแดดเผาและตากแดดร่วมกับออร่าผู้กล้าที่เน้นให้เห็นถึงออร่าที่แตกต่างมากยิ่งขึ้น

ในตอนนั้นเหตุผลที่เธอและหลี่ชุ่ยฮวาแนะนำจ้าวเสี่ยวหลิงก่อนเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายน่าสงสาร แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือผิวของจ้าวเสี่ยวหลิงไม่ขาวเหมือนของพวกเธอ นอกจากนี้เมื่อพูดถึงความสวยงามนั้นแล้วไม่ใช่ออร่าของความสวยแบบนั้นเลย ต่อให้จ้าวเสี่ยวหลิงเข้าร่วมกับพวกเธอ พวกเธอรู้สึกว่าจ้าวเสี่ยวกังน่าจะไม่มีทางรู้สึกต่อจ้าวเสี่ยวหลิงแน่นอน

เพียงแต่การแต่งตัวของจ้าวเสี่ยวหลิงในวันนี้ กลับทำให้ซุนหรานหรานตกตะลึง ในขณะเดียวกัน ความรู้สึกวิกฤตก็ผุดขึ้นในใจ

รูปลักษณ์ที่กล้าหาญของจ้าวเสี่ยวหลิง ความรู้สึกของวีรกรรม เกรงว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่งจะต้องชอบแน่นอน เพราะผู้หญิงประเภทนี้มีน้อยอย่างมาก

"เสี่ยวกัง คิดไม่ถึงเลยนะว่านายจะสามารถไปเรียกเสี่ยวหลิงมาได้จริงๆ ดูเหมือนว่าเมื่อคืนนายไม่ได้ทำงานที่ไร้ประโยชน์สินะ"

คำพูดของซุนหรานหรานนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับอย่างไรดี เพียงแค่หัวเราะฮ่าๆๆ

จ้าวเสี่ยวหลิงมองเห็นบางอย่างจากความสัมพันธ์ของระหว่างคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินคำพูดที่เต็มไปด้วยความอิจฉาของซูนหรานหราน เธอยิ่งมีความแน่ใจมากยิ่งขึ้น

"พี่สาวหรานหราน ขอบคุณที่คุณแนะนำฉัน ถ้าหากไม่ใช่คุณเกรงว่าฉันคงไม่รู้ว่ามีค่าแรงที่สูงขนาดนี้แบบนี้ด้วย รอให้ฉันได้ค่าแรงแล้วจะต้องไปในเมืองซื้อของอร่อยๆมาให้พี่สาวหรานหรานกินแน่นอน"

เมื่อเห็นท่าทางที่จริงจังของจ้าวเสี่ยวหลิง ความอิจฉาริษยาของซุนหรานหรานก็หายไปมาก ท้ายที่สุดแล้วยกมือขึ้นไม่ตีคนหน้ามีรอยยิ้ม นอกจากนี้ความสัมพันธ์ของเธอกับจ้าวเสี่ยวกังก็ไม่ต้องการแสดงออกมาชัดเจนเกินไป ท้ายที่สุดแล้วเธอยังคงรักหลิวต้าจ้วงอยู่

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดของซุนหรานหรานกลับมีความรู้สึกแย่อย่างหนึ่ง แต่ว่าคิดไม่ถึงเลยกลับถูกจ้าวเสี่ยวหลิงแก้ปัญหาไปแล้ว มีความสุขมากทันที

"ได้ ในเมื่อทุกคนมาครบหมดแล้ว อย่างนั้นพวกเราออกเดินทางกันดีกว่า"

ระหว่างทาง จ้าวเสี่ยวหลิงเอาแต่เรียกพี่สาวหรานหรานอย่างไม่หยุด ในไม่ช้าทำให้ซุนหรานหรานลอยขึ้นฟ้าแล้ว แล้วเธอก็ทำให้ซุนหรานหรานมีความสุขมาก

จ้าวเสี่ยวกังเดินตามข้างหลังทั้งสองคนอย่างเงียบๆ เมื่อเห็นก้นที่แข็งแรงของจ้าวเสี่ยวหลิงบิดไปบิดมาแบบนั้น อดไม่ได้ที่อยากจะเข้าไปจับสักทีหนึ่ง

แม้ว่าก้นของซุนหรานหรานจะดูงอนมาก แต่เห็นได้ชัดว่าไม่แข็งแกร่งเท่าจ้าวเสี่ยวหลิง

เมื่อมาถึงฟาร์มบนภูเขา ซุนหรานหรานจูงมือจ้าวเสี่ยวหลิงไปเก็บเห็ดสนในที่ไกลๆ

มองดูท่าทางที่สนิทของทั้งสองคน จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกพูดไม่ออกชั่วขณะหนึ่ง ก่อนหน้านี้เขารู้สึกว่าซุนหรานหรานไม่อยากเห็นจ้าวเสี่ยวหลิง คิดไม่ถึงเลยว่าจะสนิทกับอีกฝ่ายกันได้เร็วขนาดนี้

ระหว่างที่ซุนหรานหรานเดินไปด้วย พร้อมกับจูงมือจ้าวเสี่ยวหลิง โดยเฉพาะเมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวหลิงไม่ใส่เสื้อซับในก็รู้ได้ทันทีว่าเมื่อคืนจ้าวเสี่ยวกังจะต้องไปทำเรื่องอะไรดีๆที่บ้านจ้าวเสี่ยวหลิงแน่นอน

"เสี่ยวหลิง เธอเคยเห็นของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังแล้วใช่ไหม?"

เมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่ใส่ใจของซุนหรานหรานนั้น จ้าวเสี่ยวหลิงอึ้งไปชั่วขณะ แต่ว่ากลับไม่มีความเขินอายใดๆเลย ท้ายที่สุดแล้วทุกคนล้วนเป็นผู้หญิง

"ใช่"

"อย่างนั้นเธอเคยจับไหม?" ซุนหรานหรานได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวหลิงรีบถามอย่างรวดเร็วอีกครั้ง

"จับ……เคยจับแล้ว"

แม้ว่าจ้าวเสี่ยวหลิงไม่อยากจะพูด แต่ว่าเมื่อนึกถึงซุนหรานหรานน่าจะเคยมีอระไรกับจ้าวเสี่ยวกังแล้ว จึงตัดสินใจจัดการซุนหรานหรานแล้วค่อยว่ากัน

"อย่างนั้นเขาเคยมีอะไรกับเธอหรือยัง?"

ในครั้งนี้จ้าวเสี่ยวหลิงส่ายหัวโดยตรง

เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวหลิงส่ายหัว ซุนหรานหรานค่อยรู้สึกโล่งอก เพียงแต่ยังคงรู้สึกถึงวิกฤต

รูปร่างของจ้าวเสี่ยวหลิงนี้ ออร่านี้ เพียงแค่มองแวบแรก ก็คือฝ่ายตรงข้ามที่ผู้ชายอยากจะพิชิต และเห็นได้ชัดอย่างมากจ้าวเสี่ยวกังก็ต้องการแบบนั้น

"น้องสาว พี่สาวขอคุยอะไรกับเธอหน่อยได้ไหม?"